W niniejszej pracy przedstawione zostały reakcje wobec zmieniającej się we współczesnej Turcji koncepcji społeczeństwa, przede wszystkim na przykładzie mieszkańców Stambułu, ale też w szerszych lokacjach geograficznych, które potwierdzają wagę oporu mieszkańców kraju wobec zaistniałych przemian politycznych. Przedstawione zostały również okoliczności historyczne, których zrozumienie jest warunkiem uchwycenia sytuacji, w jakiej znalazła się współcześnie Turcja. Sytuując analizę w kontekście XX-wiecznej historii Turcji, pokazano podobieństwa i różnice pomiędzy opresyjnymi sposobami wprowadzania reform zarówno przez pierwszego prezydenta Republiki Tureckiej – Mustafę Kemala Atatürka, jak i przez obecnie rządzącego – Recepa Tayyipa Erdoğana. Autorka skupiła się głównie na przedstawieniu wydarzeń, które towarzyszyły i zostały sprowokowane planem restrukturyzacji parku Gezi w Stambule oraz tym, w jaki sposób wpłynęły one na pojawienie się społecznego ruchu oporu przybierającego formę „spontanicznego communitas”. W oparciu o materiał empiryczny zgromadzony w trakcie badań terenowych prowadzonych w Stambule oraz analizę literatury przedmiotu, przedstawiono wybrane dyskursywne i niedyskursywne, jawne i niejawne, a także nieprzemocowe i przemocowe strategie oporu stosowane przez grupy społeczne kontestujące wobec zmian polityki rządzącej współcześnie partii AKP i prezydenta Erdoğana.

Praca dotyczy zagadnienia autentyczności w grupach rekonstrukcji historycznej (dalej GRH) zajmujących się odtwarzaniem czasów drugiej wojny światowej i powojennych. Swoją pracę rozpoczynam od wstępu, w którym informuję, dlaczego współczesny człowiek zwraca się ku temu, co uważa za autentyczne oraz jakie znaczenie ma autentyczność w przypadku zainteresowania żywą historią. Następnie przedstawiam narzędzia analityczne, jakimi się posługuję, jak na przykład wywiad jakościowy częściowo ustrukturyzowany, obserwacja nieuczestnicząca czy netnografia. W kolejnych akapitach przedstawiam sposób w jaki nawiązywałam kontakt z interesującymi mnie GRH - głównie przez Internet, ale także podczas prowadzonych w trakcie D-Day Hel 2014 oraz na Targach Rekonstrukcji Historycznej Rekon we Wrocławiu badań terenowych. Grupy pośród których prowadziłam badania dzielą się na dwie kategorie: GRH rekonstruujące polskie formacje wojskowe, a wśród nich GRH 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich oraz SGH Zgrupowanie Radosław, którego częścią jest bardzo istotna dla moich badań Sekcja Dywersji i Sabotażu Kobiet AK. Drugą kategorię stanowią GRH odtwarzające formacje niemieckie, jak na przykład GMH Berliner Mauer, GRH Die Blitze czy GRH Bundeswehr 1955-1989. W pracy przeczytać możemy także o zajmującej się rekonstrukcją mody cywilnej GRH Bluszcz oraz GRH Bojursko, którą zaliczyć można do pierwszej z kategorii. W pracy przedstawiam pojęcia, których używam: autentyczność, autentyczność historyczna, rekonstrukcja. W kolejnych akapitach przedstawiam historię ruchu rekonstrukcyjnego na świecie oraz w Polsce, gdzie pierwsze tego typu inicjatywy pojawiły się już w latach 90. XX wieku. Przedstawiam największe imprezy rekonstrukcyjne w kraju, takie jak odbywająca się od 1992 roku inscenizacja bitwy pod Grunwaldem, zlot GRH zajmujących się historią wojskowości XX wieku Strefę Militarną czy przyjmującą formę festynu rodzinnego Odyseję Historyczną. W dalszej części mojej pracy znajdziemy wypowiedzi informatorów na temat najczęstszych motywacji (na przykład patriotyzm czy chęć przekazywania wiedzy)i celów działania w grupie, a także ich podejście do pojęcia autentyczności. Następnie dokonuję porównania zebranych danych empirycznych z informacjami zawartymi w literaturze gdzie pokazuję, że wypowiedzi informatorów nie zawsze pokrywają się z teoriami autorów oraz że nie można sprowadzać indywidualnego podejścia członków GRH do żywej historii do skonkretyzowanych kategorii. Na zakończenie swojej pracy zwięźle podsumowuję jej treść oraz wprowadzam krótką refleksję dotyczącą rekonstrukcji historycznej.

Niniejsza praca jest analizą dyskursów na temat Irlandii, jakie tworzą aktorzy społeczni w danym kontekście. W ramach badań wskazane są konteksty w których kategorie polisemiczne takie jak Irlandia, Irlandczycy czy kultura irlandzka są najczęściej przywoływane oraz jakie wyobrażenia pojawiają się na ich temat. Przedstawiane byty polisemiczne nie są zesencjalizowane, ponieważ nie jest możliwe ukazanie ich „istoty” tylko przez pryzmat wybranych dyskursów. W pracy pojawiają się dyskursy autorstwa osób, które w jakiś sposób są zafascynowane Irlandią oraz tych, którzy zetknęli się z tym krajem ze względu na doświadczenia emigracyjne. Aktorzy społeczni, którzy znaleźli się w dwóch analizowanych grupach tworzą wspólnoty efemeryczne. Podzieleni na „emigrantów” oraz „irlandiofili” konstruują wyobrażenia dotyczące Irlandii, Irlandczyków i „kultury irlandzkiej” w inny sposób. Dyskursy pierwszych są bardziej krytyczne, natomiast „irlandiofili” charakteryzuje podejście „romantyzujące” te kategorie. Jednak czasem modele te mogą się zderzać, co pokazuje niniejsza praca. Podstawową jednostką analityczną użytą w pracy jest dyskurs. Źródłem przyjętego tu rozumienia tej kategorii są prace Michela Foucault, a przede wszystkim jego pojęcie formacji dyskursywnej. W uzyskaniu danych do badań netnograficznych posłużył portal internetowy „Zielona Irlandia” zrzeszający na forum irlandzką Polonię. Przedstawiony został także obraz Irlandii i jej kultury jaki kreują stowarzyszenia i organizacje pozarządowe zajmujące się propagowaniem „kultury irlandzkiej” w Polsce. Do badań wykorzystane zostały także strony internetowe i blogi, które tematyką związane są Irlandią. W pracy przedstawione są również wyniki analizy wywiadów uzyskanych podczas etnograficznych badań terenowych przeprowadzonych wśród niewielkiej liczby osób należących do grupy „irlandiofili”.

Celem niniejszej pracy dyplomowej jest przedstawienie problematyki zachowań osób homoseksualnych mających miejsce w obrębie Heaven and Hell, obecnie jedynego nocnego klubu skierowanego do gejów i lesbijek funkcjonującego na terenie Wrocławia. Praca składa się z trzech części. W pierwszej z nich przedstawiono walkę osób homoseksualnych o widoczność oraz uzyskiwanie równych praw z resztą polskiego społeczeństwa na przestrzeni ostatnich lat. Druga część pracy porusza tematykę clubbingu jako swoistego fenomenu kulturowego – historię powstawania tego zjawiska i jego odbiór przez społeczeństwo; oraz w oparciu o narracje badanej grupy przedstawiona zostaje historia homoseksualnych klubów jakie istniały na terenie miasta. Ostatnia, trzecia część pracy poświecona jest analizie HAH, nowo powstałego lokalu dla gejów i lesbijek we Wrocławiu. Przedstawia ona m.in. krótką historię lokalu na terenie miasta, jego strukturę wewnętrzną oraz postrzeganie i doświadczanie jego przestrzeni przez użytkowników klubu. Ważną częścią pracy jest charakterystyka tutejszego użytkownika – czym charakteryzuje się jego wygląd i sposoby zachowań, które w przestrzeni klubu mogą być akceptowane, neutralne lub wręcz niepożądane oraz interakcji, które zachodzą między użytkownikami.

Niniejsza praca miała na celu ukazanie tego w jaki sposób muzyka rockowa jest postrzegana przez jej głównych odbiorców oraz jej atrakcyjność na tle innych gatunków muzycznych. Przedstawione treści ukazują przemianę jaka zaszła w odbiorze muzyki rockowej. Praca opisuje w jakiej formie aktualnie się wyraża emocje oraz jakie aktualnie obowiązują trendy w tej muzyce. Ważnym punktem w pracy jest rozdział na temat współczesnych środków przekazu, które w bardzo doraźny sposób wpływają na odbiór muzyki przez słuchaczy. W pracy możemy przeczytać o istotności technicznych aspektów i ich różnych rodzajach w zależności od lat w których występowały. Praca opisuje jak ważną role muzyka rockowa spełniła w społeczeństwie i jak wiele korzyści zaczerpnęły wszystkie kategorie muzyczne w historii za sprawą złożoności właśnie tego gatunku.

W pracy została podjęta próba opisania obecnych nastrojów Polaków i ich spojrzenie na walkę z niepłodnością. Temat jest ważny ze względu na aktualność poruszanego problemu, o czym świadczą wypowiedzi polityków, księży, programy w telewizji, czy artykuły w gazetach. Zapłodnienie in vitro, które jest jednym z rodzajów technologii wspomagania rozrodu, budzi na świecie ogromne emocje. Od 1 listopada 2015 roku obowiązuje w Polsce nowa Ustawa o leczeniu niepłodności. W grudniu tego samego roku minister zdrowia, Konstanty Radziwiłł, oficjalnie ogłosił zakończenie Programu Leczenia Niepłodności Metodą Zapłodnienia Pozaustrojowego na 30 czerwca 2016 roku, pomimo iż program został wcześniej przedłużony do roku 2019. Ze względu na bardzo dużą różnorodność opinii pojawiających się w mediach, a także w moim najbliższym otoczeniu, postanowiłam prześledzić, co tak naprawdę myślą Polacy o in vitro. Celem badań było uzyskanie jak najdokładniejszych informacji na temat tego, w jaki sposób i dlaczego postrzegane jest obecnie in vitro przez Polaków, a także w jakim stopniu wpływają na to postrzeganie informacje przekazywane w mediach. Podczas badań poruszyłam również kwestię najbardziej pożądanego wzorca rodziny oraz potrzebę posiadania potomstwa. Metody, z których korzystałam podczas pisania pracy to: analiza przekazów medialnych, publicystycznych i politycznych, zwłaszcza z roku 2015 i 2016, a także analiza kontekstu prawnego i stanowiska Kościoła katolickiego oraz innych wybranych Kościołów w Polsce. Przeanalizowałam również treści zamieszczone na forach internetowych przez rodziny, które skorzystały z metody in vitro, by zobaczyć, w jaki sposób członkowie programu radzą sobie z presją społeczeństwa w kontekście posiadania dzieci w wyniku zapłodnienia pozaustrojowego. Dopełnieniem badań są wywiady pogłębione z kobietami i mężczyznami w przedziale wiekowym 29-85 lat. Czas trwania badań obejmuje lata 2016-2017. Zdawałam sobie sprawę, że trudno wypowiadać się na temat niepłodności i in vitro, ponieważ jest to delikatna kwestia dotycząca rodziny. W spisie informatorów zostały przestawione dane respondentów, ich wiek, wykształcenie, stan cywilny, ilość posiadanych dzieci i wielkość miejscowości, z której pochodzą.

W pracy omówiono zjawisko związków międzykulturowych między Polakami a Hindusami. Analiza oparta była na materiałach źródłowych, a także badaniach empirycznych przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii i Polsce. Badania dotyczyły aktualnych wydarzeń. Analizę przeprowadzono za pomocą kwestionariuszy, zarówno w języku polskim, jak i angielskim. Badania obejmowały pary żyjące w kohabitacji oraz te, które zawarły związki małżeńskie. Na początku pracy dokonano ogólnego przeglądu badań nad rodziną. Następnie, opisano rodzaje małżeństw, ze szczególnym uwzględnieniem małżeństwa międzykulturowego. Jednocześnie podkreślano, że kohabitacja staje się zjawiskiem coraz bardziej powszechnym. Wskazywano, że zderzenie kulturowe nie jest negatywnym zjawiskiem, jeśli partnerzy zaakceptują różnice i są tolerancyjni wobec siebie. Celem tej pracy było udowodnienie, że związki interkulturowe stają się coraz bardziej powszechne. Ponadto wszystkie argumenty z poprzednich rozdziałów wskazują na fakt, że partnerzy potrafią poradzić sobie ze zjawiskiem zderzenia kulturowego. Podsumowując, założona hipoteza okazała się prawdą - zderzenie kulturowe nie powoduje tylko negatywnych skutków. W wielu przypadkach uczy tolerancji i akceptacji "obcego".

Praca podejmuje analizę związków młodych Polaków z obcokrajowcami, nazwanymi związkami binacjonalnymi. Zmiana miejsca zamieszkania pociąga za sobą wejście w nowy krąg kulturowy. Pary tworzące związki binacjonalne dorastały w dwóch różnych tradycjach oraz wyznaniach. W pierwszym rozdziale autorka charakteryzuje czym jest migracja. Dokonuje typologii tego zjawiska, poszerzając ją o historię jak i czasy współczesne, zjawiska społeczno-kulturowe, oraz rolę rodziny w kontekście migracji. Rozdział drugi ukazuje wizerunki, relacje oraz problemy osób wchodzących w związki binacjonalne ukazany przez sferę publiczną oraz literaturę naukową. Trzeci rozdział opiera się na badaniach autorki, na podstawie przeprowadzonych przez nią wywiadów. Porusza ona kwestie, takie jak przyczyny migracji respondentów, różnice: obyczajowości, językowe, religijne oraz odbieranie związków binacjonalnych przez najbliższe respondentom otoczenie.

Celem niniejszej pracy było zbadanie przyczyn niechęci młodego pokolenia Polaków wobec obcokrajowców zamieszkujących Wrocław. Poruszono w niej problematykę funkcjonowania stereotypów i obawy przed obcym. Następnie opisano antropologiczną i historyczną genezę uprzedzeń Polaków wobec innych nacji. Kolejno scharakteryzowano nacjonalizm w Polsce oraz jego współczesne ujęcie. Praca prezentuje wyniki badań terenowych przeprowadzonych wśród młodych Polaków, a także wśród obcokrajowców, pochodzących z różnych części świata, zamieszkujących Wrocław. Na podstawie wywiadów z informatorami ukazano opinie i powszechnie panujące stereotypy na temat przedstawicieli różnych nacji, a także przyczyny niechęci wobec innych narodów.

W pracy licencjackiej "Kalisz. Miasto-rozczarowanie" podjęto się analizy niezadowolenia społecznego mieszkańców Kalisza. Zwrócono uwagę na najważniejsze w ostatnich dekadach wydarzenia, które mogły mieć wpływ na uformowanie się tak zwanej "depresji kaliskiej" - poczucia niezadowolenia i rozczarowania kaliszan swoim miastem. Pracę osadzono w ramach szeroko pojętych studiów miejskich, głównie etnologii, antropologii kulturowej i socjologii. Praca dzieli się na trzy rozdziały. Pierwszy z nich przybliża historię badań miejskich oraz współczesne teorie i poglądy dotyczące badań nad miejskością. W rozdziale drugim przedstawiono mit Kalisza jako najstarszego miasta w Polsce oraz historię miasta od 1975 roku, kiedy Kalisz stał się na trzynaście lat miastem wojewódzkim, do czasów współczesnych. Rozdział trzeci ma charakter badawczy. Podjęto się w nim analizy wywiadów narracyjnych przeprowadzonych z mieszkańcami Kalisza na temat ich życia w mieście. Wykorzystana w pracy literatura oraz własne badania i analizy miały na celu umożliwienie zrozumienia fenomenu Kalisza jako miasta-rozczarowania. Miasta pełnego absurdów i sprzecznych narracji, które przedostały się również do wirtualnego świata.

Praca dotyczy zjawiska tanatoturystyki i ukazuje je przez pryzmat Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau. Autorka opiera się na literaturze przedmiotu i badaniach terenowych, przeprowadzonych w Oświęcimiu, we wrześniu 2018 roku. Pierwszy rozdział stanowi wprowadzenie w obszar zagadnienia tanatoturystyki, głównie w oparciu o prace Malcolma Foleya, Johna Lennona i Anthony'ego Seatona. Drugi rozdział przedstawia historię badanego obszaru, co pozwala na lepsze zrozumienie kontekstu, w jakim znajduje się Muzeum. Rozdział trzeci zawiera opisy prac artystycznych, odnoszących się do eksploatacji byłego obozu jako atrakcji turystycznej. W czwartym rozdziale autorka prezentuje wyniki przeprowadzonych badań, komentując wypowiedzi rozmówców, zarówno turystów, jak i okolicznych mieszkańców. Pracę kończy podsumowanie, w którym autorka dokonuje refleksji nad przeprowadzonymi badaniami. Ukazuje również płynące z nich wnioski, dotyczące motywacji skłaniających do odwiedzania Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau i postrzegania tego miejsca przez przedstawicieli różnych grup społecznych.

Praca dotyczy współczesnej sytuacji społeczno-kulturowej Romów w Polsce, a także stosunku społeczeństwa polskiego do narodu romskiego oraz Romów do Polaków. Autorka głównie opiera się na pracach znanych cyganologów, ale także na własnych badaniach terenowych. Praca składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym z nich opisana została historyczna geneza Romów, ale także ich współczesna liczebność w Polsce i Europie. Rozdział drugi poświęcony jest organizacji społeczności romskiej w Polsce oraz działalności społeczno-kulturowej, w tym zwraca uwagę na przysługujące Romom prawa wynikające z ustawodawstwa polskiego i unijnego. Autorka odwołuje się do najnowszych rozporządzeń. W tym rozdziale opisana została także specyfika kultury romskiej, np. wczesne zawieranie małżeństw. Ostatni rozdział jest rozdziałem badawczym i porusza problematykę funkcjonowania stereotypu oraz przedstawia medialny wizerunek Roma promowanego przez środki masowego przekazu. Na podstawie badań terenowych autorka przedstawia opinie Polaków na temat Romów, ale także Romów na temat Polaków.

Celem pracy jest opis i analiza specyfiki gier komputerowych na przykładzie League of Legends. Zwrócono uwagę na charakterystyczne cechy gier wideo oraz ukazano zasady funkcjonowania społeczności wirtualnych, tworzonych w ramach gier, z uwzględnieniem relacji członków wspólnoty. Przeanalizowana została również kwestia komunikacji pisanej, odbywającej się na płaszczyźnie gry oraz oddziaływanie gier komputerowych na jej użytkowników. Praca składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym rozdziale znajduje się opis historii gier komputerowych oraz sprzętu multimedialnego. Odniesiono się również do zagadnienia gier, zwracając uwagę na walory, które zachęcają graczy do rozgrywki oraz przeanalizowano definicję społeczeństwa masowego i jego cechy wspólne ze społecznościami wirtualnymi. W drugim rozdziale została opisana specyfika gry League of Legends. Przedstawiono zasady funkcjonowania społeczności gry i kwestie komunikacji pomiędzy graczami. Przeanalizowano także konflikty, które występują pomiędzy członkami społeczności. W trzecim rozdziale przybliżone zostały zasady zarabiania przez internet (zawód youtuber oraz streamer), a specyfikę gier wideo przeanalizowano w kontekście sfery zawodowej. Przedstawione zostały także pozytywne i negatywne aspekty gier komputerowych.

W pracy znajdują się informacje na temat historii tatuażu, jego rozpowszechniania się na przestrzeni lat, tego, kiedy dotarł do Europy oraz w jakiej formie występował na różnych obszarach świata. W nawiązaniu do zjawiska tatuażu został również poruszony wątek antropologii ciała, a mianowicie tego jak było one postrzegane w różnych epokach, jakie zabiegi wykonywano, aby je upiększyć oraz jakie kanony piękna można było zauważyć w różnych latach. Praca zawiera też analizę materiału, zebranego podczas badań terenowych. Znajdują się tam między innymi informacje na temat tego jak artyści postrzegają zjawisko tatuażu, dlaczego decydują się na wykonanie tatuażu oraz jakie ma od dla nich znaczenie. Do pracy został również załączony aneks ze zdjęciami niektórych tatuaży, które posiadali artyści.

Praca zestawia ze sobą pierwotne pojęcie i zastosowanie marynarskiej pieśni pracy - szanty, ze współczesnym spojrzeniem na dziedzinę oczami jej twórców. W temacie przedstawione zostały początki twórczości poszczególnych artystów, a także ich spostrzeżenia odnośnie przemiany szanty i obecnej sytuacji środowiska współtworzącego kulturę pieśni marynarskiej w Polsce.