Współcześnie można zaobserwować wiele skutków globalizacji. Jednym z nich jest postępujący pluralizm, który dotyczy zarówno sfery życia codziennego, jak i sfery religijnej. Organizuje on życie społeczne. Wpływa też na wartości wyznawane przez ludzi, ich poglądy, normy zachowania, światopoglądy. Tożsamość człowieka nie jest mu narzucana z góry. Może ona ulegać przekształceniom. Buduje się ją w oparciu o samodzielnie wybrane wartości, religie, światopoglądy czy pełnione funkcje w danej grupie społecznej. Pluralizm religijny sprawia, że każdy człowiek dokonuje wyboru spośród wielu wyznań istniejących na świecie. Sam decyduje także o tym, w jakim stopniu poświęca czas religii. Wzrasta również zainteresowanie pozakościelnymi formami wierzeń. Pojawia się rywalizacja między różnymi instytucjami religijnymi. Istnieją dwie tezy dotyczące ponowoczesnej religijności: jedna mówi o sekularyzacji, inna o desekularyzacji. Pierwsza zakłada zanikanie religii, druga zaś jej powrót do życia publicznego. Wskutek zachodzących zmian w społeczeństwie europejskim pojawia się indywidualizacja religijności. Człowiek samodzielnie buduje własną wersję religii, która może zawierać w sobie pewne sprzeczności spowodowane np. synkretyzmem. Istnieje teoria ekonomiczna mówiąca o rynku religijnym, na którym poszczególne religie rywalizują ze sobą o klientów, czyli swoich wyznawców. Zindywidualizowana forma religii nie stanowi spójnej całości. Ważne jest to, aby spełniała aktualne zapotrzebowania człowieka. Dlatego może on wybierać z danej religii te elementy, które są według niego praktyczne. Zachodzące procesy sprawiają, że duchowość nie zanika. Ulega natomiast nieustannym zmianom.

Praca poświęcona jest antropologicznej analizie ślubów i wesel o charakterze niekonwencjonalnym. Autorka pracy argumentuje, że wspólne organizowanie tego typu ślubów i wesel przez narzeczonych staje się praktyką autorefleksyjną, polegającą na podjęciu przez aktorów społecznych namysłu nad własną tożsamością. Planowaniu ślubu i wesela towarzyszy zatem praktyka planowania siebie. Celem pracy jest ukazanie tego, że śluby i wesela niekonwencjonalne, rozumiane tu w kategoriach performatywnych jako performensy, można postrzegać jako strategie tożsamościowe. W pierwszym rozdziale pracy przedstawiony został stan antropologicznych badań nad obrzędowością ślubną i weselną oraz koncepcje teoretyczne dotyczące performatywności i procesów konstruowania tożsamości. Drugi rozdział pracy prezentuje antropologiczną analizę ślubów i wesel niekonwencjonalnych opartą o wyniki przeprowadzonych przez autorkę badań etnograficznych. W rozdziale tym ukazano motywacje, którymi kierują się osoby organizujące śluby i wesela niekonwencjonalne oraz sposoby rozumienia przez nich własnej tożsamości przez pryzmat takich kategorii, jak tradycja i niekonwencjonalność.

Podstawowym celem pracy jest ukazanie piłki nożnej z punktu widzenia sędziego piłkarskiego. Oprócz wskazania na najważniejsze wymiary sportu jakim jest piłka nożna, główną uwagę starałam się skoncentrować na postaci arbitra. Jej obraz postanowiłam skonstruować na podstawie wypowiedzi wielu sędziów piłkarskich, którzy zgodzili się wziąć udział w przeprowadzonym przeze mnie badaniu. Prezentacje wyników badań poprzedzam informacjami na temat przepisów piłki nożnej i jej historii. Podje również przykłady interpretacji tego zjawiska tworzonego w kontekście widowiska, teatru, czy gry.

W pracy skupiam się na antropomorfizacji psa we współczesnej kulturze europejskiej. Na podstawie literatury analizuję relację człowieka z tym zwierzęciem, poszukując przy tym motywów powstania owej więzi.Poruszam wątki wykorzystania ich naturalnych instynktów w pracy dla człowieka i odnoszę je do ogółu sytuacji. Kluczowym pytaniem dla mojej pracy jest: co chroni psa przed zjedzeniem?

Celem pracy jest pokazanie ewolucji zwyczajów związanych ze świętowaniem pierwszej rocznicy urodzin dziecka. Jest ona próbą odpowiedzi na pytania: jak wygląda obchodzenie roczku w XXI w. i czy jakieś tradycje uległy zanikowi na przestrzeni lat? Czy rozwój technologiczny a przez to znacznie ułatwiona i przyspieszona wymiana informacji ma wpływ na to, jak wyglądają pierwsze urodziny dziecka? Pierwszy rozdział poświęcony jest przygotowaniom do tej uroczystości. Autorka zwraca w nim uwagę na: wybór miejsca przyjęcia, zapraszanie gości oraz ubranie dziecka. W drugim rozdziale skupia się na wymiarze religijnym uroczystości, jego podstawą jest msza święta odprawiana w intencji jubilata. Trzeci rozdział pracy poświęciła przyjęciu urodzinowemu i związanym z tym zagadnieniem kwestiom. Opisuje wystrój miejsca, w którym ono się odbywa, a także cały jego przebieg i zwyczaje, jakie współcześnie funkcjonują tego dnia.

Praca ma na celu przyjrzenie się i sproblematyzowanie kiczu w jego religijnej odmianie. Autorka wychodzi od rozważań teoretycznych na temat kiczu i jego miejsca w sztuce i religii, oraz symboliki dewocjonaliów w kulcie religijnym. W pracy poszukiwane jest fenomenologiczne znaczenie przedmiotów, które autorka poznaje w trakcie prowadzonych wywiadów. Pokazywany jest stosunek osób wierzących jak i ateistów do kiczu religijnego. Aby uzyskać rzeczowe wyniki, praca oparta jest zarówno na analizie teoretycznej jak i badaniach praktycznych.

W pracy została podjęta próba opisania obecnych nastrojów Polaków i ich spojrzenie na walkę z niepłodnością. Temat jest ważny ze względu na aktualność poruszanego problemu, o czym świadczą wypowiedzi polityków, księży, programy w telewizji, czy artykuły w gazetach. Zapłodnienie in vitro, które jest jednym z rodzajów technologii wspomagania rozrodu, budzi na świecie ogromne emocje. Od 1 listopada 2015 roku obowiązuje w Polsce nowa Ustawa o leczeniu niepłodności. W grudniu tego samego roku minister zdrowia, Konstanty Radziwiłł, oficjalnie ogłosił zakończenie Programu Leczenia Niepłodności Metodą Zapłodnienia Pozaustrojowego na 30 czerwca 2016 roku, pomimo iż program został wcześniej przedłużony do roku 2019. Ze względu na bardzo dużą różnorodność opinii pojawiających się w mediach, a także w moim najbliższym otoczeniu, postanowiłam prześledzić, co tak naprawdę myślą Polacy o in vitro. Celem badań było uzyskanie jak najdokładniejszych informacji na temat tego, w jaki sposób i dlaczego postrzegane jest obecnie in vitro przez Polaków, a także w jakim stopniu wpływają na to postrzeganie informacje przekazywane w mediach. Podczas badań poruszyłam również kwestię najbardziej pożądanego wzorca rodziny oraz potrzebę posiadania potomstwa. Metody, z których korzystałam podczas pisania pracy to: analiza przekazów medialnych, publicystycznych i politycznych, zwłaszcza z roku 2015 i 2016, a także analiza kontekstu prawnego i stanowiska Kościoła katolickiego oraz innych wybranych Kościołów w Polsce. Przeanalizowałam również treści zamieszczone na forach internetowych przez rodziny, które skorzystały z metody in vitro, by zobaczyć, w jaki sposób członkowie programu radzą sobie z presją społeczeństwa w kontekście posiadania dzieci w wyniku zapłodnienia pozaustrojowego. Dopełnieniem badań są wywiady pogłębione z kobietami i mężczyznami w przedziale wiekowym 29-85 lat. Czas trwania badań obejmuje lata 2016-2017. Zdawałam sobie sprawę, że trudno wypowiadać się na temat niepłodności i in vitro, ponieważ jest to delikatna kwestia dotycząca rodziny. W spisie informatorów zostały przestawione dane respondentów, ich wiek, wykształcenie, stan cywilny, ilość posiadanych dzieci i wielkość miejscowości, z której pochodzą.

Na przykładzie omówionych przypadków praca pokazuje w jakich obszarach życia społecznego, zawodowego i prywatnego dyskryminacja i wykluczenie społeczne oddziałują na życie osób korygujących swoją płeć w Polsce i z jakimi problemami zmagają się na co dzień.

Głównym celem niniejszej pracy jest krytyczna analiza dyskursu prasowego poświęconego śmierci czworga wybitnych polskich poetów: Zbigniewa Herberta, Czesława Miłosza, Wisławy Szymborskiej i Tadeusza Różewicza. Przedmiotem analizy będą artykuły prasowe z sześciu wybranych przeze mnie periodyków, wśród których znalazły się: „Gazeta Polska”, „Wprost”, „Rzeczpospolita”, „Gazeta Wyborcza”, „Fakt” i „Super Express”. Przyglądając się wspomnianym artykułom, będę je rozpatrywać w kontekście trzech zjawisk społeczno-kulturowych związanych z przedstawianiem i doświadczaniem śmierci: kryzysu śmierci, pornografii śmierci i „renesansu śmierci”. Opierając się na krytycznej analizie dyskursu Normana Fairclough’a oraz uwzględniając przy tym analizę strony graficznej i stylistyczno-językowej artykułów, postaram się wskazać czynniki pozwalające umieścić poszczególne strategie mówienia o śmierci w kontekście pornografii lub „renesansu śmierci”. Umożliwi to także wyodrębnienie elementów kształtujących społeczno-kulturowe postawy wobec metaforycznego wiecznego snu.

Celem mojej pracy było zbadanie zjawiska związanego ze współczesnym przekazem powstającym na pograniczu sztuki i warsztatu aktorskiego w Studiu Appendix, czyli wykorzystaniu teorii performansu do analizy zebranych materiałów, które wymagają również odpowiedniego podejścia charakterystycznego dla badań antropologicznych. Aby to zrobić, wskazałam na źródła opisowo-interpretacyjne związane z pojęciami stanowiącymi punkt wyjścia dla moich poszukiwań badawczych. Wykorzystałam również swoją rolę badacza i praktyka ośrodka warsztatów teatralnych „Studio Appendix” do analizy zjawiska związanego z tematem mojej pracy. W obrazach performatywnych zwróciłam uwagę na rodzaj napięcia, jakie wytworzyło się między wykonawcą a odbiorcą. Za główną hipotezę badawczą przyjęłam stwierdzenie, że rola badacza zajmuje w koncepcji performansu szczególne miejsce, gdzie jest on nie tylko antropologiem opisującym i analizującym określoną część przekazu artystycznego, ale przede wszystkim jest jego uczestnikiem. Występując z innymi, choć z innej perspektywy, bierze udział w spektaklach, przeżywa je, a rezultat swych obserwacji i odczuć przelewa na papier. Praca została podzielona na trzy rozdziały. W pierwszym zatytułowanym „Podstawowe pojęcia” koncentrowałam się na wyjaśnieniu w sposób opisowo-interpretacyjny pojęć: performatywność, zwrot performatywny oraz świadomość kształtowania i stosowania na scenie języka ciała. Te pojęcia stanowiły punkt wyjścia dla moich poszukiwań teoretycznych i badawczych. 
W rozdziale drugim, zatytułowanym „Praktyki teatralne Studia Appendix” przedstawiłam sylwetkę założyciela Studia Appendix - Łukasza Chojętę, absolwenta Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie oraz krótką charakterystykę działalności wrocławskiego studia teatralnego. Rozdział trzeci, poświęciłam analizie współczesnego aktorstwa na przykładzie występów grupy osób, pasjonujących się sztuką sceniczną. W pierwszej kolejności przedstawiłam spektakle Po moim trupie, Improza, Ja Mania, w których grupa ta prezentuje warsztat aktorski nabyty w trakcie cyklicznych zajęć w Studiu Appendix. W następnej kolejności prezentowałam sylwetki aktorów, a rozdział kończyłam prezentacją wywiadów z zaproszonymi na spektakle widzami i przeprowadzeniem analizy opinii obserwatorów, uzależnionych od takich czynników jak które były uzależnione od osobowość oraz środowisko, z którego wywodzi się widz. Opisując proces wykorzystania teorii performansu do analizy zebranych w tej pracy materiałów, odwołałam się do źródeł opisowo-interpretacyjnych związanych z pojęciami, które wcześniej wymieniłam oraz wykorzystałam rolę badacza jako praktyka ośrodka warsztatów teatralnych „Studia Appendix” . W moich rozważaniach dotyczących warsztatu aktora odwołałam się do mojej wiedzy dotyczącej teatru, przekazu scenicznego, interpretacji postaci, itp.

Niniejsza praca porusza zagadnienia z zakresu fan studies. Opisuję w niej i przybliżam kulturę fanów na wybranym przykładzie. Poruszam kwestię takie jak wspólnota oraz potrzeba przynależności do grupy, a także opisuję co jest ważne dla wspólczesnego fana muzyki popularnej.

Głównym celem pracy jest ukazanie stosunku młodych ludzi do patriotyzmu. Pokazanie ich poglądów i sposobu rozumienia tego zjawiska oraz postaci współczesnego patrioty. W tekście zostały wymienione oraz opisane cele i formy miłości do ojczyzny. Poruszony został także wątek Muzeum Powstania Warszawskiego i inscenizacji historycznych oraz występowania motywów wojennych w kulturze popularnej (filmy, muzyka, książki, moda, gadżety). Praca powstała w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu oraz ustrukturyzowane wywiady, przeprowadzone z osobami w wieku 20–25 lat z Warszawy i Wrocławia.