Celem pracy jest ukazanie, w jaki sposób tworzony jest obraz Wrocławia w filmach promocyjnych, które są dostępne w Internecie. Filmy promujące Wrocław powstały m.in. z okazji Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012 oraz Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Filmy te zostały wyprodukowane głównie z inicjatywy Urzędu Miasta Wrocławia, ale też przez osoby prywatne lub instytucje odpowiedzialne za wcześniej wymienione wydarzenia. Analizowane materiały powstały w latach 2007-2014. Cała praca wpisuje się w kilka obszarów badawczych, takich jak: antropologia filmu, antropologia miasta oraz semiotyka filmu. Wykorzystaną metodą badawczą była analiza semiotyczna materiałów wizualnych. Dla semiotyki najważniejsze są znaki, które można dostrzec wszędzie wokół nas. Również filmy promujące Wrocław składając się ze znaków, niosą ze sobą znaczenia. To, w jaki sposób powstają owe sensy, pomogła zbadać analiza semiotyczna. Rozprawa dzieli się na trzy części. Podstawą pierwszej z nich, była teoria mitu Rolanda Barthesa. Analiza wykazała, że autorzy filmów o Wrocławiu stworzyli kilka mitów dotyczących miasta. Przekazy medialne zostały w poniższej pracy porównane do reklam, a sam Wrocław do produktu na sprzedaż. Twórcy filmów, poprzez wybranie niektórych elementów Wrocławia, chcą wywołać u odbiorców konkretne skojarzenia i emocje. W kolejnej części pracy dokonano trójaspektowej analizy semiotycznej: rozpatrzono aspekt semantyczny, syntaktyczny i pragmatyczny materiałów wizualnych. Wszystko to, co pojawia się w poszczególnych kadrach filmów należy traktować jako potencjalny znak. Należy zbadać to, co on oznacza oraz jaki stosunek może mieć do niego modelowy odbiorca filmu. Ważne jest, aby tych trzech aspektów nie oddzielać od siebie. Dzięki takiemu działaniu otrzymano pełną wizję kreowanego obrazu Wrocławia. Ostatnia część pracy pokazuje, że potoczne rozumienie słowa „symbol” nie jest równoznaczne z pojęciem symbolu używanym przez semiotyków kultury. W trzecim rozdziale zaprezentowano „symbole” Wrocławia, które zostały zanalizowane i wyrażone jako metafory i metonimie stolicy Dolnego Śląska.

Praca dotyczy zagadnienia autentyczności w grupach rekonstrukcji historycznej (dalej GRH) zajmujących się odtwarzaniem czasów drugiej wojny światowej i powojennych. Swoją pracę rozpoczynam od wstępu, w którym informuję, dlaczego współczesny człowiek zwraca się ku temu, co uważa za autentyczne oraz jakie znaczenie ma autentyczność w przypadku zainteresowania żywą historią. Następnie przedstawiam narzędzia analityczne, jakimi się posługuję, jak na przykład wywiad jakościowy częściowo ustrukturyzowany, obserwacja nieuczestnicząca czy netnografia. W kolejnych akapitach przedstawiam sposób w jaki nawiązywałam kontakt z interesującymi mnie GRH - głównie przez Internet, ale także podczas prowadzonych w trakcie D-Day Hel 2014 oraz na Targach Rekonstrukcji Historycznej Rekon we Wrocławiu badań terenowych. Grupy pośród których prowadziłam badania dzielą się na dwie kategorie: GRH rekonstruujące polskie formacje wojskowe, a wśród nich GRH 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich oraz SGH Zgrupowanie Radosław, którego częścią jest bardzo istotna dla moich badań Sekcja Dywersji i Sabotażu Kobiet AK. Drugą kategorię stanowią GRH odtwarzające formacje niemieckie, jak na przykład GMH Berliner Mauer, GRH Die Blitze czy GRH Bundeswehr 1955-1989. W pracy przeczytać możemy także o zajmującej się rekonstrukcją mody cywilnej GRH Bluszcz oraz GRH Bojursko, którą zaliczyć można do pierwszej z kategorii. W pracy przedstawiam pojęcia, których używam: autentyczność, autentyczność historyczna, rekonstrukcja. W kolejnych akapitach przedstawiam historię ruchu rekonstrukcyjnego na świecie oraz w Polsce, gdzie pierwsze tego typu inicjatywy pojawiły się już w latach 90. XX wieku. Przedstawiam największe imprezy rekonstrukcyjne w kraju, takie jak odbywająca się od 1992 roku inscenizacja bitwy pod Grunwaldem, zlot GRH zajmujących się historią wojskowości XX wieku Strefę Militarną czy przyjmującą formę festynu rodzinnego Odyseję Historyczną. W dalszej części mojej pracy znajdziemy wypowiedzi informatorów na temat najczęstszych motywacji (na przykład patriotyzm czy chęć przekazywania wiedzy)i celów działania w grupie, a także ich podejście do pojęcia autentyczności. Następnie dokonuję porównania zebranych danych empirycznych z informacjami zawartymi w literaturze gdzie pokazuję, że wypowiedzi informatorów nie zawsze pokrywają się z teoriami autorów oraz że nie można sprowadzać indywidualnego podejścia członków GRH do żywej historii do skonkretyzowanych kategorii. Na zakończenie swojej pracy zwięźle podsumowuję jej treść oraz wprowadzam krótką refleksję dotyczącą rekonstrukcji historycznej.

Niniejsza praca jest analizą dyskursów na temat Irlandii, jakie tworzą aktorzy społeczni w danym kontekście. W ramach badań wskazane są konteksty w których kategorie polisemiczne takie jak Irlandia, Irlandczycy czy kultura irlandzka są najczęściej przywoływane oraz jakie wyobrażenia pojawiają się na ich temat. Przedstawiane byty polisemiczne nie są zesencjalizowane, ponieważ nie jest możliwe ukazanie ich „istoty” tylko przez pryzmat wybranych dyskursów. W pracy pojawiają się dyskursy autorstwa osób, które w jakiś sposób są zafascynowane Irlandią oraz tych, którzy zetknęli się z tym krajem ze względu na doświadczenia emigracyjne. Aktorzy społeczni, którzy znaleźli się w dwóch analizowanych grupach tworzą wspólnoty efemeryczne. Podzieleni na „emigrantów” oraz „irlandiofili” konstruują wyobrażenia dotyczące Irlandii, Irlandczyków i „kultury irlandzkiej” w inny sposób. Dyskursy pierwszych są bardziej krytyczne, natomiast „irlandiofili” charakteryzuje podejście „romantyzujące” te kategorie. Jednak czasem modele te mogą się zderzać, co pokazuje niniejsza praca. Podstawową jednostką analityczną użytą w pracy jest dyskurs. Źródłem przyjętego tu rozumienia tej kategorii są prace Michela Foucault, a przede wszystkim jego pojęcie formacji dyskursywnej. W uzyskaniu danych do badań netnograficznych posłużył portal internetowy „Zielona Irlandia” zrzeszający na forum irlandzką Polonię. Przedstawiony został także obraz Irlandii i jej kultury jaki kreują stowarzyszenia i organizacje pozarządowe zajmujące się propagowaniem „kultury irlandzkiej” w Polsce. Do badań wykorzystane zostały także strony internetowe i blogi, które tematyką związane są Irlandią. W pracy przedstawione są również wyniki analizy wywiadów uzyskanych podczas etnograficznych badań terenowych przeprowadzonych wśród niewielkiej liczby osób należących do grupy „irlandiofili”.

W niniejszej pracy przedstawione zostały reakcje wobec zmieniającej się we współczesnej Turcji koncepcji społeczeństwa, przede wszystkim na przykładzie mieszkańców Stambułu, ale też w szerszych lokacjach geograficznych, które potwierdzają wagę oporu mieszkańców kraju wobec zaistniałych przemian politycznych. Przedstawione zostały również okoliczności historyczne, których zrozumienie jest warunkiem uchwycenia sytuacji, w jakiej znalazła się współcześnie Turcja. Sytuując analizę w kontekście XX-wiecznej historii Turcji, pokazano podobieństwa i różnice pomiędzy opresyjnymi sposobami wprowadzania reform zarówno przez pierwszego prezydenta Republiki Tureckiej – Mustafę Kemala Atatürka, jak i przez obecnie rządzącego – Recepa Tayyipa Erdoğana. Autorka skupiła się głównie na przedstawieniu wydarzeń, które towarzyszyły i zostały sprowokowane planem restrukturyzacji parku Gezi w Stambule oraz tym, w jaki sposób wpłynęły one na pojawienie się społecznego ruchu oporu przybierającego formę „spontanicznego communitas”. W oparciu o materiał empiryczny zgromadzony w trakcie badań terenowych prowadzonych w Stambule oraz analizę literatury przedmiotu, przedstawiono wybrane dyskursywne i niedyskursywne, jawne i niejawne, a także nieprzemocowe i przemocowe strategie oporu stosowane przez grupy społeczne kontestujące wobec zmian polityki rządzącej współcześnie partii AKP i prezydenta Erdoğana.

Bezdomność jest zjawiskiem, z którym spotykamy się de facto na co dzień. Ludzi pozbawionych dachu nad głową możemy zobaczyć w różnych miejscach, najczęściej są to: dworce, parki, klatki schodowe. Jednak niewielu z nas, mijając osoby bezdomne na ulicy, zastanawia się, co jest przyczyną takiego stanu. Kim tak właściwie są ci ludzie i w jaki sposób radzą sobie z otaczającą ich rzeczywistością? Celem moich badań było pokazanie problemu bezdomności z innej perspektywy niż ta, która najczęściej jawi nam się w dyskursie publicznym. Opracowanie to jest oddaniem głosu osobom pozbawionym dachu nad głową. Oni sami opowiadają swoje historie, zarazem pokazując różne aspekty doświadczania tego zjawiska. Opisują wcześniejsze życie, przyczyny stania się osobą bezdomną, sposoby załatwiania podstawowych potrzeb człowieka w tak trudnej sytuacji. Zwierzają się także ze swoich marzeń i utrapień, o których nie maja z kim porozmawiać. Interesujący jest fakt, iż ich pragnienia w większości nie dotyczą rzeczy materialnych, a możliwości spełniania swoich pasji, posiadania bliskiej osoby. Zebrany przeze mnie materiał empiryczny pozwala na zagłębienie się w tematykę. Praca ujawnia również sposoby funkcjonowania takich osób w społeczeństwie. Przedstawia relację, jaka wytwarza się z przechodniami, a także pośród samych bezdomnych. Dodatkowo praca ta jest próbą zerwania z uprzedzeniami i stereotypowym myśleniem. Może stać się punktem zwrotnym do podjęcia zmian w postrzeganiu przez nas osób bezdomnych, a także w pewien sposób pomóc docenić posiadane dobra materialne oraz inne wartości.

W pracy, w oparciu o teorię obrzędów przejścia Arnolda van Gennepa, analizie zostało poddane zjawisko zaręczyn we współczesnej Polsce, z uwzględnieniem jego tła historycznego. Zwrócono uwagę na elementy, które zachowały się do dziś oraz na ich znaczenie. Praca składa się z trzech rozdziałów. W dwóch pierwszych opisane zostały poszczególne etapy zaręczyn, z podziałem na ich tradycyjny oraz współczesny przebieg. W ostatnim analizowane jest zjawisko wiecznego narzeczeństwa, jak również alternatywy dla małżeństwa w postaci związków partnerskich. Współczesności ukazana jest z dwóch perspektyw. Respondenci zostali podzieleni na osoby, które zaręczyny i narzeczeństwo traktują jako drogę do małżeństwa oraz takie, które co prawda zaręczają się, ale ślub jest im obojętny lub wybierają one inne formy związków. Głównym źródłem informacji były badania terenowe przeprowadzone wśród młodych ludzi w latach 2014–2015 we Wrocławiu, a także literatura etnograficzna poświęcona obrzędowości weselnej. Wykorzystane zostały również książki socjologiczne, psychologiczne oraz popularnonaukowe. Zdobyta w ten sposób wiedza została uzupełniona informacjami pochodzącymi z for internetowych dotyczących badanej problematyki.

Praca pokazuje związki współczesnej sztuki użytkowej z polską sztuką ludową. Zostało opisane zjawisko etno designu, przyczyny jego powstania oraz etapy rozwoju. Przedstawiono też miejsca, w których można nabyć przedmioty inspirowane sztuką ludową oraz najczęściej wykorzystywane do tego celu motywy. Praca zawiera również opisy przykładowych produktów oferowanych na polskim rynku wraz ze wskazaniem ich powiązań z tradycyjnymi wyrobami. Zawarte w niej informacje oparte są na literaturze etnograficznej, jak i artykułach internetowych oraz wnioskach zdobytych podczas własnych badań terenowych.

Heavy metal to gatunek muzyczny, który wywodzi się z nurtu hardrockowego z lat sześćdziesiątych oraz siedemdziesiątych XX w., czerpiący inspiracje m.in. z punk rocka, bluesa, a nawet muzyki poważnej. Charakteryzuje się agresywnym, gniewnym i złowrogim brzmieniem, wyrazistym rytmem, szybkim tempem, znacznym przesterowaniem gitar, krzykliwym wokalem oraz tekstami piosenek obracającymi się wokół tematyki śmierci, wojny, cierpienia, krytyki religii, polityki i społeczeństwa. Od początku istnienia miał on grono oddanych fanów, którzy z biegiem lat przeradzali się w coraz bardziej zintegrowaną, wyróżniającą się na tle reszty społeczeństwa grupę. W latach siedemdziesiątych XX w. uformowała się z niej subkultura, której członkowie nazywani są metalowcami. Jej istnienie uwidacznia się głównie podczas koncertów, które pełnią ważną rolę w życiu sympatyków heavy metalu, są dla nich swego rodzaju świętem. Praca składa się z czterech rozdziałów, kolejno podejmujących tematykę: muzyki heavymetalowej (charakterystyka oraz historia tego gatunku), subkultury wokół niej skoncentrowanej, koncertów widzianych z perspektywy ich uczestników oraz wykonawców. Dwa pierwsze rozdziały mają na celu wprowadzenie czytelnika w problematykę pracy oraz zdefiniowanie podstawowych pojęć, takich jak: muzyka heavymetalowa czy subkultura. Kolejna część dotyczy samych koncertów. Kluczową rolę odgrywa w niej analiza sposobu przeżywania występów na żywo, zarówno przez osoby znajdujące się na scenie, jak i pod nią. Istotną kwestią jest także wieloaspektowość tego typu wydarzeń, które są jednocześnie spotkaniem towarzyskim, rozrywką, zabawą, jak i głębokim doznaniem emocjonalnym i duchowym spełniającym czasem rolę doświadczenia sakralnego. Praca jest oparta na literaturze przedmiotu, głównie z zakresu antropologii i socjologii, a także na obserwacji uczestniczącej oraz badaniach terenowych, które zostały przeprowadzone w latach 2014–2015 na terenie Opola oraz Wrocławia. Obejmują one wywiady pogłębione z fanami heavy metalu, podczas których zostały poruszone różne kwestie, m.in.: przyczyny uczestnictwa w koncertach oraz rola, jaką pełnią, formy ekspresji i rozrywki występujące wśród publiczności, emocje towarzyszące występom na żywo, aspekt społeczny tego typu wydarzeń, wymiar duchowy i sakralny koncertów, rola muzyków oraz ich relacje z fanami.

Praca opisuje związki muzyki klasycznej z muzyką i kulturą ludową Podhala. Została w niej ukazana działalność różnych twórców od średniowiecza aż po czasy współczesne. Najwięcej uwagi zostało jednak poświęcone artystom żyjącym i komponującym w XIX i XX wieku: Władysławowi Żeleńskiemu, Zygmuntowi Noskowskiemu, Janowi Ignacemu Paderewskiemu, Karolowi Szymanowskiemu. W pracy znajduje się ponadto charakterystyka regionu Podhala, opis wybranych elementów kultury podhalańskiej oraz tamtejszej muzyki tradycyjnej. Ma ona charakter teoretyczny i opiera się na informacjach zgromadzonych z literatury etnologicznej, etnomuzykologicznej i muzykologicznej.

Głównym celem pracy jest ukazanie stosunku młodych ludzi do patriotyzmu. Pokazanie ich poglądów i sposobu rozumienia tego zjawiska oraz postaci współczesnego patrioty. W tekście zostały wymienione oraz opisane cele i formy miłości do ojczyzny. Poruszony został także wątek Muzeum Powstania Warszawskiego i inscenizacji historycznych oraz występowania motywów wojennych w kulturze popularnej (filmy, muzyka, książki, moda, gadżety). Praca powstała w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu oraz ustrukturyzowane wywiady, przeprowadzone z osobami w wieku 20–25 lat z Warszawy i Wrocławia.

Kuchnia japońska diametralnie różni się od polskiej, dlatego warto obserwować zjawisko jej wkraczania w obszary kulinarne naszego kraju, gdyż dzieje się to dość dynamicznie. Na początku pracy została przedstawiona charakterystyka kuchni japońskiej. Uwaga została zwrócona na takie jej aspekty, jak podstawowe składniki, które wykorzystywane są w przygotowaniu dań japońskich potraw, czy też poszczególne potrawy, które są najczęściej kojarzone z tamtejszą sztuką kulinarną. Oprócz tego zostały również opisane zasady związane z przygotowaniem, jak i spożywaniem posiłków. Kolejna część pracy dotyczy restauracji japońskich w Polsce. Głównie skupia się ona na informacjach dotyczących ich założenia, właścicieli, pracowników i kryteriach ich doboru. Pokazane zostało również to, jak w tych restauracjach zorganizowana jest praca oraz co mają do zaoferowania swoim klientom, co ma wpływ na wygląd wnętrza oraz muzykę tam puszczaną, a także kto odwiedza takie restauracje. Ostatni fragment pracy przedstawia stosunek Polaków do kuchni japońskiej. Jest próbą odpowiedzi na pytanie, skąd u naszych rodaków zainteresowanie kuchnią japońską, czy sami gotują tamtejsze dania, a także skąd biorą informacje na ten temat? Ukazane zostały również podobieństwa i różnice między kuchnią polską a japońską.

Praca jest próbą ukazania wybranych przyczyn izolowania się od Kościoła, bądź całkowitego porzucenia wiary katolickiej. Należą do nich: odmienne od prezentowanych przez Kościół katolicki poglądy wobec problemów moralnych/społecznych, wpływ mediów na jego obraz w Polsce, konsumpcjonizm i ponowoczesność, a także relacja ksiądz – wierni i związane z nią kontrowersje dotyczące duchowieństwa. Zostaną one omówione przede wszystkim w rozdziale trzecim. W pierwszym natomiast koncentruję się na przedstawieniu katolickiej drogi społeczeństwa polskiego wraz z jego hierarchią wartości i praktykami religijnymi. Drugi przedstawia sposób postrzegania osób wierzących i Kościoła przez niewierzących. W ostatnim zostali opisani ci, którzy sami sytuują się poza instytucją religijną. Należą do nich ateiści, agnostycy i osoby określające się jako wierzące, niepraktykujące. Praca opiera się na literaturze przedmiotu, głównie z zakresu socjologii religii. Opracowań antropologicznych poświęconych zagadnieniom opisywanym w tej pracy nie ma zbyt dużo. Uzupełnienie informacji pochodzących z różnego typu opracowań stanowią badania empiryczne prowadzone w latach 2014–2015 na terenie Chojnowa i Wrocławia, wśród osób zróżnicowanych pod względem deklaracji religijnych.

Współcześnie można zaobserwować wiele skutków globalizacji. Jednym z nich jest postępujący pluralizm, który dotyczy zarówno sfery życia codziennego, jak i sfery religijnej. Organizuje on życie społeczne. Wpływa też na wartości wyznawane przez ludzi, ich poglądy, normy zachowania, światopoglądy. Tożsamość człowieka nie jest mu narzucana z góry. Może ona ulegać przekształceniom. Buduje się ją w oparciu o samodzielnie wybrane wartości, religie, światopoglądy czy pełnione funkcje w danej grupie społecznej. Pluralizm religijny sprawia, że każdy człowiek dokonuje wyboru spośród wielu wyznań istniejących na świecie. Sam decyduje także o tym, w jakim stopniu poświęca czas religii. Wzrasta również zainteresowanie pozakościelnymi formami wierzeń. Pojawia się rywalizacja między różnymi instytucjami religijnymi. Istnieją dwie tezy dotyczące ponowoczesnej religijności: jedna mówi o sekularyzacji, inna o desekularyzacji. Pierwsza zakłada zanikanie religii, druga zaś jej powrót do życia publicznego. Wskutek zachodzących zmian w społeczeństwie europejskim pojawia się indywidualizacja religijności. Człowiek samodzielnie buduje własną wersję religii, która może zawierać w sobie pewne sprzeczności spowodowane np. synkretyzmem. Istnieje teoria ekonomiczna mówiąca o rynku religijnym, na którym poszczególne religie rywalizują ze sobą o klientów, czyli swoich wyznawców. Zindywidualizowana forma religii nie stanowi spójnej całości. Ważne jest to, aby spełniała aktualne zapotrzebowania człowieka. Dlatego może on wybierać z danej religii te elementy, które są według niego praktyczne. Zachodzące procesy sprawiają, że duchowość nie zanika. Ulega natomiast nieustannym zmianom.

Praca dyplomowa dotyczy wpływu wybranych ruchów slow na proces globalizacji we współczesnym świecie. Ukazuje etapy powstawania globalizacji, jej wpływu na gospodarkę oraz społeczeństwo. Slow powstało jako kontropozycja do zmian zachodzących przez proces globalizacji, a najważniejszym aspektem ruchu jest zatrzymanie tradycji oraz spowolnienie we wszelkich aspektach życia.