Celem pracy jest analiza aspektów urbanistycznych i architektonicznych we wrocławskim mieszkalnictwie wielkopłytowym w latach 1960-93. Pierwszy rozdział opracowania zawiera streszczenie w języku polskim. W rozdziale Podano 2 literaturę pomocniczą. Problem sytuacji geopolitycznej miasta Wrocławia po II wojnie światowej została opisany w rozdziale 3. Rozdział 4 zawiera krótką charakterystykę powojennych rozbudowy i rekonstrukcji miasta, w tym plany budowy nowych mieszkań i osiedli. Historia pracowni architektonicznej - Miastoprojekt jest ujęta w rozdziale 5 i kolejny rozdział o architekcie Witoldzie Jerzym Molickim jest z nim powiązany. Plebiscyt "Dom roku" jest temat rozdziału 6, w którym przedstawia budynki, które wygrały tę nagrodę. Rozdział 8 zawiera informacje techniczne na temat konstrukcji wielkopłytowej z podziałem na typy. Również historia włączyła się do niego konstrukcja wielkopłytowa w Polsce i Europie. Następny rozdział zawiera opis 3 osiedli wykonanych w technologii wielkopłytowej - Popowice, Szczepin i Przyjaźni, wszystkie zaprojektowane przez Witolda Molickiego w studiou Miastoprojekt. Analiza ich funkcjonalności i użyteczności po 30 i więcej latach jest tematem rozdziału 10. Rozdział podsumowujący wszystkie zalety i wady tego typu osiedli zostały opracowane.

W pracy została przedstawiona problematyka związana z poszczególnymi etapami rozwoju przestrzennego i architektonicznego Kamieńca Ząbkowickiego, w aspekcie historycznym i architektonicznym, począwszy od roku 1096 do czasów nam współczesnych. Dzieje miejscowości, do II wojny światowej, zostały podzielone na trzy okresy, w których dominującą rolę odgrywała budowla, wokół której skupiona była osada: warownia Brzetysława II, klasztor, najpierw augustiański a później cysterski i pałac Marianny Orańskiej. Po wojnie rozwój urbanistyczny Kamieńca Ząbkowickiego postępował, zachowując jednak średniowieczny układ przestrzenny. Analiza tych przemian nastąpiła w nawiązaniu do Trzebnicy jako miasta, rozwijającego się, podobnie jak Kamieniec Ząbkowicki, przy klasztorze cysterskim. W pracy zaprezentowane zostało szerokie spektrum literatury przedmiotu wzbogacone archiwaliami, materiałami ikonograficznymi i kartograficznymi

Średniowieczna wrocławska dzielnica żydowska była jedną z największych i najbardziej zasymilowanych gmin judaistycznych w naszej części Europy. Kres żydowskiej obecności we Wrocławiu, na blisko 200 lat, przyniósł 1453 rok, kiedy to na fali nastrojów antyheretyckich większość członków gminy została spalona na stosie lub wypędzona z miasta. Niniejsza praca stanowi podsumowanie wyników badań nad Średniowieczną dzielnicą żydowską we Wrocławiu i przekrojową analizę jej recepcji w dalszych, historyczno-kulturalnych dziejach miasta, ze szczególnym uwzględnieniem współczesności. Opracowanie zostało podzielone na cztery główne działy: pierwszy jest podsumowaniem wyników badań historycznych, archeologicznych i kulturowych nad średniowieczną dzielnicą żydowską we Wrocławiu; drugi odnosi się do średniowiecznej, chrześcijańskiej percepcji dzielnicy; trzeci analizuje żydowskie, przedwojenne odniesienia kulturowe w stosunku do średniowiecznej gminy, natomiast czwarty traktuje o percepcji dzielnicy we Wrocławskiej kulturze najnowszej. Zebrany materiał odnoszący się do recepcji dzielnicy pozwala wysnuć wniosek, że na przestrzeni historii Wrocławia, kulturowe odwołania do obrazu gminy i jej zagłady służyły w dużej mierze celom integracji tożsamościowej, zarówno społeczności żydowskiej jak i ludności chrześcijańskiej. Zostaje postawione także pytanie o symboliczne znaczenie dzielnicy we wrocławskiej kulturze najnowszej, naznaczonej piętnem całkowitej wymiany zamieszkującej go ludności.

Niniejsza praca poświęcona została makietom i modelom architektonicznym tworzonym od wieków średnich do czasów współczesnych. Pokrótce pokazuję istotę ich wykonywania, a także formę zmieniającą się na przestrzeni wieków. By dokonać ich klasyfikacji formalnej na wstępie zaczynam od sprecyzowania pojęć jakimi są: model, makieta i miniatura. Kolejny rozdział omawiam historię tworzenia modeli, a także opisuję ich funkcję w oparciu o dzieło Giorgio Vasariego "Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów", które stanowi dla mnie wspaniałe studium ww. tematu. Rozdział trzeci traktuje o nieco krótszej historii tworzenia makiet, będących swego rodzaju pełnoplastycznymi planami założeń urbanistycznych i architektonicznych. By dokonać analizy owych przedstawień kieruje się przede wszystkim nie tyle ich formą co funkcją, zmieniającą się z biegiem lat. Ostatni rozdział poświęcony został wybranym przeze mnie modelom i makietom znajdującym się na terenie Dolnego Śląska, na które udało się do tej pory natrafić. Niestety ich historia nie jest nam bliżej znana dlatego by poznać ich funkcję opieram się na przykładach z Niemiec, Francji oraz Włoch. W podsumowaniu tejże pracy zestawiam wszystkie przytoczone przeze mnie przykłady, określając ich istotę i funkcję. Omawiam również, w sposób zwięzły, wykonywanie modeli i makiet za pomocą nowych technologii.

Przedmiotem pracy są małe i średnie miasta, zachodniej części Dolnego Śląska. Praca ta stanowi zestawienie pięciu wybranych przeze mnie ośrodków staromiejskich, dotkliwie zniszczonych podczas II Wojny Światowej. Celem pracy jest przedstawienie zróżnicowanego podejścia do kwestii odbudowy, oraz sposobów jej realizacji w poszczególnych miastach. Przywołane przykłady odtwarzania, zdegradowanej struktury zabudowy, postanowiłem poprzedzić historią rozwoju, interesujących nas układów urbanistycznych. Wyszczególnione przeze mnie cztery etapy następujące po sobie, począwszy od końca lat czterdziestych aż po dzień dzisiejszy, reprezentują nierzadko, skrajnie różne podejście do problemu odbudowy starych miast. Ukazują one jednocześnie nieprzerwaną i ciągle aktualną potrzebę poszukiwania najwłaściwszej drogi, którą należałoby podążyć w trakcie dalszej odbudowy zespołów staromiejskich. Zgodnie z przyjętą metodologią chronologiczno – problemową na poniższą prace składają się następujące elementy: wstęp, sześć rozdziałów, zakończenie, literatura wykorzystana i aneks ilustracji. Rozdział 1. Odbudowa miast na obszarze Ziem Odzyskanych. Rozdział ten składa się z pięciu podrozdziałów: Porządkowanie miast, Pierwszy etap odbudowy miast, Drugi etap odbudowy miast – architektura zharmonizowana, Trzeci etap odbudowy miast – zabudowa modernistyczna, Czwarty etap odbudowy – retrowersja. W Rozdziele tym przedstawiłem w sposób chronologiczny, najistotniejsze etapy odbudowy miast zniszczonych podczas II Wojny Światowej na obszarze Ziem Odzyskanych. Rozdział ten stanowi punkt wyjścia dla pięciu kolejnych rozdziałów dotyczących konkretnych już przykładów miast, reprezentujących poszczególne etapy odbudowy scharakteryzowane pokrótce w rozdziale pierwszym. Rozdział 2. Bytom Odrzański. Rozdział ten składa się z dwóch podrozdziałów: Historia rozwoju układu przestrzennego Bytomia Odrzańskiego, Odbudowa Bytomia Odrzańskiego. W rozdziale tym skupiłem się na prześledzeniu okoliczności powstania oraz dalszym rozwoju układu przestrzennego w Bytomiu Odrzańskim. Druga część rozdziału dotyczy natomiast historii zespołu staromiejskiego po II Wojnie Światowej, analizy stopnia zniszczeń oraz prób jego odbudowy. Rozdział 3. Lubin. Rozdział ten składa się z dwóch podrozdziałów: Historia rozwoju układu przestrzennego Lubina, Odbudowa Lubina. W rozdziale tym skupiłem się na prześledzeniu okoliczności powstania oraz dalszego rozwoju układu przestrzennego w Lubinie. Druga część rozdziału dotyczy natomiast historii zespołu staromiejskiego po II Wojnie Światowej, analizy stopnia zniszczeń oraz prób jego odbudowy. Rozdział 4. Głogów. Rozdział ten składa się z dwóch podrozdziałów: Historia rozwoju układu przestrzennego Głogowa, Odbudowa Głogowa. W rozdziale tym skupiłem się na prześledzeniu okoliczności powstania oraz dalszym rozwoju układu przestrzennego Głogowie. Druga część rozdziału dotyczy natomiast historii zespołu staromiejskiego po II Wojnie Światowej, analizy stopnia zniszczeń oraz

Przedmiotem niniejszej pracy są koncepcje odbudowy miast historycznych Górnego Śląska w latach 1949-1956. Odtwarzana w tym czasie struktura przestrzenna zniszczonych ośrodków jest interesująca z kilku powodów. Przede wszystkim omawiany okres stanowi pierwszy etap odbudowy historycznych miast w powojennej Polsce. Powstające wówczas we współpracy architektów, urbanistów i konserwatorów koncepcje odbudowy, były wypadkową wielu czynników, co też przełożyło się na stosunkowo duże (na tle lat późniejszych) zróżnicowanie w zakresie rozwiązań projektowych. To co łączy ówczesną praktykę projektowo-realizacyjną, stanowi także o indywidualnym charakterze tego „pionierskiego” okresu wskrzeszania miast. Kształtował ją z jednej strony stalinizm w postaci doktryny realizmu socrealistycznego, a z drugiej program odbudowy zabytków Generalnego Konserwatora Jana Zachwatowicza. Motorem odbudowy miast stały się wówczas wielkie inwestycje mieszkaniowe, stanowiące zaplecze rozbudowywanego w ramach planu 6-letniego przemysłu. Przyśpiesza wtedy także zagospodarowywanie, ale i eksploatacja zasobów „Ziem Odzyskanych”. W wymiarze ideologiczno-politycznym podejmowane są zabiegi, mające na celu „zrepolonizowanie” ziem przyłączonych do Polski w 1945 roku. Wszystkie te zagadnienia znalazły swoje odzwierciedlenie w programach odbudowy miast Górnego Śląska. Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy przedstawia najważniejsze źródła i idee, jakie legły u podstaw powojennych koncepcji odbudowy miast w Polsce – motywacje polityczne, program odbudowy zabytków Jana Zachwatowicza, a także ideę modernizacji starych miast i wpływ realizmu socjalistycznego. Drugi skupia się na charakterze odbudowy na obszarze Górnego śląska. Nakreślono w nim powojenną sytuacje regionu, genezę oraz najważniejsze przesłanki i uwarunkowania prac planistycznych, a także ich kierunki w poszczególnych miastach. Rozdział trzeci zawiera szczegółowe opisy i analizy prac w dwóch wybranych ośrodkach górnośląskich – w Raciborzu i Gliwicach.

Zostały podjęte badania grupy zamków polskich, których celem była analiza sytuacji dzieł architektury obronnej w kontekście prac budowlano-konserwatorskich jakie miały w nich miejsce po 1945 roku. Omawiane w pracy zamki są świadectwem wielowiekowej historii, a ich byt obejmuje setki lat funkcjonowania - w tym liczne przebudowy dokonane w całej gamie stylowej od gotyku przez renesans, barok po style historyczne w XIX wieku.

Głównym tematem pracy jest ikonografia mebli barokowych, rokokowych i empirowych, która stała się źródłem ukazania ewolucji jaką przeszły meble od XVII do początków XIX wieku. W celu uzupełnienia wiadomości i wskazania początków niektórych popularnych później sprzętów, praca rozpoczyna się krótką historią meblarstwa obejmującą czasy od starożytności do renesansu. Epoki, które stanowią główny temat pracy obejmują osobne rozdziały w których znajduje się opis najpopularniejszych wówczas mebli z uwzględnieniem ich konstrukcji, materiałów oraz technik zdobniczych wśród których znajduje się m.in. markieteria i laka europejska. W każdej epoce znalazło się również miejsce na omówienie kilku z najwybitniejszych ebenistów, który mieli znaczący wpływ na rozwój meblarstwa poprzez zastosowanie nowych technik lub form. Pojawiają się takie nazwiska jak Andre Charles Boulle, Charles Cressent czy Jean Henri Riesener Główną część pracy stanowią podrozdziały poświęcone ikonografii. Znajdują się tam obrazy, grafiki i rysunki z przedstawieniami mebli ułożonymi w miarę możliwości chronologicznie i tematycznie, w taki sposób, aby wyraźnie zaprezentować różnice zachodzące w poszczególnych meblach. Analiza ikonografii mebli pozwoliła nie tylko na zaobserwowanie ewolucji mebli, ale dostarczyła również kilku ciekawych wniosków odnośnie roli jaką meble pełniły we wnętrzach oraz w malarstwie, a zwłaszcza w portretach.

Architektura uzdrowiskowa w Europie rozwijała się na terenach bogatych w tworzywa balneologiczne tj. wokół: leczniczych źródeł wód mineralnych, peloidów i gazów leczniczych i posiada swój odrębny, rozpoznawalny charakter. Elementem tej czytelnej rozpoznawalności są obiekty zabudowy balneologicznej i uzdrowiskowej, czyli obiekty związane z działalnością kuracyjną, takie jak: domy zdrojowe, zakłady przyrodolecznicze, łazienki borowinowe, pijalnie wód mineralnych, hale spacerowe, Rozwój architektury zdrojowej poszczególnych miejscowości determinowały także trendy w architekturze, przemiany społeczno-polityczne i odkrycia medyczne w Europie.Celem pracy była analiza procesu rozwoju i przemian architektury uzdrowiskowej w Europie. Zadano pytanie badawcze: w jakim stopniu przemiany były odzwierciedleniem ówczesnych trendów estetycznych, a w jakim przemiany te miały podłoże społeczne. Badania własne pokazały, że uzdrowiska przeszły drogę od leśnego źródła, przez elitarne letnie rezydencje dla szlachetnie urodzonych, aż do ośrodków służących wszystkim warstwom społecznym z dominującym budownictwem masowym. Architektura uzdrowiskowa tworzona była dla ludzi i zaspokajała ich potrzeby estetyczne i społeczne. Na przestrzeni lat budynki o przeznaczeniu terapeutycznym i towarzyskim przeznaczone dla wszystkich kuracjuszy, w przeciwieństwie do prywatnych obiektów dla wybranych, podkreślających status i wzorowanych na reprezentacyjnej architekturze dworskiej, stawały się powszechne, służąc „autoprezentacji” szeroko pojętej klasy mieszczańskiej, zyskując cechy funkcjonalne.

W pracy „Procesy rewitalizacyjne ogrodów krajobrazowych w Kotlinie Jeleniogórskiej na tle wybranych przykładów angielskich” podjęty został temat rewitalizacji założenia parkowego w Bukowcu. Całość ujęta została w analizie porównawczej pomiędzy zrewitalizowanym ogrodem angielskim w Stowe a ogrodem w Bukowcu. Analizie poddane zostały akty prawne, organizacje, sposoby finansowania oraz różnorakie aspekty prac rewitalizacyjnych.

Niniejsza praca magisterska jest analizą poszczególnych projektów nadwozi samochodowych. Dotyczy karoserii projektowanych przez włoskich twórców w latach 50, 60 i 70. Opisy zawierają charakterystykę wizualną z uwzględnieniem kompozycji, użytych form i dominujących elementów. Przeprowadzona została też analiza porównawcza wybranych przykładów włoskiej i niemieckiej estetyki nadwoziowej. Poruszono również stylistykę karoserii wytwarzanych na potrzeby rynku amerykańskiego. Literatura tematu jest nieliczna, gdyż dotyczy głównie ogólnego zarysu osiągnięć motoryzacji i nie skupia się na twórczości poszczególnych projektantów.

W pracy omówiona została architektura rezydencjonalna w Polsce w XVI wieku i jej przemiany. Przedstawiono typy siedzib szlacheckich, jakie powstawały w czasie rozwijającego się u nas renesansu. Omówiono zmiany jakie dokonywały się w architekturze dworskiej pod wpływem zmieniających się wzorców i wymagań w stosunku do domu mieszkalnego szlachty w XVI wieku. Na podstawie wybranych dworów pokazano też jak duży wpływ na ich wygląd miały działające w pobliżu warsztaty budowlane. Pokazano kierunki przemian dokonujących się w budownictwie tego czasu, oraz tradycje decydujące ostatecznie o wyborze wzorca. Przybliżono wygląd wnętrz dworów szlacheckich, ich wyposażenie i otoczenie. Opisano życie codzienne mieszkańców, ich pracę rozrywki i upodobania. Pokazano jakie starania podejmowali by życie własne i rodziny było bezpieczne, pożyteczne i coraz wygodniejsze.

Głównym celem pracy było przedstawienie historii kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Rybniku. Jest to jedna z najstarszych parafii w regionie, gdyż jej początki sięgają XII wieku. Praca składa się z czterech części. W pierwszym rozdziale omówiono dzieje rozwoju osadnictwa na terenach dzisiejszego Rybnika oraz przynależności terytorialnej i strukturalnej miasta w kontekście przemian historycznych zachodzących na terenie Górnego Śląska. Przedstawiono także historię przekształcania małej rybnickiej osady w ważny ośrodek grodowy, a następnie w wyróżniające się rangą miasto, zaznaczając w tym procesie działania i rolę kolejnych rybnickich włodarzy. Drugi rozdział zawiera treści dotyczące uwarunkowań geograficznych Rybnika mających wpływ na jego rozwój gospodarczy i handlowy. Przedstawia charakterystykę mieszkańców rybnickiej osady, trudniących się głównie rybołówstwem, co wynikało z naturalnego uwarunkowania tych ziem – licznych stawów i rzek, ale także pracujących w innych rozwijających się zawodach i branżach, tworzących nowe pracownicze społeczności. W tym rozdziale przedstawiono także proces rozbudowy i tworzenia nowej formy przestrzennej Rybnika, który uzyskał już prawa miejskie. Rozdział trzeci poświęcony został kwestii religii chrześcijańskiej i jej rozwoju w mieście. Odnosi się także bezpośrednio do powstania parafii pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Szczególne miejsce w tym rozdziale zajmuje opis kościoła, który powstał na terenie tejże parafii. Przedstawione są jego dzieje w poszczególnych epokach, aż do dnia dzisiejszego oraz jego architektura. W ostatnim, czwartym, rozdziale pokrótce opisano dwie podobne (pod względem architektury i historii) świątynie – kościół pod wezwaniem Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach oraz kościół pod wezwaniem świętego Wawrzyńca w Rybniku – Ligocie.

Celem niniejszej pracy jest próba przedstawienia relacji architektury współczesnej z architekturą zabytkową w możliwie jak najpełniejszym kontekście. Temat ten do tej pory nie doczekał się samodzielnego opracowania. Będąc zagadnieniem konserwatorskim, pojawia się w publikacjach związanych z ochroną zabytków lub jest przedmiotem konferencji dotyczących rewitalizacji. Jako samodzielny temat stanowi treść artykułów, dyskusji i debat. Takie rozproszenie powoduje dezintegrację wątku i wprowadza chaos. Zgromadzone podczas badania tematu informacje, mają za zadanie uporządkować wiedzę dotyczącą zagadnienia.

Praca opisuje wygląd współczesnej architektury na podstawie konwersji dokonanych na przestrzeni wieków. Zawiera wyjaśnienia terminologii dotyczącej tematu oraz opis okoliczności historyczno- społecznych, w których realizowano poszczególne przebudowy. Przedstawia czynniki składające się na wygląd dzisiejszych budowli, takie jak: fundamenty teoretyczne architektury, prawne podstawy do dokonania konwersji, funkcja budowli, kierunki w sztuce. Jest próbą rozważenia pytania jak funkcja architektury wpływa na jej ostateczny wygląd.