Współczesny rynek pracy w Polsce nie jest łatwy dla młodego pokolenia, w tym także osób legitymujących się wyższym wykształceniem. Zjawiska związane z globalnym kryzysem finansowym i gospodarczym, dekoniunktura oraz zmniejszający się popyt na pracę w stosunku do jej podaży sprawia, że młodzi ludzie stają przed ogromnym problemem, jakim jest znalezienie odpowiedniej, satysfakcjonującej pracy. Brak doświadczenia zawodowego, niskie płace oraz przede wszystkim brak odpowiednich kompetencji na rynku pracy powoduje niechęć i frustracje, które mogą prowadzić do całkowitego braku perspektyw. Wiele młodych osób w celu zwiększenia swoich możliwości na rynku pracy, decyduje się na podjęcie studiów, oraz uczestniczy w różnych kursach i szkoleniach, które podnoszą ich kwalifikacje zawodowe. Niestety, gdy sytuacja na rynku pracy pozostaje trudna, również wykształcone osoby niejednokrotnie zmuszone są do rejestracji w urzędach pracy.

Fenomen Harry'ego Pottera jest próbą usytuowania fikcyjnej postaci stworzonej przez Joanne K. Rowling we współczesnym świecie. Na podstawie poszczególnych pojęć natury antropologicznej chcę ustalić, gdzie jest miejsce Pottera – czy jest on rzeczywiście czymś fenomenalnym, zjawiskowym i wartym uwagi, czy też jest może jedynie sprytnym narzędziem do zarabiania pieniędzy, a jego fani są wykorzystywani? W początkowym rozdziale przybliżam pojęcia związane z antropologią kulturową, które mają pomóc w zrozumieniu zachodzących zjawisk wokół postaci Pottera. Skupiłam się na: konsumpcjonizmie, makdonaldyzacji oraz popkulturze. Wyznaczam również część poświęconą marketingowi. Dalej zajmuję się samym bohaterem septologii i jego magicznym światem – tłumaczę kim jest, jak toczą się jego losy, jak wygląda jego szkolne życie czy też walka ze złem. W ostatniej części pracy chcę pokazać jak bardzo postać fikcyjna osadziła się w realiach i jak bardzo „jest żywa” dla społeczeństwa. Studiuję nurt „Potteromanii”, analizuję dostępne gadżety, sprawnie działające witryny internetowe, gry, konwenty oraz fan fiction.

Niniejsza praca jest próbą ukazania przemian jakie nastąpiły w zjawisku podróżowania oraz przybliżenia, scharakteryzowania, a także wychwycenia specyfiki jednej z jego form - autostopu. Pierwszy rozdział ma na celu przybliżenie zjawiska podróży i stanowi krótki zarys jego historii, od czasów starożytnych do nowoczesności. Kluczową kwestią jest tutaj zobrazowanie zmiany w podejściu społeczeństwa do kwestii wojaży oraz ukazanie jakie czynniki miały na to wpływ, a także zaprezentowanie w jaki sposób te wszystkie przemiany oddziałują na jakość współczesnych podróży i autentyczność doświadczeń. Kolejny rozdział pracy w całości został poświęcony autostopowi. Opisana została tu jego geneza oraz historia narodzin i funkcjonowania zjawiska w Polsce. W niniejszym rozdziale zostały również przedstawione współczesne formy autostopu oraz wiele istotnych kwestii związanych z tego typu podróżami, jak relacje międzyludzkie, bezpieczeństwo itd. Rozdział trzeci, w przeciwieństwie do poprzednich, nie odnosi się do literatury lecz do badań własnych przeprowadzonych wśród autostopowiczów. Przybliżona zostaje tu metodologia, a w dalszej części analiza zgromadzonego materiału, mająca na celu wychwycenie istotnych dla autostopowiczów kwestii, które wpływają na jakość ich wojaży oraz decyzje o wyborze takiej formy podróżowania. Zakończenie zostało poświęcone na podsumowanie i zaprezentowanie wyników pracy poprzez odniesienie literatury do badań własnych.

Praca jest opisem weselnego zwyczaju tzw. przebierańców w miejscowości Gołąb w województwie lubelskim. Na podstawie rozmów, zdjęć, filmów oraz własnych obserwacji, autorka przedstawiła historię zjawiska, przebieg występu, a także jego funkcjonowanie w lokalnej społeczności. Praca jest również próbą przeanalizowania zwyczaju z punktu widzenia antropologicznej teorii. Tekst podzielony jest na trzy części: metodologiczno-teoretyczną, przedstawiającą zjawisko oraz analityczną.

Praca podejmuje temat reminiscencji kultury prekolumbijskich Tolteków we współczesności. Pod terminem reminiscencji autorka rozumie elementy kultury dawnych Tolteków, które pomimo upadku Imperium Tolteckiego przetrwały do dziś. W pierwszym rozdziale zamieszczone są informacje dotyczące Tolteków historycznych. Są to: informacje ogólne, dane na temat powstanie miasta Tuli, charakterystyka boga Pierzastego Węża oraz kapłana Topilzina, który przyjął imię Quetzalcoatla oraz opis posągów Atlantów będących częścią piramidy Quetzalcoatla w Tuli. Drugi rozdział zawiera analizę fragmentów książek Carlosa Castanedy, którego seria książek na temat badań terenowych wśród grupy Indian jest bogatym źródłem informacji na temat współczesnych Tolteków. Członkowie grupy, w której antropolog przeprowadzał badania utożsamiają się i nazywają siebie Toltekami. Badani mówią o pochodzeniu przyswajanej przez nich wiedzy od starożytnych czarowników oraz przekazywaniu jej przez kolejne grupy. W podpunktach tego rozdziału znajdują się próby odpowiedzi na pytania o to, dlaczego niektórzy żyjący współcześnie ludzie nazywają siebie Toltekami, jaki jest etos Tolteka, co oznacza podział na dawnych i nowych widzących, jak współcześni Toltekowie rozumieją symbolikę postaci Atlantów znajdujących się na szczycie piramidy w Tuli. Ostatnim podpunktem jest przedstawienie fragmentu wiedzy Tolteckiej oraz podanie przykładu jej zastosowania w praktyce przez jedną z członkiń grupy. W trzecim rozdziale opisano dalsze reminiscencje. Przedstawiono zjawisko powstania i praktykowania tensegrity. Tensegrity to kroki wykonywane przez członków grupy czarowników, które zostały przystosowane do stosowania przez współczesnego człowieka. Opisana została też jedna z książek znanego autora tolteckiego don Miguela Ruiza. Jest to książka „Cztery umowy”, pierwsza z wydanych przez tego twórcę książek, która zdobyła dużą popularność. W książce można odnaleźć fragmenty mówiące bezpośrednio o Toltekach. Przytoczone też zostały inne elementy nauk zawarte w książce. Ostatni podrozdział rozdziału trzeciego zawiera pozostałe zjawiska związane z Toltekami we współczesnej kulturze. Zakończenie zawiera w sobie krótkie omówienie niektórych terminów specyficznych dla nauk Tolteckich.

Praca przedstawia analizę dyskursu biograficznego, leżącego u podstawy fenomenu kulturowego rodziny Beksińskich. Bazując na powstałych do tej pory opracowaniach biograficznych, autor dokonuje charakterystyki biograficznej narracji, wytwarzanej wokół postaci funkcjonujących w specyficznym powiązaniu Zdzisława oraz Tomasza Beksińskich. Następnie przebieg życiorysów zmarłego malarza oraz jego syna zostaje poddany analizie oraz uporządkowany za pomocą koncepcji trajektorii, zaczerpniętej z socjologii interpretatywnej Gerharda Riemanna i Fritza Schütze. W ten sposób wskazane zostają „punkty węzłowe” biografii, rozumiane jako kluczowe jej momenty, kumulujące procesy i motywy, najistotniejsze dla całej narracji biograficznej. Z punktów węzłowych wydobyte zostają tropy – tragizm, groza, wątki psychologiczne oraz rodzące się z ich splotu fatum – stanowiące podstawowe wątki, wokół których formuje się dyskurs na temat rodziny Beksińskich. W tym ujęciu autor wskazuje na proces przetwarzania retorycznego potencjału biografii w jej kulturowych reprezentacjach, odwołując się do Retorycznej Teorii Kultury oraz koncepcji formacji dyskursywnej Michela Foucaulta. W świetle tych rozważań, narracja biograficzna dotycząca Beksińskich zostaje uznana za fundamentalny element fenomenu kulturowego, posiłkującego się swoiście rozumianym związkiem symbolicznym, zorganizowanym wokół retoryczno-literackich tropów. Ów fenomen transformuje realne postacie Zdzisława i Tomasza Beksińskich w bohaterów szczególnej opowieści, za pośrednictwem której funkcjonują oni we współczesnej kulturze.

Praca dotyczy odpowiedzi na pytanie jak są postrzegane centra handlowe przez badaczy kultury i ich użytkowników. Dodatkowo została podjęta próba odpowiedzi na pytanie, czy nowoczesne centra handlowe można określać mianem „świątyni konsumpcji” i kreacją „nie – miejsca”.