Współczesny rynek pracy w Polsce nie jest łatwy dla młodego pokolenia, w tym także osób legitymujących się wyższym wykształceniem. Zjawiska związane z globalnym kryzysem finansowym i gospodarczym, dekoniunktura oraz zmniejszający się popyt na pracę w stosunku do jej podaży sprawia, że młodzi ludzie stają przed ogromnym problemem, jakim jest znalezienie odpowiedniej, satysfakcjonującej pracy. Brak doświadczenia zawodowego, niskie płace oraz przede wszystkim brak odpowiednich kompetencji na rynku pracy powoduje niechęć i frustracje, które mogą prowadzić do całkowitego braku perspektyw. Wiele młodych osób w celu zwiększenia swoich możliwości na rynku pracy, decyduje się na podjęcie studiów, oraz uczestniczy w różnych kursach i szkoleniach, które podnoszą ich kwalifikacje zawodowe. Niestety, gdy sytuacja na rynku pracy pozostaje trudna, również wykształcone osoby niejednokrotnie zmuszone są do rejestracji w urzędach pracy.

W XXI wieku silne społeczeństwo obywatelskie realizuje swoje misje za pomocą mocno rozwiniętego sektora pozarządowego. Osoby lub grupy coraz częściej pracują razem w celu osiągnięcia wzajemnych korzyści, a podjęte inicjatywy wywierają znaczny wpływ na życie społeczne. Po upływie blisko ćwierć wieku od odrodzenia w Polsce trzeciego sektora zarejestrowanych było ponad 80 tysięcy fundacji i stowarzyszeń, z wyłączeniem Ochotniczych Straży Pożarnych, z czego najliczniejszą grupę stanowią stowarzyszenia. Ostatnio obserwuje się wzrost zainteresowania fundacjami wśród nowo zarejestrowanych podmiotów trzeciego sektora, co może być spowodowane mniejszą biurokracją i większą indywidualizacją tych podmiotów. Organizacje pozarządowe zaspokajają potrzeby społeczne, które zmieniają się wraz z rozwojem społeczeństwa. Dostarczają dóbr i świadczą usługi dla osób, których potrzeby nie są zaspokajane oraz prowadzą badania i organizują konferencje. Ponadto są rzecznikami zmian w polityce. Wpływają na przedsiębiorstwa w kwestii społecznej odpowiedzialności biznesu oraz nawiązują współpracę z korporacjami stwarzając obopólne korzyści. Firmy zwiększają możliwości swoich działań poprzez nowy dostęp do zasobów, a dzięki współpracy z organizacjami pozarządowymi i przekazywaniu środków na cele społeczne uzyskują dobry wizerunek. Fundacje i stowarzyszenia otrzymują w zamian środki finansowe, techniczne lub materialne, w drodze współpracy zaś sponsoring lub mecenat. Organizacje w większości opierają się na pracy społecznej i wolontariacie, niewiele z nich zatrudnia pracowników etatowych. Z powodu obniżenia filantropii przedsiębiorstw największą popularnością finansowania działalności cieszą się środki rządowe oraz europejskie. Rośnie także liczba gmin dotujących lokalne organizacje pozarządowe na podstawie uchwalanych programów współpracy. Nowatorskie formy działalności charytatywnej i filantropijnej, innowacyjne techniki pozyskiwania środków, rozwój technologiczny wpływa na ciągły rozwój trzeciego sektora, który stał się ważnym podmiotem scenie społeczno-politycznej.

Celem niniejszej pracy jest zbadanie położenia i stylu życia klasy kreatywnej na przykładzie Wrocławia oraz wyodrębnienie typowych dla tej grupy cech i wartości. Wszystko za sprawą książki Richarda Floridy "Narodziny klasy kreatywnej", w której autor opisuje wzajemne relacje między sferą kultury i gospodarki. Zdaniem socjologa, atrakcyjność miasta oraz jego rozwój jest silnie związany z sektorem kreatywnym, a więc ludźmi wykonującymi kreatywne zawody. Na tak zarysowanym polu teoretycznym wyłoniły się kolejne pytania: Czym różni się klasa średnia od klasy kreatywnej? Czy klasa kreatywna ma szansę zaistnieć na polskim gruncie?. Wrocław jako Europejska Stolica Kultury stanowił doskonały obszar badawczy, będący miejscem zamieszkiwania przez spore rzesze pracowników kreatywnych oraz tzw. freelancerów. Biorąc pod uwagę szerokie spektrum zagadnienia zdecydowałam się na analizę jakościową. W celu uzyskania odpowiedzi na intrygujące mnie pytania przeprowadziłam 50 wywiadów pogłębionych z osobami, które wpisują się w etos klasy kreatywnej: artystami, ludźmi pracującymi w szkolnictwie i rozrywce a także nowych technologiach. Stawiane przeze mnie pytania dotyczyły wartości indywidualnych, relacji międzyludzkich oraz zorientowania na świat. Tak postawionemu celowi podporządkowałam strukturę pracy. W rozdziale pierwszym "Klasa kreatywna jako nowa warstwa społeczna" przedstawiłam różne sposoby definiowania klasy społecznej. Wymienione koncepcje odnoszą się do tradycyjnych ram ujmowania klasy społecznej jak i tych współczesnych związanych ściśle z dynamiką współczesnego rynku. Rozdział II "Styl życia" jest przybliżeniem klasycznych i współczesnych teorii badania stylu życia. Traktuje również o życiu w epoce późnej nowoczesności i trudnościach z nią związanych. Efektem moich badań jest Rozdział IV "Badania własne", w których przedstawiłam efekty rozmów z badanymi. Transkrybowane wywiady są opatrzone komentarzami, będącymi ilustracją wyznawanych przez klasę kreatywną wartości dotyczących relacji międzyludzkich, stosunku do świata zwierząt a także relacji rodzinnych i stosunku do zamieszkiwanej przestrzeni miejskiej. Każdy podrozdział jest swego rodzaju egzemplifikacją typowych dla klasy kreatywnej sposobów rozumienia rzeczywistości. W "Zakończeniu" swojej pracy prezentuję typowe dla grupy kreatywnej cechy i wartości. Odnoszę się ponownie do głównego celu badawczego, próbując zrozumieć sposób funkcjonowania nowego klastra społecznego. Niniejsza praca to również próba zrozumienia nowej idei kreatywności, będącej siłą napędową samorozwoju, a także warunkiem koniecznym do zaistnienia na nowym rynku pracy; wskazuje związek między szeroko pojętym konsumpcjonizmem a reżimem kreatywności. W oparciu o badania klasyków i współczesnych badaczy udowodniłam, że klasyczne ujęcia warstwy społecznej mogą nie sprawdzać się na gruncie polskim, ze względu na przeszłość historyczną i odmienną drogę wyłaniania się klasy średniej. W pracy tej chciałam wskazać pozytywne aspekty