Głównym założeniem tej pracy magisterskiej było ukazanie fenomenu obecności kobiet w kontekście możliwości zawodowych w warsztatach malarskich w dobie baroku na Śląsku. Obecne są w niej zarówno elementy klasycznego, historyczno-sztucznego podejścia metodologicznego, uwzględniającego kontekst historyczny oraz życie i twórczość malarek obecnych na Śląsku w dobie baroku, jak również części odnoszące się do feministycznego spojrzenia na analizowane zjawisko. Ten zabieg spowodował, że autorce udało się sformułować następujące wnioski. Możliwości zawodowe kobiet na polu malarstwa w dobie baroku na Śląsku należy ujmować w szerokim kontekście społeczno-obyczajowym, uwzględniającym przede wszystkim patriarchalną tradycję wykształconą na judeochrześcijańskich i antycznych wartościach oraz niezmiennym i sztywnym stanowisku Kościoła katolickiego względem kobiet. Aktywne w zawodzie malarza kobiety na Śląsku nie mogły osiągnąć zawodowego sukcesu rozumianego jako uzyskanie tytułu mistrza, ze względu na ograniczenia prawne zawarte w statutach cechowych. Zawód malarza na Śląsku w dobie baroku nigdy nie był dedykowany kobietom, a próby jego podjęcia kończyły się konfliktami z przedstawicielami cechu i władz. Obecność kobiet w pracowniach jako czynnych malarek wynikała przede wszystkim z rodzinnego charakteru śląskich warsztatów malarskich. Rola żony mistrza i opiekunki dobytku okazuje się być nadrzędną w stosunku do roli aktywnej pomocnicy przy produkcji dzieł. Jedyną możliwą alternatywą dla kobiet chcących być aktywnymi zawodowo malarkami była droga samodzielnej artystki działającej poza strukturami cechowymi. Wszystkie powyższe tezy prowadzą do głównego wniosku tej pracy, który brzmi, że to płeć artysty warunkowała sukces w zawodzie malarza na Śląsku.

Europejska grafika użytkowa o tematyce muzycznej w dobie secesji” jest pracą o wydawnictwach nutowych oraz o życiu muzycznym społeczeństw europejskich na przełomie XIX i XX wieku. Praca zawiera rozdział o kulturze materialnej, rozdział o plastyce, rys z zakresu historii muzyki oraz historię drukarstwa muzycznego na ziemiach polskich. W osobnym rozdziale zostały omówione okładki nut.

Temat niniejszej pracy to "Zaangażowanie i bezsilność. Fotografki wojenne a obrazy okrucieństwa." i jej głównym celem było przedstawienie czterech sposobów widzenia II wojny światowej przez fotografki - kobiety. Najważniejszym zagadnieniem było opisanie relacji fotografka - wojna, a tym samym przedstawienie reakcji na niewyobrażalną przemoc, której owocem są obrazy fotograficzne. Autorka wybrała dwie amerykańskie fotografki: Lee Miller i Margaret Bourke - White oraz dwie europejskie artystki żydowskiego pochodzenia: Julię Pirotte i Gerdę Taro. To zestawienie pozwoliło na przedstawienie dwóch sposobów widzenia, które w dużej mierze zależne są od pochodzenia danej artystki, dlatego też niezwykle ważne było przedstawienie życiorysu danej fotografki oraz prześledzenie rozwoju artystycznego. Na początku autorka prezentuje sylwetki dwóch amerykańskich fotografek i porównuje je ze sobą, najwięcej uwagi poświęcając relacji z wyzwolenia obozów koncentracyjnych. Następnie przedstawia dwie żydowskie artystki, również porównując je ze sobą, tym razem skupiając się na kadrach, na których uwiecznione zostało cierpienie najbardziej bezbronnych: matek, dzieci i starców. Ten podział pozwolił na opisanie nowego spojrzenia na wojenne kadry, które związane jest z tytułowym zaangażowaniem i bezsilnością. Autorka zwraca uwagę, że reakcje opisane w niniejszej pracy mają wymiar uniwersalny i mimo obecnego przesycenia obrazami przemocy, również, jako odbiorcy jesteśmy wobec nich bezsilni. Próba przedstawienia niniejszego spojrzenia została zrealizowana za pomocą dostępnej literatury, w tym biografii i osobistych dzienników oraz wojennych wspomnień artystek. Ponadto autorka korzystała ze zdigitalizowanych archiwów zdjęć oraz katalogów wystaw.

Niniejsza praca jest studium porównawczym prac współczesnych artystów z twórczością Zofii Rydet. Poprzez dogłębną analizę projektów artystów podjęto próbę znalezienia inspiracji Zapisem socjologicznym. Ponadto rozpatrzono dzieła artystów na podstawie popularnych dyskursów fotograficznych wobec prawdy w fotografii, jej autentyczności, mitów i przekonań, jakie wokół niej powstały, walorów artystycznych, wernakularności, czyli kwestii istotnych także dla Zapisu socjologicznego

Celem pracy jest próba stworzenia lustra dla europejskich tradycji urbanistycznych. Praca odnosi się do chińskiego dziedzictwa kulturowego, a skupienie uwagi na jednym mieście (Suzhou) ma być swoistym studium przypadku, który pozwala wyciągnąć ogólniejsze wnioski na temat planowania chińskich miast i modeli ich modernizacji. Autorka opisuje m.in. chińskie miasto idealne, odmienną od europejskiej strukturę ufortyfikowanego chińskiego cheng, typy i formy architektonicze, zasady wznoszenia budynków oraz schemat tradycyjnego chińskiego domostwa dziedzińcowego siheyuan. Analizuje też historyczne wzorce podziału przestrzeni miejskiej oraz sposoby zarządzania miastem. Przedstawia bogatą historię Suzhou, jego znaczenie ekonomiczne na przestrzeni wieków, zasoby naturalne i materialne oraz unikalną strukturę urbanistyczną tzw. wodnego miasta z siatką równoległych ulic i kanałów. W pracy omówione zostały również wybrane zabytki i klasyczne ogrody Suzhou, które należą do światowego dziedzictwa kulturowego. Autorka przybliża ich koncepcję estetyczno-artystyczną, organizację przestrzeni i panującą w nich hierarchię. Próbując uchwycić specyfikę wschodnich założeń ogrodowych, odwołuje się do chińskiej symboliki, poezji i tradycyjnych wierzeń.

Jerzy Nowosielski bez wątpienia zasiada w panteonie najsłynniejszych polskich artystów XX wieku. U podstaw jego sztuki zawsze obecna była sztuka ikony prawosławnej. Można rozróżnić także inne powtarzające się motywy oraz tematy w sztuce Nowosielskiego. Będzie to na pewno sztuka abstrakcyjna, sztuka figuratywna, sztuka poświęcona postaci ludzkiej. A w szczególności - akty oraz wizerunki kobiet. W mojej pracy pochylam się nad motywem obrazowania kobiety w malarstwie oraz rysunkach polskiego artysty Jerzego Nowosielskiego. Wizerunki kobiet analizuję jednak przez pryzmat poniżenia, uprzedmiotowienia oraz bólu, jakich doszukuję się w większości dzieł oraz aktów z udziałem postaci kobiecych. Zwracam uwagę nie tylko na sposób obrazowania kobiety przez Jerzego Nowosielskiego, ale również na intencje artysty, jakie przebijają się w jego sztuce. Swoją tezę o powtarzalnej, przewijającej się podmiotowości kobiety oprę nie tylko o swoje osobiste obserwacje i przemyślenia. Posłużę się również opiniami innych krytyków, krytyczek, historyków oraz historyczek sztuki. Ważnym przedmiotem w moich rozważaniach będą także nawiązania do biografii samego artysty. Celem poniższej pracy jest reinterpretacja i ponowne przyjrzenie się postaci kobiecej w twórczości Jerzego Nowosielskiego. Zwrócenie uwagi na upokarzający, uprzedmiotawiający sposób obrazowania kobiet w malarstwie i rysunkach Jerzego Nowosielskiego. Omówienie wybranych wizerunków kobiet jako przestrzeni do badania granic ciała, zbieżności bólu i cierpienia, cielesności ujarzmionej, manifestacji erotyzmu i przemocy. Omówię wybrane akty i półakty w szerszym kontekście malarstwa Nowosielskiego. Skonfrontuję poglądy malarza na temat czystości Erosa z wyraźnym upodobaniem do sprawowania kontroli, zadawania bólu, która unaocznia się w wizerunkach uległych, poniżonych, cierpiących postaci kobiecych. Swoje rozważania uzupełniam o wątki biograficzne, wspomnienia, relacje malarza z kobietami. W swojej pracy magisterskiej chciałabym zaprezentować krytyczne spojrzenie na kobiecą figurację w twórczości plastycznej malarza Jerzego Nowosielskiego. Spróbuję udowodnić, że sposób obrazowania kobiet przez Nowosielskiego może być ściśle powiązany z tym, jaki malarz wykazywał stosunek do płci przeciwnej. W poszczególnych rozdziałach udowodnię, że kobieta w sztuce Nowosielskiego w ogromnej liczbie przypadków odgrywa rolę poniżonej, podległej mężczyźnie, cierpiącej, nadmiernie zseksualizowanej.

Tematem pracy jest Tryptyk Świętych Dziewic, przypisywany warsztatowi Jakoba Beinharta, tak zwany z Nysy, z Muzeum Narodowego w Warszawie. Kolejne części dotyczą historii (nielicznych pewnych wiadomości o tryptyku, który pojawił się w Nysie na początku XIX wieku i wszelakich domysłów), autorstwa (postacie Mistrza Ołtarza Świętego Łukasza i Jakoba Beinharta oraz inne propozycje), ikonografii (identyfikacja przedstawionych świętych i tematów - Virgo inter virgines, ewentualne Mistyczne zaślubiny św. Katarzyny Aleksandryjskiej), mody (przedstawienia wczesnorenesansowych strojów z tryptyku na tle innych dzieł sztuki) oraz nowatorskich i tradycyjnych aspektów dzieła.

Przedmiotem pracy jest zagadnienie tematu ikonograficznego Divisio Apostolorum w sztuce europejskiej okresu późnego średniowiecza. Podstawowym celem było dokonanie syntetycznego opracowania wskazanego zagadnienia - w tym przedstawienie zakresu treściowego i genezy tematu ikonograficznego oraz sformułowanie typologii przedstawień tematu Divisio Apostolorum. Ponadto celem opracowania było przedstawienie zagadnienia w szerszym kontekście społecznym i religijnym - ze szczególnym uwzględnieniem późnośredniowiecznego ruchu pielgrzymkowego. Praca składa się z wprowadzenia, czterech rozdziałów i podsumowania. W pierwszym rozdziale zostały przedstawione podstawowe ustalenia terminologiczne i podjęta została próba delimitacji pojęć stosowanych w literaturze przedmiotu. Drugi rozdział został poświęcony genezie tematu ikonograficznego Divisio Apostolorum. Uwzględniono źródła literackie tematu ikonograficznego, w tym księgi kanoniczne Nowego Testamentu, apokryfy chrześcijańskie oraz teksty hagiograficzne i historiograficzne, a także jego kontekst liturgiczny - przede wszystkim święto Divisio Apostolorum. Ponadto przedstawiono zarys przemian w obrazowaniu Kolegium Apostolskiego w sztuce wczesnochrześcijańskiej i średniowiecznej. W trzecim rozdziale została przedstawiona proponowana typologia przedstawień tematu Divisio Apostolorum. Wyróżniono trzy typy ikonograficzne - Rozesłanie Apostołów, Pożegnanie Apostołów oraz Pożegnanie Apostołów z Marią. Czwarty rozdział opracowania został poświęcony motywom ikonograficznym związanym z wędrowaniem i pielgrzymowaniem. Ponadto przedstawiono hipotezę dotyczącą przypuszczalnych związków pomiędzy średniowiecznym ruchem pielgrzymkowym i późnośredniowiecznym modelem religijności a specyficznym schematem kompozycyjnym przedstawień w typie Pożegnania Apostołów i Pożegnania Apostołów z Marią. Skrócone wnioski przedstawiono w podsumowaniu, które zamyka pracę magisterską. Opracowanie zawiera wykaz analizowanych przedstawień tematu Divisio Apostolorum z XV i XVI wieku, które zostały wyróżnione w ramach przeprowadzonej kwerendy. Tabele zawierają przeszło pięćdziesiąt przykładów realizacji omawianego tematu ikonograficznego - dzieł malarstwa ściennego i tablicowego, snycerki, iluminatorstwa i grafiki, które pochodzą głównie z obszaru Frankonii, Nadrenii, Szwabii i Bawarii. Część graficzna opracowania zawiera materiał ilustracyjny dotyczący przede wszystkim późnośredniowiecznych przedstawień tematu ikonograficznego Divisio Apostolorum, a także wczesnochrześcijańskich i średniowiecznych przedstawień Kolegium Apostolskiego oraz wizerunków pielgrzymów z przełomu XV i XVI wieku.

Praca skupia się na typologii stylistycznej architektury sakralnej na terenie Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego w latach 1945-1989. W niniejszej pracy autorka zamierza przeanalizować górnośląską architekturę sakralną lat 1945 -1989 pod względem stylistycznym oraz podjąć próbę ustalenia jej stylowej typologii. Ten zakres górnośląskiej architektury nie był dotychczas analizowany z punktu widzenia tendencji stylowych. Ale podobne ujęcia badawcze pojawiły się w kilku pracach dotyczących innych regionów architektury sakralnej. Autorka niniejszej pracy podjęła się analizy górnośląskiej architektury sakralnej okresu PRL-u wychodząc z założenia, iż ta sfera budownictwa była stymulowana konkretną sytuacją historyczną , wyznaczoną zarówno przez czynnik o charakterze ogólnopaństwowym, jakimi była panująca ideologia socjalistyczna, ale także bardzo ważny kontekst regionalny, kształtowany przez górnośląską tożsamość kulturową oraz religijną. Jedno z podstawowych pytań badawczych pracy, skupiających w sobie wiele problemów, brzmi - czy na ten zakres twórczości architektonicznej silniej oddziaływała kultura regionalna, czy raczej ponadregionalna potrzeba poszukiwania nowoczesności i związana nią recepcja architektury zachodniej? Za metodę badawczą przyjęto przede wszystkim analizę stylową i formalną realizacji architektonicznych, uwzględniającą także aspekty urbanistyczne. Istotną podstawę pracy stanowi także analiza źródeł – projektów, fotografii, tekstów drukowanych. W pracy został przyjęty układ chronologiczno-problemowy. Rozdział I został podzielony na trzy podrozdziały, w których omówiono konteksty polityczne i społeczne, towarzyszące powstawaniu architektury sakralnej. Rozdział II jest on wprowadzeniem do zagadnień wpływów na architekturę sakralną czynników zewnętrznych, o charakterze kulturowym i konfesyjnym. Rozdział III stanowi zasadniczą część pracy. Zawiera on analizę górnośląskiej architektury sakralnej, przeprowadzoną w układzie stylowo-typologicznym. W ostatnim rozdziale podsumowano wcześniejsze analizy oraz podjęto próbę określenia, czym jest architektura sakralna II połowy XX wieku. Poddano refleksji również to, w jaki sposób powinno postrzegać się tę architekturę oraz jak duża jest potrzeba znajomości szerokiego kontekstu politycznego i społecznego.

Praca skupia się na problemie stylu architektonicznego kaliskich budynków mieszkalnych odbudowanych po zniszczeniach I wojny światowej. Przeprowadzenie analizy dokumentacji archiwalnej i stanu obecnego kaliskich kamienic powstałych od czasu I wojny światowej do dziś pozwala podjąć próbę odpowiedzi na pytania dotyczące osób odpowiedzialnych za odbudowę miasta w obecnej formie i zastosowanych motywów stylistycznych.

Praca poświęcona jest analizie przekształceń historycznej zabudowy wiejskiej na Dolnym Śląsku, jako czynnika, który w znaczący sposób wpływa na wygląd krajobrazu architektonicznego w regionie. Stan owego krajobrazu w wielu przypadkach jest zły, a u podłoża tego zjawiska złożona gama czynników – kulturowych, społecznych, ekonomicznych czy ustawodawczych. Przekształcenia budynków przyjmują różnorodne postaci – mogą dostosowywać obiekty do dzisiejszych potrzeb użytkowych w sposób umiejętny (zachowując ich historyczny charakter) lub niszczący (zacierający ich regionalną specyfikę i zabytkowe walory). Potrzeba kompleksowego ujęcia zjawiska obserwowanego na Dolnym Śląsku poskutkowała w niestandardowym jak na dziedzinę historii sztuki charakterze pracy, leżącym na pograniczu tematyki konserwatorskiej, architektonicznej oraz etnograficznej. Postawa badawcza autorki, wynikająca z jej wykształcenia (inżynier architekt) oparta jest na doświadczeniu architektoniczno-konserwatorskim oraz antropologiczno-kulturowym podejściu do omawianego zagadnienia. W podobnym ujęciu tematyka ta nie była jeszcze ujmowana, jednak niektóre z omawianych w pracy zagadnień były już przedmiotem opracowań. Są to zagadnienia związane z omówieniem zabytkowego budownictwa dolnośląskiej wsi, jakie powstawało na jej terenie przed 1945 rokiem, ogólne opracowania na temat stanu zachowania historycznej zabudowy wiejskiej czy postaw społecznych względem niej. Na początku pracy, aby możliwe było odnoszenie współczesnych form architektonicznych do ich historycznych odpowiedników, omówiono formy zabytkowej architektury sprzed 1945 roku na tle wydarzeń historycznych. Przekształcenia budownictwa przeanalizowano na przykładzie dwóch dolnośląskich gmin - Wleń (powiat lwówecki) oraz gminy Leśna (powiat lubański), w pracy ukazano zatem również charakterystykę obu obszarów. Następnie, za pomocą szerokiego wyboru fotografii, ukazano stan zabytkowego budownictwa. Podjęto też próbę odpowiedzi na pytanie - dlaczego na Dolnym Śląsku odnaleźć możemy tak wiele przykładów działań negatywnie wpływających na stan, w jakim znajduje się tradycyjna zabudowa wiejska? Z tego powodu przeanalizowano także działanie służb konserwatorskich, społeczne postawy względem konserwatorskich ograniczeń, dostępność odpowiednich źródeł wiedzy dla mieszkańców obiektów, usług oraz rozwiązań budowlanych. Ze względu na fakt, że za przekształcenia obiektów wiejskich najczęściej odpowiadają ich użytkownicy i to od nich w największej mierze zależny jest stan budynków, w pracy skupiono się również na wyszczególnieniu odmiennych postaw społecznych względem regionalnego budownictwa. Opisano je na przykładach poszczególnych realizacji. Pod koniec, po ukazaniu szerokiej gamy różnorodnych podejść do tematu dokonywania zmian na wiejskich obiektach, podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o to, jak powinniśmy wartościować przekształcenia jako specjaliści z zakresu historii architektury czy konserwatorstwa. Omówiono obecnie obowiązującą praktykę

Celem pracy magisterskiej było wykazanie podobieństw w portretowaniu chrześcijańskich świętych postaci do bóstw znanych ze starożytności. Praca podejmuje temat starożytnych pierwowzorów chrześcijańskiego Boga Ojca, Madonny lactans oraz Chrystusa-Słońca. Zostały wybrane trzy przykłady prezentujące Zeusa, Izydę oraz Heliosa, a następnie przeanalizowane pod kątem religijnym, kulturowym i geograficznym. Następnie wybrano przykłady katolickiego dorobku artystycznego od III do XX wieku naszej ery prezentujące te same motywy. Dzieła te zostały zinterpretowane na tle sztuki starożytnej oraz na tle epoki, z której pochodzą.

Przegląd sztuki lesbijskiej w Polsce. Autorka omawia sztukę związaną z kobiecymi mniejszościami seksualnymi i stara się prześledzić w jaki sposób nieheteronormatywne kobiety budują swoją tożsamość.

Głównym tematem niniejszej pracy magisterskiej jest działalność rosyjskich kobiet artystek po Rewolucji Październikowej. Badania historyczno-artystyczne poprzedza wstęp z zakresu socjologii przybliżający realia, z którymi przyszło zmagać się kobietom na granicy wydarzeń z 1917 roku. Na przykładzie działalności teatralnej, plakatu propagandowego, porcelany propagandowej, a także projektowania przemysłowego przeanalizowano stopień upolitycznienia rosyjskiej sztuki autorstwa kobiet. Praca oferuje spojrzenie na rosyjską awangardę, konstruktywizm oraz produktywizm z perspektywy feministycznej.