Praca licencjacka zatytułowana została: Fotografia jako forma komunikacji. Temat ten stanowi też główną tezę, która po dokonaniu analizy tekstów naukowych (ale nie tylko), przeprowadzonych badaniach i obserwacjach została przeze mnie potwierdzona. Było to moim celem, który został osiągnięty. Metodą wykorzystaną do badań była obserwacja profilów znajdujących się na portalach społecznościowych – Facebook i Instagram oraz wywiad. Na podstawie zrealizowanych badań zostały wygenerowane następujące wnioski. Pierwszym z nich jest to, że każde zdjęcie niesie z sobą komunikat. Niezależnie od tego, gdzie jest zamieszczone, w jakiej formie i celu – ono do nas „mówi”. Drugi wniosek mówi o tym, że fotografia ulega przemianom wraz z upływem czasu. Zmienia się także jej cel oraz forma. Trzeci wniosek postuluje to, że współczesne społeczeństwo jest tak przywiązane do zjawiska fotografii, że przestaje myśleć o tym, czym ona jest. Coraz dalej jej do określenia sztuką, stanowi bardziej nieodłączny element w życiu ludzi.

Jest to praca dotycząca folkloru dziecięcego, sposobu jego powstawania w określonej grupie wiekowej, opisująca funkcje, jakie w życiu dziecka pełni folklor słowny, zastosowanie tworów folklorystycznych w komunikacji między dziećmi, wpływ obecnej kultury medialnej na treści oraz dynamiczność jego zmian. Na podstawie przeprowadzonych badań określam czy słowny folklor dziecięcy nadal jest integralną częścią ich środowiska, czy to, co tworzą dzieci, jest niezbędne w ich funkcjonowaniu i czy ma wpływ na więzi lub relacje między nimi. Opisuję modyfikacja i tworzenie folkloru dziecięcego pod wpływem współczesnych mediów, czyli telewizji i Internetu.

Podstawowym celem prezentowanej pracy jest analiza praktyk i postaw nowej grupy społecznej, która wyłoniła się na przestrzeni ostatnich kilku lat pod wpływem implementacji w Polsce koreańskiej fali (hallyu). Opierając się na badaniach etnograficznych wśród członków k-popowego fandomu w Polsce w pracy argumentuję, że członkowie tej społeczności poświęcają swój wolny czas na poznawanie południowokoreańskiej kultury swoich idoli, nie tylko poprzez oglądanie teledysków i słuchanie muzyki, ale także pogłębiając wiedzę na temat sztuki, zwyczajów i języka koreańskiego. Dlatego też przedmiotem zainteresowania uczyniłam w pracy szeroko pojętą kulturę polskich fanów południowokoreańskiej muzyki pop. Swoją uwagę skupiam na wpływie k-popu, rozumianego jako produkt wytwarzany na sprzedaż, na codzienne działania fanów-konsumentów, których określam mianem „k-poperów”, rezerwując termin idol dla koreańskich piosenkarzy i piosenkarek. Analizowany w pracy materiał empiryczny zgromadziłam za pomocą wywiadów z fanami i obserwacji wydarzeń organizowanych przez k-popowy fandom. Wywiady uzupełniłam o informacje zebrane za pomocą metody netnograficznej, którą posłużyłam się przez wzgląd na trwającą epidemię COVID-19. Korzystając z możliwości, jaką dają badania w świecie wirtualnym, przeprowadziłam także ankietę wśród członków k-popowego fandomu w Polsce. Celem ankiety było uzyskanie informacji na temat praktyk konsumpcyjnych fanów k-popu oraz rozwijanej przez nich działalności artystycznej. Analizowałam również działania, które fani k-popu podejmują na takich platformach społecznościowych, jak: Twitter, Facebook, Instagram, YouTube i Wattpad. Prowadzone przeze mnie badania etnograficzne pozwoliły mi dotrzeć do (nie tylko konsumpcjonistycznego) stylu życia członków k-popowego fandomu w Polsce. Za sprawą etnografii zrozumiałam jak istotną rolę w życiu k-poperów odgrywa zapotrzebowanie na produkty związane z koreańskim popem oraz jakie znaczenie ma dla nich kultura południowokoreańska. Moje analizy umieściłam w ramach teoretycznych proponowanych przez studia kulturowe (badania nad kulturą popularną) oraz studia nad fanami (fan studies). Oferowane w ramach tych studiów pojęcia i koncepcje pozwoliły mi przybliżyć i omówić praktyki i postawy fanów koreańskiej muzyki pop w Polsce. Przedmiotem analiz w pracy jest zatem koreańska fala, której wynikiem jest rozpowszechnianie się popularnej kultury koreańskiej, a co za tym idzie, również k-popu w Polsce.

Fenomen Harry'ego Pottera jest próbą usytuowania fikcyjnej postaci stworzonej przez Joanne K. Rowling we współczesnym świecie. Na podstawie poszczególnych pojęć natury antropologicznej chcę ustalić, gdzie jest miejsce Pottera – czy jest on rzeczywiście czymś fenomenalnym, zjawiskowym i wartym uwagi, czy też jest może jedynie sprytnym narzędziem do zarabiania pieniędzy, a jego fani są wykorzystywani? W początkowym rozdziale przybliżam pojęcia związane z antropologią kulturową, które mają pomóc w zrozumieniu zachodzących zjawisk wokół postaci Pottera. Skupiłam się na: konsumpcjonizmie, makdonaldyzacji oraz popkulturze. Wyznaczam również część poświęconą marketingowi. Dalej zajmuję się samym bohaterem septologii i jego magicznym światem – tłumaczę kim jest, jak toczą się jego losy, jak wygląda jego szkolne życie czy też walka ze złem. W ostatniej części pracy chcę pokazać jak bardzo postać fikcyjna osadziła się w realiach i jak bardzo „jest żywa” dla społeczeństwa. Studiuję nurt „Potteromanii”, analizuję dostępne gadżety, sprawnie działające witryny internetowe, gry, konwenty oraz fan fiction.

Tematem pracy jest Fenomen Erasmusa+ we Wrocławiu. Rozdział pierwszy dotyczy kwestii czysto teoretycznych związanych z migracjami edukacyjnymi. W rozdziale drugim omówiony został program Erasmus+, jego historia, podstawowe założenia i zasady działania. Dwa pozostałe rozdziały powstały na bazie badań przeprowadzonych przez autorkę pracy wśród studentów-obcokrajowców, którzy część swojej edukacji postanowili odbyć we Wrocławiu. W pierwszym z nich została scharakteryzowana grupa badawcza. Zwrócono uwagę na pochodzenie studentów, czas pobytu i motywacje przyjazdu do Wrocławia oraz opisano etapy przygotowawcze do podjęcia studiów w nowym miejscu. W drugim przedstawiono Wrocław i kulturę polską oczami zagranicznych studentów.

Obecność twórczości fantasy w popkulturze wzrasta z roku na rok. Społeczności skupione wokół jej tematyki rozwijają się już od dekad, a nowe media ten rozwój dodatkowo przyspieszają. Fandom fantasy zrzesza miłośników twórczości z całego świata. W pracy została przedstawiona analiza ogólnego funkcjonowania społeczności, a także wywieranego przez nią wpływu na osoby do niej przynależące. Nakreślone zostały aspekty życia indywidualnego fanów, w kontekście samorozwoju, zarówno osobistego, jak i zawodowego, motywowanego zamiłowaniem do twórczości fantasy. Zagadnienia zostały omówione na podstawie internetowej działalności fanów, rozmów przeprowadzonych z aktywnymi miłośnikami fantasy, a także własnych doświadczeń wynikających z przynależności do fandomu. Na podstawie literatury przedmiotu omówione zostały zagadnienia dotyczące założeń teoretycznych fan studies.

Praca skupiona na specyficznym sposobie badań, jakim jest etnografia wizualna, badająca jej przejawy w cyklu fotograficznym – "Zapis socjologiczny" Zofii Rydet. Głównym narzędziem badawczym jest analiza tekstów zastanych, poświęconych etnografii wizualnej w fotografii, a także źródeł traktujących fotografię jako przejaw wyrazu społeczeństwa. Opisane zostały rodzaje fotografii reportażowej oraz socjologicznej, stanowiące najbardziej widoczne nurty w twórczości Zofii Rydet oraz wpływ fotografii w etnografii wizualnej. Życiorys oraz twórczość autorki zostały przybliżone wraz z historią i istotą samego "Zapisu socjologicznego". Natomiast analiza składowych elementów cyklu, została ujęta w kontekście etnografii wizualnej oraz interpretacji antropologicznej, ukazująca wiele motywów i wątków, które przełożyły się na mnogość możliwych interpretacji.

Praca przedstawia analizę wpływu nowych form feminizmu i ruchów społecznych na sytuację kobiet w społeczeństwie na przykładzie przemysłu rozrywkowego. W ostatnich latach możemy zaobserwować zmianę, jakiej poddają się ruchy społeczne. Jest to związane między innymi z przeniesieniem aktywizmu do sieci. Autorka stara się pokazać w jaki sposób ruchy feministyczne korzystają z tego medium w celu wprowadzenia zmiany społecznej, a także jaki wpływ miał ruch #MeToo na aktywizm i sytuację kobiet.

Podjęta w pracy tematyka dotyczy stosowania tradycyjnych sposobów leczenia powszechnych dolegliwości w kulturze ludowej i współcześnie. Celem badań było przyjrzenie się praktycznemu wymiarowi lecznictwa wśród mieszkańców Polski oraz źródeł wiedzy, jaką pozyskali i podzielili się w wywiadach. Rozmowy prowadzone były przy pomocy zestandaryzowanego kwestionariusza włączającego wątki biograficzne i możliwość moderowania pytań w trakcie wywiadu. Literatura naukowa, na której bazowałam, stanowiła podstawę teoretyczną pracy jak i ważne oparcie w kontekście prowadzenia badań. Praca dyplomowa zawiera informacje merytoryczne, praktyczne i refleksyjne.

Przedmiotem zainteresowania w prezentowanej pracy czynię to, w jaki sposób członkowie Ruchu Czystych Serc praktykują zasady moralne przyjęte w tej katolickiej wspólnocie religijnej. Ruch Czystych Serc skupia osoby, które deklarują, iż nie będą dopuszczać się aktów seksualnych przed zawarciem związku małżeńskiego. Przedstawiona w pracy analiza oparta jest na prowadzonych przeze mnie badaniach etnograficznych wśród członków wspólnoty Ruchu Czystych Serc. Materiał empiryczny został zebrany za pomocą następujących metod badań terenowych: wywiadów pogłębionych z osobami, które są bądź były członkami wspólnoty; obserwacji uczestniczącej podczas spotkań organizowanych przez wspólnotę, analizie dyskursu medialnego wytwarzanego przez autorytety kościelne. Analizę antropologiczną zebranego materiału umieściłam w ramach rozpoznań Michela Foucaulta dotyczących genealogii seksualności oraz relacji między technikami siebie i technikami władzy. Skorzystałam także z refleksji Victora Turnera na temat obrzędu przejścia, liminalności i communitas. Z pomocą tychże ram teoretycznych udzieliłam odpowiedzi na następujące pytania badawcze: jakie są powody i motywacje wstąpienia do wspólnoty oraz ewentualne przyczyny jej opuszczenia? Jaki jest system wartości moralnych członków wspólnoty? Jak wygląda moment inicjacji nowego członka wspólnoty? Na czym polegają spotkania grupy? Czym się zajmują oraz o czym rozmawiają jej członkowie? Czy znają oni genezę wspólnoty oraz czystości przedmałżeńskiej? Czy ich postawa jest odpowiedzią na tzw. rewolucję seksualną? Czym jest dla nich praktykowanie czystości przedmałżeńskiej? Jaką rolę i znaczenie odgrywa w ich życiu owa czystość? Odpowiadając na te pytania w pracy wskazuję, że wszystkie podejmowane przez członków działania i stosowane metafory mają pomóc jednostce osiągnąć bądź zachować stan czystości i szczęścia. Wszystkie zabiegi, które są przez nich podejmowane (m.in.: odmawianie modlitwy zawierzenia, regularna spowiedź, uczęszczanie na spotkania wspólnoty, wysłuchiwanie wykładów autorytetów kościelnych w dziedzinie czystości przedmałżeńskiej) są przejawami relacji między technikami i dyskursem władzy a technikami siebie. Prezentowane w pracy doświadczenie moich rozmówców pozwala mi także twierdzić, że członkowie Ruchu Czystych Serc są współczesnym ascetami – autsajderami, w rozumieniu jakie zaproponował dla tego terminu Victor Turner. Członkowie Ruchu Czystych Serc tworzą bowiem swoistą communitas, która wynika z faktu, że grupa ta znajduje się w sytuacji liminalnej.

Celem niniejszej pracy jest zbadanie potrzeby nadawania przedmiotom wyjątkowego znaczenia wśród społeczności minimalistów. Analizie poddane zostały wypowiedzi członków grupy Minimalizm w praktyce, funkcjonującej na portalu Facebook. Podstawowe pytanie zadane podczas niniejszych badań to: czy minimaliści czują potrzebę posiadania rzeczy, które nie mają jedynie funkcji użytkowych, a jeżeli tak, to jakie zostają nadane im cechy? Całość rozważań osadzona została w ramach nurtu antropologii rzeczy, której jednym z założeń jest traktowanie przedmiotów jako podmiotów, które opowiadają własne historie oraz w koncepcji współczesnego minimalizmu z odwołaniem do jego korzeni. Badania zostały zrealizowane przy pomocy ankiety oraz wywiadu pogłębionego. Ze względu na panującą pandemię rozmowy przeprowadzone zostały poprzez komunikatory internetowe. Większość respondentów odpowiedziało twierdząco na zadane pytania oraz chętnie opisało swoje historie oraz przemyślenia. Badania ukazały pięć głównych cech, które dominowały wśród wypowiedzi, sentyment, kolekcjonowanie, charakter, komfort oraz poczucie winy.

Współcześnie żyjemy w rzeczywistości, w której technologia umożliwia nam realizowanie różnych funkcji społecznych, takich jak komunikacja międzyludzka. Szczególnie ważne stały się więc media społecznościowe oraz wytwarzane przez nie funkcje – wysyłania wiadomości, udostępniania postów w formie tekstowej i graficznej, pisania komentarzy itp. W pracy dokonana została analizy sposobów działania trzech portali: Facebooka, Instagrama i YouTube’a oraz tego w jaki sposób są one wykorzystywane przez ludzi w praktyce. Na podstawie literatury przedmiotu omówiono kwestie teoretyczne dotyczące przestrzeni wirtualnej – porównano w jaki sposób „bycie w niej” różni się od działań rzeczywistych, w szczególności tych, związanych z tworzeniem kontaktów oraz uczestniczeniem w praktykach zbiorowych. Przeanalizowano możliwości oraz zagrożenia jakie wytwarzają zjawiska powstałe w przestrzeni sieciowej, np. nowe typy wykluczenia społecznego. Poruszona została również kwestia samego procesu tworzenia użytkownika, w odniesieniu do tego w jaki sposób odzwierciedla on prawdziwą tożsamość osoby. W pracy nawiązano także do innych kategorii m.in.: wirtualności, anonimowości, współtworzenia, aprzestrzenności, acielesności. Omawiane teorie wsparto wynikami rozmów przeprowadzonych z użytkownikami tych mediów, umożliwiających przedstawienie jak najbardziej prawdziwego obrazu zachowań odgrywanych w przestrzeni sieciowej. Przy dokonywanym przeglądzie uwzględniono koncepcje takie jak netnografia oraz autoetnografia (uzupełniające pracę autorefleksją na temat doświadczeń w mediach społecznościowych).

Niniejsza praca pt. “ Czeluść! - antropologiczne ujęcie muzycznego i emocjonalnego transu na polskiej scenie "muzyki bassowej" przedstawia antropologiczne podejście do tematu emocji i transu w muzyce powstałej dzięki krakowskiemu duetowi Czeluść. Opisuje powstałe badania skupiające się na emocjach wywoływanych przez muzykę oraz kontekst poza muzyczny, sam opis rozwoju antropologii emocji i audiowizualnej oraz przedstawienie całej grupy fanów i artystów Czeluści. Skupiono się na badania porównujących tego typu koncerty do rytuałów szamanistycznych i ich oczyszczającej formy dla uczestników. Celem pracy było wykazanie wyjątkowości emocji w tej w muzyce oraz samej grupy słuchaczy i artystów spowodowanej swą rytualną formą.