W swojej pracy poszukuję odpowiedzi na pytanie jakie oczekiwania konstruuje młodzież ponadgimnazjalna wobec doradców zawodowych. Wybór ścieżki zawodowej, a więc pewnego rodzaju pierwszy krok w dorosłość jest dla młodego człowieka trudnym zadaniem. Okres adolescencji w jakim znajduje się młodzież ponadgimnazjalna charakteryzuje się dużą dynamiką przemian, na które młode osoby niejednokrotnie nie są przygotowane. Młodzież na swojej drodze napotyka różnego typu bariery i potrzebuje profesjonalnego wsparcia, aby je pokonać. Uczniowie stają przed koniecznością wyboru, koniecznością dookreślenia swoich oczekiwań i wkroczenia na rynek pracy. Jest to też więc czas, w którym młodzież sprawia wiele problemów, wchodzi w konflikty z otoczeniem oraz kieruje się wyidealizowanym obrazem świata. Rozpoznanie i ukazanie uczniowi jego predyspozycji, zasobów i talentów jakie posiada oraz zestawienie ich z ofertą rynku pracy może okazać się decydującym momentem, który pozwoli uczniowi szerzej spojrzeć na przyszłość i możliwości, jakie ona ze sobą niesie. Przeprowadzone przeze mnie badania odnośnie oczekiwań uczniów względem doradców zawodowych pozwoliły na zarysowanie oczekiwanego przez młodzież modelu poradnictwa. Moja praca składa się z czterech rozdziałów. W pierwszym rozdziale pod tytułem Poradnictwo zawodowe i jego rola przedstawiam sposoby definiowania poradnictwa oraz poradnictwa zawodowego oraz koncepcje poradnictwa, wyodrębnione przez Alicję Kargulową. Przybliżam specyfikę poradnictwa dla dorosłych, omawiam uwarunkowania prawne dotyczące realizacji poradnictwa zawodowego w szkołach. Przedstawiam również formy poradnictwa realizowane w szkołach oraz osobę doradcy. W pierwszej części mojej pracy omawiam też kwestie etyki w pracy doradcy. W drugim rozdziale pod tytułem Konstruowanie przyszłości zawodowej młodzieży we współczesnym świecie omawiam sytuację młodzieży wkraczającej na rynek pracy oraz dokonuję charakterystyki pokolenia. Przedstawiam etap rozwoju na jakim znajduje się młodzież ponadgimnazjalna. Omawiam też czynniki wpływające na kształtowanie się obrazu zawodowego u młodych osób. Dokonuję rozróżnienia oczekiwań, preferencji i zainteresowań. Charakteryzuję też działania poradnicze realizowane w szkołach. W rozdziale trzecim pod tytułem Metodologia badań własnych omawiam założenia teoretyczne prowadzonych badań. Przedstawiam i definiuję też przedmiot i cel moich badań, dokonuję wyodrębnienia problemów, hipotez, zmiennych oraz wskaźników. Opisuję strategię badań w której prowadzone były moje badania oraz opisuję metody i techniki stosowane w badaniach. Opisuję również przebieg oraz organizację badań. Rozdział czwarty pod tytułem Oczekiwania młodzieży szkół ponadgimnazjalnych wobec doradców zawodowych- analiza i interpretacja badań w całości poświęcony jest przeprowadzonym przeze mnie badaniom. W rozdziale tym przedstawiam wyniki badań, dokonuję ich interpretacji oraz przedstawiam wnioski z badań.

Napisana przeze mnie praca magisterska skupia się wokół tematu Dorosłych Dzieci Alkoholików oraz syndromu z jakim część z nich się zmaga. Ukazanie charakteru problemu wymagało przybliżenia poszczególnych pojęć bezpośrednio związanych z tematyką DDA co uczyniłam na kolejnych etapach pracy. W pierwszym rozdziale skupiłam się na omówieniu czym jest uzależnienie, jakie są jego przyczyny, fazy, typy oraz bezpośrednie skutki. Ukazałam również, że funkcjonowanie rodziny jest sprężystym, zawiłym i wielopłaszczyznowym procesem, ciągiem przyczynowo – skutkowych sytuacji uwikłanych w rozległy kontekst zdarzeń i powiązań pozarodzinnych oraz, że utratę równowagi struktury rodziny powodują połączenia stresorów pochodzących z różnych źródeł, które wytwarzają i utrwalają kryzys w rodzinie. Jeżeli w życiu codziennym, rodzinnym narastają niekorzystne i uciążliwe sytuacje, w których brakuje więzi emocjonalnych wtedy rodzina nie jest w stanie prawidłowo wypełniać przewidzianych i założonych funkcji, a jej działalność wychowawcza, socjalizacyjna i opiekuńcza jest bardzo ograniczona. Do takich niekorzystnych i uciążliwych sytuacji zaliczyć można uzależnienie od alkoholu i funkcjonowanie w dysfunkcyjnym systemie rodzinnym. W drugim rozdziale wskazałam kiedy narodziła się i jaką rolę pełniła koncepcja DDA, jakie cechy są charakterystyczne dla syndromu DDA, jakie schematy postępowania władają życiem osób wychowujących się w rodzinach alkoholowych. Za istotne uznałam również nawiązanie do tematu współuzależnienia dzieci alkoholika, jako zjawiska przepowiadającego pojawienie się trudności w funkcjonowaniu w życiu dorosłym oraz jego uwarunkowań i przejawów. Trzeci rozdział poświęcony został przedstawieniu założeń teoretycznych moich badań i ukazaniu powodów dla których zagadnienie to powinno być podejmowane. Określiłam w nim również problemy badawcze, metodę badań, paradygmat w jakim badania te są osadzone oraz przedstawiłam ich przebieg i organizację. Ostatnia czwarta część pracy skupia się wokół krótkiej prezentacji moich rozmówców, przytoczenia narracji z przeprowadzonych wywiadów, analizy i interpretacji wyników badań pod kątem określonych wcześniej problemów szczegółowych oraz ogólnego podsumowania efektów mojej pracy.

Inspiracją do napisania pracy na temat "oferty szkół specjalnych w opinii rodziców dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w wybranych placówkach na Górnym Śląsku" było moje zainteresowanie zagadnieniem tych szkół wyniesione już ze studiów licencjackich z zakresu oligofrenopedagogiki. W niniejszej pracy postanowiłam sprawdzić, czym kierują się rodzice wybierając dla swojego dziecka odpowiednią placówkę, jaka kwestia jest tą najważniejszą? Chciałam poznać ich opinię na temat proponowanych przez ich placówki ofert edukacyjnych, przez co utworzył się problem główny. Dzieląc go na problemy szczegółowe postanowiłam dowiedzieć się, jakimi argumentami kierują się rodzice dzieci z niepełnosprawnością intelektualną wybierając daną szkołę i jaki wpływ na tą opinię może mieć jej aktualna oferta. Praca podzielona jest na 4 rozdziały. Pierwszy z nich to teoretyczne ujęcie zjawiska niepełnosprawności intelektualnej, mianowicie zmienność pojęcia w zarysie historycznym, współczesne ustalenia terminologiczne i klasyfikacja. Zawiera także temat funkcjonowania dzieci z niepełnosprawnością oraz sytuacje jego rodziny. Drugi rozdział kontynuuje teoretyczną część pracy uzpełeniając kwestię dziecka w systemie oświaty. Kolejny rozdział to metodologia badań własnych. Został w nim doprecyzowany cel pracy, problematyka, hipotezy badawcze, wskaźniki oraz obszar badawczy. Czyli wszystkie istotne założenia, które rozwinięte zostały na kolejnym etapie mojej pracy. Ostatni rozdział zwiera analizę wyników badań, opis kolejnych pytań z kwestionariusza ankiety, odpowiedzi respondentów, oraz opracowane na ich podstawie ogólne podsumowanie - wyjaśnienie problemu badawczego i potwierdzenie założonych na początku hipotez. Zakończenie stanowi konkluzję całości. Poza opracowaniem merytorycznym praca zawiera bibliografię, spis tabel, spis używanych skrótów i aneks.

Niniejsza praca magisterska porusza problematykę funkcjonowania dziecka z autyzmem w przedszkolu integracyjnym, to opis interakcji i relacji zachodzących między dziećmi z autyzmem uczęszczającymi do przedszkola , a ich rówieśnikami i opiekunami. Pierwszy rozdział pracy dotyczy charakterystyki autyzmu, która dokonana została na podstawie literatury z wykorzystaniem pozycji literackich wielu uznanych specjalistów w dziedzinie tego zaburzenia. Zawiera on rys historyczny autyzmu, charakterystykę dziecka i jego rozwoju społecznego, możliwe przyczyny jego powstania, współczesne kryteria diagnostyczne oraz opis sytuacji rodziców dziecka, ich reakcji na diagnozę zaburzeń autystycznych u dziecka. W kolejnym rozdziale scharakteryzowana została integracyjna placówka przedszkolna na podstawie statutu, opisana idea integracji i sposoby jej realizacji, a także metody wsparcia dziecka z niepełnosprawnością wykorzystywane w przedszkolach. Rozdział trzeci ma charakter metodologiczny, opisuję w nim wybraną strategię badawczą, a także wykorzystane metody i techniki oraz nakreślam czytelnikowi postawione problemy badawcze.Na potrzeby pracy przeprowadzone zostały badania o charakterze jakościowym w jednej z prywatnych placówek integracyjnych znajdujących się we Wrocławiu, materiał badawczy zebrany został poprzez rozmowy z rodzicami i pedagogami, wnikliwą obserwację chłopców, a także analizę dokumentacji dotyczącej badanych wychowanków. Głównym problemem badawczym mojej pracy jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie, jak funkcjonują dzieci z autyzmem w przedszkolu integracyjnym. W ostatnim empirycznym rozdziale zawarty został obszerny opis funkcjonowania badanych chłopców z uwzględnieniem relacji między rówieśnikami i z opiekunami zajmującymi się nimi w przedszkolu. W tym rozdziale poruszona została także kwestia zgłaszanych przez rodziców problemów oraz ich subiektywnej oceny funkcjonowania dzieci w przedszkolu. Napisana przeze mnie praca magisterska prezentuje funkcjonowanie dziecka z autyzmem w przedszkolu integracyjnym, pokazuje jak radzi sobie dziecko z autyzmem w grupie dzieci w normie rozwojowej, jak jest przez nich postrzegane i jak mogą wyglądać jego kontakty z rówieśnikami. Opisane są też pozytywne skutki obecności dzieci z autyzmem zarówno w grupie dzieci z zaburzeniem, jak i pozostałych. Poruszona została także ważna kwestia, jaką jest zapewnienie wszystkim dzieciom warunków sprzyjających integracji, wszechstronnie stymulujących ich rozwój, by przedszkola, szkoły i żłobki stanowiły miejsce nawiązywania wzajemnych relacji i wspólnego zdobywania edukacji.

Autor podjął temat współczesnego ojcostwa, skupiając się na opisie i analizie doświadczeń ojców wychowujących dzieci z chorobą nowotworową. W części teoretycznej zawarto definicje ojcostwa, opis historycznie kształtującej się roli ojca w rodzinie oraz wybrane problemy współczesnej rodziny z uwzględnieniem niedostatecznej obecność ojców. W kolejnych rozdziałach autor umieścił podstawowe informacje o przewlekłych chorobach dziecięcych z wyróżnieniem najczęściej spotykanych chorób nowotworowych, takich, jak białaczka, guz mózgu i chłoniak. Poruszono też problematykę leczenia i opieki nad chorymi dziećmi, koncentrując się na roli ojców w tych trudnych dla całej rodziny sytuacjach. W dalszej części zebrano główne zagadnienia metodologiczne, związane z prowadzeniem badań pedagogicznych. Autor wskazał przedmiot i cel swoich badań oraz przedstawił problemy badawcze i przyjętą strategię badań. Opisano też sposób doboru grupy badawczej oraz metodę badań, zastosowaną do zbierania danych. Ostatnia część pracy to analiza i interpretacja uzyskanych wyników badań z uwzględnieniem następujących zagadnień: diagnoza choroby dziecka, faza zaangażowania się w proces leczenia i opiekę na dzieckiem, przyjęte strategie radzenia sobie z chorobą, stan po leczeniu i obecne relacje z dziećmi. W wyniku przeprowadzonych wywiadów autor zaprezentował szereg porad, wskazówek i sugestii dla ojców na temat tego, jak najlepiej poradzić sobie z chorobą nowotworową własnego dziecka. Badania potwierdziły, że niezmiernie istotna jest obecność przy chorym dziecku obojga rodziców. Każde z nich ma do wykonania swoje zadania. Ojcowie w wielu sprawach są wręcz niezastąpieni. Potrafią nieco bardziej trzymać emocje na wodzy, choć wcale nie wykazują się mniejszą wrażliwością. Autor podsumowuje, że ojcowie potrafią zaopiekować się swoimi dziećmi równie dobrze, a czasem i lepiej od swoich żon. A matki powinny bardziej zaufać swoim mężom w kwestii opieki na dziećmi i chętniej dzielić się z nimi obowiązkami.

Praca ma na celu określeniu roli nauczyciela w procesie wspierania dziecka z ryzkiem dysleksji. Problem ten został uznany za istotny, ponieważ ryzyko dysleksji dotyczy dzieci w wieku przedszkolnym, a jego pierwsze objawy można zauważyć już w wieku poniemowlęcym. Dlatego nauczyciel pełni w procesie wspierania dziecka bardzo ważną rolę, której poświęcono niniejsze badania. Praca ma charakter teoretyczno – badawczy i składa się z czterech rozdziałów. Rozdział pierwszy wyjaśnia terminologię oraz rys historyczny pojęcia „dysleksja”. Zostały ukazane w nim różne koncepcje dysleksji wyjaśniające jej etiologię, klasyfikacje i typologie przedstawiające charakterystykę specyficznych trudności w uczeniu się oraz objawy tego zaburzenia. Wyjaśniono również terminologię pojęcia „ryzyko dysleksji”, uwzględniając objawy oraz wskazując na konieczność wczesnego rozpoznania i wsparcia dziecka zmagającego się z tym problemem. W rozdziale drugim została przedstawiona rola nauczyciela w ujęciu historycznym. Następnie scharakteryzowano klasyfikacje kompetencji nauczycielskich oraz zadania (funkcje) współczesnego nauczyciela. Dokonano szczegółowego opisu tytułowej roli nauczyciela, zawierającego wyjaśnienie czym jest rola społeczna i zawodowa, a także jakie role może pełnić nauczyciel we współczesnej rzeczywistości szkolnej. Został także scharakteryzowany nauczyciel w kontekście zadań i powinności względem dzieci z trudnościami edukacyjnymi. W rozdziale trzecim zostały ukazane założenia metodologiczne badań własnych, takie jak cel i przedmiot badań, problemy badawcze, strategia badań, metody, techniki i narzędzia badawcze. Na koniec dokonano opisu terenu badań oraz badanej populacji, jaką były nauczycielki wychowania przedszkolnego. Rozdział czwarty został poświęcony analizie i interpretacji badań w oparciu o wywiady przeprowadzone z nauczycielkami wychowania przedszkolnego. Skupiono się na czterech głównych obszarach, które składają się na rolę nauczyciela, takich jak kompetencje nauczycieli, ich zadania (funkcje), stosunek emocjonalny oraz współpraca z rodzicami. Dokonano podsumowania przeprowadzonych badań określając jakie role pełnią nauczyciele wobec dzieci ryzyka dysleksji. W zakończeniu pracy udzielono odpowiedzi na główne pytanie badawcze, a także umieszczono opracowany dla nauczycieli schemat ogólnej strategii postępowania wobec dzieci z grupy ryzyka dysleksji. Dodatkowo przedstawiono propozycje metod i form pracy z dzieckiem z ryzykiem dysleksji.

Tematy dysleksji i samooceny były wielokrotnie poruszane w literaturze naukowej. Zagadnienia te były badane pod wieloma aspektami. Niewiele jest natomiast badań na temat samooceny uczniów z dysleksją. Niniejsza praca jest na temat „ Samoocena uczniów z dysleksją uczęszczających do szkół gimnazjalnych”. Niniejsza praca ma charakter empiryczny, a celem jej było zbadanie poziomu samooceny u uczniów z dysleksją uczęszczających do szkół gimnazjalnych. Rozdział pierwszy zatytułowany „Problematyka dysleksji w ujęciu literatury przedmiotu” ma na celu wyjaśnienie samego pojęcia dysleksji, przytoczenie przyczyn i symptomów dysleksji, opis diagnozy dysleksji oraz przytoczenie terapii i profilaktyki dysleksji. Rozdział drugi zatytułowany „Samoocena w literaturze przedmiotu” ma na celu wyjaśnienie pojęcia samooceny, przytoczenie rodzajów samooceny, opis rozwoju samooceny w ontogenezie, przytoczenie czynników kształtujących samoocenę oraz podanie przykładowych gier i zabaw wzmacniających samoocenę dzieci. Rozdział trzeci „Metodologia badań” to wyjaśnienie wszystkich pojęć związanych z metodologią badań, a także opis metod i technik wykorzystanych w pracy oraz charakterystyka osób badanych. W pracy został wykorzystany kwestionariusz Leona Niebrzydowskiego oraz ankieta własna. Zastosowane techniki posłużyły do przebadania 48 uczniów z dysleksją, uczęszczających do trzech różnych szkół gimnazjalnych we Wrocławiu, w celu zbadania ich poziomu samooceny. Ostatni rozdział „Poziom samooceny u uczniów z dysleksją- analiza i interpretacja wyników badań” to zestawianie wszystkich wyników uzyskanych w ankiecie i kwestionariuszu, a także interpretacja tychże wyników. W pracy badawczej zostały sformułowane następujące problemy badawcze. Problem główny: 1. Jaki poziom samooceny przejawiają uczniowie z dysleksją? Problemy szczegółowe: 1. Jaka zależność występuje pomiędzy samooceną uczniów z dysleksją a ich wiekiem i płcią? 2. Jaka korelacja występuje między samooceną uczniów z dysleksją a ich wynikami w nauce? 3. Czy problemy dyslektyczne mają wpływ na rodzaj zainteresowań badanych uczniów? Do problemów badawczych zostały sformułowane następujące hipotezy. Hipoteza do problemu głównego: 1. Na podstawie analizowanej literatury i własnych doświadczeń można wysunąć hipotezę, że uczniowie przejawiają raczej niską samoocenę. Hipotezy do problemów szczegółowych: 1. Płeć i wiek mają duży wpływ na samoocenę uczniów z dysleksją. 2. Wysoka samoocena odpowiada bardzo dobrym wynikom w nauce. 3. Problemy dyslektyczne wpływają na rodzaj zainteresowań badanych uczniów. Analiza wyników przeprowadzonych badań nie potwierdziła hipotezy sformułowanej do problemu głównego. Nie potwierdziła też dwóch hipotez sformułowanych do dwóch pierwszych problemów szczegółowych. Potwierdziła natomiast ostatnią hipotezę dotyczącą wyboru zainteresowań.

Problematyka tej pracy dyplomowej oscyluje pomiędzy aspiracjami zawodowymi i edukacyjnymi studentów pedagogiki umieszczonymi w kontekście obecnej sytuacji na rynku pracy. Celem teoretycznym pracy było pogłębienie i uaktualnienie wiedzy na temat aspiracji studentów pedagogiki. Celem praktycznym wypracowanie strategii ułatwiającej wejście na rynek pracy. W celu uzyskania pełnej wiedzy na dany temat, przeanalizowana została dostępna literatura w zakresie aspiracji oraz dane statystyczny dotyczące sytuacji na dolnośląskim rynku pracy. W celu przeprowadzenia badań zaprojektowany został kwestionariusz ankiety, który był wypełniony przez stu studentów pedagogiki na różnym poziomie kształcenia. Problematyka aspiracji zawodowych i edukacyjnych mimo pozornie całościowego wyczerpania, wymaga ciągłego badania ponieważ równolegle z intensywnymi zmianami w otaczającej nas rzeczywistości zmieniają się również nasze oczekiwania i możliwości ich realizacji. Dane te dają możliwość efektywnego reagowania na wszelkie zmiany.

Inspiracją do napisania pracy na temat „stymulacji rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym metodą Marii Montessori” była dla mnie praca zawodowa w przedszkolu prowadzonym metodą montessoriańską. W taki właśnie sposób osobiście dogłębnie zapoznałam się z pedagogiką Montessori, jej koncepcją, założeniami i celami w pracy z dziećmi. Metoda opiera się na okazywaniu szacunku, samodzielności oraz stymulowaniu różnych sfer rozwoju dziecka poprzez korzystanie z montessoriańskich materiałów i pomocy dydaktycznych oraz z przygotowanego otoczenia. W swojej pracy przedstawiam koncepcję pedagogiki Marii Montessori, zarys systemu wychowawczego na którym bazowała Maria, a także opisałam oraz zaprezentowałam najbardziej znane pomoce i materiały, które są wykorzystywane w realizacji metody. Celem mojej pracy było ukazanie potencjału metody Marii Montessori ukierunkowanego na stymulację rozwoju dzieci w wieku przedszkolnym, a korzystny wpływ tej metody potwierdziły moje badania.

Od wieków człowiek i pies przemierzali wspólnie świat w poszukiwaniu lepszego życia. Ich relacja ciągle się zmieniała, a ludzkość latami zgłębiała wiedzę dotyczącą tych czworonożnych istot. Kształtowało się to na przełomie tysięcy lat i w dzisiejszych czasach psy stały się nieodłącznym towarzyszem nas, ludzi. Korzystając z ich wielkiej chęci do współpracy z człowiekiem, zaczęto je przystosowywać do poszczególnych zadań. Jednym z rodzajów pomocy jest właśnie dogoterapia, która dopiero powoli zyskuje zwolenników i zaczyna być stosowana w coraz to większej ilości placówek. Specjalne potrzeby edukacyjne charakteryzują dzieci, które z różnych powodów mają problemy z uczeniem się. Pojęcie to obejmuje swoim zakresem wiele zaburzeń, które dotykają dzieci i uniemożliwiają im normalny i prawidłowy rozwój. Miedzy innymi zaliczają się do nich: mutyzm wybiórczy, nadpobudliwość psychoruchowa, autyzm i Zespół Downa. Na przykładach dzieci przejawiających objawy wyżej wymienionych dysfunkcji przeprowadziłam badania do mojej pracy. Dogoterapia jest metodą, która polega na włączaniu w działania terapeutyczne psa. W Polsce jest jeszcze stosunkowo nowa, ale powoli zyskuje na uznaniu. Możliwość jej szerokiego zastosowania powoduje, że jej odbiorcą może być każdy człowiek bez względu na wiek czy rodzaj problemów. Ważnych czynnikiem tych zajęć jest pies, który musi być specjalnie przygotowany do takiej pracy oraz mieć stworzone do tego odpowiednie warunki. Jednak największa odpowiedzialność spoczywa na przewodniku, dogoterapeucie, który musi posiadać wszechstronną wiedzę na temat dzieci, konkretnych zaburzeń, a także potrzebach i komunikacji psów. Gdy dziecko nie ma przeciwskazań do udziału w zajęciach z psem, odpowiednie przygotowanie przewodnika może pomóc w osiąganiu dużych efektów terapii. Chcąc odpowiedzieć sobie na pytanie problemowe jakim jest: Jak dogoterapia oddziałuje na rozwój dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi?, posłużyłam się badaniami jakościowymi. Pomogły mi w tym również pytania szczegółowe, które zdefiniowałam następująco: - Jaką różnicę w zachowaniu się dzieci można dostrzec podczas zajęć z udziałem psa? - Jak temperament psa wpływa na zaburzenia jakie prezentuje dziecko? - Jak osiągnięcia terapeutyczne przekładają się na codzienne życie badanych dzieci? - Na który rodzaj zaburzeń prezentowanych przez dzieci dogoterapia wpływa najkorzystniej? W badaniu uczestniczyło pięcioro dzieci. Moje dłuższe obserwacje wraz z wywiadami, przeprowadzonymi z nauczycielkami oraz dogoterapeutą pozwoliły na dokładne sprawdzenie tego, jak rzeczywiście dogoterapia wpływa na ich rozwój. Szybko dało się zauważyć zdecydowaną zmianę w zachowaniu dzieci w obecności psa. Sprawiał, że były bardziej aktywne i chętne do podejmowania wszelkich działań. Dodatkowo odpowiednie dobranie psa do osobowości i temperamentu danego dziecka, pozwoliły na lepszą współpracę pomiędzy podopiecznym a psem, co w konsekwencji przeniosło się na większe osiągnięcia terapeutyczne.

Niniejsza praca podejmuje problematykę doświadczenia śmierci rodzica w dzieciństwie w odbiorze dorosłej osoby. Śmierć jest pojęciem trudnym, dla wielu ludzi jest to temat tabu, na który nie wolno rozmawiać w towarzystwie a już na pewno nie w obecności dzieci. Niejednokrotnie konsekwencją takich sytuacji jest brak wsparcia dziecka ze strony rodziców i specjalistów. Dziecko pozostawione same sobie gubi się, nie radzi z emocjami przez co nie jest w stanie pożegnać się z ojcem lub matką i przejść procesu żałoby, do której i ono ma prawo. W rozdziale pierwszym teoretycznym ukazana została rodzina w świetle literatury. Wyjaśnione zostało pojęcie rodziny, funkcje oraz typy rodzin. Przedstawione zostały także postawy rodzicielskie i ich związek z wychowaniem dziecka, konsekwencje postaw rodzicielskich i stylów wychowawczych matki i ojca oraz znaczenie rodziny w życiu człowieka. Rozdział drugi zawiera ujęcie śmierci w wymiarze tanatologicznym. Przedstawione zostało także to, jak śmierć rozumiana jest przez dzieci. Poruszone zostały fazy adaptacji do śmierci ojca i matki, funkcjonowanie rodziny niepełnej oraz terapia i formy pomocy rodzinie. W rozdziale trzecim przedstawione zostały zagadnienia metodologiczne tj. cel i przedmiot badań, problemy badawcze, strategie, metody i techniki badań oraz dobór próby badawczej. W rozdziale czwartym doszło do analizy przeprowadzonych wywiadów narracyjnych. W tej części zostały opracowane zagadnienia sposobu przekazania informacji o śmierci rodzica, procesu żałoby, emocji doświadczanych przez osoby dotknięte śmiercią rodzica okresu szkolnego oraz znaczenia tego przeżycia w dorosłym życiu.

Wczesne wspomaganie rozwoju dzieci z zespołem Aspergera ma ogromne znaczenie dla ich prawidłowego funkcjonowania w codziennym życiu.Stanowi ono kluczowy etap dla dalszego postępowania terapeutycznego,bowiem zapobiega pogłębianiu się istniejących zaburzeń oraz eliminuje powstawanie kolejnych nieprawidłowości. Rozpoczynane we wczesnym dzieciństwie przynosi najwięcej korzyści dziecku, ale także całej jego rodzinie. Niniejsza praca analizuje skuteczność i znaczenie wczesnego wspomagania rozwoju na przykładzie dzieci z zespołem Aspergera i udzielonych przez ich rodziców informacji. Celem pracy jest zbadanie skuteczności wczesnego wspomagania rozwoju dziecka z zespołem Aspergera w opinii rodziców. Niniejsza praca składa się z czterech rozdziałów.Rozdział pierwszy przedstawia w oparciu o literaturę przedmiotu wyjaśnienia terminologiczne związane z wczesnym wspomaganiem rozwoju. Opisano w nim także podstawy teoretyczne, cele i zasady organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci. W rozdziale został opisany również aspekt prawny wczesnej interwencji. W powyższym rozdziale szczególnie ważny jest podrozdział wspominający o rodzinie dziecka i jej udziale we wczesnym wspomaganiu rozwoju,a także możliwościach jej wsparcia.Poruszone zostały kwestie specyfiki funkcjonowania rodzin posiadających niepełnosprawne dziecko,potrzeb rodziców,konieczności ich wsparcia i dostarczenia pomocy nie tylko tej informacyjnej,ale przede wszystkim emocjonalnej.Zwrócono także uwagę na konieczność uwzględniania w programach wczesnego wspomagania rozwoju dzieci modelu skoncentrowanego na rodzinie,opierającego się na współpracy,wzajemnych relacjach,szacunku,zaufaniu,empatii oraz otwartej komunikacji.Na zakończenie rozdziału zostały opisane zalety i korzyści płynące z wczesnego wspomagania rozwoju dzieci. Rozdział drugi niniejszej pracy zawiera najważniejsze informacje dotyczące zespołu Aspergera.Przedstawiony został rys historyczny zaburzenia oraz wszelkie wyjaśnienia terminologiczne. Zespół Aspergera został opisany jako całościowe zaburzenie rozwojowe mieszczące się w spektrum autyzmu,którego przyczyny pomimo licznych badań i obserwacji nie są znane.Jako kolejne zostały przedstawione wykorzystywane w trakcie diagnozy kryteria diagnostyczne zespołu Aspergera na podstawie ICD-10, skali opracowanej przez Gilberga oraz według DSM-IV, a także nowej klasyfikacji zaburzeń psychicznych DSM-5. W powyższym rozdziale znajdziemy także ogólną charakterystykę dziecka z zespołem Aspergera oraz opis najczęściej przejawianych symptomów, które sprowadzają się do czterech charakterystycznych cech takich jak:zaburzone interakcje społeczne, kłopoty z komunikacją i porozumiewaniem się, nietypowe zainteresowania oraz stereotypowe zachowania i rytuały. Bardzo istotny z punktu widzenia rodzica i nauczyciela jest także opis przebiegu rozwoju dziecka z ZA. Ostatni podrozdział zawiera informacje na temat wybranych metod i form terapii wspomagania rozwoju dzieci z zespołem Aspergera. W rozdziale trzec

Alternatywne oraz wspomagające metody komunikacji są coraz szerzej omawianym i prezentowanym zagadnieniem. Stwarzają dzieciom niemówiącym, lub zmagającym się z ograniczoną zdolnością mówienia szansę na porozumiewanie się bez barier,a także swobodne funkcjonowanie. Główny cel pracy stanowiło ukazanie problematyki dotyczącej praktycznego zastosowania wyżej wymienionych form porozumiewania się u dzieci w wieku przedszkolnym przez nauczycieli i logopedów. Opracowanie składa się z dwóch części. W części pierwszej, w rozdziale pierwszym skupiono się na przedstawieniu zagadnień związanych z komunikacją międzyludzką, jej ujęciem od strony werbalnej oraz niewerbalnej. W dalszej części rozdziału omówiono czynniki, które stanowią podstawę do rozwoju zdolności, które umożliwiają dziecku nawiązywanie kontaktów słownych z otoczeniem, a także zobrazowano poszczególne etapy składające się na rozwój mowy dziecka i zachodzące w tym okresie modyfikacje. Kolejny rozdział charakteryzuje przyczyny wad mowy oraz wady mowy, które najczęściej występują u dzieci w wieku przedszkolnym.Dokonano tu także rozróżnienia na błąd wymowy i wadę mowy, które w praktyce są bardzo często mylonymi zagadnieniami. W części końcowej rozdziału umieszczono informacje o stanowisku jakie zajmuje nauczyciel odnośnie diagnozowania i terapii zaburzeń mowy u dzieci, jak również oddziaływanie zaburzeń w porozumiewaniu się, na kontakty rówieśnicze dzieci, które się z nimi zmagają. W rozdziale trzecim zostały szczegółowo omówione alternatywne oraz wspomagające metody komunikacji. Akapit ten ujmuje nie tylko formy pracy komunikacji pozawerbalnej. Wprowadza czytelnika w owe zagadnienie, informując go kolejno o miejscu powstania i poszczególnych etapach ich rozwoju, pokazuje jak istotne jest zastosowanie wspomagających lub alternatywnych metod porozumiewania się u dzieci ze znacznymi trudnościami w komunikowaniu się oraz próbę oceny efektywności powyższych metod w terapii dzieci z poważnymi dysfunkcjami. Druga część pracy poświęcona została metodologii i analizie przeprowadzonych badań. zawarto w niej informacje dotyczące założeń badawczych, przedstawiono i omówiono wyniki dociekań. Sposobem wykorzystanym do przeglądu praktycznego zastosowania metod alternatywnych lub wspomagających edukację mowy u dzieci w wieku przedszkolnym był wywiad, przeprowadzony wśród nauczycieli oraz logopedów, pracujących w przedszkolach prywatnych i państwowych, a także obserwacja, która stanowiła uzupełnienie wypowiedzi specjalistów. Wyniki przeprowadzonych badań ukazały, iż metody komunikacji alternatywnej, wykorzystywane do pracy z dziećmi z poważnymi zaburzeniami mowy są stosowane w licznych placówkach edukacyjnych, w których na co dzień uczą się dzieci w wieku przedszkolnym i są tam zadowalająco wspierane przez logopedów i nauczycieli. Przedszkolaki mimo pojawiających się trudności dotyczących adaptacji szkolnej i relacji rówieśniczych są otaczane satysfakcjonującą opieką i wsparciem pedagogów. Badania pokazały

Dzisiejszy rozwój cywilizacyjny w szybkim tempie wpływa na psychologiczne aspekty funkcjonowania w społeczeństwie. Oprócz standardowych zachowań i relacji międzyludzkich, występują również skrajne przypadki psychologicznej rozsypki człowieka. Jest nim wybitnie trudny problem samobójstw, które przede wszystkim dotykają najbliższego środowiska jednostki podejmującej czyn autodestrukcji. W głównej mierze ich matek. Psychologiczna postawa kobiet dotkniętych tym wypadkiem jest podstawą do rozważań w kierunku odczuć, przeżyć, walki z poczuciem utraty kogoś bliskiego, z poczuciem winy i bezradności. Celem badawczym pracy było zbadanie blogów pisanych przez matki dzieci, które popełniły samobójstwo i analiza ich przeżyć, doświadczeń oraz emocji związanych z doświadczeniem straty syna lub córki. Niniejsza praca składa się z czterech rozdziałów. W pierwszym przedstawiłam zjawisko samobójstwa, jego historyczne i teoretyczne ujęcie. Zawarte w tym rozdziale są również statystyki popełnianych samobójstw, wiek samobójców, jak i prawne podejście do aktów samobójczych oraz doświadczenia bliskich w kontekście czynów siucydalnych. W drugim rozdziale skupiłam się głownie na profilaktyce, działaniach prewencyjnych i terapeutycznych wobec dzieci i młodzieży po próbach samobójczych i ich rodzin. Trzeci rozdział to tematyka związana z metodologią badań, w którym zawarłam przedmiot oraz cel badań. Opisałam też pojęcia związane z metodologią, takie jak problemy badawcze, strategia badań oraz metoda i technika badawcza. Ostatni, czwarty rozdział dotyczy analizy i interpretacji zebranego materiału, czyli treści blogów pisanych przez cztery matki, których dzieci popełniły samobójstwo. Podjęte kategorie analizy odnoszą się do emocji matek po stracie dziecka i ich ewolucji, ich radzenia sobie ze stratą oraz poszukiwania wsparcia. Na koniec dociekałam roli blogów przypisywanej przez matki.

W niniejszej pracy magisterskiej sprawdzane są opinie nauczycieli na temat wpływu literatury dziecięcej na stymulowanie rozwoju dzieci przedszkolnych. W badaniach została wykorzystana strategia ilościowa. W pierwszym rozdziale opisywane są: pojęcie literatury i historia jej rozwoju, rodzaje i gatunki literackie, piśmiennictwo w Polsce, istota czytelnictwa oraz charakterystyka literatury dziecięcej i jej znaczenie w rozwoju dziecka. W drugim rozdziale przedstawiona została sylwetka dziecka w wieku od 3 do 6 lat, zmiany zachodzące w rozwoju fizycznym, poznawczym i emocjonalno - społecznym oraz propozycje działań i form zajęć dla nauczycieli w celu stymulacji rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym przez zastosowanie literatury dziecięcej. Trzeci rozdział dotyczy metodologii badań własnych. Przedstawione są kolejno: założenia badawcze, przedmiot i cele badawcze, problemy i hipotezy badawcze, zmienne i wskaźniki, strategia badawcza, metody, techniki i narzędzia badawcze, organizacja badań oraz etyka badań. W ostatnim rozdziale zaprezentowano analizę zebranego materiału. Przedstawiono tu dane, wykresy, obliczenia procentowe oraz porównano uzyskane wyniki. Praca kończy się przedstawieniem wniosków z analizy, gdzie zostają potwierdzone bądź obalone założone hipotezy wraz z odniesieniem do literatury przedmiotu lub innych badań. W podsumowaniu warto zauważyć, że nauczycielki wychowania przedszkolnego wyjątkowo cenią sobie literaturę dziecięcą w pracy dydaktycznej jak i terapeutycznej. W aneksie dołączony jest kwestionariusz ankiety, wykorzystany w badaniach.

Praca magisterska odnosi się do pomocy psychologiczno-pedagogicznej dziecku ze specyficznymi zaburzeniami w uczeniu się, potocznie nazywanymi dysleksją rozwojową. Poruszam w niej kwestię teoretyczną problemu, m.in. historię dysleksji, jej rodzajów, objawów, organizowanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej, form i metod pracy z uczniem w szkole, organizowane zajęcia terapeutyczne w szkole, w pracy zawarta została także podstawa prawna pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Dodatkowo znajduje się tam rozdział metodologiczny, w którym znajdują się takie elementy jak: definicja metodologii, określenie rodzaju badań wraz z ich paradygmatem, problemy badawcze, hipotezy, cele, teren badań oraz etyka pracy badawczej. Celem głównym tej pracy jest poznanie opinii nauczycieli na temat pomocy psychopedagogicznej uczniom edukacji wczesnoszkolnej wykazującym specyficzne zaburzenia uczenia się. Dodatkowo zawartość pracy wzbogaca rozdział poświęcony wnioskom z przeprowadzonych badań, grupą badawczą byli nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej z różnym stażem pracy i odbytych kursach.

Streszczenie pracy magisterskiej pt. Pomoc udzielana małym dzieciom z przejawami choroby sierocej w placówce opiekuńczo – wychowawczej. Głównym celem pracy było określenie skuteczności różnorakich form pomocy i opieki roztaczanych nad dziećmi u których stwierdzono występowanie objawów choroby sierocej, spowodowanych osamotnieniem, bądź innymi czynnikami wynikającymi z aktualnej życiowej sytuacji dziecka. Założeniem pracy było stworzenie zaleceń i propozycji, mających na celu usprawnianie czynności mających na celu szybkie i skuteczne niesienie pomocy oraz roztaczanie opieki nad dziećmi u których stwierdzono występowanie objawów choroby sierocej. W kontekście niniejszej pracy przedmiotem badań jest opieka sprawowana nad dziećmi u których stwierdzono występowanie objawów choroby sierocej. Praca składa się z trzech części. Pierwsza z nich, część teoretyczne wyjaśnia w ujęciu literatury czym jest choroba sieroca, jakie są jej przyczyny, przejawy oraz konsekwencje. Wyjaśnia nam czym jest pomoc psychologiczno – pedagogiczna, jakie są jej rodzaje, w jaki sposób pomagać dzieciom dotkniętym chorobą sierocą oraz jak wygląda organizowanie pomocy w świetle prawa polskiego. W ostatnim rozdziale omówione są rodzaje placówek opiekuńczo – wychowawczych. Zawarta jest tam definicja placówki oraz podstawa prawna. Druga część pracy poświęcona jest metodologii. Przedstawiony jest w niej przedmiot oraz cel badań, problemy badawcze. Opisany jest wybór metod technik i narzędzi badawczych, w tym wypadku posłużę się metodą jakościową, przeprowadzony zostanie wywiad ekspercki z pracownikami placówki opiekuńczo – wychowawczej „Dziecięcy Dom” przy ul. Parkowej 2 we Wrocławiu. W tym rozdziale opisana zostanie też placówka na terenie której będą odbywać się badania oraz przebieg tych badań. Ostatnia trzecia część pracy poświęcona jest przedstawieniu oraz omówieniu wyników badań. Znajdują się tam informacje na temat badanych respondentów. Opisana jest skuteczność działań placówki wielofunkcyjnej, gdzie na podstawie przeprowadzonych wywiadów staram się uzyskać odpowiedzi na postawione wcześniej problemy. Ostatnim etapem jest wyciągnięcie wniosków oraz zaleceń płynących z przeprowadzonych badań.

Celem mojej pracy jest zbadanie opinii studentów na temat jakości i przydatności studiów o specjalności arteterapia. Badanymi są uczestnicy studiów niestacjonarnych podyplomowych i stacjonarnych magisterskich. Temat wydał mi się interesujący, ponieważ będąc studentką podyplomową spotykałam się z dużą ilością skrajnych opinii na temat kierunku. W związku z powyższym na początku przedstawiłam arteterapię i jej miejsca w terapii. Przeanalizowałam etap dorosłości w życiu człowieka z uwzględnieniem rozwoju psychicznego i zadań rozwojowych w tym okresie. Opisałam metodologię badań przechodząc do analizy badań własnych. Przeanalizowałam czynniki wpływające na opinię uczestników studiów na temat kierunku. Przedstawiłam różnicę pomiędzy studiami stacjonarnymi magisterskimi i niestacjonarnymi podyplomowymi. Ukazałam również pozytywne i negatywne aspekty specjalności. Założone cele w mojej pracy zostały zrealizowane,a hipotezy potwierdzone.

Na doświadczenia rodziców wychowujących małe dziecko z zespołem Downa wpływa wiele czynników. Doświadczenia te są bardzo indywidualne unikalne. Mimo intymnych, niepowtarzalnych emocji, sytuacji, można stwierdzić, iż każda z rodzin zmaga się z podobnymi trudnościami i przeżyciami. Każda osoba na swój własny sposób radzi sobie z wiadomością o niepełnosprawności dziecka. Jedni mają w sobie wewnętrzny potencjał, który ułatwia im pogodzenie się, inne osoby potrzebują czasu, by móc zrozumieć to, co się wydarzyło. W pierwszych dniach, miesiącach życia rodzice uczą się zachowań dziecka, poznają jego potrzeby, ale także stają się odpowiedzialni za jego rozwój. Rodzice małego dziecka z zespołem Downa, potrzebują wielorakiej pomocy, wsparcia od strony swoich bliskich oraz instytucji pomocowych. Dzięki temu nie pozostają sami w trudnej i nowej dla siebie sytuacji. Podczas procesu adaptacji do roli bycia rodzicem dziecka z niepełnosprawnością oswajają się z wymaganiami opieki nad dzieckiem oraz dzięki korzystaniu z wczesnej pomocy specjalistów, umożliwiają swojemu dziecku dobry rozwój. W swojej pracy udało mi się zrealizować wyznaczone cele oraz problemy badawcze. Uważam, że warto nadal kontynuować badania na temat doświadczeń rodziców wychowujących dzieci z różnorodnymi niepełnosprawnościami, gdyż postępujący rozwój medycyny i terapii może wpływać na uzyskiwanie nowej wiedzy dopasowanej do potrzeb dziecka oraz rodziców. W badaniach warto także podkreślać zmieniający się obraz rodziny z dzieckiem niepełnosprawnym, który zmienia się z modelu rodziny wyizolowanej na model rodziny w pełni uczestniczącej w życiu społecznym.

Niniejsza praca ma charakter teoretyczno- badawczy. Dotyczy deklarowanych postaw nauczycieli oraz studentów edukacji wczesnoszkolnej wobec dziecka z dysleksją. W części teoretycznej opisane zostały zagadnienia dotyczące dysleksji oraz postawy. Część badawcza przedstawia analizę oraz interpretację zebranych danych za pomocą ankiety. Wynika z niej, że ogólne postawy wobec dziecka z dysleksją w obu grupach są głównie pozytywne. Natomiast różnią się między sobą w poszczególnych komponentach. W komponencie emocjonalnym pozytywniejszym stosunkiem wykazali się studenci edukacji wczesnoszkolnej- w przeciwieństwie do zakładanych nauczycieli w hipotezie. W komponencie poznawczym lepszą znajomością pojęć związanych z dysleksją wykazali się nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej. Podobny wynik uzyskali w komponencie behawioralnym, który mogli egzekwować na podstawie osobistego doświadczenia pracy z uczniami z tą trudnością.

Niniejsza praca ma na celu zaprezentowanie procesu adaptacji dzieci obcego pochodzenia do polskiej szkoły podstawowej. Do jej napisania wykorzystałam materiały zebrane z badań, literaturę, akty prawne oraz rozporządzenia. Z wyników, które udało mi się pozyskać, wynika, że proces ten jest uzależniony od indywidualnego charakteru dziecka, kontaktów rówieśniczych, znajomości języka polskiego oraz od przygotowania placówek edukacyjnych na przyjęcie cudzoziemców. Praca została podzielona na cztery rozdziały. Pierwszy prezentuje procedurę prawną przyjmowania cudzoziemców do szkół oraz możliwości, jakimi ona dysponuje. Drugi przedstawia pojęcie ,,adaptacji’’, a także je charakteryzuje. Rozdział metodologiczny poświęcony został założeniom badawczym, celom, a także metodzie i technikom, które wybrałam do przeprowadzenia badań. Ostatni przedstawia wyniki, które pozyskałam.

Celem pracy jest zachęcenie nauczycieli do przeciwstawienia się agresji oraz zobrazowanie tego zjawiska u dzieci w wieku młodszym szkolnym. Badania mają za zadanie pobudzić wszelkie osoby zaangażowane w rozwój i wychowanie dzieci do przeciwdziałania agresji w tak młodym wieku. W części teoretycznej przedstawiono zjawisko agresji oraz scharakteryzowano wiek wczesnoszkolny. W części empirycznej natomiast opisano badania własne od strony metodologicznej oraz zaprezentowano wyniki tychże badań w ostatnim rozdziale pracy. Rozdział pierwszy obrazuje wszelakie aspekty zjawiska agresji u dzieci: od definicji po profilaktykę. W rozdziale tym ukazano źródła agresji oraz stadia jej rozwoju u dziecka. Przedstawiono także klasyfikację zachowań agresywnych z podziałem na agresję fizyczną i słowną. Kolejny rozdział ukazuje prawidłowy rozwój dziecka w wieku wczesnoszkolnym, czyli w trzech pierwszych latach szkoły podstawowej. W rozdziale tym opisano każdy aspekt rozwoju dziecka: fizyczny, poznawczy, psychoemocjonalny i społeczny. Część teoretyczną kończy przedstawienie dziecka w roli ucznia. Rozdział trzeci stanowią badania własne, opisane pod względem metodologicznym: przygotowania oraz ich przebieg. Wyniki opisane w rozdziale czwartym, przedstawiono na wykresach, aby można było wyciągnąć jednoznaczne wnioski.

Temat mojej pracy magisterskiej brzmi: Zastosowanie bajkoterapii w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym. Bajkoterapia z biegiem lat staje się coraz bardziej popularna, dużo mówi się o jej dobroczynnym wpływie na dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi. Jest to metoda terapeutyczna stosowana w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Terapia bajką jest jedną z wielu metod dydaktycznych, która pomaga dziecku zrozumieć rzeczywistość, wspomaga rozwój, a także pomaga w codziennych trudnościach. Postanowiłam dowiedzieć się, co na jej temat sądzą nauczyciele wychowania przedszkolnego. Badania empiryczne postanowiłam przeprowadzić z nauczycielami przedszkoli, aby dowiedzieć się, jaka jest ich wiedza na temat terapii bajką, czy prowadzą zajęcia z bajkoterapii, jaki jest ich stosunek do tej metody terapeutycznej, jakie problemy psychoemocjonalne dostrzegają wśród swoich uczniów, a także, na jakiego typu problemy wieku przedszkolnego pomaga bajka terapeutyczna. Pierwszy rozdział mojej pracy został poświęcony zagadnieniu bajkoterapii, biblioterapii, z której to terapia bajką się wywodzi, roli bajki w życiu dziecka, pisałam również o trzech rodzajach bajek terapeutycznych, a także o wykorzystaniu jej w pracy z dziećmi. W drugim rozdziale szczegółowo omówiłam rozwój dziecka w wieku przedszkolnym. Pisałam o rozwoju fizycznym, poznawczym, psycho-emocjonalnym, społecznym, o zmianach, jakie zachodzą na poszczególnych etapach rozwoju, a także o zaburzeniach rozwoju typowych w tym wieku. Bajkoterapia wspomaga dzieci w zwalczaniu zaburzeń emocjonalnych, problemów, które przysparzają im wielu trosk, dlatego musiałam opisać zaburzenia w rozwoju zarówno fizycznym, poznawczym, psycho-emocjonalnym, a także społecznym. Trzeci rozdział został poświęcony założeniom metodologicznym badań własnych. Określiłam przedmiot i cel moich badań, problemy badawcze, strategie badawcze, metodę i technikę badań, uwzględniłam również zasady etyczne. Czwarty, a zarazem ostatni rozdział to analiza i interpretacja zebranego przeze mnie materiału. Analizowałam każdy wywiad, pisałam o podobieństwach i różnicach w wypowiedziach moich respondentek. Na przestrzeni ostatnich lat pojawiło się kilka prac dyplomowych poświęconych bajkoterapii, natomiast nie badano opinii nauczycieli przedszkoli na temat tej metody terapeutycznej. Postanowiłam przeprowadzić wywiady z nauczycielami, ponieważ to oni codziennie pomagają dzieciom poradzić sobie z trudnościami, szukają sposobów pomocy, wspierają rozwój swoich uczniów, znają metody pracy z dziećmi z problemami emocjonalnymi. Ze względu na ich wiedzę i doświadczenie mogłam się wiele dowiedzieć, uzyskać rzetelnych odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.

Celem mojej pracy było zbadanie opinii studentów na temat wpływu form rodzinnego wypoczynku na kształtowanie postaw proekologicznej rekreacji. Zainteresowałam się tym problemem ze względu na stale zwiększającą się degradację środowiska naturalnego. Człowiek stanowiąc nieodłączny element natury powinien żyć z nią w zgodzie oraz działać na jej korzyść. Dotyczy to także aktywności wolnoczasowych w przyrodzie oraz ściśle z nimi związanej rekreacji. Zadaniem rodziny oraz całego społeczeństwa jest kształtowanie świadomości ekologicznej dziecka, które dzięki właściwym wzorom, poznanym wartościom oraz przekazanej wiedzy wie w dorosłym życiu jak funkcjonować i wypoczywać w zgodzie z naturą. Moją pracę podzieliłam na cztery rozdziały. Pierwszy odnosi się do terminu wypoczynku, rekreacji, ich form oraz znaczenia rodziny w procesie przygotowywania dzieci do racjonalnego wyboru aktywności wolnoczasowych. Drugi rozdział dotyczy kształtowania postaw proekologicznego wypoczynku i obejmuje takie kwestie jak zdefiniowanie pojęcia ekologii, , jej znaczenia w życiu człowieka oraz wychowania ku ekologii i roli rodziny w tym zakresie. W kolejnym rozdziale przechodzę do metodologii badań własnych. W jej ramach opisuję przedmiot i cel badań, problemy i hipotezy badawcze oraz wyznaczone przeze mnie zmienne teoretyczne i ich wskaźniki. Dodatkowo odnoszę się do strategii badawczej a także metod, technik i narzędzi badawczych. W ostatnim rozdziale odnoszę się bezpośrednio do wyników uzyskanych w ramach moich badań. Tutaj analizuję i interpretuję pozyskane w toku badań dane oraz formułuje na ich podstawie określone wnioski.