W XXI wieku silne społeczeństwo obywatelskie realizuje swoje misje za pomocą mocno rozwiniętego sektora pozarządowego. Osoby lub grupy coraz częściej pracują razem w celu osiągnięcia wzajemnych korzyści, a podjęte inicjatywy wywierają znaczny wpływ na życie społeczne. Po upływie blisko ćwierć wieku od odrodzenia w Polsce trzeciego sektora zarejestrowanych było ponad 80 tysięcy fundacji i stowarzyszeń, z wyłączeniem Ochotniczych Straży Pożarnych, z czego najliczniejszą grupę stanowią stowarzyszenia. Ostatnio obserwuje się wzrost zainteresowania fundacjami wśród nowo zarejestrowanych podmiotów trzeciego sektora, co może być spowodowane mniejszą biurokracją i większą indywidualizacją tych podmiotów. Organizacje pozarządowe zaspokajają potrzeby społeczne, które zmieniają się wraz z rozwojem społeczeństwa. Dostarczają dóbr i świadczą usługi dla osób, których potrzeby nie są zaspokajane oraz prowadzą badania i organizują konferencje. Ponadto są rzecznikami zmian w polityce. Wpływają na przedsiębiorstwa w kwestii społecznej odpowiedzialności biznesu oraz nawiązują współpracę z korporacjami stwarzając obopólne korzyści. Firmy zwiększają możliwości swoich działań poprzez nowy dostęp do zasobów, a dzięki współpracy z organizacjami pozarządowymi i przekazywaniu środków na cele społeczne uzyskują dobry wizerunek. Fundacje i stowarzyszenia otrzymują w zamian środki finansowe, techniczne lub materialne, w drodze współpracy zaś sponsoring lub mecenat. Organizacje w większości opierają się na pracy społecznej i wolontariacie, niewiele z nich zatrudnia pracowników etatowych. Z powodu obniżenia filantropii przedsiębiorstw największą popularnością finansowania działalności cieszą się środki rządowe oraz europejskie. Rośnie także liczba gmin dotujących lokalne organizacje pozarządowe na podstawie uchwalanych programów współpracy. Nowatorskie formy działalności charytatywnej i filantropijnej, innowacyjne techniki pozyskiwania środków, rozwój technologiczny wpływa na ciągły rozwój trzeciego sektora, który stał się ważnym podmiotem scenie społeczno-politycznej.

Jest to praca dotycząca folkloru dziecięcego, sposobu jego powstawania w określonej grupie wiekowej, opisująca funkcje, jakie w życiu dziecka pełni folklor słowny, zastosowanie tworów folklorystycznych w komunikacji między dziećmi, wpływ obecnej kultury medialnej na treści oraz dynamiczność jego zmian. Na podstawie przeprowadzonych badań określam czy słowny folklor dziecięcy nadal jest integralną częścią ich środowiska, czy to, co tworzą dzieci, jest niezbędne w ich funkcjonowaniu i czy ma wpływ na więzi lub relacje między nimi. Opisuję modyfikacja i tworzenie folkloru dziecięcego pod wpływem współczesnych mediów, czyli telewizji i Internetu.

Tematem mojej pracy jest funkcja i znaczenie tatuażu w społeczności Travellers. Wybrałam ten temat, ponieważ wydał mi się on interesujący ze względu na specyfikę, sposób funkcjonowania, poczucie tożsamości irlandzkich Cyganów i odmienne od przyjętych w literaturze rozumienie przez nich celowości tatuowania ciała. Żyjemy w świecie nieustannego zderzania się postaw kulturowych. Współczesny świat staje się w coraz większym stopniu miejscem konfrontacji przedstawicieli różnorodnych kultur, narodowości, czy religii. Obserwowaniem tego zjawiska, jego badaniem zajmują się przedstawiciele wielu dyscyplin naukowych, a wśród nich antropolodzy, socjolodzy, pedagodzy, psycholodzy. Do analizy tematu wykorzystuję poglądy reprezentowane przez te nauki.

Praca dotyczy antropologii pamięci i została zrealizowana w oparciu o wspomnienia świadków wojny i ich rodzin. Badania przeprowadzono w dwóch niewielkich miejscowościach położonych w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim – Borów i Szczecyn. 2 lutego 1944 roku wsie zostały spacyfikowane przez kilkutysięczną ekspedycję niemiecką. Borów jak i pobliskie miejscowości (Szczecyn, Wólka Szczecka, Łążek Zaklikowski, Łążek Chwałowski, Karasiówka) doszczętnie spalono, a ludność wymordowano. Historycy podają różną liczbę ofiar – najprawdopodobniej we wszystkich sześciu spalonych wsiach życie straciło koło 1000 Polaków. Po wojnie udało się ustalić nazwiska 229 zamordowanych – z czego większość, bo aż 183 osób pochodziło z Borowa. Pierwsza część pracy jest stricte teoretyczna. Autorka powołuje się na założenia polskich i zagranicznych badaczy, socjologów i etnologów jak np. Maurice Halbwachsa, Davida Lowenthala, Jana Assmana, Niny Assorodobraj czy Barbary Szackiej. Tłumaczy czym jest pamięć „per se”, jak i jak można ją zaklasyfikować. Poruszony jest tu też problem „pamięci społecznej”, czyli wpływu społeczeństwa na pamięć jednostki. Autorka zastanawia się na ile pamięć jest naszą, indywidualną cechą, a na ile jest ona wykreowana przez bliskich. Druga część pracy to opis badań. Autorka zebrała publikacje prasowe i książki dotyczące pacyfikacji Borowa i pobliskich wsi. W pracy prezentowane są głównie artykuły z lokalnej prasy jak np. z „Tygodnika Nadwiślańskiego”, „Dziennika Wschodniego” i „Naszego Dziennika”. Autorka analizuje wykorzystany język i korzysta z cytatów ofiar pacyfikacji. W kolejnym rozdziale prezentuje fragmenty przeprowadzonych przez siebie wywiadów pogłębionych z ofiarami nazistowskich Niemiec, które przeżyły wojenną pożogę, jak i z ich dziećmi i wnukami. Szuka elementów wspólnych w historiach tzw. leitmotiv’ów w opowieściach przedstawicieli różnych pokoleń, analizuje język i bada wymiar pamięci od tragicznych wydarzeń. Opisuje też jak rozmówcy reagują na traumatyczne przeżycia i czym dla mieszkańców wsi, wojenne wydarzenia są dziś.

Praca stanowi próbę odtworzenia obrazu Afryki, który rozpowszechniany jest przez różnorodne przekazy medialne oraz ugruntowany w poglądach wrocławskich studentów. Zwrócona zostaje uwaga na wybiórczość postrzegania oraz hierarchizacja ważności dostrzeżonych zdarzeń przez dziennikarza czy jakiegokolwiek kreatora przekazu. Nadaje to kształt danej informacji, niejednokrotnie implikując zmianę w jej istocie. Zaś wielu czytelników, słuchaczy i widzów nadal bezrefleksyjnie przyjmuje podane wiadomości za obiektywne i niczym niezanieczyszczone fakty. Na ich podstawie konstruują swój model postrzegania i reagowania na określone zjawiska w świecie. Nierzadko na bazie krótkich newsów lub samych leadów budują swoje opinie na temat danych wydarzeń. Poniższa praca składa się z dwóch rozdziałów. W pierwszym omówione zostały niektóre konstrukty dyskursu kolonialnego, które mają wpływ na dzisiejsze postrzeganie kontynentu afrykańskiego. Pierwszym aspektem, na którym koncentruje swoją uwagę jest ujednolicony sposób postrzegania ludności natywnej. Nakreślony zostaje zbiór zachowań, który stanowił bazę do stereotypowej klasyfikacji każdego „Innego Europy”. Następnym elementem jest pojęcie wypracowane przez Homi Bhabhę, którym jest „mimikra kulturowa. Stanowiło to sposób adaptacji do nowych warunków rzeczywistości dla natywnych mieszkańców, preferowany przez władzę kolonialną. Mieli nią podążać, aby przystosować się do zmienionych warunków, na sposób odpowiedni dla swoich nowych zwierzchników terytorialnych. Kolejnym elementem pierwszego rozdziału jest podział miasta na miejsca zamieszkania ludności napływowej oraz autochtonicznej. Nie skupiam uwagi na geograficznym rozmieszczeniu społeczności, ale zwracam uwagę na różnice, które znajdują się w samym wyglądzie i powiązanych z tym, ich opisami. Ostatnim poruszanym aspektem w tej części pracy jest kwestia obecności psychoanalitycznych struktur myślowych w dyskursie kolonialnym. Podjęta zostaje próba przedłożenia analogii pomiędzy freudowskim neurotykiem i dzikim oraz oddanie głosu również Frantzowi Fanonowi, jako osobie spośród natywnej ludności. W drugim rozdziale uwaga skupia się na przedstawieniu medialnego wizerunku na tematy magii i religii, rodziny i zbiorowości oraz najczęściej kojarzonych z Afryką chorób. Analiza zostaje oparta w dużej mierze o ewolucjonizm antropologiczny, który do dziś jest powielany w wielu konstruktach myślowych na temat tego kontynentu. Bazę do tego stanowią przekazy medialne oraz poszczególne wypowiedzi członków grupy respondentów.

Praca dotyczy odpowiedzi na pytanie jak są postrzegane centra handlowe przez badaczy kultury i ich użytkowników. Dodatkowo została podjęta próba odpowiedzi na pytanie, czy nowoczesne centra handlowe można określać mianem „świątyni konsumpcji” i kreacją „nie – miejsca”.

Głównym celem pracy jest przedstawienie wpływu władz politycznych na kształtowanie pamięci wspólnotowej danej grupy. Swoją tezę oparłem na analizie ludobójstwa Ormian, które przez wiele dziesiątków lat, nie funkcjonowało w publicznym dyskursie. Przyczyną takiego stanu rzeczy była działalność państwa tureckiego, które skutecznie blokowało wszelkie inicjatywy społeczności ormiańskiej, chcącej nagłośnić ten problem na arenie międzynarodowej. Praca została podzielona na trzy rozdziały: W pierwszym opisano wydarzenia historyczne, które w rezultacie doprowadziły do zrealizowania planu deportacji ludności ormiańskiej. W drugim rozdziale omówiono kwestie związane z "milczeniem", "ludobójstwem" oraz "pamięcią". Zagadnienia te zostały przeanalizowane w osobnych podrozdziałach. Doprecyzowanie tych terminów, było bardzo istotne dla lepszego zrozumienia problematyki poruszonej w pracy. W trzecim przedstawiono wyniki badań ankietowych związanych z recepcją ludobójstwa Ormian, przez obywateli rożnych krajów (skupiono się przede wszystkim na analizie danych związanych z respondentami z Turcji i Europy).

Praca jest próbą analizy kampanii reklamowej promującej Indie – "Incredible India", która okazała się być niezwykle skutecznym narzędziem marketingowym. Zawiera ona w sobie wiele elementów, które wpisać można w dyskurs orientalistyczny poddany krytyce przez Edwarda Saida w "Orientalizmie". Główną tezą badacza było to, że obraz Wschodu kreowany jest przez zachodni, tendencyjny i krzywdzący dyskurs o Oriencie. Tymczasem kampania "Incredible India" stworzona została przez samych Hindusów, co świadczyć może o istnieniu zjawiska, które na potrzeby pracy nazwałam "samoorientalizacją". „Incredible India” jest również doskonałym przykładem współczesnego „mitu” rozumianego w sposób, w jaki definiował to pojęcie Roland Barthes. W niniejszej pracy przeprowadziłam zatem analizę semiotyczną spotów i plakatów ukazującą, w jaki sposób kampania „nagina" rzeczywistość (żeby posłużyć się tu słowami Barthes’a) poprzez odnoszenie się, między innymi, do orientalnego wizerunku Indii tworzonego przez kilkaset lat przez Europejczyków. Ostatnią część pracy stanowią wywiady z Hindusami i Polakami. Informatorzy udzielają odpowiedzi na pytania o odbiór kampanii i zawarty w niej orientalizm.

Praca zatytułowana „Tradycje i zwyczaje łowieckie w Kole Łowieckim „Leśników" w Kielcach” obejmuje zagadnienia związane z kultywowaniem tradycji myśliwskich. Problemem badawczym są sposoby zachowania i przekazywania kultury łowieckiej w wymienionym w tytule kole. Praca została oparta na badaniach terenowych o charakterze jakościowym, przeprowadzonych w formie wywiadu, według wcześniej przygotowanych zagadnień. Terenem badań jest miasto Kielce i jego najbliższe okolice, położone w południowo-centralnej Polsce, w województwie świętokrzyskim. Pierwszy rozdział zawiera podstawowe informacje dotyczące działalności koła oraz zarys jego historii i dotychczasowych osiągnięć. Znajduje się w nim także opis struktury zawodowej i majątkowej należących do niego członków. W rozdziale drugim przedstawiono rytuały i tradycje związane z przyjmowaniem kandydatów w szeregi koła, a także czynności z tym związane i warunki, jakie musi spełnić aplikant. Opisano m.in. chrzest i ślubowanie, które kultywuje się w badanym kole. W następnym, trzecim, rozdziale skupiono się na spotkaniach społeczności myśliwskiej, zarówno wewnątrz koła, jak i oficjalnych, np. uroczystościach Polskiego Związku Łowieckiego. Podkreślono też promocyjny charakter tych imprez, które wpływają na sposób postrzegania myśliwych w społeczeństwie. W czwartym rozdziale przedstawiono zwyczaje oraz przesądy, które towarzyszą przygotowaniom do polowań. W tej części został scharakteryzowany obrzęd złomu, który jest formą hołdu składanego złowionej zwierzynie. Opisany jest również zwyczaj pokotu, którego tradycja sięga pierwotnych myśliwych. Rozdział 5 to wgląd w folklor myśliwski: język, opowieści, muzykę i kuchnię. Przybliżono stopień zachowania tradycji w Kole Łowieckim „Leśników” w Kielcach. W ostatnim rozdziale opisano sposób chowu psów myśliwskich. Poruszono tematykę szkoleń towarzysza łowów, nadawania imion oraz zawodów, podczas których są sprawdzane umiejętności psa. W końcowym podrozdziale skupiono się na przesądach i przepowiedniach, które myśliwi mogą wyczytać z zachowania psa.

Praca licencjacka skupiona wokół zagadnienia modyfikacji ciała. Pokazuje metody i techniki modyfikacji wykonywane współcześnie. Odsyła również do praktyk wykonywanych w społecznościach tradycyjnych. Przybliża konteksty społeczno-kulturowe, w których praktykowane są modyfikacje. Opisuje internetową społeczność zaangażowaną w modyfikowanie ciała. Prezentuje sylwetki osób o rozległych modyfikacjach ciała, które dzięki nietypowemu wyglądowi zyskały popularność. Ponadto zawiera prezentację oraz analizę badań, przeprowadzonych na potrzeby tej pracy, wśród osób modyfikujących swoje ciało. Praca stanowi próbę odpowiedzi na pytanie postawione w tytule, o to, kim i jacy są ludzie poddający swoje ciała trwałym modyfikacjom, a także jakie są ich motywacje i doświadczenia z tym związane.

Praca wprowadza w zagadnienia dotyczące współczesnego tatuażu, który jest popularny w rozmaitych kręgach społecznych i kulturowych. Rola i funkcje zdobienia ciała znacznie zmieniały się na przestrzeni wieków, toteż warto przedstawić historię tatuażu, która sięga czasów prehistorycznych. Modyfikacje ciała są obecnie formą, która posiada wielorakie znaczenia oraz motywy ich wykonania. Proces zdobienia poprzez tatuowanie diametralnie zmieniało się na przestrzeni wieków - konteksty wykonywania, czy też same motywy w dzisiejszych czasach mają zupełnie odmienne znaczenie. Praca przybliża zjawisko przedstawiania ciała jako tekstu oraz sposobu na wyrażenie swojego „ja”. Ciało i sposób jego prezentacji znacznie wpływa na kształtowanie tożsamości oraz postrzeganie przez społeczeństwo. Stało się przedmiotem zmian i wpływów, ale także miejscem kultu i rytualnych pielęgnacji. Praca opiera się na teorii zaczerpniętej z literatury różnych dziedzin uzyskując dzięki temu bardziej szczegółową bazę teoretyczną, która następnie uzupełniona jest o badania przeprowadzone wśród osób posiadających tatuaże. Zawierają się tu historie, motywy i funkcje tatuażu prezentowane przez osoby z różnych warstw społecznych - przedstawione są obrazy na ciele artystyczne, więzienne i amatorskie. Dzięki temu mamy możliwość spojrzeć na tatuaż jako zjawisko wielowymiarowe. Poruszone zostały także kwestie percepcji odbioru tatuażu we współczesnym świecie oraz próby znalezienia odpowiedzi na pytanie „czy istnieje subkultura tatuażu”. Prezentując poszczególne zagadnienia i wnikając głębiej w strukturę zjawiska tatuażu próbuję także odpowiedzieć na pytanie – czy współczesny tatuaż to ekspresja tożsamości, czy też moda.

Praca ukazuje z perspektywy antropologicznej funkcjonowanie buddyzmu w Polsce na przykładzie najbardziej rozpowszechnionego odłamu - Karma Kagyu.

Praca pt. „Płeć i wiek. Kulturowe uwarunkowania komunikacji niewerbalnej” jest oparta na tekstach naukowców z takich dziedzin jak: antropologia, socjologia oraz psychologia. Ma ona na celu przedstawienie roli komunikacji niewerbalnej w kulturze i społeczeństwie. Pierwszy rozdział jest wprowadzeniem do tematu pracy, w skrócie przedstawiającym historię,poddziedziny oraz złożoność nurtu naukowego jakim jest komunikacja niewerbalna. Kolejny rozdział porusza kwestie wieku, różnic płciowych w komunikowaniu niewerbalnym, a także wątek płci kulturowej. Ostatnia część pracy skupia się na komunikacji niewerbalnej, w kontekście zmian zachodzących w strukturach społecznych, roli wizerunku czy też ogólnie ciała w kulturze medialnej i konsumpcyjnej.

Czym jest pisarstwo dla Walerii Prochownik? To przewodnie pytanie moich wielogodzinnych rozmów z żywiecką pisarką, na które starałyśmy się odpowiedzieć, stopniowo realizując założenia etnografii opartej na współpracy. Tekst przybliża owoc naszych wspólnych zmagań z tym zagadnieniem; konfrontowanie poglądów i odczuć pisarki z wybranymi przeze mnie myślami naukowymi oraz namysł nad obustronnym poznaniem.

Niniejsza praca jest interpretacją dyskursu medialnego dotyczącego wydarzeń na Ukrainie – tzw. kryzysu ukraińskiego - za pomocą kategorii dramatu społecznego, stworzonej przez Victora Turnera. Interpretacja opiera się na materiałach prasowych zamieszczanych w serwisach internetowych: „tvn24.pl”, „polskieradio.pl” oraz na stronach internetowych „Polityki” i „Nowej Europy Wschodniej”. Dotyczą one okresu od listopada 2013 roku, kiedy to rozpoczęły się proeuropejskie protesty na Majdanie do października 2014 roku, zatem do wyborów parlamentarnych w kraju. Daty te wyznaczają okres trwania communitas, szczególnej więzi braterstwa, stanu równości społecznej, pozbawionego hierarchii, jaki towarzyszy dramatowi społecznemu. Interpretacja podzielona została na trzy części, które dotyczą kolejno: wydarzeń w Kijowie, w Donbasie oraz na Krymie. Praca opiera się na pojęciach stworzonych przez Victora Turnera, takich jak dramat społeczny, communitas, liminalność, struktura i antystruktura. Istotną kategorią są również mity funkcjonujące w poszczególnych grupach społecznych i związane z nimi symbole. W interpretacji medialnego przekazu, dotyczącego Ukrainy, wykazane zostały opozycje, jakimi dyskurs ten się posługuje oraz przypisywane im wartości.

Celem niniejszej pracy dyplomowej jest przedstawienie problematyki zachowań osób homoseksualnych mających miejsce w obrębie Heaven and Hell, obecnie jedynego nocnego klubu skierowanego do gejów i lesbijek funkcjonującego na terenie Wrocławia. Praca składa się z trzech części. W pierwszej z nich przedstawiono walkę osób homoseksualnych o widoczność oraz uzyskiwanie równych praw z resztą polskiego społeczeństwa na przestrzeni ostatnich lat. Druga część pracy porusza tematykę clubbingu jako swoistego fenomenu kulturowego – historię powstawania tego zjawiska i jego odbiór przez społeczeństwo; oraz w oparciu o narracje badanej grupy przedstawiona zostaje historia homoseksualnych klubów jakie istniały na terenie miasta. Ostatnia, trzecia część pracy poświecona jest analizie HAH, nowo powstałego lokalu dla gejów i lesbijek we Wrocławiu. Przedstawia ona m.in. krótką historię lokalu na terenie miasta, jego strukturę wewnętrzną oraz postrzeganie i doświadczanie jego przestrzeni przez użytkowników klubu. Ważną częścią pracy jest charakterystyka tutejszego użytkownika – czym charakteryzuje się jego wygląd i sposoby zachowań, które w przestrzeni klubu mogą być akceptowane, neutralne lub wręcz niepożądane oraz interakcji, które zachodzą między użytkownikami.

Głównym celem niniejszej pracy jest krytyczna analiza dyskursu prasowego poświęconego śmierci czworga wybitnych polskich poetów: Zbigniewa Herberta, Czesława Miłosza, Wisławy Szymborskiej i Tadeusza Różewicza. Przedmiotem analizy będą artykuły prasowe z sześciu wybranych przeze mnie periodyków, wśród których znalazły się: „Gazeta Polska”, „Wprost”, „Rzeczpospolita”, „Gazeta Wyborcza”, „Fakt” i „Super Express”. Przyglądając się wspomnianym artykułom, będę je rozpatrywać w kontekście trzech zjawisk społeczno-kulturowych związanych z przedstawianiem i doświadczaniem śmierci: kryzysu śmierci, pornografii śmierci i „renesansu śmierci”. Opierając się na krytycznej analizie dyskursu Normana Fairclough’a oraz uwzględniając przy tym analizę strony graficznej i stylistyczno-językowej artykułów, postaram się wskazać czynniki pozwalające umieścić poszczególne strategie mówienia o śmierci w kontekście pornografii lub „renesansu śmierci”. Umożliwi to także wyodrębnienie elementów kształtujących społeczno-kulturowe postawy wobec metaforycznego wiecznego snu.

Praca wpisuje się w ramy paradygmatu kulturalistycznego antropologii ekonomicznej. Interesują mnie bowiem relacje między ekonomią, kulturą i stosunkami międzyludzkimi, jakie przez lata wytworzyły się wśród pracowników Elektrowni Turów w Bogatyni. Głównym celem pracy jest ukazanie relacji familiarnych łączących pracowników nieistniejącego już bloku dziesiątego elektrowni. W niniejszej pracy staram się odpowiedzieć na pytanie: dlaczego niespokrewnieni ze sobą ludzie myślą o sobie jak o rodzinie? W pracy przedstawiam, jak przejawiała się na przestrzeni lat tzw. rodzinność grupy pracowników. Analizie poddaję również sposób, w jaki pracownicy radzą sobie z postępującą indywidualizacją społeczeństwa. Praca została uzupełniona o analizę narracji dwóch pozycji, stworzonych dla upamiętnienia przeszłości elektrowni.

Celem niniejszej pracy jest analiza wpływu realiów politycznych, gospodarczych i kulturowych panujących w Polsce na rozwój krajowej muzyki rockowej. Analizowana jest również różnica w odmianach wykonawczych podgatunków muzyki rockowej występująca pomiędzy odpowiadającymi sobie czasowo utworami polskimi i zagranicznymi, z głównym naciskiem położonym na kraje zachodnie, w szczególności Stany Zjednoczone i Wielką Brytanię. Praca zawiera rozdział poświęcony zwięzłemu ujęciu najważniejszych punktów w historii rozwoju muzyki rockowej na świecie od jej początków po lata 90. XX wieku. Następny rozdział skupia się na muzyce rockowej w Polsce i składa się z powtarzającej się struktury par podrozdziałów - zarysu kontekstu społeczno-politycznego w Polsce w danej dekadzie oraz opisu i analizy polskiej muzyki rockowej w tym samym dziesięcioleciu. Pary podrozdziałów zawierają okresy: powojenny wraz z latami 60., lata 70., lata 80. do roku 1989 oraz okres od 1989 roku do współczesności. W pracy przytaczane są liczne przykłady zespołów muzycznych, których muzyka jest uznana za reprezentatywną dla danego podgatunku muzyki rockowej, która jest opisywana. Literatura przedmiotu, na jakiej bazuje niniejsza praca to przede wszystkim pozycje traktujące o historii Polski, historii polskiej muzyki rockowej oraz encyklopedie muzyczne.

Niniejsza praca była próbą zrozumienia opowieści o życiu uzyskanych przy pomocy metody autobiograficznego wywiadu narracyjnego Fritza Schütze, jednakże inspirowana była również autoetnografią oraz innymi metodami uzupełniającymi, takimi jak chociażby obserwacja uczestnicząca. Autorami owych opowieści byli członkowie mojej rodziny, którzy zostali dobrani na podstawie miejsca zamieszkania oraz łączących ich więzi. W pracy tej poruszane są także zagadnienia dotyczące pamięci, tożsamości oraz miejsc, jako ważnych elementów kształtowania się nie tylko osobowości poszczególnych osób, ale także wzajemnych relacji między nimi.

Praca ta jest ukazaniem losu ludzi wysiedlonych i wypędzonych np. z Kresów Wschodnich II RP, w tym wypadku z przestrzeni miasta Herca. Sytuację tych osób przedstawiłam na przykładzie jednostki – Polki urodzonej w Rumunii. Położenie mojej rozmówczyni odzwierciedla los wielu ludzi, którzy po traumatycznych przejściach wojennych znaleźli się w nowej, nieznanej rzeczywistości. Moja rozmówczyni – Antonina Kornicka urodzona 06.04.1928 r., początkowo wraz z rodzicami i rodzeństwem mieszkała w Hercach. Miasto to obecnie leży w granicach państwa ukraińskiego, niegdyś należało do Królestwa Rumunii. W 1940 r. na skutek wkroczenia na te ziemie Armii Radzieckiej rodzina mojej rozmówczyni ucieka do Dorohoi – miasta powiatowego, a następnie przyjeżdżają do Bukaresztu. Tam bezpiecznie spędzają wojnę i w 1946 r. przyjeżdżają na tzw. ziemie odzyskane do Bielawy, gdzie moja informatorka mieszka do dnia dzisiejszego. Praca oparta jest na czternastu rozmowach, które prowadziłam od maja do września 2014 roku. Podczas wywiadów posługiwałam się technikami metody biograficznej. Materiał empiryczny stanowił inspirację do tytułu i stał się podstawą do napisania pracy. Moim celem było ocalenie od zapomnienia pamięci lat dziecinnych Antoniny Kornickiej. Barwne opowieści pokazują specyfikę tamtych lat widzianą oczami jednej osoby. Myślę, że mój cel został osiągnięty, wspomnienia, ważne dla całej rodziny ocalały. Podczas długich rozmów nauczyłam się cierpliwie słuchać drugiego człowieka. Moja rozmówczyni również cieszyła się tym, że mogła opowiedzieć jak wyglądał jej wędrówka na Dolny Śląsk.

Praca licencjacka opisuje występowanie używki, którą jest marihuana, na osiedlu wrocławskim osiedlu Gaj. Przedstawia historyczno-społeczny obraz osiedla Gaj, opisuje najbardziej popularne narkotyki i kontekst, w którym marihuana zaczęła stawać się popularna w Polsce i na świecie. Ostatnim elementem pracy są badania empiryczne, przeprowadzone w ramach czterech wywiadów z osobami, które spożywają używkę. Podczas rozmów poruszałem kwestie takie jak: przyczyny sięgnięcia po narkotyk i ich pierwsze przeżycia związane z nim, sposoby użytkowania marihuany, miejsc, problemów z prawem, skutków następujących po narkotyzacji i legalizacji narkotyku w Polsce.

Rodzina od początku istnienia antropologii stanowiła przedmiot jej rozważań. Choć w dzisiejszych czasach nie możemy już mówić o tradycyjnym społeczeństwie wiejskim, to nadal istnieją rodziny utrzymujące się głównie z uprawy roli, pomimo że obecnie zarówno metody uprawy jak i warunki znacznie się zmieniły. Zagadnienie poruszane, przeze mnie, w pracy, to uprawa tytoniu w relacjach rodziny, z niewielkiej miejscowości, jaką jest Potok Górny. Jest to studium przypadku sytuujące się pomiędzy antropologią rodziny, a antropologia ekonomiczną. Prezentowane materiały są wynikiem moich badań przeprowadzonych w terenie. Praca przedstawia historię tej rośliny i drogę, jaką przeszła, zanim znalazła się na polskich polach oraz wpływ jej uprawy na relacje wewnątrz rodzinne, na strukturę rodziny, organizację dnia oraz jak kształtuje się ta uprawa, w świadomości moich rozmówców.

Celem pracy jest zapoznanie czytelnika z wykreowaną rzeczywistością Nowego Jorku w serialu Plotkara. Wizerunek tego miasta był wykorzystywany w niezliczonej ilości piosenek, filmów oraz dzieł literackich. Serial jest kolejnym sposobem zademonstrowania jednego z oblicz Nowego Jorku. Część pierwsza pracy prezentuje kwestie teoretyczno – metodologiczne związane z semiotyką kultury oraz semiotyką miasta, podejmowane przez przedstawicieli tartusko – moskiewskiej szkoły semiotycznej. W ujęciu semiotycznym miasto charakteryzuje się tym, że posiada swój własny niepowtarzalny język, przy pomocy którego porozumiewa się ze swoimi mieszkańcami. Ponadto zyskuje ono miano tekstu kultury, czyli jest gotowe do interpretacji. Część druga pracy poświęcona jest analizie obrazu Nowego Jorku w serialu Plotkara w oparciu o narzędzia semiotyczne. W tej części pracy zostaną ukazane wybrane elementy, które konstruują obraz serialowego Nowego Jorku: opozycja Manhattan – Brooklyn, mieszkańcy miasta i ich podział klasowy, jego najważniejsze symbole, serialowe wnętrza. Ponadto zamierzam ukazać relację, jaka wytwarza się pomiędzy miastem a jego mieszkańcami. Praca ma na celu pokazanie, że miasto kształtuje bohaterów serialu, ich tożsamość. Bez takiego miasta jak Nowy Jork nie byliby tym kim są teraz. Jednakże następuje tutaj sprzężenie zwrotne, gdyż bez mieszkańców miasto straciłoby swój wyjątkowy charakter. Postaram się także zobrazować Nowy Jork jako miasto, którego podstawę tworzą ludzie bogaci i uprzywilejowani. W tej części pracy zaprezentuję również Nowy Jork jako światowy wybieg i trendsettera mody.