Praca ta jest ukazaniem losu ludzi wysiedlonych i wypędzonych np. z Kresów Wschodnich II RP, w tym wypadku z przestrzeni miasta Herca. Sytuację tych osób przedstawiłam na przykładzie jednostki – Polki urodzonej w Rumunii. Położenie mojej rozmówczyni odzwierciedla los wielu ludzi, którzy po traumatycznych przejściach wojennych znaleźli się w nowej, nieznanej rzeczywistości. Moja rozmówczyni – Antonina Kornicka urodzona 06.04.1928 r., początkowo wraz z rodzicami i rodzeństwem mieszkała w Hercach. Miasto to obecnie leży w granicach państwa ukraińskiego, niegdyś należało do Królestwa Rumunii. W 1940 r. na skutek wkroczenia na te ziemie Armii Radzieckiej rodzina mojej rozmówczyni ucieka do Dorohoi – miasta powiatowego, a następnie przyjeżdżają do Bukaresztu. Tam bezpiecznie spędzają wojnę i w 1946 r. przyjeżdżają na tzw. ziemie odzyskane do Bielawy, gdzie moja informatorka mieszka do dnia dzisiejszego. Praca oparta jest na czternastu rozmowach, które prowadziłam od maja do września 2014 roku. Podczas wywiadów posługiwałam się technikami metody biograficznej. Materiał empiryczny stanowił inspirację do tytułu i stał się podstawą do napisania pracy. Moim celem było ocalenie od zapomnienia pamięci lat dziecinnych Antoniny Kornickiej. Barwne opowieści pokazują specyfikę tamtych lat widzianą oczami jednej osoby. Myślę, że mój cel został osiągnięty, wspomnienia, ważne dla całej rodziny ocalały. Podczas długich rozmów nauczyłam się cierpliwie słuchać drugiego człowieka. Moja rozmówczyni również cieszyła się tym, że mogła opowiedzieć jak wyglądał jej wędrówka na Dolny Śląsk.

Heavy metal to gatunek muzyczny, który wywodzi się z nurtu hardrockowego z lat sześćdziesiątych oraz siedemdziesiątych XX w., czerpiący inspiracje m.in. z punk rocka, bluesa, a nawet muzyki poważnej. Charakteryzuje się agresywnym, gniewnym i złowrogim brzmieniem, wyrazistym rytmem, szybkim tempem, znacznym przesterowaniem gitar, krzykliwym wokalem oraz tekstami piosenek obracającymi się wokół tematyki śmierci, wojny, cierpienia, krytyki religii, polityki i społeczeństwa. Od początku istnienia miał on grono oddanych fanów, którzy z biegiem lat przeradzali się w coraz bardziej zintegrowaną, wyróżniającą się na tle reszty społeczeństwa grupę. W latach siedemdziesiątych XX w. uformowała się z niej subkultura, której członkowie nazywani są metalowcami. Jej istnienie uwidacznia się głównie podczas koncertów, które pełnią ważną rolę w życiu sympatyków heavy metalu, są dla nich swego rodzaju świętem. Praca składa się z czterech rozdziałów, kolejno podejmujących tematykę: muzyki heavymetalowej (charakterystyka oraz historia tego gatunku), subkultury wokół niej skoncentrowanej, koncertów widzianych z perspektywy ich uczestników oraz wykonawców. Dwa pierwsze rozdziały mają na celu wprowadzenie czytelnika w problematykę pracy oraz zdefiniowanie podstawowych pojęć, takich jak: muzyka heavymetalowa czy subkultura. Kolejna część dotyczy samych koncertów. Kluczową rolę odgrywa w niej analiza sposobu przeżywania występów na żywo, zarówno przez osoby znajdujące się na scenie, jak i pod nią. Istotną kwestią jest także wieloaspektowość tego typu wydarzeń, które są jednocześnie spotkaniem towarzyskim, rozrywką, zabawą, jak i głębokim doznaniem emocjonalnym i duchowym spełniającym czasem rolę doświadczenia sakralnego. Praca jest oparta na literaturze przedmiotu, głównie z zakresu antropologii i socjologii, a także na obserwacji uczestniczącej oraz badaniach terenowych, które zostały przeprowadzone w latach 2014–2015 na terenie Opola oraz Wrocławia. Obejmują one wywiady pogłębione z fanami heavy metalu, podczas których zostały poruszone różne kwestie, m.in.: przyczyny uczestnictwa w koncertach oraz rola, jaką pełnią, formy ekspresji i rozrywki występujące wśród publiczności, emocje towarzyszące występom na żywo, aspekt społeczny tego typu wydarzeń, wymiar duchowy i sakralny koncertów, rola muzyków oraz ich relacje z fanami.

Kuchnia japońska diametralnie różni się od polskiej, dlatego warto obserwować zjawisko jej wkraczania w obszary kulinarne naszego kraju, gdyż dzieje się to dość dynamicznie. Na początku pracy została przedstawiona charakterystyka kuchni japońskiej. Uwaga została zwrócona na takie jej aspekty, jak podstawowe składniki, które wykorzystywane są w przygotowaniu dań japońskich potraw, czy też poszczególne potrawy, które są najczęściej kojarzone z tamtejszą sztuką kulinarną. Oprócz tego zostały również opisane zasady związane z przygotowaniem, jak i spożywaniem posiłków. Kolejna część pracy dotyczy restauracji japońskich w Polsce. Głównie skupia się ona na informacjach dotyczących ich założenia, właścicieli, pracowników i kryteriach ich doboru. Pokazane zostało również to, jak w tych restauracjach zorganizowana jest praca oraz co mają do zaoferowania swoim klientom, co ma wpływ na wygląd wnętrza oraz muzykę tam puszczaną, a także kto odwiedza takie restauracje. Ostatni fragment pracy przedstawia stosunek Polaków do kuchni japońskiej. Jest próbą odpowiedzi na pytanie, skąd u naszych rodaków zainteresowanie kuchnią japońską, czy sami gotują tamtejsze dania, a także skąd biorą informacje na ten temat? Ukazane zostały również podobieństwa i różnice między kuchnią polską a japońską.

Celem niniejszej pracy jest analiza wpływu realiów politycznych, gospodarczych i kulturowych panujących w Polsce na rozwój krajowej muzyki rockowej. Analizowana jest również różnica w odmianach wykonawczych podgatunków muzyki rockowej występująca pomiędzy odpowiadającymi sobie czasowo utworami polskimi i zagranicznymi, z głównym naciskiem położonym na kraje zachodnie, w szczególności Stany Zjednoczone i Wielką Brytanię. Praca zawiera rozdział poświęcony zwięzłemu ujęciu najważniejszych punktów w historii rozwoju muzyki rockowej na świecie od jej początków po lata 90. XX wieku. Następny rozdział skupia się na muzyce rockowej w Polsce i składa się z powtarzającej się struktury par podrozdziałów - zarysu kontekstu społeczno-politycznego w Polsce w danej dekadzie oraz opisu i analizy polskiej muzyki rockowej w tym samym dziesięcioleciu. Pary podrozdziałów zawierają okresy: powojenny wraz z latami 60., lata 70., lata 80. do roku 1989 oraz okres od 1989 roku do współczesności. W pracy przytaczane są liczne przykłady zespołów muzycznych, których muzyka jest uznana za reprezentatywną dla danego podgatunku muzyki rockowej, która jest opisywana. Literatura przedmiotu, na jakiej bazuje niniejsza praca to przede wszystkim pozycje traktujące o historii Polski, historii polskiej muzyki rockowej oraz encyklopedie muzyczne.

Praca ma na celu przybliżenie świata społecznego właścicieli zwierząt domowych - psów. Wychodzi z założenia, że problematyka relacji pomiędzy zwierzętami a człowiekiem - a zwłaszcza psami a ludźmi, we współczesnej kulturze w mikroskali najbardziej widoczna jest na forach tematycznych i portalach społecznościowych, a także blogach poświęconych tematyce psów. Metafora Areny mieści w sobie społeczny świat właścicieli zwierząt domowych; społeczny świat opieki nad zwierzętami i społeczny świat ochrony przyrody. Wszystkie one wchodzą wzajemnie w interakcje i przenikają się tworząc złożony obraz kulturowy. Porusza takie zagadnienia jak problematyka wyboru rasy psa, przygotowanie na przybycie nowego "członka rodziny", wychowanie psa dorosłego, a wreszcie śmierć. Ogólnie rzecz ujmując linią debaty rozdzielającą przyjmowane postawy jest dychotomia natura/kultura. Jednak w przypadku zagadnień poruszanych powyżej wypada ją uściślić, zawęzić do dychotomii antropomorfizm/animalizm.

Karnawał to czas i miejsce, gdzie życie toczy się swoimi regułami. Udowodnione to zostało na przykładzie Festiwalu Wody 2015 w Wolimierzu.

Praca dotyczy przestrzeni nazwanych nie-miejscami. Miejscami tymi są galerie handlowe, supermarkety, lotniska czy dworce kolejowe. Praca ta przedstawia sytuacje i miejsca, w których bardzo często przebywamy, jednak nie zwracamy uwagi na to, co się w nich dzieje. W nie-miejscach spotykamy się z dużą ilością osób, jednak każdy z nas przebywa tam zazwyczaj samotnie. W mojej pracy skoncentrowałam się na scharakteryzowaniu tych przestrzeni jak również na opisie funkcjonowania w niej, zarówno mojego jak i innych ludzi.

W pracy omówiono zjawisko związków międzykulturowych między Polakami a Hindusami. Analiza oparta była na materiałach źródłowych, a także badaniach empirycznych przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii i Polsce. Badania dotyczyły aktualnych wydarzeń. Analizę przeprowadzono za pomocą kwestionariuszy, zarówno w języku polskim, jak i angielskim. Badania obejmowały pary żyjące w kohabitacji oraz te, które zawarły związki małżeńskie. Na początku pracy dokonano ogólnego przeglądu badań nad rodziną. Następnie, opisano rodzaje małżeństw, ze szczególnym uwzględnieniem małżeństwa międzykulturowego. Jednocześnie podkreślano, że kohabitacja staje się zjawiskiem coraz bardziej powszechnym. Wskazywano, że zderzenie kulturowe nie jest negatywnym zjawiskiem, jeśli partnerzy zaakceptują różnice i są tolerancyjni wobec siebie. Celem tej pracy było udowodnienie, że związki interkulturowe stają się coraz bardziej powszechne. Ponadto wszystkie argumenty z poprzednich rozdziałów wskazują na fakt, że partnerzy potrafią poradzić sobie ze zjawiskiem zderzenia kulturowego. Podsumowując, założona hipoteza okazała się prawdą - zderzenie kulturowe nie powoduje tylko negatywnych skutków. W wielu przypadkach uczy tolerancji i akceptacji "obcego".

Celem niniejszej pracy dyplomowej było zwrócenie uwagi na faktyczne występowanie praktyk neoszamańskich w Polsce i próba analizy tego zjawiska na podstawie zebranych danych. Próba antropologicznej analizy neoszamanizmu we współczesnej Polsce dzieli się na trzy główne rozdziały. Pierwszy z nich dotyczy praktyk szamańskich w ich pierwotnej formie. Uwzględnia takie kwestie jak atrybuty szamana, inicjacja szamańska i narzędzia służące osiąganiu stanów transowych. Szamanizm traktuje jako zbiór praktyk prowadzących do transu i kontaktów ze światem duchowym. Drugi rozdział to analiza takich wątków jak wpływ przestrzeni miejskiej czy pojawienie się środków halucynogennych na rynku na praktykę szamanizmu, kontekst medycyny niekonwencjonalnej oraz wpływ jaki mają na rozwijanie się neoszamanizmu w Polsce nowe ruchy religijne. Trzeci rozdział to próba przedstawienia zjawiska nowego szamanizmu w polskiej przestrzeni kulturowej. Znajdują się tam wywiady z praktykami, przegląd internetu oraz wyniki ankiety przeprowadzonej w środowiskach zainteresowanych pogaństwem.

W pracy, w oparciu o teorię obrzędów przejścia Arnolda van Gennepa, analizie zostało poddane zjawisko zaręczyn we współczesnej Polsce, z uwzględnieniem jego tła historycznego. Zwrócono uwagę na elementy, które zachowały się do dziś oraz na ich znaczenie. Praca składa się z trzech rozdziałów. W dwóch pierwszych opisane zostały poszczególne etapy zaręczyn, z podziałem na ich tradycyjny oraz współczesny przebieg. W ostatnim analizowane jest zjawisko wiecznego narzeczeństwa, jak również alternatywy dla małżeństwa w postaci związków partnerskich. Współczesności ukazana jest z dwóch perspektyw. Respondenci zostali podzieleni na osoby, które zaręczyny i narzeczeństwo traktują jako drogę do małżeństwa oraz takie, które co prawda zaręczają się, ale ślub jest im obojętny lub wybierają one inne formy związków. Głównym źródłem informacji były badania terenowe przeprowadzone wśród młodych ludzi w latach 2014–2015 we Wrocławiu, a także literatura etnograficzna poświęcona obrzędowości weselnej. Wykorzystane zostały również książki socjologiczne, psychologiczne oraz popularnonaukowe. Zdobyta w ten sposób wiedza została uzupełniona informacjami pochodzącymi z for internetowych dotyczących badanej problematyki.

Celem niniejszej pracy dyplomowej jest przedstawienie problematyki zachowań osób homoseksualnych mających miejsce w obrębie Heaven and Hell, obecnie jedynego nocnego klubu skierowanego do gejów i lesbijek funkcjonującego na terenie Wrocławia. Praca składa się z trzech części. W pierwszej z nich przedstawiono walkę osób homoseksualnych o widoczność oraz uzyskiwanie równych praw z resztą polskiego społeczeństwa na przestrzeni ostatnich lat. Druga część pracy porusza tematykę clubbingu jako swoistego fenomenu kulturowego – historię powstawania tego zjawiska i jego odbiór przez społeczeństwo; oraz w oparciu o narracje badanej grupy przedstawiona zostaje historia homoseksualnych klubów jakie istniały na terenie miasta. Ostatnia, trzecia część pracy poświecona jest analizie HAH, nowo powstałego lokalu dla gejów i lesbijek we Wrocławiu. Przedstawia ona m.in. krótką historię lokalu na terenie miasta, jego strukturę wewnętrzną oraz postrzeganie i doświadczanie jego przestrzeni przez użytkowników klubu. Ważną częścią pracy jest charakterystyka tutejszego użytkownika – czym charakteryzuje się jego wygląd i sposoby zachowań, które w przestrzeni klubu mogą być akceptowane, neutralne lub wręcz niepożądane oraz interakcji, które zachodzą między użytkownikami.

Przedmiotem pracy licencjackiej jest biesiadowanie Romów przy grobach swoich bliskich oraz świętowanie pamięci o zmarłych, szczególnie w pierwszych dniach listopada. Podejmowane są w niej również wątki dwóch światów, jakie funkcjonują w umysłach społeczności romskiej. Mianowicie przedstawienie wizji „tego” doczesnego, w którym żyją i „tamtego” świata, czyli krainy umarłych. Omówiona została także semantyka monumentalnych grobowców i pomników romskich, znajdujących się na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu i cmentarzu komunalnym w Świebodzicach. Praca powstała w oparciu o badania własne i literaturę przedmiotu.

Celem pracy dyplomowej jest przyjrzenie się z perspektywy antropologicznej zjawisku edukacji domowej, dotychczas rozpoznanemu głównie w ramach socjologii i pedagogiki. Rozważania oparto na wynikach badań etnograficznych przeprowadzonych przez autora wśród rodzin praktykujących tę formę nauczania. Analiza zebranego materiału prowadzi do trzech wniosków: po pierwsze, edukacja domowa jest formą oporu kulturowego; po drugie, praktykowanie tego oporu wymaga od jednostek ciągłego zarządzania sobą poprzez podej-mowanie praktyk, które za Michelem Foucaultem określić można mianem technologii siebie; po trzecie, edukacja domowa stanowi całościowy styl życia rodzinnego. Podjęte w pracy roz-ważania uzupełnia refleksja nad rolą dyskursu neoliberalnego w funkcjonowaniu tej formy kształcenia.

Praca licencjacka zatytułowana została: Fotografia jako forma komunikacji. Temat ten stanowi też główną tezę, która po dokonaniu analizy tekstów naukowych (ale nie tylko), przeprowadzonych badaniach i obserwacjach została przeze mnie potwierdzona. Było to moim celem, który został osiągnięty. Metodą wykorzystaną do badań była obserwacja profilów znajdujących się na portalach społecznościowych – Facebook i Instagram oraz wywiad. Na podstawie zrealizowanych badań zostały wygenerowane następujące wnioski. Pierwszym z nich jest to, że każde zdjęcie niesie z sobą komunikat. Niezależnie od tego, gdzie jest zamieszczone, w jakiej formie i celu – ono do nas „mówi”. Drugi wniosek mówi o tym, że fotografia ulega przemianom wraz z upływem czasu. Zmienia się także jej cel oraz forma. Trzeci wniosek postuluje to, że współczesne społeczeństwo jest tak przywiązane do zjawiska fotografii, że przestaje myśleć o tym, czym ona jest. Coraz dalej jej do określenia sztuką, stanowi bardziej nieodłączny element w życiu ludzi.

Niniejsza praca jest połączeniem ogólnych rozważań na temat obrazu starości z zebranym materiałem empirycznym, oddającym emocje i przeżycia osób, które są uczestnikami działań artystycznych (ale nie tylko) w kulturze miejskiej. W pracy zostały podjęte kwestie funkcjonowania ludzi starszych i relacji między nimi oraz identyfikacji społecznych praktyk kulturotwórczych. Autorka rozwija temat oddolnych aktywności oraz dokumentuje zmiany m.in.: spędzania wolnego czasu, sposobów wspólnego organizowania się i działania w dzisiejszym świecie. Mówienie o starości głosem poznanych osób stało się możliwością do redefiniowania jej znaczenia oraz odczytywania jej sensu nie tylko dla rozmówczyń, ale także dla innych.

Celem niniejszej pracy dyplomowej jest przedstawienie motocyklistów jako odrębnej społeczności. Jednym z najważniejszych aspektów jest ukazanie ich jako zbiorowości, która nie jest jednorodna. Każdy jej członek posiada swoje wartości, pełni różne role społeczne, a jazda na motocyklu jest tym, co ich łączy. W pierwszym rozdziale zostało zdefiniowane pojęcie subkultury, gdyż autorka stawia pytanie, czy motocyklistów można wpisać w tę kategorię. W dalszej części tego rozdziału przedstawiona została geneza ruchu motocyklowego w Polsce i na świecie oraz stowarzyszenia i kluby motocyklowe. W drugim rozdziale zostało scharakteryzowane środowisko motocyklistów. Opisany jest tutaj ich wygląd, zwyczaje, uznawane wartości, a także specyficzny język. Trzeci rozdział nawiązuje do stereotypu. Można przeczytać w nim, jak motocykliści są postrzegani w społeczeństwie i co mówią sami o sobie. W ostatnim rozdziale autorka skupia się na relacji między motocyklistą a pojazdem. Więź ta jest osadzona w antropologii rzeczy. Rozdział ten kończy wątek o podróżowaniu, które wpływa na konstruowanie się tożsamości motocyklisty. Aneks zawiera słownik slangu motocyklowego, a także dokumentację fotograficzną prezentowanego zjawiska. Praca powstała na podstawie rozmów z motocyklistami, a także dostępnej literatury przedmiotu oraz stron internetowych.

Tematem pracy jest rodzina w ujęciu Świadków Jehowy. Składa się ona z trzech rozdziałów. W pierwszym została przedstawiona historia tego wyznania zarówno w świecie, jak i w Polsce, a także współczesna sytuacja tej grupy na terenie Wrocławia. W drugim zostały scharakteryzowane podstawowe zasady tej religii, z uwzględnieniem takich zagadnień jak: nauczanie, uroczystości rodzinne oraz stosunek świadków Jehowy i katolików do świąt oraz obrzędów. Ostatni rozdział traktuje o życiu rodzinnym świadków Jehowy. Szczególną uwagę zwrócono w nim na takie zagadnienia jak: planowanie małżeństwa i rodziny, zasady współżycia w obrębie rodziny oraz rodziny zróżnicowane pod względem religijnym. Praca powstała na podstawie literatury naukowej, wydawnictw Świadków Jehowy oraz wywiadów przeprowadzonych zarówno wśród świadków Jehowy, jak i katolików.

Tematem niniejszej pracy jest znaczenie Smartphona w kulturze XXI wieku. Celem pracy jest pozyskanie informacji na temat wartości oraz funkcji jakie pełni Smartphone we współczesnej kulturze. Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy z nich to rozdział teoretyczny. W oparciu o literaturę, przedstawiona została geneza Smartphona. Drugi rozdział jest również rozdziałem teoretycznym, który przedstawia aspekty ludzkiego przywiązania do tegoż urządzenia, porusza kwestie Internetu, bankowości mobilnej, współczesnej telewizji, folkloru w sieci oraz portali społecznościowych. Najważniejszymi pojęciami w mojej pracy są komunikacja, wartość kulturowa, Internet, tożsamość oraz fonoholizm. Trzeci rozdział jest rozdziałem badawczym i zawiera analizę wyników uzyskanych na podstawie przeprowadzonych wywiadów oraz długotrwałych obserwacji.

Podstawowym celem pracy jest ukazanie piłki nożnej z punktu widzenia sędziego piłkarskiego. Oprócz wskazania na najważniejsze wymiary sportu jakim jest piłka nożna, główną uwagę starałam się skoncentrować na postaci arbitra. Jej obraz postanowiłam skonstruować na podstawie wypowiedzi wielu sędziów piłkarskich, którzy zgodzili się wziąć udział w przeprowadzonym przeze mnie badaniu. Prezentacje wyników badań poprzedzam informacjami na temat przepisów piłki nożnej i jej historii. Podje również przykłady interpretacji tego zjawiska tworzonego w kontekście widowiska, teatru, czy gry.

Praca jest próbą krytyki konsumeryzmu oraz ukazania globalnych skutków z niego wynikających. Rozpatrując zagadnienie z posthumanistycznej perspektywy, usytuowałam weganizm jako przykład moralnej filozofii kontestującej dominację gatunkową, która wsparta jest o "etos poszukiwania drogi do Drugiego". Dynamika na linii przedmiotu-podmiotu jest istotną kwestią dla analizy poglądów karnistycznych, szowinizmu gatunkowego oraz idei wegańskich obecnych dziś bardziej niż kiedykolwiek wcześniej w przestrzeni publicznej.

Celem pracy jest ukazanie różnic między koktajlami alkoholowymi i ich spożywaniem a innymi trunkami. Temat ten został wybrany z racji tego, że kultura picia koktajli jest mało popularna w Polsce. Posługiwanie się określeniem „akt smakoszostwa” w kontekście degustowania tego typu napojów podparte jest wypowiedziami osób związanych zawodowo z tą branżą: miksologów, barmanów oraz kelnerów; stałych bywalców koktajlbarów oraz obserwacją niejawną przeprowadzoną przez autorkę pracy. Praca składa się z trzech rozdziałów zatytułowanych: Koktajle, Osoby związane z koktajlbarami oraz Koktajlbary. W pierwszym została przedstawiona definicja oraz etymologia słowa koktajl, historia miksologii, a także rodzaje koktajli. W drugim scharakteryzowano różne kategorie osób związanych z tym zjawiskiem, czyli: miksologów, barmanów oraz kelnerów koktajlowych. Na osobny podrozdział zasłużyli również stali goście tego typu lokali. W ostatnim rozdziale opisana została typologia oraz topografia koktajlbarów. Istotną kwestią są również subiektywne odczucia pracowników oraz gości związane z przebywaniem w tej przestrzeni.

Tematem pracy jest Fenomen Erasmusa+ we Wrocławiu. Rozdział pierwszy dotyczy kwestii czysto teoretycznych związanych z migracjami edukacyjnymi. W rozdziale drugim omówiony został program Erasmus+, jego historia, podstawowe założenia i zasady działania. Dwa pozostałe rozdziały powstały na bazie badań przeprowadzonych przez autorkę pracy wśród studentów-obcokrajowców, którzy część swojej edukacji postanowili odbyć we Wrocławiu. W pierwszym z nich została scharakteryzowana grupa badawcza. Zwrócono uwagę na pochodzenie studentów, czas pobytu i motywacje przyjazdu do Wrocławia oraz opisano etapy przygotowawcze do podjęcia studiów w nowym miejscu. W drugim przedstawiono Wrocław i kulturę polską oczami zagranicznych studentów.

Praca poświęcona jest antropologicznej analizie ślubów i wesel o charakterze niekonwencjonalnym. Autorka pracy argumentuje, że wspólne organizowanie tego typu ślubów i wesel przez narzeczonych staje się praktyką autorefleksyjną, polegającą na podjęciu przez aktorów społecznych namysłu nad własną tożsamością. Planowaniu ślubu i wesela towarzyszy zatem praktyka planowania siebie. Celem pracy jest ukazanie tego, że śluby i wesela niekonwencjonalne, rozumiane tu w kategoriach performatywnych jako performensy, można postrzegać jako strategie tożsamościowe. W pierwszym rozdziale pracy przedstawiony został stan antropologicznych badań nad obrzędowością ślubną i weselną oraz koncepcje teoretyczne dotyczące performatywności i procesów konstruowania tożsamości. Drugi rozdział pracy prezentuje antropologiczną analizę ślubów i wesel niekonwencjonalnych opartą o wyniki przeprowadzonych przez autorkę badań etnograficznych. W rozdziale tym ukazano motywacje, którymi kierują się osoby organizujące śluby i wesela niekonwencjonalne oraz sposoby rozumienia przez nich własnej tożsamości przez pryzmat takich kategorii, jak tradycja i niekonwencjonalność.

Celem pracy jest przedstawienie historii i doświadczeń ludzi związanych z zespołami folklorystycznymi, opis ich wspomnień oraz powodów, dla których w nich są. Zagadnienia, które zostały omówione, to: funkcje zespołów folklorystycznych, droga przekazu pieśni i tańców ludowych, repertuar i okoliczności jego wykonywania oraz pozycja ich członków w społeczności lokalnej. Praca składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym przedstawiono podział zespołów folklorystycznych na kategorie oraz historię badanych zespołów z Pogórza Izerskiego i Beskidu Żywieckiego. W rozdziale drugim zanalizowano cele oraz motywacje śpiewaków i tancerzy do rozwijania swoich pasji w zespołach folklorystycznych, a także ich relacje w środowisku lokalnym. Ostatni rozdział dotyczy repertuaru, z wyszczególnieniem takich jego elementów jak: pieśń, muzyka i instrumenty muzyczne, tańce i obrzędy.

Celem pracy jest pokazanie stosunku studentów Politechniki Wrocławskiej do muzułmanów. Składa się ona z trzech rozdziałów. W pierwszym przedstawiono migracje muzułmanów do Europy Zachodniej, Polski i do Wrocławia. Scharakteryzowano różne grupy wyznające islam, zamieszkujące w naszym kraju. Opisano miejsca spotkań muzułmanów we Wrocławiu. Przedstawiono podstawowe zasady islamu oraz możliwości ich realizacji w nowym miejscu zamieszkania. Drugi rozdział poświęcony jest kształtowaniu się stereotypów, wpływu na ich powstawanie mass mediów, środowiska oraz wyznawanej przez badanych religii. Przedstawiono w nim również, z jakimi stereotypami na temat muzułmanów można spotkać się wśród studentów Politechniki Wrocławskiej. W ostatnim rozdziale została poddana analizie wiedza respondentów o muzułmanach oraz różne rodzaje relacji (rodzinne, sąsiedzkie, koleżeńskie, zawodowe), w które wchodzili z nimi badani. Praca powstała w oparciu o 25 pogłębionych wywiadów, przeprowadzonych w latach 2017–2018 oraz literaturę naukową i strony internetowe.

Praca podejmuje analizę związków młodych Polaków z obcokrajowcami, nazwanymi związkami binacjonalnymi. Zmiana miejsca zamieszkania pociąga za sobą wejście w nowy krąg kulturowy. Pary tworzące związki binacjonalne dorastały w dwóch różnych tradycjach oraz wyznaniach. W pierwszym rozdziale autorka charakteryzuje czym jest migracja. Dokonuje typologii tego zjawiska, poszerzając ją o historię jak i czasy współczesne, zjawiska społeczno-kulturowe, oraz rolę rodziny w kontekście migracji. Rozdział drugi ukazuje wizerunki, relacje oraz problemy osób wchodzących w związki binacjonalne ukazany przez sferę publiczną oraz literaturę naukową. Trzeci rozdział opiera się na badaniach autorki, na podstawie przeprowadzonych przez nią wywiadów. Porusza ona kwestie, takie jak przyczyny migracji respondentów, różnice: obyczajowości, językowe, religijne oraz odbieranie związków binacjonalnych przez najbliższe respondentom otoczenie.

Celem prezentowanej pracy jest interpretacja systemu wartości i praktyk zawodowych szkoleniowców psów posługujących się metodą pozytywną. Praca powstała na podstawie badań etnograficznych prowadzonych wśród społeczności szkoleniowców pozytywnych w Polsce. Autorka pracy licencjackiej skupia się na uchwyceniu tego, w jaki sposób szkoleniowcy pozytywni realizują właściwy tej grupie zawodowej etos pracy, którego urzeczywistnienie ma wpływ zarówno na osiągnięcie pożądanych relacji zawodowych, jak również na zyskanie poczucia spełnienia w życiu codziennym. Wypracowane w ramach szkolenia pozytywnego narzędzia i ćwiczenia treningowe, które mają na celu uporządkowanie, uproszczenie i doprecyzowanie zasad pozbawionej przemocy komunikacji ze zwierzęciem, stają się w przyjętej przez autorkę perspektywie analitycznej rodzajem opisanych przez Michela Foucaulta technik siebie. Techniki te odpowiedzialne są za przekształcanie szkoleniowców pozytywnych w moralne podmioty, kierujące się w relacjach zawodowych, jak i w życiu prywatnym zasadą niestosowania przemocy, empatii i odpowiedzialności.

Temat mojej pracy licencjackiej to: Kobieta w podróży, podróż w kobiecie, cele, przyczyny, założenia. Celem niniejszej pracy dyplomowej było zbadanie przyczyn, celów ,założeń kobiecych podróży, oraz dowiedzenie się czy i w jaki sposób podróże oddziałują na ich życie. Pierwszy rozdział przedstawia zjawisko jakim są podróże, ich historię, definicję, oraz główne założenia. Opisane zostają typologię podróży jak i kwestię tożsamości podróżnika. Podejmuję się również przedstawienia przyczyn podróżowania. Drugi rozdział pracy, przeznaczyłam, na opisanie wad oraz zalet kobiecych podróży. W tym rozdziale przedstawiam cztery, postaci polskich podróżniczek, które reprezentują odmienne podejścia do podróżowania. Trzeci, ostatni rozdział pracy dotyczy analizy wyników badań z zebranego materiału badawczego. Zadaniem badawczym materiału jakościowego, było dowiedzenie się jakie są cele oraz założenia kobiecych podróży. Jak i dotarcie do przyczyn podróżowania moich respondentek, oraz zmian jakie obserwują u siebie/w swoim otoczeniu za sprawą podróżowania. Z analizy badań wykazała iż dla wszystkich respondentek podróżowanie odgrywa kluczową rolę w poznaniu samej siebie. Z zebranych danych dotyczących rozwoju podróży, wynika, że wszystkie respondentki znajdują się w drugiej lub trzeciej fazie rozwoju podróży, sklasyfikowanej przez Hansa Joahima Knebela. Odnosząc się do literatury przedstawiającej typologię podróżników, respondentki wykazały, że wpisują się we wszystkie zaproponowane rodzaje scharakteryzowania podróżników, przez: Z. Baumana, J. Cohena oraz T. Todorova. Analiza badań ukazała,że dzięki podróżą, kobiety mogą walczyć ze stereotypami, udowadniać swoją niezależność oraz samodzielność.