Niniejsza praca miała na celu ukazanie tego w jaki sposób muzyka rockowa jest postrzegana przez jej głównych odbiorców oraz jej atrakcyjność na tle innych gatunków muzycznych. Przedstawione treści ukazują przemianę jaka zaszła w odbiorze muzyki rockowej. Praca opisuje w jakiej formie aktualnie się wyraża emocje oraz jakie aktualnie obowiązują trendy w tej muzyce. Ważnym punktem w pracy jest rozdział na temat współczesnych środków przekazu, które w bardzo doraźny sposób wpływają na odbiór muzyki przez słuchaczy. W pracy możemy przeczytać o istotności technicznych aspektów i ich różnych rodzajach w zależności od lat w których występowały. Praca opisuje jak ważną role muzyka rockowa spełniła w społeczeństwie i jak wiele korzyści zaczerpnęły wszystkie kategorie muzyczne w historii za sprawą złożoności właśnie tego gatunku.

Praca traktuje o kobietach starszych jako uczestniczkach życia publicznego w Polsce w środowisku wiejskim. Jest w niej mowa o współczesnej sytuacji seniorów w społeczeństwie i ich aktywności w środowisku lokalnym. Bazując na wywiadach przedstawiłam sylwetki kilku kobiet. Ich biografie są przykładem na aktywne działanie i angażowanie się w różne inicjatywy oraz radzenie sobie z doświadczeniem starości.

Praca licencjacka opisuje występowanie używki, którą jest marihuana, na osiedlu wrocławskim osiedlu Gaj. Przedstawia historyczno-społeczny obraz osiedla Gaj, opisuje najbardziej popularne narkotyki i kontekst, w którym marihuana zaczęła stawać się popularna w Polsce i na świecie. Ostatnim elementem pracy są badania empiryczne, przeprowadzone w ramach czterech wywiadów z osobami, które spożywają używkę. Podczas rozmów poruszałem kwestie takie jak: przyczyny sięgnięcia po narkotyk i ich pierwsze przeżycia związane z nim, sposoby użytkowania marihuany, miejsc, problemów z prawem, skutków następujących po narkotyzacji i legalizacji narkotyku w Polsce.

Praca ma na celu przybliżenie świata społecznego właścicieli zwierząt domowych - psów. Wychodzi z założenia, że problematyka relacji pomiędzy zwierzętami a człowiekiem - a zwłaszcza psami a ludźmi, we współczesnej kulturze w mikroskali najbardziej widoczna jest na forach tematycznych i portalach społecznościowych, a także blogach poświęconych tematyce psów. Metafora Areny mieści w sobie społeczny świat właścicieli zwierząt domowych; społeczny świat opieki nad zwierzętami i społeczny świat ochrony przyrody. Wszystkie one wchodzą wzajemnie w interakcje i przenikają się tworząc złożony obraz kulturowy. Porusza takie zagadnienia jak problematyka wyboru rasy psa, przygotowanie na przybycie nowego "członka rodziny", wychowanie psa dorosłego, a wreszcie śmierć. Ogólnie rzecz ujmując linią debaty rozdzielającą przyjmowane postawy jest dychotomia natura/kultura. Jednak w przypadku zagadnień poruszanych powyżej wypada ją uściślić, zawęzić do dychotomii antropomorfizm/animalizm.

Głównym celem pracy jest ukazanie zjawiska kibicowania piłce nożnej i jego różnorodnych aspektów. Aby wprowadzić w temat zdefiniowano pojęcie „kibic”. Opisano poszczególne grupy kibiców, z jakimi spotykamy się w Polsce. Ponadto przedstawiony został wizerunek kibica w mediach. Omówione zostały funkcje sportu w odniesieniu do zjawiska kibicowania oraz motywy kibicowania. Zwrócono uwagę na pojęcie utożsamiania się w kontekście kibicowania. Ponieważ praca opisuje różnorodne aspekty tego zjawiska, dlatego przedstawiono również historię chuligaństwa stadionowego oraz omówiono działalność charytatywną kibiców. W pracy zostały zaprezentowane i omówione również wyniki badań etnograficznych. Przedstawione wypowiedzi respondentów ukazują, w jak różny sposób Polacy wypowiadają się o zjawisku kibicowania czy też o samych kibicach. Zawarte w nim opinie osób nie związanych z kibicowaniem piłce nożnej, zostały skonfrontowane z poglądami rozmówców, którzy uważają się za prawdziwych kibiców.

Praca dotyczy antropologii pamięci i została zrealizowana w oparciu o wspomnienia świadków wojny i ich rodzin. Badania przeprowadzono w dwóch niewielkich miejscowościach położonych w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim – Borów i Szczecyn. 2 lutego 1944 roku wsie zostały spacyfikowane przez kilkutysięczną ekspedycję niemiecką. Borów jak i pobliskie miejscowości (Szczecyn, Wólka Szczecka, Łążek Zaklikowski, Łążek Chwałowski, Karasiówka) doszczętnie spalono, a ludność wymordowano. Historycy podają różną liczbę ofiar – najprawdopodobniej we wszystkich sześciu spalonych wsiach życie straciło koło 1000 Polaków. Po wojnie udało się ustalić nazwiska 229 zamordowanych – z czego większość, bo aż 183 osób pochodziło z Borowa. Pierwsza część pracy jest stricte teoretyczna. Autorka powołuje się na założenia polskich i zagranicznych badaczy, socjologów i etnologów jak np. Maurice Halbwachsa, Davida Lowenthala, Jana Assmana, Niny Assorodobraj czy Barbary Szackiej. Tłumaczy czym jest pamięć „per se”, jak i jak można ją zaklasyfikować. Poruszony jest tu też problem „pamięci społecznej”, czyli wpływu społeczeństwa na pamięć jednostki. Autorka zastanawia się na ile pamięć jest naszą, indywidualną cechą, a na ile jest ona wykreowana przez bliskich. Druga część pracy to opis badań. Autorka zebrała publikacje prasowe i książki dotyczące pacyfikacji Borowa i pobliskich wsi. W pracy prezentowane są głównie artykuły z lokalnej prasy jak np. z „Tygodnika Nadwiślańskiego”, „Dziennika Wschodniego” i „Naszego Dziennika”. Autorka analizuje wykorzystany język i korzysta z cytatów ofiar pacyfikacji. W kolejnym rozdziale prezentuje fragmenty przeprowadzonych przez siebie wywiadów pogłębionych z ofiarami nazistowskich Niemiec, które przeżyły wojenną pożogę, jak i z ich dziećmi i wnukami. Szuka elementów wspólnych w historiach tzw. leitmotiv’ów w opowieściach przedstawicieli różnych pokoleń, analizuje język i bada wymiar pamięci od tragicznych wydarzeń. Opisuje też jak rozmówcy reagują na traumatyczne przeżycia i czym dla mieszkańców wsi, wojenne wydarzenia są dziś.