Praca zawiera opis środowiska Sali Doświadczania Świata, jak i krótką charakterystykę stwardnienia rozsianego. Przedmiotem badań były doświadczenia osób chorych na stwardnienie rozsiane, wynikające z uczestnictwa w cyklu spotkań prowadzonych w środowisku polisensorycznym. Wyniki przeprowadzonego badania w działaniu wskazują na pozytywne efekty uczestnictwa dorosłych osób z SM w przeprowadzonych zajęciach. Najczęściej wskazywane korzyści to wyjątkowa relaksacja oraz odciążenie zmysłów, a także szczególne odprężenie, które jest szczególnie ważne dla omawianej grupy społecznej. Zrealizowany projekt według wiedzy autora był pierwszym tego typu programem, zatem stanowić może punkt odniesienia dla przyszłej praktyki pedagogicznej.

Niniejsza praca ma na celu ukazanie poziomu motywacji absolwentów szkół wyższych, techników oraz szkół zawodowych. Szczególną uwagę skupiono na osobach reprezentujących przedział wiekowy od 18 do 28 lat z uwagi na fakt, iż są to osoby, które dopiero wkroczyły lub stawiają pierwsze kroki na rynku pracy. Praca zawiera w sobie opinie wybranej grupy wiekowej na temat ich doświadczeń związanych z rozpoczęciem kariery, oczekiwań względem pracodawców oraz tego, jak chcieliby być motywowani do pracy.

Temat mojej pracy magisterskiej brzmi „Pomoc oferowana dzieciom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi percepcji pedagoga szkolnego”. Praca składa się z czterech rozdziałów. Pierwszy i drugi to rozdziały teoretyczne, a trzeci i czwarty to rozdziały, które wchodzą w skład części badawczej. Pierwszy rozdział „Problematyka specjalnych potrzeb edukacyjnych i rozwojowych w literaturze” mieści trzy podrozdziały, w których zdefiniowałam pojęcie specjalnych potrzeb edukacyjnych i rozwojowych według kilku autorów oraz ukazałam historię zmieniającą się na przestrzeni wieków. Wyodrębniłam ich rodzaje według Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz Jenny Thompson. Problematykę specjalnych potrzeb podsumowują rozważania na temat przyczyn ich powstawania. Głównym zagadnieniem rozdziału drugiego jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna oferowana dzieciom, opisałam metody i formy pracy, które mają na celu zniwelowanie deficytów w szkole podstawowej. Jeden z podrozdział poświęcony jest pedagogowi szkolnemu, który tę pomoc organizuje i wspiera uczniów w pokonywaniu trudności. Po przeanalizowaniu literatury w trzecim rozdziale opisałam i wybrałam metodę i technikę badawczą, uzasadniłam wybór oraz temat, sformułowałam cele i problemy badawcze, które znacznie ułatwiły mi przeprowadzenie moich badań. W ostatniej części został przedstawiony zebrany materiał empiryczny, który poddałam wnikliwej analizie jakościowej. W analizie i interpretacji z uzyskanych danych z badań zwróciłam uwagę na najważniejsze problemy, które zostały ujęte w pytaniach badawczych. Pracę kończą konkluzje dla praktyki pedagogicznej. Celem pracy było ukazanie rzeczywistej pomocy uczniom w szkołach oraz sprawdzenie czy taka sama pomoc jest oferowana dzieciom jak w przeanalizowanej literaturze. Przedmiotem moich badań jest opinia pedagoga szkolnego na temat oferowanej pomocy uczniom z SPE i SPR. Aby osiągnąć założone cele badawcze posłużyłam się metodą wywiadu skoncentrowanego na problemie według Krzysztofa Rubachy. Badania przeprowadziłam w zróżnicowanym środowisku w niewielkiej miejscowości Rawicz oraz okolicznych wioskach. Najważniejszy wniosek z badań jest taki, że oferowana pomoc przez specjalistów dzieciom jest skuteczna i daje im szanse na lepszy rozwój oraz zmniejsza trudności w opanowaniu podstawy programowej. Słowa kluczowe w mojej pracy to: specjalne potrzeby edukacyjne i rozwojowe, pomoc psychologiczno-pedagogiczna.

Dysleksja jest jednym z najczęściej diagnozowanych zaburzeń, z którym zmagają się dzieci w polskich szkołach. Coraz więcej uczniów zmaga się z trudnościami, charakterystycznymi dla tego zjawiska. Jedną z możliwości udzielenia pomocy dzieciom i młodzieży ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się jest terapia pedagogiczna, czyli oddziaływania o charakterze korekcyjno – kompensacyjnym. Niestety, zajęcia te nie zawsze przybierają odpowiednie formy. Poza tym, na obniżoną efektywność terapii pedagogicznej wpływa wiele czynników, na które nauczyciel lub pedagog nie może oddziaływać. Niniejsza praca stanowi wyjaśnienie tego, jak terapia pedagogiczna wpływa na możliwość uzyskiwania przez uczniów gimnazjum ze zdiagnozowaną dysleksją osiągnięć szkolnych. Jest także odpowiedzią na nikłe zainteresowanie badaczy starszymi uczniami polskich szkół, a badania w niej zawarte mogą posłużyć jako swego rodzaju podpowiedź dla tych, którzy mają jakąkolwiek styczność z terapią pedagogiczną – rodziców, nauczycieli, pedagogów oraz samych uczniów. Pierwszy rozdział pracy rozpoczyna się od niezbędnych wyjaśnień terminologicznych związanych z dysleksją oraz diagnozą tego zaburzenia. Kolejno zostały dokładnie wskazane oraz omówione przyczyny występowania dysleksji,na podstawie starszych i nowszych publikacji, jak również uznane przez dotychczasową literaturę koncepcje jej powstawania. Zostały także wyjaśnione najważniejsze symptomy dysleksji oraz ich znaczenie dla funkcjonowania ucznia w szkole. Rozdział pierwszy zamyka opis czynności, jakie podejmowane są w ramach diagnozowania dysleksji. Kolejna część niniejszej pracy odnosi się do skuteczności terapii pedagogicznej w pracy z uczniami zmagającymi się z dysleksją. Omówione zostały w niej takie kwestie, jak: terminologiczne wyjaśnienie terapii pedagogicznej, cele oraz rodzaje oddziaływań terapeutycznych, zasady terapii pedagogicznej, rozwój oraz stosowanie terapii pedagogicznej w Polsce. Poruszony został także temat terapii pedagogicznej w świetle polskiego prawa oświatowego oraz metody pracy terapeutycznej z dzieckiem ze zdiagnozowaną dysleksją. Zawarty został również kodeks postępowania terapeuty pedagogicznego. Następny rozdział poświęcony został metodologii badań. Poruszono w nim zagadnienia związane z założeniami teoretycznymi towarzyszącymi idei przeprowadzenia badań. Przedstawiono także przedmiot oraz cel badań oraz określone zostały problemy badawcze. Została w nim także opisana strategia podjętych badań. Następnie wyjaśnione zostały kwestie związane z wykorzystanymi metodami oraz technikami badawczymi, jak również miejscem badań i badaną populacją. Ostatnia część pracy zawiera dokładną analizę uzyskanych wyników badań. Poruszono w niej temat sylwetek badanych uczniów. Wskazano także rodzaj i zakres osiągnięć szkolnych badanych uczniów gimnazjum. Poruszona została także kolejna kwestia – znaczenie przebiegu terapii pedagogicznej oraz konkretnych jej form w uzyskiwaniu przez gimnazjalistów z dysleksją

Ewolucja organizacji środowiskowego wsparcia społecznego oraz popularyzacja refleksji nad ludzką płciowością umiejscawiają obie dziedziny wśród ugruntowanych nurtów dyskursu naukowego. Mimo względnie trwałej pozycji akademickiej, synteza wskazanych tematów rzadko wykracza poza rozważania stricte teoretyczne lub zakres jednego z podrozdziałów w szerszej kompilacji badawczej. Niniejsze opracowanie stanowi zatem próbę połączenia czynników (kobiecej) tożsamości płciowej, głębszej niepełnosprawności intelektualnej oraz funkcjonowania środowiskowego domu samopomocy, na przykładzie konkretnych osób, do których doświadczenia należy każde ze wskazanych zagadnień. Część teoretyczna pracy składa się z trzech rozdziałów, stanowiących bazę koncepcyjną eksploracji badawczych. W pierwszym z nich opisano wyniki przeglądu literatury dotyczącej poczucia tożsamości płciowej. Wyszczególniono niektóre istotne komponenty definicyjne wybranego zagadnienia, podsumowując rozważania odniesieniem do kolejnego rozdziału – na temat głębszej niepełnosprawności intelektualnej. Po dokonaniu analogicznego zestawienia wątków kluczowych dla zrozumienia teoretycznych podstaw zjawiska, zogniskowano uwagę na populacji dorosłych kobiet doświadczających implikacji tego typu diagnozy. Ostatni zakres części traktuje pokrótce o środowiskowym domu samopomocy, jako przykładzie placówki wsparcia dziennego, do której adresatów należy wybrana grupa badawcza. Część druga wyznacza podstawy strategiczne, analizę realizacji i podsumowanie wdrażania własnych eksploracji badawczych. W rozdziale wstępnym zawarto zatem opis podłoża metodologicznego oraz bazowego instrumentarium pracy. Jako narzędzia najbardziej adekwatne do tematyki wybrano metodę indywidualnych przypadków i techniki wywiadu częściowo strukturyzowanego oraz obserwacji selektywnej. Sprawozdanie z właściwego zastosowania owych struktur zostało natomiast podzielone na trzy podrozdziały, prezentujące wątki ujmowane w trakcie rozmów. Pierwsza sekcja stanowi próbę zbiorczego zestawienia fragmentów wypowiedzi respondentek, dotyczących wiedzy o somatyczno-biologicznych komponentach własnej tożsamości płciowej. Aspekt ten poszerzono następnie o elementy psychologiczno-kulturowej identyfikacji rozmówczyń ze stereotypem kobiecości. Zaakcentowano przy tym prywatne rozumienie konstruktu oraz jego spójność z ogólnymi zarysami poczucia tożsamości. Trzecim komplementarnym zakresem jest społeczny kontekst kształtowania i ujawniania osobistych autoidentyfikacji – z odniesieniem do wybranej Placówki. Etap ten toruje drogę do podsumowania, będącego próbą transmisji efektów analizy na wybrane zagadnienia badawcze. Zbiór własnych refleksji i sugestii praktycznych zawarto we właściwym zakończeniu opracowania. Rezultaty badań wykazały znaczące zróżnicowanie wewnątrzkategorialne w zakresie ujawnianej przez rozmówczynie samowiedzy, strategii autoprezentacji i świadomości ról przypisanych płci. Wśród najistotniejszych konkluzji należy jednak umieścić zrefe

Niniejsza praca poświęcona jest funkcjonowaniu dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w żłobku integracyjnym. Praca magisterska składa się z czterech rozdziałów. Trzy pierwsze rozdziały poświęcone są zagadnieniom teoretycznym, natomiast czwarty ukazuje analizę i interpretację zebranych badań. W pierwszym rozdziale zawarłam wiedzę odnośnie procesu integracji: pojęcia, rysu historycznego, modeli i form kształcenia integracyjnego, zalet i wad nauczania integracyjnego, systemu opieki i wychowania procesu integracyjnego, organizację procesu opiekuńczo- wychowawczego, przygotowania i współpracy nauczycieli- wychowawców, znaczenia grupy integracyjnej oraz roli rodziny w systemie integracyjnym. Drugi rozdział dotyczy problematyki niepełnosprawności intelektualnej: pojęcia, klasyfikacji, przyczyn niepełnosprawności intelektualnej, rozwoju i funkcjonowania dzieci oraz wybranych zaburzeń współwystępujących z niepełnosprawnością intelektualną. Trzeci natomiast jest teoretycznym opisaniem metodologii badań: założeń badawczych, przedmiotu i celu badań, problemów badawczych, strategii badań, metod i technik badawczych oraz badanej populacji i miejscu badań. Z kolei ostatni rozdział zawiera analizę i interpretację przeprowadzonych badań. Przedstawiłam w nim: sylwetki badanych dzieci oraz ich wzajemne relacje, komunikowanie się, rozwój poznawczy, samodzielność, sprawność manualną, rozwój fizyczny oraz na końcu zawarłam podsumowanie badań.

Tematem niniejszej pracy magisterskiej jest „Wczesne wspomaganie rozwoju dzieci z zaburzeniami słuchu”. Za główny problem badawczy uznaje się stwierdzenie jak uczestnictwo w programie oddziaływało na dzieci objęte nim w przeszłości, które obecnie uczęszczają do placówek edukacji ciągłej. Przebadano rodziców dzieci, które uczestniczyły w programie od roku 2007 do 2014. Metoda badań przyjęta w pracy to metoda indywidualnych przypadków, natomiast techniką - kwestionariusz otwarty. Problematyka badań tejże pracy poruszana była przez licznych badaczy, którzy oceniali skuteczność rozpoczęcia działań pomocowych pod nazwą Wczesne Wspomaganie Rozwoju Dzieci, pionierką w ocenie tych badań jest Teresa Serafin, a także Beata Cytowska i Barbara Winczura. Zawarte w pracy treści wyjaśnią czym są zaburzenia słuchu, i jak je klasyfikujemy. W pracy zwraca się także szczególną uwagę na etiologię zaburzeń słuchu u dzieci. Z racji na fakt pozostawania rodziców w kręgu dociekań badawczych, praca ta dostarcza wielu informacji odnośnie współudziału rodziców w rehabilitacji dzieci, jak i ich pozycji w rodzinie z dzieckiem niepełnosprawnym. Informacji na ten temat dostarczają odpowiednie podrozdziały w rozdziałach ogólnych o nazwie Charakterystyka dziecka z wadami słuchu oraz Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju, a w szczególności rozdział, który prezentuje wyniki badań. Wszelkie informacje o programie zawarte są w rozdziale drugim, który wyczerpuje wiedzę dostępną w literaturze i ustawach, a także rozporządzeniach. W rozdziale tym przedstawione zostają zalety wczesnego wspomagania rozwoju, które wynikają z krytycznej analizy literatury, informacje te zostają poddane weryfikacji w rozdziale o podobnym tytule w sprawozdaniu z badań. Wnioski z badań można odnaleźć w poszczególnych podrozdziałach, a także w podsumowaniu badań, gdzie zwraca się uwagę na ich charakter praktyczny.

Narodziny dziecka to długo oczekiwany moment, przepełniony szczęściem i radością rodziców.Niestety nie wszystkie dzieci rodzą się zdrowe.Wtedy rodzice zmagają się z ogromną tragedią.Występuje u nich rozczarowanie, żal oraz bezsilność. Pragną pomóc swojemu dziecku, starając się zniwelować występujące zaburzenie.Pomocą dla rodziców, a przede wszystkim dzieci są programy wczesnego wspomagania rozwoju, które skierowane są do dzieci z niepełnosprawnością lub zagrożonych niepełnosprawnością.Wczesne wspomaganie rozwoju to szereg oddziaływań, głównie psychoruchowych lub społecznych skierowanych na dziecko od chwili wykrycia zaburzenia do podjęcia przez niego nauki szkolnej. Oddziaływanie te mogą być bardzo różne, zależne od zaburzeń rozwojowych zdiagnozowanych przez specjalistów. Tematem mojej pracy jest wczesne wspomaganie rozwoju dzieci z zaburzeniami mowy.Analizując literaturę, doszłam do wniosku, że występuje deficyt informacji na temat zaburzeń mowy.W pierwszym rozdziale mojej pracy przeanalizowałam zagadnienie wczesnego wspomagania rozwoju.Zajęłam się obowiązującymi rozporządzeniami, które regulują prowadzenie wczesnych oddziaływań dla dzieci niepełnosprawnych lub zagrożonych niepełnosprawnością. Przybliżyłam również proces diagnozy dziecka, który jest bardzo ważny w dalszym etapie wczesnego wspomagania rozwoju.Następnie opisałam rolę rodziny we wczesnym wspomaganiu rozwoju dzieci.Rodzina jest dla dziecka naturalnym środowiskiem wychowawczym, stymulującym jego rozwój. To w domu dziecko spędza najwięcej czasu, dlatego ważne jest objęcie wczesnym wspomaganiem także rodziców dziecka.Dać im istotne informacje, wskazówki jak stymulować rozwój swojego dziecka, a także wsparcie, które jest potrzebne w tej trudnej dla nich sytuacji. Rozdział drugi obejmuje zaburzenia mowy.Przybliżyłam najważniejsze informacje na temat prawidłowego rozwoju mowy dziecka.Opisałam okres melodii, wyrazu, zdania, swoistej mowy dziecięcej, uwzględniając osiągane w tych okresach przez dziecko umiejętności.W kolejnym podrozdziale przeanalizowałam opóźniony rozwój mowy.Wykazałam różnice między zakłóceniem, opóźnieniem oraz zaburzeniem rozwoju mowy.Przedstawiłam również podział na samoistne oraz niesamoistne opóźnienie mowy.Dalej zajmęłam się występującymi zaburzeniami mowy, dzieląc je na zewnątrzpochodne i wewnątrzpochodne. Zewnątrzpochodne zaburzenia mowy wynikają z wpływu środowiska. Nie ma wewnętrznych uszkodzeń, które mogłyby być przyczyną występującego zaburzenia.Natomiast zaburzenia wewnątrzpochodne wynikają z defektów strukturalnych oraz psychoneurologicznych. W mojej pracy opisałam najczęściej występujące zaburzenia takie jak: afazja, dysglosja, dyslalia, dysartia, jąkanie, digofazja oraz mutyzm.W kolejnym podrozdziale przedstawiłam metody terapii logopedycznej wykorzystywane we wczesnym wspomaganiu rozwoju przez specjalistów. Opisałam masaż logopedyczny, metodę psychostymulacyjną, ćwiczenia czynne, wspomagane oraz oddechowe. W trzecim rozdziale mojej pracy przeds

Współcześnie osoby z niepełnosprawnością stanowią znaczny odsetek całej populacji. Przez lata były spychane na margines społeczeństwa. Ich sytuacja przez ostatnie lata zasadniczo się zmieniła, w szczególności osoby z dysfunkcjami coraz częściej korzystają ze swoich praw i dążą do samodzielności. Niemniej jednak wciąż zauważalny jest brak zrozumienia względem osób z dysfunkcjami, a stosowanie chociażby pejoratywnych sformułowań określających niepełnosprawność, ciągle krzywdzi niewinnych. Na przestrzeni wieków rozwijały się różne postawy społeczeństwa wobec osób z niepełnosprawnością. W historii często traktowano niepełnosprawność, jako zjawisko, które może zniszczyć idealny świat ludzi „normalnych”. Nic dziwnego, że osoby z niepełnosprawnością były i są prawie nieobecne we współczesnej kulturze, w tym w mediach. Niepełnosprawność nadal jest otoczona aurą tajemniczości, która wywołuje w ludziach lęk przed tym, co nieznane i inne. Najczęściej skutkuje to dystansowaniem się społeczeństwa do osób z niepełnosprawnością. Osoby z dysfunkcją rzadko można dostrzec w mediach masowych. Jeżeli już się w nich pojawiają to zazwyczaj występują w programach i artykułach poświęconych stricte niepełnosprawności. Niezmiennie brakuje informacji o osobach z dysfunkcjami w programach o innej tematyce. Moja praca dotyczy sposobów prezentowania wizerunku osób z niepełnosprawnością w środkach masowego przekazu. Pomimo, iż współcześnie propaguje się ideę integracji i równości, osoby te są najczęściej przedstawiane w stereotypowy sposób. W 2012 roku ratyfikowano w Polsce Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych. W związku z powyższym dokumentem Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zwróciła się do wszystkich nadawców telewizyjnych o rozpowszechnianie pozytywnego wizerunku osób z dysfunkcjami w mediach. Przedstawianie obrazu osób z niepełnosprawnością w normalnych codziennych sytuacjach oraz jako osoby odnoszące sukcesy w życiu rodzinnym i zawodowym ma przed wszystkim podnieść świadomość społeczeństwa i zerwać z krzywdzącymi stereotypami. Praca magisterska składa się z trzech części. W części teoretycznej składającej się z dwóch rozdziałów zaprezentowane zostały zagadnienia związane z niepełnosprawnością. W pierwszym rozdziale przedstawiłam istotę i przyczyny niepełnosprawności, paradygmaty niepełnosprawności ze wskazaniem na współcześnie dominujące, wybrane rodzaje niepełnosprawności, które występują najczęściej oraz rys historyczny społecznych postaw wobec osób z niepełnosprawnością. W drugim rozdziale zajęłam się wizerunkiem osób z dysfunkcjami w mediach począwszy od opisania roli mediów we współczesnym świecie kładąc nacisk na ich funkcję manipulacyjną. Kolejnym elementem była analiza ustawodawstwa dotyczącego kreowania wizerunku osób z niepełnosprawnością z zaakcentowaniem wartości zagwarantowanych w różnych dokumentach tj. równość szans, sprawiedliwość i wolność. Na zakończenie części teoretycznej zaprezentowałam przegląd badań nad kreowaniem obrazu osób z

Tematem pracy jest analiza opinii rodziców dzieci z niepełnosprawnością, których dzieci uczestniczą w zajęciach z dogoterapii. Dogoterapia to forma terapii naturalnej i zarazem wspomagającej, która według wielu źródeł jest bardzo skuteczna i wykorzystywana m.in. w pracy z dziećmi autystycznymi, Zespołem Downa, czy Mózgowym Porażeniem Dziecięcym. Niniejsza praca ma na celu zbadanie opinii rodziców na temat skuteczności tej metody. Tematyka ta jest bardzo ważna, ponieważ nie ma zbyt wielu materiałów i badań dotyczących pozytywnych skutków dogoterapii. Większość źródeł prezentuje badania oparte na własnych doświadczeniach - zauważyłam również brak naukowego podejścia do tej formy terapii. By szerzej zbadać ten temat wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego, a narzędziem badawczym jest kwestionariusz ankiety, który załączono jako Aneks w niniejszej pracy. Praca składa się z 4 rozdziałów: dwóch o tematyce teoretycznej i dwóch dotyczących metodologii oraz analizy badań. Rozdział pierwszy dotyczy zagadnień związanych z dogoterapią (terminologia, jej historia), dogoterapeutą, psami wykorzystywanych do tej pracy (odpowiednie szkolenia, kwalifikacje), a także czynników kwalifikujących do udziału w tej terapii i problemach z nią związanych. W drugim rozdziale można przeczytać o wybranych problemach dzieci z niepełnosprawnościami, niezbędnej terminologii oraz podejściu różnych autorów do tego tematu. Zaprezentowane zostały 3 rodzaje niepełnosprawności: Autyzm, Zespół Downa oraz Mózgowe Porażenie Dziecięce. Kwestionariusz ankiety kierowany był głównie do rodziców z dzieci powyższymi zaburzeniami. Trzeci rozdział pracy dotyczy metodologii badań i podejściu różnych autorów odnośnie tematyki badawczej z zakresu pedagogiki, natomiast czwarty poświęcony jest analizie badań i wyciągnięciu z nich odpowiednich wniosków.

Temat relacji rówieśniczych dzieci z zespołem Aspergera w wieku przedszkolnym jest warty uwagi, przede wszystkim dla pedagogów i psychologów przedszkolnych oraz nauczycieli wychowawców, którzy mogą wykorzystać wiedzę w swojej pracy z dzieckiem. W pracy na wstępie przedstawiłam rys historyczny zaburzenia, jego klasyfikacje oraz trudności w funkcjonowaniu małego dziecka z ZA. Cechują się one między innymi trudnościami w komunikacji społecznej. Skutkiem tego mogą być zaburzone kontakty rówieśnicze. W pracy wskazałam możliwe przyczyny powstawania zaburzenia oraz określiłam, które czynniki podaje się jako najczęstsze. Opisałam również rozwój fizyczny małego dziecka, jego formy działalności oraz trudności w nawiązywaniu relacji rówieśniczych. Ostatnia część pracy to analiza wyników badań. Opisuję w niej funkcjonowanie wybranych dzieci w przedszkolu, problemy jakich doświadczały w nawiązywaniu relacji, sposoby dobierania partnerów oraz przyczyny unikania tych interakcji. Relacje rówieśnicze dla dzieci są bardzo ważne. Kontakt rówieśniczy pełni role wychowawcze, zaspokaja potrzebę przynależności i akceptacji. Jednak dzieci ze spektrum często mają problemy z funkcjonowaniem w grupie oraz ze zrozumieniem kontekstu sytuacji społecznej. Także inni badacze, w swoich pracach zauważają, że współpraca z rówieśnikami uczy patrzenia na myśli i odczucia drugiej osoby. Mimo to, dzieci z tymi zaburzeniami nie zawsze chcą nawiązywać te relacje. Przedszkole może wspierać rozwój małego dziecka z ZA poprzez zatrudnianie dodatkowych nauczycieli i pedagogów. Mają oni możliwość zajęcia się tylko jednym dzieckiem, dlatego ich praca jest dużym wsparciem. Dziecko ma warunki do tego aby nawiązać relacje z dorosłą osobą, do której zawsze może zwrócić się o pomoc. Nauczyciel dodatkowy ma możliwość zauważenia, w jakich konkretnie sytuacjach dziecko sobie nie radzi, podczas wchodzenia w interakcje społeczne.

Tematem mojej pracy magisterskiej są szanse oraz zagrożenia dla dzieci i młodzieży przebywających w placówkach opiekuńczo – wychowawczych wynikające z podejmowanych działań reintegracyjnych – perspektywa wychowawcy. Rodzina jest najważniejszym środowiskiem rozwoju i funkcjonowania dziecka. Rodziny dobrze funkcjonujące w procesie wychowania i dorastania dzieci i młodzieży nikt nie jest w stanie zastąpić, dlatego też wszelkie instytucje oraz ich działania powinny być nastawione na udzielanie pomocy takim rodzinom. W sytuacjach kryzysowych, kiedy dorośli nie są w stanie uporać się z różnego rodzaju problemami, nastaje konieczność udzielenia pomocy, interwencji lub wsparcia. Pierwszy rozdział mojej pracy charakteryzuje opiekę zastępczą, określa przyczyny umieszczania dzieci w takiej formie opieki, wskazuje jakie trudności mają rodzice biologiczni w wychowywaniu swoich dzieci. W polskim systemie opieki nad dzieckiem istnieją zarówno rodzinne jak i instytucjonalne formy pieczy nad małoletnim. Obydwie zostały przeze mnie opisane. Do tych pierwszych należą rodziny zastępcze, rodzinne domu dziecka i rodziny adopcyjne. Natomiast do drugich pogotowia opiekuńcze, rodzinny dom dziecka ( uznawany także jako rodzinna forma opieki i opisana powyżej),wioski dziecięce, domy dziecka oraz placówki wielofunkcyjne. Zarówno jedna jak i druga forma ma na celu pomóc rodzinom w ciężkich dla nich sytuacjach i zapewnienie w tym czasie dziecku odpowiedniej i należytej opieki z poszanowaniem jego godności. W drugim rozdziale opisałam proces reintegracji, wskazałam czynniki sprzyjające i zagrażające reintegracji. Przedstawiony został, także przebieg ponownej integracji rodziny. Powrót dziecka do rodziny biologicznej jest wynikiem działań podejmowanych przez służby społeczne, rodziny zastępcze oraz dynamiczną pracę z rodziną w jej środowisku. Reintegracja powinna być brana pod uwagę jako dążenie do zacieśnienia więzi i relacji dziecka z rodziną, w każdym przypadku umieszczenia dziecka po za domem rodzinnym. Trzeci rozdział jest częścią metodologiczną mojej pracy. Zawarłam w nim opis przedmiotu i cel badań, problem badawczy, metody badawcze, techniki i narzędzia badawcze. Problematyka mojej pracy wymagała podejścia jakościowego. Przedmiotem moich badań jest opinia wychowawców na temat podejmowania działań reintegracyjnych natomiast celem jest zbadanie opinii wychowawców placówek opiekuńczo – wychowawczych na temat szans i zagrożeń dla dzieci i młodzieży wynikające z podejmowanych działań reintegracyjnych. Problemem głównym, brzmi następująco, jakie są szanse oraz zagrożenia dla dzieci i młodzieży przebywających w placówkach opiekuńczo- wychowawczych wynikające z podejmowanych działań reintegracyjnych – z perspektywy wychowawcy. Ponieważ ten problem jest zbyt ogólny moja praca zawiera siedem problemów szczegółowych. Metodę jaką wybrałam jest monografia problemowa, ponieważ to ona opisuje szczegóły danego zjawiska na obszernym tle środowiska. Natomiast tech

Pierwszy rozdział przedstawia ujęcie integracji w literaturze przedmiotu. W tym rozdziale opisane jest rozumienie tego pojęcia przez różnych autorów w różnym okresie. Integracja może być też rozumiana na wielu płaszczyznach więc dlatego Bogusława Jodłowska pokazuje nam idee integracji, natomiast Andrzej Lis-kujawski doskonałe formy integracji. Możemy również pokazać integrację społeczną oraz jej konsekwencję. Jest to skomplikowany i składający się z wielu czynników proces, który musi następować przez cały czas. Zdzisława Janiszewska- Nieścioruk ukazuje nam różne umiejętności, które pozwolą na kształtowanie się prawidłowych umiejętności wśród ludzi. Kolejnym podrozdziałem jest integracja edukacyjna. Obejmuje uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych. W klasach integracyjnych dzieci z niepełnosprawnościami mogą liczyć na wsparcie ze strony nauczyciela wspomagającego, który pracuje z nimi w klasie. Następny podrozdział przedstawia formy i metody integracji społeczności uczniowskiej. Ukazuje różne rodzaju formy pracy i angażowanie dzieci do aktywności w grupie. Drugi rozdział pokazuje pojęcie niepełnosprawności i jej rodzajów w literaturze przedmiotu. Wyjaśnienie terminologiczne oraz wykaz aktów prawnych, które regulują organizację kształcenia osób niepełnosprawnych. Kolejny podrozdział mówi o przyczynach niepełnosprawności. Można wyróżnić wiele czynników mających wpływ ma niepełnosprawność intelektualną ale również ruchową. Przedstawiłam również charakterystykę różnych typów niepełnosprawności ale mój wybór został podyktowany tym, że w szkole podstawowej w której pracują uczęszczają dzieci z takimi problemami jak: zespół Aspergera, autyzm, zespół Downa. Opisałam pochodzenie danego zaburzenia, oraz przyczyny i przejawy. Trzecim rozdziałem mojej pracy są założenia metodologiczne badań własnych. W swojej pracy postanowiłam zbadać środowisko uczniowskie w świetlicy szkolnej. Relacje pomiędzy uczniami niepełnosprawnymi i pełnosprawnymi. Przedmiotem moich badań są uczniowie klas I-III, którzy wchodzą w interakcje z innymi uczniami integrując się na różnych płaszczyznach. Natomiast główny problem badawczy mojej pracy brzmi: jak przebiega integracja uczniów klas I-III szkoły podstawowej uczęszczających do świetlicy szkolnej. Swoją pracę badawczą oparłam na metodzie indywidualnych przypadków oraz na obserwacji. Przeprowadziłam również wywiad z nauczycielami pracującymi w świetlicy szkolnej. Moją badaną populacją były dzieci mające orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego uczęszczające do klas I-III. Swoje badania przeprowadziłam w małej szkole podstawowej, która posiada oddziały integracyjne i bogatą ofertę zajęć. Rozdział czwarty poświęciłam moim bohaterom. Hani dziewczynce która posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na upośledzenie w stopniu lekkim i ma zespół Downa, Julce, która jest upośledzona w stopniu umiarkowanym i ma zespół Downa oraz Mateuszowi mający upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim równi

Niniejsza praca została poświęcona wychowaniu seksualnemu młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w szkole specjalnej w perspektywie widzianej przez nauczycieli. Własne doświadczenia oraz obserwacje osoby niepełnosprawnej skłoniły mnie do postawienia tezy, iż proces wychowania seksualnego młodzieży z NI w szkole specjalnej jest zaniedbany. Przeprowadzone badania dowiodły, iż postawione w pracy hipotezy zostały potwierdzone niemalże w całości. Celem tej pracy jest próba odpowiedzenia na pytanie: Jak przebiega proces wychowania seksualnego młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w szkole specjalnej w opinii nauczycieli? Opracowanie skierowałam ku nauczycielom uczącym w szkołach specjalnych, ponieważ chcę zbadać ich wiedzę, postawy i opinie odnośnie wychowania do seksualności młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną. W niniejszej pracy znalazły się 4 rozdziały. Pierwszy został poświęcony charakterystyce niepełnosprawności intelektualnej i ma na celu ukazanie analizy porównawczej badanego zjawiska w świetle literatury. Najpierw wyjaśniono pojęcia związane z niepełnosprawnością. Ponadto opisano różnorodne przyczyny niepełnosprawności intelektualnej. W dalszej części pracy zaprezentowano klasyfikacje oraz stopnie osób z omawianym zaburzeniem. Podrozdział stanowi charakterystyka osób niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu lekkim, umiarkowanym, znacznym i głębokim. Pod koniec rozdziału przedstawiono funkcjonowanie omawianych osób. W rozdziale drugim podjęto próbę opisania seksualności osób z niepełnosprawnością intelektualną. W pierwszej części pracy wyjaśniono na czym polega rozwój płciowości u człowieka i jakie są jego zakłócenia. Ponadto opisano zachowania seksualne, jakimi kierują się niepełnosprawni w swoich poczynaniach. Następnie zaprezentowano sposoby wykorzystywania seksualnego oraz podejścia do seksualności osób z niepełnosprawnością intelektualną. Ostatni podrozdział został poświęcony roli rodziców w rozwoju psychoseksualnym osób z omawianym zaburzeniem. Trzeci rozdział pracy dotyczył zagadnień związanych z metodologią przeprowadzania badań pedagogicznych. Została ona szeroko omówiona pod kątem wyjaśnienia zasadniczych terminów, a także związanych z nimi problemów i hipotez, zmiennych, wskaźników, metod oraz technik i narzędzi badawczych. W rozdziale zaprezentowano założenia badawcze oraz strategię badań. W ostatnim podrozdziale została opisana dogłębna charakterystyka terenu i populacji badań. Rozdział czwarty był analizą i interpretacją wyników badań przeprowadzonych wśród nauczycieli uczących w szkołach specjalnych. W zakończeniu zweryfikowano postawione hipotezy oraz dokonano ogólnych spostrzeżeń dotyczących tematu oraz wyników otrzymanych badań. W pracy napisano również bibliografię oraz aneks.

W związku ze zwiększającą się liczbą urodzeń dzieci, u których diagnozuje się różne choroby lub niepełnosprawności temat wczesnego wspomagania rozwoju dzieci jest niezwykle istotny. W pierwszym rozdziale zawarte zostały definicje i pojęcia związane z wczesnym wspomaganiem rozwoju. Wyodrębnione zostały terapie, stymulacje rozwoju, a także przedstawione zostały problemy rozwojowe oraz funkcjonowanie wczesnego wspomagania w otoczeniu dziecka. W drugim rozdziale uwzględnione zostały pojęcia związane z niepełnosprawnością intelektualną i jego przyczyny. Przedstawiono również obraz rodziny dziecka z niepełnosprawnością intelektualną. Trzeci rozdział jest rozdziałem metodologicznym. Wyodrębnione zostały w nim: przedmiot, cel i problemy badawcze. Czwarty rozdział dotyczy analizy i interpretacji wyników badań.

W pracy podjęto problematykę niepełnosprawności intelektualnej. Celem badań był opis i analiza sytuacji dziecka z niepełnosprawnością intelektualną w szkole podstawowej ogólnodostępnej. Praca składa się z czterech rozdziałów.W pierwszej teoretycznej części zamieszczono definicje, klasyfikację poruszonego zagadnienia. Zwrócono również uwagę na funkcjonowanie dziecka z niepełnosprawnością intelektualną w środowisku rodzinnym i rówieśniczym. W drugiej części pracy zaprezentowano problem z perspektywy szkolnej. Opisano metody i formy udzielanej pomocy uczniowi z tym zaburzeniem. Przedstawiono charakterystykę sylwetki nauczyciela oraz ucznia.Wyodrębniono strategie edukacyjne stosowane w systemie szkolnym wobec uczniów z niepełnosprawnością. W następnym rozdziale zajęto się metodologią badań własnych.Określono tam cel i przedmiot badań oraz problem badawczy. Opisano również zastosowaną w badaniach strategię oraz metody i techniki badawcze. W czwartym rozdziale przedstawiono analizę przeprowadzonych badań. Całość pracy podsumowano zakończeniem, w którym odpowiedziano na pytanie, czy dziecko z niepełnosprawnością intelektualną w szkole podstawowej ogólnodostępnej stanowi problem lub wyzwanie.