Niniejsza praca porusza zagadnienia z zakresu fan studies. Opisuję w niej i przybliżam kulturę fanów na wybranym przykładzie. Poruszam kwestię takie jak wspólnota oraz potrzeba przynależności do grupy, a także opisuję co jest ważne dla wspólczesnego fana muzyki popularnej.

Celem niniejszej pracy dyplomowej jest próba charakterystyki życia polskich emigrantów w Wielkiej Brytanii zarówno na podstawie przeprowadzonych badań terenowych, jak również w ramach analizy wszelkich źródeł, raportów, artykułów oraz publikacji mogących przybliżyć obraz Polaków na Wyspach Brytyjskich. W związku z dużym zainteresowaniem zarówno naukowym jak i medialnym kwestią migracji ludności treści przeze mnie prezentowane dotyczyć będą przede wszystkim powodów, dla których Wielka Brytania stała się jednym z najbardziej uczęszczanych szlaków migracyjnych Polaków. Co więcej, niniejsza praca stara się ukazać skomplikowane relacje polsko - brytyjskie, które zwłaszcza w dobie obecnego kryzysu migracyjnego w Europe wydają się tematem niełatwym i trudnym. Struktura organizacyjna niniejszej pracy składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym z nich przedstawione zostały głównie kwestie teoretyczne związane z migracją Polaków do Wielkiej Brytanii po przyjęciu Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku, oraz przybliżone szacunki liczbowe odnośnie rzeczywistej skali polskich emigrantów na Wyspach. Następnie pojawią się przyczyny emigracji Polaków i towarzyszące wyjazdom współczesnej zjawiska drenażu i marnotrawstwa mózgów. Dalej próbowałam ukazać w jaki sposób kreowany jest wizerunek Polonii w Wielkiej Brytanii zarówno w mediach jak i środowisku naukowym. Kolejny rozdział swojej pracy podzieliłam na dwa podrozdziały odzwierciedlające etapy, na których mógł znajdować się kiedyś każdy potencjalny emigrant. Dalej w oparciu o stworzony kwestionariusz poddałam analizie najistotniejsze i najciekawsze wypowiedzi respondentów związane z ich wyjazdem i życiem w obcym kraju. Trzeci, ostatni rozdział poświęciłam sytuacji Polaków w Wielkiej Brytanii w obliczu obecnego kryzysu uchodźczego i imigranckiego w celu zbadania nastrojów panujących wśród Polonii na Wyspach po podjęciu przez rząd brytyjski decyzji o chęci wystąpienia ze struktur unijnych w 2016 roku. Oprócz faktów w pracy starłam się przede wszystkim ukazać jak moi respondenci postrzegają sytuację w jakiej się znaleźli. Następnie w dalszej części pracy poświęciłam miejsce przyczynom migracji powrotnych i ich złożonej problematyce. Na zakończenie skupiłam się na współczesnych zjawiskach, jakie pojawiły się wraz z masowymi migracjami Polaków do Wielkiej Brytanii, zarówno tych pozytywnych jak transfer kapitału lub możliwość uczestnictwa w Erasmusie, jak również negatywnych przede wszystkim eurosieroctwie i polskiej bezdomności.

Praca przedstawia analizę dyskursu biograficznego, leżącego u podstawy fenomenu kulturowego rodziny Beksińskich. Bazując na powstałych do tej pory opracowaniach biograficznych, autor dokonuje charakterystyki biograficznej narracji, wytwarzanej wokół postaci funkcjonujących w specyficznym powiązaniu Zdzisława oraz Tomasza Beksińskich. Następnie przebieg życiorysów zmarłego malarza oraz jego syna zostaje poddany analizie oraz uporządkowany za pomocą koncepcji trajektorii, zaczerpniętej z socjologii interpretatywnej Gerharda Riemanna i Fritza Schütze. W ten sposób wskazane zostają „punkty węzłowe” biografii, rozumiane jako kluczowe jej momenty, kumulujące procesy i motywy, najistotniejsze dla całej narracji biograficznej. Z punktów węzłowych wydobyte zostają tropy – tragizm, groza, wątki psychologiczne oraz rodzące się z ich splotu fatum – stanowiące podstawowe wątki, wokół których formuje się dyskurs na temat rodziny Beksińskich. W tym ujęciu autor wskazuje na proces przetwarzania retorycznego potencjału biografii w jej kulturowych reprezentacjach, odwołując się do Retorycznej Teorii Kultury oraz koncepcji formacji dyskursywnej Michela Foucaulta. W świetle tych rozważań, narracja biograficzna dotycząca Beksińskich zostaje uznana za fundamentalny element fenomenu kulturowego, posiłkującego się swoiście rozumianym związkiem symbolicznym, zorganizowanym wokół retoryczno-literackich tropów. Ów fenomen transformuje realne postacie Zdzisława i Tomasza Beksińskich w bohaterów szczególnej opowieści, za pośrednictwem której funkcjonują oni we współczesnej kulturze.

Praca ma na celu przyjrzenie się i sproblematyzowanie kiczu w jego religijnej odmianie. Autorka wychodzi od rozważań teoretycznych na temat kiczu i jego miejsca w sztuce i religii, oraz symboliki dewocjonaliów w kulcie religijnym. W pracy poszukiwane jest fenomenologiczne znaczenie przedmiotów, które autorka poznaje w trakcie prowadzonych wywiadów. Pokazywany jest stosunek osób wierzących jak i ateistów do kiczu religijnego. Aby uzyskać rzeczowe wyniki, praca oparta jest zarówno na analizie teoretycznej jak i badaniach praktycznych.

Rodzina od początku istnienia antropologii stanowiła przedmiot jej rozważań. Choć w dzisiejszych czasach nie możemy już mówić o tradycyjnym społeczeństwie wiejskim, to nadal istnieją rodziny utrzymujące się głównie z uprawy roli, pomimo że obecnie zarówno metody uprawy jak i warunki znacznie się zmieniły. Zagadnienie poruszane, przeze mnie, w pracy, to uprawa tytoniu w relacjach rodziny, z niewielkiej miejscowości, jaką jest Potok Górny. Jest to studium przypadku sytuujące się pomiędzy antropologią rodziny, a antropologia ekonomiczną. Prezentowane materiały są wynikiem moich badań przeprowadzonych w terenie. Praca przedstawia historię tej rośliny i drogę, jaką przeszła, zanim znalazła się na polskich polach oraz wpływ jej uprawy na relacje wewnątrz rodzinne, na strukturę rodziny, organizację dnia oraz jak kształtuje się ta uprawa, w świadomości moich rozmówców.

Praca opisuje związki muzyki klasycznej z muzyką i kulturą ludową Podhala. Została w niej ukazana działalność różnych twórców od średniowiecza aż po czasy współczesne. Najwięcej uwagi zostało jednak poświęcone artystom żyjącym i komponującym w XIX i XX wieku: Władysławowi Żeleńskiemu, Zygmuntowi Noskowskiemu, Janowi Ignacemu Paderewskiemu, Karolowi Szymanowskiemu. W pracy znajduje się ponadto charakterystyka regionu Podhala, opis wybranych elementów kultury podhalańskiej oraz tamtejszej muzyki tradycyjnej. Ma ona charakter teoretyczny i opiera się na informacjach zgromadzonych z literatury etnologicznej, etnomuzykologicznej i muzykologicznej.

Praca licencjacka opisuje występowanie używki, którą jest marihuana, na osiedlu wrocławskim osiedlu Gaj. Przedstawia historyczno-społeczny obraz osiedla Gaj, opisuje najbardziej popularne narkotyki i kontekst, w którym marihuana zaczęła stawać się popularna w Polsce i na świecie. Ostatnim elementem pracy są badania empiryczne, przeprowadzone w ramach czterech wywiadów z osobami, które spożywają używkę. Podczas rozmów poruszałem kwestie takie jak: przyczyny sięgnięcia po narkotyk i ich pierwsze przeżycia związane z nim, sposoby użytkowania marihuany, miejsc, problemów z prawem, skutków następujących po narkotyzacji i legalizacji narkotyku w Polsce.

Niniejsza praca jest interpretacją dyskursu medialnego dotyczącego wydarzeń na Ukrainie – tzw. kryzysu ukraińskiego - za pomocą kategorii dramatu społecznego, stworzonej przez Victora Turnera. Interpretacja opiera się na materiałach prasowych zamieszczanych w serwisach internetowych: „tvn24.pl”, „polskieradio.pl” oraz na stronach internetowych „Polityki” i „Nowej Europy Wschodniej”. Dotyczą one okresu od listopada 2013 roku, kiedy to rozpoczęły się proeuropejskie protesty na Majdanie do października 2014 roku, zatem do wyborów parlamentarnych w kraju. Daty te wyznaczają okres trwania communitas, szczególnej więzi braterstwa, stanu równości społecznej, pozbawionego hierarchii, jaki towarzyszy dramatowi społecznemu. Interpretacja podzielona została na trzy części, które dotyczą kolejno: wydarzeń w Kijowie, w Donbasie oraz na Krymie. Praca opiera się na pojęciach stworzonych przez Victora Turnera, takich jak dramat społeczny, communitas, liminalność, struktura i antystruktura. Istotną kategorią są również mity funkcjonujące w poszczególnych grupach społecznych i związane z nimi symbole. W interpretacji medialnego przekazu, dotyczącego Ukrainy, wykazane zostały opozycje, jakimi dyskurs ten się posługuje oraz przypisywane im wartości.

Głównym celem niniejszej pracy jest krytyczna analiza dyskursu prasowego poświęconego śmierci czworga wybitnych polskich poetów: Zbigniewa Herberta, Czesława Miłosza, Wisławy Szymborskiej i Tadeusza Różewicza. Przedmiotem analizy będą artykuły prasowe z sześciu wybranych przeze mnie periodyków, wśród których znalazły się: „Gazeta Polska”, „Wprost”, „Rzeczpospolita”, „Gazeta Wyborcza”, „Fakt” i „Super Express”. Przyglądając się wspomnianym artykułom, będę je rozpatrywać w kontekście trzech zjawisk społeczno-kulturowych związanych z przedstawianiem i doświadczaniem śmierci: kryzysu śmierci, pornografii śmierci i „renesansu śmierci”. Opierając się na krytycznej analizie dyskursu Normana Fairclough’a oraz uwzględniając przy tym analizę strony graficznej i stylistyczno-językowej artykułów, postaram się wskazać czynniki pozwalające umieścić poszczególne strategie mówienia o śmierci w kontekście pornografii lub „renesansu śmierci”. Umożliwi to także wyodrębnienie elementów kształtujących społeczno-kulturowe postawy wobec metaforycznego wiecznego snu.

Bezdomność jest zjawiskiem, z którym spotykamy się de facto na co dzień. Ludzi pozbawionych dachu nad głową możemy zobaczyć w różnych miejscach, najczęściej są to: dworce, parki, klatki schodowe. Jednak niewielu z nas, mijając osoby bezdomne na ulicy, zastanawia się, co jest przyczyną takiego stanu. Kim tak właściwie są ci ludzie i w jaki sposób radzą sobie z otaczającą ich rzeczywistością? Celem moich badań było pokazanie problemu bezdomności z innej perspektywy niż ta, która najczęściej jawi nam się w dyskursie publicznym. Opracowanie to jest oddaniem głosu osobom pozbawionym dachu nad głową. Oni sami opowiadają swoje historie, zarazem pokazując różne aspekty doświadczania tego zjawiska. Opisują wcześniejsze życie, przyczyny stania się osobą bezdomną, sposoby załatwiania podstawowych potrzeb człowieka w tak trudnej sytuacji. Zwierzają się także ze swoich marzeń i utrapień, o których nie maja z kim porozmawiać. Interesujący jest fakt, iż ich pragnienia w większości nie dotyczą rzeczy materialnych, a możliwości spełniania swoich pasji, posiadania bliskiej osoby. Zebrany przeze mnie materiał empiryczny pozwala na zagłębienie się w tematykę. Praca ujawnia również sposoby funkcjonowania takich osób w społeczeństwie. Przedstawia relację, jaka wytwarza się z przechodniami, a także pośród samych bezdomnych. Dodatkowo praca ta jest próbą zerwania z uprzedzeniami i stereotypowym myśleniem. Może stać się punktem zwrotnym do podjęcia zmian w postrzeganiu przez nas osób bezdomnych, a także w pewien sposób pomóc docenić posiadane dobra materialne oraz inne wartości.

W niniejszej pracy przedstawione zostały reakcje wobec zmieniającej się we współczesnej Turcji koncepcji społeczeństwa, przede wszystkim na przykładzie mieszkańców Stambułu, ale też w szerszych lokacjach geograficznych, które potwierdzają wagę oporu mieszkańców kraju wobec zaistniałych przemian politycznych. Przedstawione zostały również okoliczności historyczne, których zrozumienie jest warunkiem uchwycenia sytuacji, w jakiej znalazła się współcześnie Turcja. Sytuując analizę w kontekście XX-wiecznej historii Turcji, pokazano podobieństwa i różnice pomiędzy opresyjnymi sposobami wprowadzania reform zarówno przez pierwszego prezydenta Republiki Tureckiej – Mustafę Kemala Atatürka, jak i przez obecnie rządzącego – Recepa Tayyipa Erdoğana. Autorka skupiła się głównie na przedstawieniu wydarzeń, które towarzyszyły i zostały sprowokowane planem restrukturyzacji parku Gezi w Stambule oraz tym, w jaki sposób wpłynęły one na pojawienie się społecznego ruchu oporu przybierającego formę „spontanicznego communitas”. W oparciu o materiał empiryczny zgromadzony w trakcie badań terenowych prowadzonych w Stambule oraz analizę literatury przedmiotu, przedstawiono wybrane dyskursywne i niedyskursywne, jawne i niejawne, a także nieprzemocowe i przemocowe strategie oporu stosowane przez grupy społeczne kontestujące wobec zmian polityki rządzącej współcześnie partii AKP i prezydenta Erdoğana.

Niniejsza praca była próbą zrozumienia opowieści o życiu uzyskanych przy pomocy metody autobiograficznego wywiadu narracyjnego Fritza Schütze, jednakże inspirowana była również autoetnografią oraz innymi metodami uzupełniającymi, takimi jak chociażby obserwacja uczestnicząca. Autorami owych opowieści byli członkowie mojej rodziny, którzy zostali dobrani na podstawie miejsca zamieszkania oraz łączących ich więzi. W pracy tej poruszane są także zagadnienia dotyczące pamięci, tożsamości oraz miejsc, jako ważnych elementów kształtowania się nie tylko osobowości poszczególnych osób, ale także wzajemnych relacji między nimi.

Praca dotyczy zagadnienia autentyczności w grupach rekonstrukcji historycznej (dalej GRH) zajmujących się odtwarzaniem czasów drugiej wojny światowej i powojennych. Swoją pracę rozpoczynam od wstępu, w którym informuję, dlaczego współczesny człowiek zwraca się ku temu, co uważa za autentyczne oraz jakie znaczenie ma autentyczność w przypadku zainteresowania żywą historią. Następnie przedstawiam narzędzia analityczne, jakimi się posługuję, jak na przykład wywiad jakościowy częściowo ustrukturyzowany, obserwacja nieuczestnicząca czy netnografia. W kolejnych akapitach przedstawiam sposób w jaki nawiązywałam kontakt z interesującymi mnie GRH - głównie przez Internet, ale także podczas prowadzonych w trakcie D-Day Hel 2014 oraz na Targach Rekonstrukcji Historycznej Rekon we Wrocławiu badań terenowych. Grupy pośród których prowadziłam badania dzielą się na dwie kategorie: GRH rekonstruujące polskie formacje wojskowe, a wśród nich GRH 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich oraz SGH Zgrupowanie Radosław, którego częścią jest bardzo istotna dla moich badań Sekcja Dywersji i Sabotażu Kobiet AK. Drugą kategorię stanowią GRH odtwarzające formacje niemieckie, jak na przykład GMH Berliner Mauer, GRH Die Blitze czy GRH Bundeswehr 1955-1989. W pracy przeczytać możemy także o zajmującej się rekonstrukcją mody cywilnej GRH Bluszcz oraz GRH Bojursko, którą zaliczyć można do pierwszej z kategorii. W pracy przedstawiam pojęcia, których używam: autentyczność, autentyczność historyczna, rekonstrukcja. W kolejnych akapitach przedstawiam historię ruchu rekonstrukcyjnego na świecie oraz w Polsce, gdzie pierwsze tego typu inicjatywy pojawiły się już w latach 90. XX wieku. Przedstawiam największe imprezy rekonstrukcyjne w kraju, takie jak odbywająca się od 1992 roku inscenizacja bitwy pod Grunwaldem, zlot GRH zajmujących się historią wojskowości XX wieku Strefę Militarną czy przyjmującą formę festynu rodzinnego Odyseję Historyczną. W dalszej części mojej pracy znajdziemy wypowiedzi informatorów na temat najczęstszych motywacji (na przykład patriotyzm czy chęć przekazywania wiedzy)i celów działania w grupie, a także ich podejście do pojęcia autentyczności. Następnie dokonuję porównania zebranych danych empirycznych z informacjami zawartymi w literaturze gdzie pokazuję, że wypowiedzi informatorów nie zawsze pokrywają się z teoriami autorów oraz że nie można sprowadzać indywidualnego podejścia członków GRH do żywej historii do skonkretyzowanych kategorii. Na zakończenie swojej pracy zwięźle podsumowuję jej treść oraz wprowadzam krótką refleksję dotyczącą rekonstrukcji historycznej.

Praca licencjacka dotyczy zawierania znajomości w wirtualnym świecie gier MMORPG. Przybliżone zostały pojęcia dewirtualizacji, wirtualnej rzeczywistości oraz immersji w grach sieciowych. Analiza została dokonana w oparciu o osobiste doświadczenia graczy produkcji World of Warcraft. W pracy przedstawione zostały problemy dotyczące fałszywych tożsamości, dyskryminacji w środowisku graczy World of Warcraft, romantycznych relacji zawieranych za pośrednictwem gry, zlotów gildyjnych oraz zjawiska przenoszenia znajomości zapoczątkowanych wirtualnie na grunt rzeczywisty. W pracy zostaje przybliżone stanowisko badanych dotyczące kwestii dewirtualizacji oraz wartościowania znajomości przez wzgląd na miejsce ich zawarcia.

Śmierć jest paradoksem, sposoby myślenia o niej różnią się. Praca analizuje dyskursy o śmierci oraz rytuały pogrzebowe w różnych religiach i społecznościach. Współcześnie śmierć jest inna, m.in media, internet zmieniają jej postrzeganie. Występuje komercjalizacja śmierci, podlega ona prawom gospodarki rynkowej. Biznes pogrzebowy posługuje się reklamą by przyciągnąć klientów, świetle tego zmarły staje się przedmiotem handlu.

Celem mojej pracy dyplomowej jest zobrazowanie wizerunku społeczności muzułmańskiej w Polsce. W początkowej fazie pracy przedstawiona została historia przybycia muzułmanów na ziemie polskie oraz charakterystyka Islamu. W kolejnym etapie pracy poruszona zostaje kwestia procesu tworzenia wizerunku muzułmanów w Polsce pod kątem stereotypizacji oraz kształtowania tożsamości narodowej. W dalszej części pracy przedstawiony jest wpływ mediów na kreowanie wizerunku muzułmanina. Pod kątem poruszanej problematyki badawczej została przeprowadzona analiza treści polskiej prasy oraz sieci internetowej, biorąc pod uwagę materiały i artykuły związane z muzułmanami. Analizowany temat prezentuje negatywny wpływ mediów na odbiorców pod kątem kształtowania opinii dotyczącej społeczności muzułmańskiej. Poruszona zostaje również problematyka ukrytej przemocy symbolicznej, która w sposób szczególny zniekształca obraz muzułmanów w świadomości odbiorcy. W ostatniej części pracy zaprezentowano wizerunek muzułmanów na podstawie badań jakościowych i ilościowych dokonanych wśród społeczności polskiej. Badania pozwoliły na określenie poziomu świadomości Polaków z zakresu rasizmu i tolerancji. Dzięki badaniom ukazano również popularne stereotypy i skojarzenia na temat muzułmanów. Ostatnia faza badań ukazuje umiejscowienie internatu w hierarchii nośników informacyjnych.

Niniejsza praca miała na celu ukazanie tego w jaki sposób muzyka rockowa jest postrzegana przez jej głównych odbiorców oraz jej atrakcyjność na tle innych gatunków muzycznych. Przedstawione treści ukazują przemianę jaka zaszła w odbiorze muzyki rockowej. Praca opisuje w jakiej formie aktualnie się wyraża emocje oraz jakie aktualnie obowiązują trendy w tej muzyce. Ważnym punktem w pracy jest rozdział na temat współczesnych środków przekazu, które w bardzo doraźny sposób wpływają na odbiór muzyki przez słuchaczy. W pracy możemy przeczytać o istotności technicznych aspektów i ich różnych rodzajach w zależności od lat w których występowały. Praca opisuje jak ważną role muzyka rockowa spełniła w społeczeństwie i jak wiele korzyści zaczerpnęły wszystkie kategorie muzyczne w historii za sprawą złożoności właśnie tego gatunku.

Praca stanowi próbę odtworzenia obrazu Afryki, który rozpowszechniany jest przez różnorodne przekazy medialne oraz ugruntowany w poglądach wrocławskich studentów. Zwrócona zostaje uwaga na wybiórczość postrzegania oraz hierarchizacja ważności dostrzeżonych zdarzeń przez dziennikarza czy jakiegokolwiek kreatora przekazu. Nadaje to kształt danej informacji, niejednokrotnie implikując zmianę w jej istocie. Zaś wielu czytelników, słuchaczy i widzów nadal bezrefleksyjnie przyjmuje podane wiadomości za obiektywne i niczym niezanieczyszczone fakty. Na ich podstawie konstruują swój model postrzegania i reagowania na określone zjawiska w świecie. Nierzadko na bazie krótkich newsów lub samych leadów budują swoje opinie na temat danych wydarzeń. Poniższa praca składa się z dwóch rozdziałów. W pierwszym omówione zostały niektóre konstrukty dyskursu kolonialnego, które mają wpływ na dzisiejsze postrzeganie kontynentu afrykańskiego. Pierwszym aspektem, na którym koncentruje swoją uwagę jest ujednolicony sposób postrzegania ludności natywnej. Nakreślony zostaje zbiór zachowań, który stanowił bazę do stereotypowej klasyfikacji każdego „Innego Europy”. Następnym elementem jest pojęcie wypracowane przez Homi Bhabhę, którym jest „mimikra kulturowa. Stanowiło to sposób adaptacji do nowych warunków rzeczywistości dla natywnych mieszkańców, preferowany przez władzę kolonialną. Mieli nią podążać, aby przystosować się do zmienionych warunków, na sposób odpowiedni dla swoich nowych zwierzchników terytorialnych. Kolejnym elementem pierwszego rozdziału jest podział miasta na miejsca zamieszkania ludności napływowej oraz autochtonicznej. Nie skupiam uwagi na geograficznym rozmieszczeniu społeczności, ale zwracam uwagę na różnice, które znajdują się w samym wyglądzie i powiązanych z tym, ich opisami. Ostatnim poruszanym aspektem w tej części pracy jest kwestia obecności psychoanalitycznych struktur myślowych w dyskursie kolonialnym. Podjęta zostaje próba przedłożenia analogii pomiędzy freudowskim neurotykiem i dzikim oraz oddanie głosu również Frantzowi Fanonowi, jako osobie spośród natywnej ludności. W drugim rozdziale uwaga skupia się na przedstawieniu medialnego wizerunku na tematy magii i religii, rodziny i zbiorowości oraz najczęściej kojarzonych z Afryką chorób. Analiza zostaje oparta w dużej mierze o ewolucjonizm antropologiczny, który do dziś jest powielany w wielu konstruktach myślowych na temat tego kontynentu. Bazę do tego stanowią przekazy medialne oraz poszczególne wypowiedzi członków grupy respondentów.

Współcześnie można zaobserwować wiele skutków globalizacji. Jednym z nich jest postępujący pluralizm, który dotyczy zarówno sfery życia codziennego, jak i sfery religijnej. Organizuje on życie społeczne. Wpływa też na wartości wyznawane przez ludzi, ich poglądy, normy zachowania, światopoglądy. Tożsamość człowieka nie jest mu narzucana z góry. Może ona ulegać przekształceniom. Buduje się ją w oparciu o samodzielnie wybrane wartości, religie, światopoglądy czy pełnione funkcje w danej grupie społecznej. Pluralizm religijny sprawia, że każdy człowiek dokonuje wyboru spośród wielu wyznań istniejących na świecie. Sam decyduje także o tym, w jakim stopniu poświęca czas religii. Wzrasta również zainteresowanie pozakościelnymi formami wierzeń. Pojawia się rywalizacja między różnymi instytucjami religijnymi. Istnieją dwie tezy dotyczące ponowoczesnej religijności: jedna mówi o sekularyzacji, inna o desekularyzacji. Pierwsza zakłada zanikanie religii, druga zaś jej powrót do życia publicznego. Wskutek zachodzących zmian w społeczeństwie europejskim pojawia się indywidualizacja religijności. Człowiek samodzielnie buduje własną wersję religii, która może zawierać w sobie pewne sprzeczności spowodowane np. synkretyzmem. Istnieje teoria ekonomiczna mówiąca o rynku religijnym, na którym poszczególne religie rywalizują ze sobą o klientów, czyli swoich wyznawców. Zindywidualizowana forma religii nie stanowi spójnej całości. Ważne jest to, aby spełniała aktualne zapotrzebowania człowieka. Dlatego może on wybierać z danej religii te elementy, które są według niego praktyczne. Zachodzące procesy sprawiają, że duchowość nie zanika. Ulega natomiast nieustannym zmianom.

Praca pokazuje związki współczesnej sztuki użytkowej z polską sztuką ludową. Zostało opisane zjawisko etno designu, przyczyny jego powstania oraz etapy rozwoju. Przedstawiono też miejsca, w których można nabyć przedmioty inspirowane sztuką ludową oraz najczęściej wykorzystywane do tego celu motywy. Praca zawiera również opisy przykładowych produktów oferowanych na polskim rynku wraz ze wskazaniem ich powiązań z tradycyjnymi wyrobami. Zawarte w niej informacje oparte są na literaturze etnograficznej, jak i artykułach internetowych oraz wnioskach zdobytych podczas własnych badań terenowych.

Głównym celem pracy jest ukazanie stosunku młodych ludzi do patriotyzmu. Pokazanie ich poglądów i sposobu rozumienia tego zjawiska oraz postaci współczesnego patrioty. W tekście zostały wymienione oraz opisane cele i formy miłości do ojczyzny. Poruszony został także wątek Muzeum Powstania Warszawskiego i inscenizacji historycznych oraz występowania motywów wojennych w kulturze popularnej (filmy, muzyka, książki, moda, gadżety). Praca powstała w oparciu o dostępną literaturę przedmiotu oraz ustrukturyzowane wywiady, przeprowadzone z osobami w wieku 20–25 lat z Warszawy i Wrocławia.

Praca jest próbą ukazania wybranych przyczyn izolowania się od Kościoła, bądź całkowitego porzucenia wiary katolickiej. Należą do nich: odmienne od prezentowanych przez Kościół katolicki poglądy wobec problemów moralnych/społecznych, wpływ mediów na jego obraz w Polsce, konsumpcjonizm i ponowoczesność, a także relacja ksiądz – wierni i związane z nią kontrowersje dotyczące duchowieństwa. Zostaną one omówione przede wszystkim w rozdziale trzecim. W pierwszym natomiast koncentruję się na przedstawieniu katolickiej drogi społeczeństwa polskiego wraz z jego hierarchią wartości i praktykami religijnymi. Drugi przedstawia sposób postrzegania osób wierzących i Kościoła przez niewierzących. W ostatnim zostali opisani ci, którzy sami sytuują się poza instytucją religijną. Należą do nich ateiści, agnostycy i osoby określające się jako wierzące, niepraktykujące. Praca opiera się na literaturze przedmiotu, głównie z zakresu socjologii religii. Opracowań antropologicznych poświęconych zagadnieniom opisywanym w tej pracy nie ma zbyt dużo. Uzupełnienie informacji pochodzących z różnego typu opracowań stanowią badania empiryczne prowadzone w latach 2014–2015 na terenie Chojnowa i Wrocławia, wśród osób zróżnicowanych pod względem deklaracji religijnych.

Niniejsza praca jest analizą dyskursów na temat Irlandii, jakie tworzą aktorzy społeczni w danym kontekście. W ramach badań wskazane są konteksty w których kategorie polisemiczne takie jak Irlandia, Irlandczycy czy kultura irlandzka są najczęściej przywoływane oraz jakie wyobrażenia pojawiają się na ich temat. Przedstawiane byty polisemiczne nie są zesencjalizowane, ponieważ nie jest możliwe ukazanie ich „istoty” tylko przez pryzmat wybranych dyskursów. W pracy pojawiają się dyskursy autorstwa osób, które w jakiś sposób są zafascynowane Irlandią oraz tych, którzy zetknęli się z tym krajem ze względu na doświadczenia emigracyjne. Aktorzy społeczni, którzy znaleźli się w dwóch analizowanych grupach tworzą wspólnoty efemeryczne. Podzieleni na „emigrantów” oraz „irlandiofili” konstruują wyobrażenia dotyczące Irlandii, Irlandczyków i „kultury irlandzkiej” w inny sposób. Dyskursy pierwszych są bardziej krytyczne, natomiast „irlandiofili” charakteryzuje podejście „romantyzujące” te kategorie. Jednak czasem modele te mogą się zderzać, co pokazuje niniejsza praca. Podstawową jednostką analityczną użytą w pracy jest dyskurs. Źródłem przyjętego tu rozumienia tej kategorii są prace Michela Foucault, a przede wszystkim jego pojęcie formacji dyskursywnej. W uzyskaniu danych do badań netnograficznych posłużył portal internetowy „Zielona Irlandia” zrzeszający na forum irlandzką Polonię. Przedstawiony został także obraz Irlandii i jej kultury jaki kreują stowarzyszenia i organizacje pozarządowe zajmujące się propagowaniem „kultury irlandzkiej” w Polsce. Do badań wykorzystane zostały także strony internetowe i blogi, które tematyką związane są Irlandią. W pracy przedstawione są również wyniki analizy wywiadów uzyskanych podczas etnograficznych badań terenowych przeprowadzonych wśród niewielkiej liczby osób należących do grupy „irlandiofili”.

Praca licencjacka opisująca rzeczywistość imigrancką w Nadrenii Północnej-Westfalii. Dotyczy zagadnień takich jak: kultywowanie tradycji kurdyjskiej w Niemczech, charakterystyka migracji Kurdów w Niemczech, polityka migracyjna regionu Nadrenia Północna-Westfalia oraz stosunek moich rozmówców do obecnej sytuacji w Kurdystanie.

Praca licencjacka dotyczy ruchu Preppersów w Polsce. Ruch preppersów opisany jest w pracy poprzez pryzmat koncepcji nowopleniom stworzonej przez Michela Maffesolego, oraz w kontekście motywu apokalipsy i postapokalipsy w kulturze. Dokonana jest w niej porównawcza analiza pomiędzy prepperingiem a surwiwalizmem. W pracy zawarte są informacje dotyczące tożsamości, filozoficznych korzeni ruchu, oraz ich historia. Studium oparte jest na analizie wywiadów przeprowadzonych w środowisku polskich preppersów oraz na analizie polskiego forum preppersów. Praca jest odpowiedzią na pytanie kim są preppersi, na czym polega ich polska specyfika, jak bycie preppersem wpływa na ich życie oraz w jaki sposób następuje integracja pomiędzy nimi i jak wyglądają ich relacje z innymi ludźmi.

W pracy została podjęta próba opisania obecnych nastrojów Polaków i ich spojrzenie na walkę z niepłodnością. Temat jest ważny ze względu na aktualność poruszanego problemu, o czym świadczą wypowiedzi polityków, księży, programy w telewizji, czy artykuły w gazetach. Zapłodnienie in vitro, które jest jednym z rodzajów technologii wspomagania rozrodu, budzi na świecie ogromne emocje. Od 1 listopada 2015 roku obowiązuje w Polsce nowa Ustawa o leczeniu niepłodności. W grudniu tego samego roku minister zdrowia, Konstanty Radziwiłł, oficjalnie ogłosił zakończenie Programu Leczenia Niepłodności Metodą Zapłodnienia Pozaustrojowego na 30 czerwca 2016 roku, pomimo iż program został wcześniej przedłużony do roku 2019. Ze względu na bardzo dużą różnorodność opinii pojawiających się w mediach, a także w moim najbliższym otoczeniu, postanowiłam prześledzić, co tak naprawdę myślą Polacy o in vitro. Celem badań było uzyskanie jak najdokładniejszych informacji na temat tego, w jaki sposób i dlaczego postrzegane jest obecnie in vitro przez Polaków, a także w jakim stopniu wpływają na to postrzeganie informacje przekazywane w mediach. Podczas badań poruszyłam również kwestię najbardziej pożądanego wzorca rodziny oraz potrzebę posiadania potomstwa. Metody, z których korzystałam podczas pisania pracy to: analiza przekazów medialnych, publicystycznych i politycznych, zwłaszcza z roku 2015 i 2016, a także analiza kontekstu prawnego i stanowiska Kościoła katolickiego oraz innych wybranych Kościołów w Polsce. Przeanalizowałam również treści zamieszczone na forach internetowych przez rodziny, które skorzystały z metody in vitro, by zobaczyć, w jaki sposób członkowie programu radzą sobie z presją społeczeństwa w kontekście posiadania dzieci w wyniku zapłodnienia pozaustrojowego. Dopełnieniem badań są wywiady pogłębione z kobietami i mężczyznami w przedziale wiekowym 29-85 lat. Czas trwania badań obejmuje lata 2016-2017. Zdawałam sobie sprawę, że trudno wypowiadać się na temat niepłodności i in vitro, ponieważ jest to delikatna kwestia dotycząca rodziny. W spisie informatorów zostały przestawione dane respondentów, ich wiek, wykształcenie, stan cywilny, ilość posiadanych dzieci i wielkość miejscowości, z której pochodzą.

W tekście omówiono zjawisko codzienności w polskim reportażu. Analiza została oparta na materiale źródłowym. Badania dotyczyły aktualnych prac polskich reporterów, takich jak Mariusz Szczygieł, Lidia Ostałowska, Konrad Oprzędek i inni.Na początku tego artykułu podkreślono ogólny pogląd na reportaż. W drugiej kolejności opisano rodzaje reportażu. Jednocześnie podkreślono historię reportażu. Wskazywano, że w polskim reportażu pisanie o codzienności staje się coraz bardziej popularne. Ponadto wyjaśniono różne koncepty codzienności. Wskazano również, czym jest Antropologia Codzienności. Celem pracy było udowodnienie, że temat codzienności jest bardzo popularny w polskim reportażu.Podsumowując, założona hipoteza okazała się prawdą - temat codzienności w polskim reportażu jest bardzo popularny.

Głównym tematem niniejszej pracy jest wykorzystanie ciała jako jednego z głównych wątków twórczości wielu polskich artystów współczesnych związanych z tzw. polską sztuką krytyczną. W pierwszym rozdziale opisuję wybrane teorie na temat ciała i cielesności obecne we współczesnej humanistyce. W drugim rozdziale opisuję problematykę ciała w polskiej sztuce krytycznej analizując wybrane dzieła artystów, m.in. Alicji Żebrowskiej, Katarzyny Kozyry, Grzegorza Klamana, oraz opisuję ich odbiór społeczny w latach transformacji ustrojowej w Polsce lat 90. Szczególny nacisk kładę na transgresyjny i abiektalny charakter sztuki krytycznej, a także jej związki z dyskursem feministycznym. Opisuję także reakcje władzy na sztukę krytyczną, opisując formy cenzury i represji, jakim poddani zostali artyści, którzy narazili się władzy poprzez swoje skandalizujące prace naruszające kulturowe tabu i porządek symboliczny. W trzecim rozdziale próbuję przyjrzeć się współczesnemu odbiorowi opisywanych wcześniej prac, wykorzystując badania empiryczne. Opisuję w nim reakcje respondentów, którzy na co dzień nie są związani ze światem sztuki, na wybrane projekty artystyczne z nurtu sztuki krytycznej.

"Koła Gospodyń Wiejskich a tradycje Dolnego Śląska" to praca poświęcona działalności KGW na terenie województwa dolnośląskiego w zakresie kultywowania tradycji. Inspiracją do napisania pracy na ten temat były m.in. obchody 150-lecia istnienia oraz historia tej organizacji. W założeniu praca miała odpowiedzieć na pytania: Jaki wpływ i wkład w krzewienie kultury i tradycji mają KGW?, W jaki sposób DODR wspiera działalność tych kół?, Jaki jest zasięg oddziaływania KGW na odbiorców?, Czy tradycje kultywowane obecnie uległy zmianom?, Czy dzięki działalności KGW tradycje przetrwają?, Czy działalność KGW w zakresie kultywowania tradycji to sposób na dodatkowe źródło dochodu czy na rozwijanie aktywności społecznej? W pracy posłużono się definicjami kultury, tradycji,folkloru etc. wg klasyków.. Przedstawiono bogatą historię i kulturę Dolnego Śląska oraz KGW. Szeroko opisano współczesne działania KGW i udowodniono ich znaczenie dla kultywowania tradycji i nie tylko.