Tematem pracy licencjackiej jest zagadnienie mityzacji sportu w odniesieniu do kolarskiego wyścigu klasycznego, Paryż-Roubaix. Praca opiera się na rozumieniu mitu jako wtórnego systemu semiologicznego oraz uznaje sport za dziedzinę szczególnie podatną na mityzację. Koncentruje się przede wszystkim na wyścigu kolarskim Paryż-Roubaix, aby na jego przykładzie prześledzić sposoby wytwarzania się nowych mitów. W celu wyjaśnienia fenomenu wyścigu ściśle powiązanego z jego mityzacją, praca omawia najważniejsze czynniki mitotwórcze: symbole wyścigu takie jak Trouée d'Arenberg oraz towarzyszące im narracje kreowane przez media, zawodników oraz kibiców.

Praca licencjacka pt. "Moda na geny. Poczucie tożsamości a wyniki komercyjnych testów genetycznych" skupia się zarówno na opisie oraz analizie popularnych w ostatnim czasie domowych testów komercyjnych dotyczących genetycznego pochodzenia etnicznego, jak i na wpływie ich wyników na poczucie tożsamości jednostki. W pracy skupiałam się na zagadnieniach związanych z antropologią pamięci oraz sposobach badania własnego pochodzenia, które istniały jeszcze przed badaniami genetycznymi, a następnie przedstawiam skalę zjawiska oraz kontrowersje związane z istnieniem takiej usługi. Badania skupiają się na odczuciach osób, które taki test zrobiły i ich własnych wnioskach płynących z tego doświadczenia. Praca miała mi pomóc ustalić, czy genetyczne pochodzenie, często zwane tym "prawdziwym", jest w stanie trwale wpłynąć na zmianę postrzegania własnej tożsamości i kultury.

Celem niniejszej pracy dyplomowej jest przedstawienie motocyklistów jako odrębnej społeczności. Jednym z najważniejszych aspektów jest ukazanie ich jako zbiorowości, która nie jest jednorodna. Każdy jej członek posiada swoje wartości, pełni różne role społeczne, a jazda na motocyklu jest tym, co ich łączy. W pierwszym rozdziale zostało zdefiniowane pojęcie subkultury, gdyż autorka stawia pytanie, czy motocyklistów można wpisać w tę kategorię. W dalszej części tego rozdziału przedstawiona została geneza ruchu motocyklowego w Polsce i na świecie oraz stowarzyszenia i kluby motocyklowe. W drugim rozdziale zostało scharakteryzowane środowisko motocyklistów. Opisany jest tutaj ich wygląd, zwyczaje, uznawane wartości, a także specyficzny język. Trzeci rozdział nawiązuje do stereotypu. Można przeczytać w nim, jak motocykliści są postrzegani w społeczeństwie i co mówią sami o sobie. W ostatnim rozdziale autorka skupia się na relacji między motocyklistą a pojazdem. Więź ta jest osadzona w antropologii rzeczy. Rozdział ten kończy wątek o podróżowaniu, które wpływa na konstruowanie się tożsamości motocyklisty. Aneks zawiera słownik slangu motocyklowego, a także dokumentację fotograficzną prezentowanego zjawiska. Praca powstała na podstawie rozmów z motocyklistami, a także dostępnej literatury przedmiotu oraz stron internetowych.

Praca „Muzyczne formy pracy z harcerzami na przykładzie Karkonoskiego Hufca Związku Harcerstwa Polskiego w Jeleniej Górze” dotyczy gatunków muzycznych, które są wykorzystywane przez Instruktorów ZHP w celu zapewnienia optymalnego rozwoju muzycznego dzieci i młodzieży. Podczas badań terenowych zwrócono uwagę na to, czy harcerze w ogóle dostrzegają rolę muzyki oraz jak często i w jakich momentach pojawia się ona w ich życiu.

Praca ta skupia się na badaniu kulturowych aspektów gatunku muzycznego Ambient. Dzieli się na trzy rozdziały. W rozdziale pierwszym opisuję trzech, według mojego uznania, najbardziej wpływowych artystów na ten gatunek. Muzycy, których zawarłem w rozdziale pierwszym nie tylko tworzyli muzykę, ale także dzięki swoim ideom stworzyli podwaliny dzisiejszego ambientu. W rozdziale pierwszym również krótko opisuję czym ambient nie jest, a z czym może się kojarzyć. Podaję przykład podobnego rodzaju muzyki tzw Muzaka i w porównaniu do niego znajduję cechy jakie posiada tylko Ambient. W rozdziale drugim przedstawiam wpływ Ambientu na Kulturę zaczynając od jego działania na aspekty religijne i duchowe. Następnie opisuję jego użyteczność w odniesieniu do rytuału. Na koniec rozdziału pojawia się także opis jego terapeutycznej i leczniczej mocy. Rozdział trzeci to miejsce w którym poświęcam całą uwagę na badaniu, które udało mi się przeprowadzić z fanami tego gatunku. Badanie przeprowadziłem w formie bezpośredniej, a także w formie ankiety internetowej. Zadawane przeze mnie pytania skonstruowaniem w odniesieniu do wcześniej postawionych tez w rozdziale pierwszym czy drugim.

Praca opisuje związki muzyki klasycznej z muzyką i kulturą ludową Podhala. Została w niej ukazana działalność różnych twórców od średniowiecza aż po czasy współczesne. Najwięcej uwagi zostało jednak poświęcone artystom żyjącym i komponującym w XIX i XX wieku: Władysławowi Żeleńskiemu, Zygmuntowi Noskowskiemu, Janowi Ignacemu Paderewskiemu, Karolowi Szymanowskiemu. W pracy znajduje się ponadto charakterystyka regionu Podhala, opis wybranych elementów kultury podhalańskiej oraz tamtejszej muzyki tradycyjnej. Ma ona charakter teoretyczny i opiera się na informacjach zgromadzonych z literatury etnologicznej, etnomuzykologicznej i muzykologicznej.

Praca licencjacka dotyczy zawierania znajomości w wirtualnym świecie gier MMORPG. Przybliżone zostały pojęcia dewirtualizacji, wirtualnej rzeczywistości oraz immersji w grach sieciowych. Analiza została dokonana w oparciu o osobiste doświadczenia graczy produkcji World of Warcraft. W pracy przedstawione zostały problemy dotyczące fałszywych tożsamości, dyskryminacji w środowisku graczy World of Warcraft, romantycznych relacji zawieranych za pośrednictwem gry, zlotów gildyjnych oraz zjawiska przenoszenia znajomości zapoczątkowanych wirtualnie na grunt rzeczywisty. W pracy zostaje przybliżone stanowisko badanych dotyczące kwestii dewirtualizacji oraz wartościowania znajomości przez wzgląd na miejsce ich zawarcia.

Praca dotyczy zagadnienia autentyczności w grupach rekonstrukcji historycznej (dalej GRH) zajmujących się odtwarzaniem czasów drugiej wojny światowej i powojennych. Swoją pracę rozpoczynam od wstępu, w którym informuję, dlaczego współczesny człowiek zwraca się ku temu, co uważa za autentyczne oraz jakie znaczenie ma autentyczność w przypadku zainteresowania żywą historią. Następnie przedstawiam narzędzia analityczne, jakimi się posługuję, jak na przykład wywiad jakościowy częściowo ustrukturyzowany, obserwacja nieuczestnicząca czy netnografia. W kolejnych akapitach przedstawiam sposób w jaki nawiązywałam kontakt z interesującymi mnie GRH - głównie przez Internet, ale także podczas prowadzonych w trakcie D-Day Hel 2014 oraz na Targach Rekonstrukcji Historycznej Rekon we Wrocławiu badań terenowych. Grupy pośród których prowadziłam badania dzielą się na dwie kategorie: GRH rekonstruujące polskie formacje wojskowe, a wśród nich GRH 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich oraz SGH Zgrupowanie Radosław, którego częścią jest bardzo istotna dla moich badań Sekcja Dywersji i Sabotażu Kobiet AK. Drugą kategorię stanowią GRH odtwarzające formacje niemieckie, jak na przykład GMH Berliner Mauer, GRH Die Blitze czy GRH Bundeswehr 1955-1989. W pracy przeczytać możemy także o zajmującej się rekonstrukcją mody cywilnej GRH Bluszcz oraz GRH Bojursko, którą zaliczyć można do pierwszej z kategorii. W pracy przedstawiam pojęcia, których używam: autentyczność, autentyczność historyczna, rekonstrukcja. W kolejnych akapitach przedstawiam historię ruchu rekonstrukcyjnego na świecie oraz w Polsce, gdzie pierwsze tego typu inicjatywy pojawiły się już w latach 90. XX wieku. Przedstawiam największe imprezy rekonstrukcyjne w kraju, takie jak odbywająca się od 1992 roku inscenizacja bitwy pod Grunwaldem, zlot GRH zajmujących się historią wojskowości XX wieku Strefę Militarną czy przyjmującą formę festynu rodzinnego Odyseję Historyczną. W dalszej części mojej pracy znajdziemy wypowiedzi informatorów na temat najczęstszych motywacji (na przykład patriotyzm czy chęć przekazywania wiedzy)i celów działania w grupie, a także ich podejście do pojęcia autentyczności. Następnie dokonuję porównania zebranych danych empirycznych z informacjami zawartymi w literaturze gdzie pokazuję, że wypowiedzi informatorów nie zawsze pokrywają się z teoriami autorów oraz że nie można sprowadzać indywidualnego podejścia członków GRH do żywej historii do skonkretyzowanych kategorii. Na zakończenie swojej pracy zwięźle podsumowuję jej treść oraz wprowadzam krótką refleksję dotyczącą rekonstrukcji historycznej.

Celem niniejszej pracy dyplomowej było zwrócenie uwagi na faktyczne występowanie praktyk neoszamańskich w Polsce i próba analizy tego zjawiska na podstawie zebranych danych. Próba antropologicznej analizy neoszamanizmu we współczesnej Polsce dzieli się na trzy główne rozdziały. Pierwszy z nich dotyczy praktyk szamańskich w ich pierwotnej formie. Uwzględnia takie kwestie jak atrybuty szamana, inicjacja szamańska i narzędzia służące osiąganiu stanów transowych. Szamanizm traktuje jako zbiór praktyk prowadzących do transu i kontaktów ze światem duchowym. Drugi rozdział to analiza takich wątków jak wpływ przestrzeni miejskiej czy pojawienie się środków halucynogennych na rynku na praktykę szamanizmu, kontekst medycyny niekonwencjonalnej oraz wpływ jaki mają na rozwijanie się neoszamanizmu w Polsce nowe ruchy religijne. Trzeci rozdział to próba przedstawienia zjawiska nowego szamanizmu w polskiej przestrzeni kulturowej. Znajdują się tam wywiady z praktykami, przegląd internetu oraz wyniki ankiety przeprowadzonej w środowiskach zainteresowanych pogaństwem.

W mojej pracy o tytule "Nostalgia przeniesiona. Aspekty tęsknoty wśród młodych dorosłych.", poddałam analizie inspiracje przeszłością przez młodych dorosłych, którzy nie byli uczestnikami kultury i czasów, które gloryfikują. Skupiłam się na popkulturowych aspektach ostatnich dekad. Przedstawiłam stan badań nad uczuciem nostalgii oraz podjęłam próbę utworzenia własnej definicji owego zjawiska. Pracę rozszerzyłam o własne badania. Porównałam je z badaniami prowadzonymi w przeszłości. Moim celem było dowiedzenie się, czym jest i co powoduje uczucie nostalgii; potwierdzenie założeń koncepcji nostalgii przesiedlonej oraz jakie są relacje pomiędzy popkulturą a nostalgią.

Głównym celem pracy jest ukazanie stosunku młodych ludzi do patriotyzmu. Pokazanie ich poglądów i sposobu rozumienia tego zjawiska oraz postaci współczesnego patrioty. W tekście zostały wymienione oraz opisane cele i formy miłości do ojczyzny. Poruszony został także wątek Muzeum Powstania Warszawskiego i inscenizacji historycznych oraz występowania motywów wojennych w kulturze popularnej (filmy, muzyka, książki, moda, gadżety). Praca powstała w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu oraz ustrukturyzowane wywiady, przeprowadzone z osobami w wieku 20–25 lat z Warszawy i Wrocławia.

Niniejsza praca porusza zagadnienia z zakresu fan studies. Opisuję w niej i przybliżam kulturę fanów na wybranym przykładzie. Poruszam kwestię takie jak wspólnota oraz potrzeba przynależności do grupy, a także opisuję co jest ważne dla wspólczesnego fana muzyki popularnej.

Celem mojej pracy było zbadanie zjawiska związanego ze współczesnym przekazem powstającym na pograniczu sztuki i warsztatu aktorskiego w Studiu Appendix, czyli wykorzystaniu teorii performansu do analizy zebranych materiałów, które wymagają również odpowiedniego podejścia charakterystycznego dla badań antropologicznych. Aby to zrobić, wskazałam na źródła opisowo-interpretacyjne związane z pojęciami stanowiącymi punkt wyjścia dla moich poszukiwań badawczych. Wykorzystałam również swoją rolę badacza i praktyka ośrodka warsztatów teatralnych „Studio Appendix” do analizy zjawiska związanego z tematem mojej pracy. W obrazach performatywnych zwróciłam uwagę na rodzaj napięcia, jakie wytworzyło się między wykonawcą a odbiorcą. Za główną hipotezę badawczą przyjęłam stwierdzenie, że rola badacza zajmuje w koncepcji performansu szczególne miejsce, gdzie jest on nie tylko antropologiem opisującym i analizującym określoną część przekazu artystycznego, ale przede wszystkim jest jego uczestnikiem. Występując z innymi, choć z innej perspektywy, bierze udział w spektaklach, przeżywa je, a rezultat swych obserwacji i odczuć przelewa na papier. Praca została podzielona na trzy rozdziały. W pierwszym zatytułowanym „Podstawowe pojęcia” koncentrowałam się na wyjaśnieniu w sposób opisowo-interpretacyjny pojęć: performatywność, zwrot performatywny oraz świadomość kształtowania i stosowania na scenie języka ciała. Te pojęcia stanowiły punkt wyjścia dla moich poszukiwań teoretycznych i badawczych. 
W rozdziale drugim, zatytułowanym „Praktyki teatralne Studia Appendix” przedstawiłam sylwetkę założyciela Studia Appendix - Łukasza Chojętę, absolwenta Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie oraz krótką charakterystykę działalności wrocławskiego studia teatralnego. Rozdział trzeci, poświęciłam analizie współczesnego aktorstwa na przykładzie występów grupy osób, pasjonujących się sztuką sceniczną. W pierwszej kolejności przedstawiłam spektakle Po moim trupie, Improza, Ja Mania, w których grupa ta prezentuje warsztat aktorski nabyty w trakcie cyklicznych zajęć w Studiu Appendix. W następnej kolejności prezentowałam sylwetki aktorów, a rozdział kończyłam prezentacją wywiadów z zaproszonymi na spektakle widzami i przeprowadzeniem analizy opinii obserwatorów, uzależnionych od takich czynników jak które były uzależnione od osobowość oraz środowisko, z którego wywodzi się widz. Opisując proces wykorzystania teorii performansu do analizy zebranych w tej pracy materiałów, odwołałam się do źródeł opisowo-interpretacyjnych związanych z pojęciami, które wcześniej wymieniłam oraz wykorzystałam rolę badacza jako praktyka ośrodka warsztatów teatralnych „Studia Appendix” . W moich rozważaniach dotyczących warsztatu aktora odwołałam się do mojej wiedzy dotyczącej teatru, przekazu scenicznego, interpretacji postaci, itp.

Głównym celem niniejszej pracy jest krytyczna analiza dyskursu prasowego poświęconego śmierci czworga wybitnych polskich poetów: Zbigniewa Herberta, Czesława Miłosza, Wisławy Szymborskiej i Tadeusza Różewicza. Przedmiotem analizy będą artykuły prasowe z sześciu wybranych przeze mnie periodyków, wśród których znalazły się: „Gazeta Polska”, „Wprost”, „Rzeczpospolita”, „Gazeta Wyborcza”, „Fakt” i „Super Express”. Przyglądając się wspomnianym artykułom, będę je rozpatrywać w kontekście trzech zjawisk społeczno-kulturowych związanych z przedstawianiem i doświadczaniem śmierci: kryzysu śmierci, pornografii śmierci i „renesansu śmierci”. Opierając się na krytycznej analizie dyskursu Normana Fairclough’a oraz uwzględniając przy tym analizę strony graficznej i stylistyczno-językowej artykułów, postaram się wskazać czynniki pozwalające umieścić poszczególne strategie mówienia o śmierci w kontekście pornografii lub „renesansu śmierci”. Umożliwi to także wyodrębnienie elementów kształtujących społeczno-kulturowe postawy wobec metaforycznego wiecznego snu.

Na przykładzie omówionych przypadków praca pokazuje w jakich obszarach życia społecznego, zawodowego i prywatnego dyskryminacja i wykluczenie społeczne oddziałują na życie osób korygujących swoją płeć w Polsce i z jakimi problemami zmagają się na co dzień.

W pracy została podjęta próba opisania obecnych nastrojów Polaków i ich spojrzenie na walkę z niepłodnością. Temat jest ważny ze względu na aktualność poruszanego problemu, o czym świadczą wypowiedzi polityków, księży, programy w telewizji, czy artykuły w gazetach. Zapłodnienie in vitro, które jest jednym z rodzajów technologii wspomagania rozrodu, budzi na świecie ogromne emocje. Od 1 listopada 2015 roku obowiązuje w Polsce nowa Ustawa o leczeniu niepłodności. W grudniu tego samego roku minister zdrowia, Konstanty Radziwiłł, oficjalnie ogłosił zakończenie Programu Leczenia Niepłodności Metodą Zapłodnienia Pozaustrojowego na 30 czerwca 2016 roku, pomimo iż program został wcześniej przedłużony do roku 2019. Ze względu na bardzo dużą różnorodność opinii pojawiających się w mediach, a także w moim najbliższym otoczeniu, postanowiłam prześledzić, co tak naprawdę myślą Polacy o in vitro. Celem badań było uzyskanie jak najdokładniejszych informacji na temat tego, w jaki sposób i dlaczego postrzegane jest obecnie in vitro przez Polaków, a także w jakim stopniu wpływają na to postrzeganie informacje przekazywane w mediach. Podczas badań poruszyłam również kwestię najbardziej pożądanego wzorca rodziny oraz potrzebę posiadania potomstwa. Metody, z których korzystałam podczas pisania pracy to: analiza przekazów medialnych, publicystycznych i politycznych, zwłaszcza z roku 2015 i 2016, a także analiza kontekstu prawnego i stanowiska Kościoła katolickiego oraz innych wybranych Kościołów w Polsce. Przeanalizowałam również treści zamieszczone na forach internetowych przez rodziny, które skorzystały z metody in vitro, by zobaczyć, w jaki sposób członkowie programu radzą sobie z presją społeczeństwa w kontekście posiadania dzieci w wyniku zapłodnienia pozaustrojowego. Dopełnieniem badań są wywiady pogłębione z kobietami i mężczyznami w przedziale wiekowym 29-85 lat. Czas trwania badań obejmuje lata 2016-2017. Zdawałam sobie sprawę, że trudno wypowiadać się na temat niepłodności i in vitro, ponieważ jest to delikatna kwestia dotycząca rodziny. W spisie informatorów zostały przestawione dane respondentów, ich wiek, wykształcenie, stan cywilny, ilość posiadanych dzieci i wielkość miejscowości, z której pochodzą.