Założeniem niniejszej pracy magisterskiej jest poddanie analizie przypadku obrazu aspiracji edukacyjnych i życiowych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych w opinii osoby dorosłej. W pracy magisterskiej zostały zaprezentowane wybrane definicje dotyczące aspiracji, aspiracji edukacyjnych oraz życiowych, rodzinie i rodzinie dysfunkcyjnej. Zostały omówione także funkcje i struktura rodziny. Szczegółowej analizie został poddany obraz aspiracji edukacyjnych i życiowych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych w opinii osoby dorosłej, do której wykorzystano narzędzie badawcze w postaci otwartego wywiadu pogłębionego. Celem pracy było po pierwsze, uzyskanie wiedzy na temat obrazu aspiracji edukacyjnych i życiowych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych w opinii badanej, po drugie poznanie motywów kierowania się wyborem tychże aspiracji osoby dorosłej przywołującej dorastanie w rodzinie dysfunkcyjnej oraz poznanie trudności jakie stawały na drodze do ich realizacji, które miały związek ze środowiskiem rodzinnym. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono przede wszystkim, że rodzina ma znaczący wpływ na rozwój aspiracji edukacyjnych i życiowych dzieci, aczkolwiek wiara we własne możliwości i chęć osiągnięcia wymarzonych celów może racjonalnie wpłynąć na rozwój osobisty. Zaprezentowany w niniejszej pracy obraz aspiracji edukacyjnych i życiowych na podstawie przeprowadzonego badania to w głównej mierze motywacja do działania, kierunek naszego rozwoju. To także ambicja, pragnienie poparte dążeniem do zrealizowania zamierzonych celów.

Savoir vivre jest elementem kompetencji komunikacyjnych, te zaś stanowią jeden z ważniejszych komponentów zasobów współczesnych przedsiębiorstw.Stosowanie zasad etykiety porządkuje, ustala i hierarchizuje relacje w firmie, pozwala na realizowanie czytelniejszych relacji między pracownikami. Zwiększa to efektywność działania przedsiębiorstwa, umożliwiając lepszy obrót informacjami i wiedzą. Wiedza, aby mogła stanowić kapitał, musi być w ruchu, a ruch zapewniają stosunki międzyludzkie. Bazowanie na o komunikacji typowej dla kultury pozwala jednostce na większą swobodę, gdyż jednostka ucząc się zasad poprawnego zachowania posiada szerszą wiedzę o możliwościach zachowań w bardzo wielu kontekstach, jest to zbiór zasad zwiększających zdolność adaptacyjną jednostki.

Niniejsza praca stanowi próbę teoretycznego ujęcia zagadnienia edukacyjnych aspektów zarządzania czasem. Jej celem jest przedstawienie w sposób skondensowany, ale jednocześnie wyczerpujący, teoretycznych aspektów zarządzania czasem, podstawowych założeń edukacji dorosłych oraz zagadnienia szkoleń dla dorosłych. W pierwszym rozdziale, operując się na gruncie teorii andragogicznych oraz teorii zarządzania, opisuje teorie organizacji i zarządzania, proces zarządzania, na który składają się cztery elementy: planowanie i podejmowanie decyzji, organizowanie, przewodzenie, kontrolowanie oraz podstawy zarządzania czasem. Drugi rozdział koncentruje się wokół podstawowych założeń edukacji dorosłych, rozróżniając bliskie, ale niejednoznaczne koncepcje edukacji i uczenia się, zarysowując istotę edukacji dorosłych, w oparciu o wybrane koncepcje andragogicze. Ostatni rozdział opisuje zagadnienie szkoleń dla dorosłych – rozrysowując ich specyfikę. Następnym elementem pracy w tym rozdziale jest aplikacja wybranej teorii andragogicznej do uczenia się "zarządzania sobą w czasie". Zwieńczeniem rozprawy jest analiza szans i zagrożeń zarządzania czasem w kontekście edukacyjnym.

Tematem mojej pracy jest terapia pedagogiczna jako forma wspierania rozwoju motoryki malej dziecka w wieku przedszkolnym. Temat ten wybrałam z uwagi na fakt, iż w codziennej pracy mam kontakt z dziećmi u których jest prowadzona terapia z zakresie motoryki małej. W niniejszej pracy chciałabym przedstawić dzieci, u których te zaburzenia są najbardziej nasilone. Aby przedstawić całościowy obraz problemu została wykonana diagnoza dzieci w dwóch różnych ostępach czasowych, która pozwoliła na opracowanie planu terapeutycznego dla dzieci z owym zaburzeniem oraz wyciągnięcia wniosków po przebytej terapii. Podejmując temat pracy chciałam również pogłębić wiedze w tym zakresie, wskazać przyczyny zaburzeń u dzieci mających trudności w zakresie motoryki małej oraz pokazać jak ważna jest terapia dla dzieci posiadających niniejszą trudność. Starałam się ukazać w jaki sposób wspierać rozwój motoryki małej u dziecka w wieku przedszkolnym. Zawarte w owej pracy informacje mogą być przydatne dla osób, które prowadza zajęcia w zakresie stymulacji ręki w celu prawidłowego wspierania dziecko w rozwijaniu motoryki małej, ale również mogą służyć jako cenne wskazówki dla nauczycieli oraz terapeutów.

Celem mojej pracy jest przekazanie młodzieży wiedzy na temat uzależnień, która może sprawić, iż będą stronić od używek oraz kształtowanie w nich postawy asertywnej. Zaprojektowany warsztat kieruję do młodzieży w wieku 16 lat, która chce poznać problematykę uzależnienia alkoholowego oraz nauczyć się zachowań asertywnych w relacjach z rówieśnikami. Moja praca składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym z nich, zatytułowanym „ Problem spożywania alkoholu przez młodzież szkolną w świetle literatury przedmiotu” przedstawiłam zmiany jakie zachodzą w okresie dorastania, przyczyny, skale oraz specyfikę konsumpcji alkoholu wśród nastolatków w Polsce. Następnie skupiłam się na konsekwencjach spożywania alkoholu w okresie dorastania oraz na mechanizmie powstawania uzależnienia. Na koniec rozdziału przedstawiłam możliwości i formy przeciwdziałania spożywaniu alkoholu przez młodzież szkolną. Rozdział drugi pt. „Podstawy metodyki projektowania szkoleń” zawiera zagadnienia związane z metodyką projektowania działań warsztatowych. W ostatnim rozdziale zaprezentowałam autorski projekt pt. „Zawsze masz wybór. Alkoholowi mówię nie”. Warsztat składa się z dwóch rozbudowanych sesji. W aneksie natomiast załączam szczegółowy konspekt tego warsztatu.

Tematem niniejszej pracy licencjackiej jest rola kuratora sądowego w procesie resocjalizacji nieletnich. Celem pracy jest ukazanie jak istotną rolę w procesie resocjalizacji nieletnich odgrywa nadzór kuratora sądowego, który orzekany jest przez sądy rodzinne jako środek wychowawczo-poprawczy. Praca składa się z trzech rozdziałów, ma charakter teoretyczno-warsztatowy. W oparciu o literaturę, przedstawiono pojęcie i zakres niedostosowania społecznego nieletnich, ich przestępczości, zaprezentowano środki jej zapobiegania oraz scharakteryzowano proces resocjalizacji. Opisano działalność kuratora sądowego dla nieletnich, jego rolę i zadania oraz prawa i obowiązki, a także metody działalności resocjalizacyjnej kuratorów z nieletnimi. W pracy przedstawiono zaprojektowany warsztat, który adresowany jest do słuchaczy I roku Pedagogiki, specjalizacja pedagogika resocjalizacyjna i penitencjarna w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Pedagogiczno-Artystycznej w Kaliszu. Warsztat ma na celu poszerzenie wiedzy jego uczestników w zakresie resocjalizacji osób nieletnich oraz orzekanego wobec nich nadzoru kuratorskiego.

Celem niniejszej pracy dyplomowej, zatytułowanej „Edukacja i terapia poprzez film na podstawie działalności Kina Nowe Horyzonty we Wrocławiu", było zdobycie wiedzy na temat postrzegania przez organizatora oraz animatora projektu Nowe Horyzonty dla Seniora zjawiska edukacji i terapii poprzez film oraz jego oddziaływania na uczestników. Praca składa się z pięciu rozdziałów, z których pierwsze trzy stanowią jej część teoretyczną. Skupiają się one w głównej mierze na pojęciach edukacji oraz terapii i na stosowaniu w nich narzędzia, jakim jest film, a także na działalności instytucji kulturalno-oświatowych w Polsce. Rozdział czwarty, dotyczący metodologii badań własnych, poświęcony został wyjaśnieniu poszczególnych pojęć, koniecznych do przeprowadzenia badania naukowego. Piąty rozdział przedstawia wyniki przeprowadzonego badania, z których wynika, że, zdaniem organizatora oraz animatora projektu Nowe Horyzonty dla Seniora, cykl ten działa na wielu różnych poziomach, łącząc terapię z edukacją filmową i edukacją poprzez film. Postrzega je jednak jako wartość dodaną, nie zaś fundament projektu. Co najważniejsze, cykl z powodzeniem realizuje swoje założenia, czyli aktywizowanie seniorów oraz ułatwianie im dostępu do kultury, a uczestnicy bardzo dobrze się w nim odnajdują i wynoszą z niego szereg korzyści.

W niniejszej pracy zostanie wyjaśnione pojęcie kultury popularnej, jej związku z pedagogiką oraz edukacją. Kultura popularna, media odgrywają w życiu współczesnego człowieka coraz większą rolę, mają ogromny wpływ na tworzenie się światopoglądu, oraz tożsamości młodych ludzi. Są wyznacznikiem panujących norm i zasad. Kultura popularna pełni obecnie rolę edukacji nieformalnej, która cieszy się znacznie większym zainteresowaniem wśród młodzieży niż edukacja formalna. Istotne jest zatem zwrócenie większej uwagi na to, jakie treści docierają do odbiorcy, jaki mają na niego wpływ oraz jakie konsekwencje za sobą niosą. Kultura popularna angażuje odbiorcę w sposób emocjonalny, a jednym z najbardziej angażujących sferę emocjonalną form przekazu jest film lub serial. Praca dotyczy obrazu mężczyzny z uzależnieniem w serialach zatem zostanie poruszony temat współczesnej męskości oraz tego, co dziś oznacza być mężczyzną oraz jakie role społeczne powinien on pełnić. Podjęte zostaną również rozważania na temat tego czego dotyczą stereotypy związane z płcią. Zostanie omówiony temat iluzji rzeczywistości kreowanej przez świat mediów oraz płynące z niego zagrożenia. Podjęty zostanie także temat patologii społecznych, czynników warunkujących uzależnienia oraz uzależnienia dominujące. W badaniach poddane zostaną eksploracji dwie serialowe postaci mężczyzn z uzależnieniem, wcielające się w role głównych bohaterów. W badaniach skupiono się na tym, jak tworzony jest obraz takiego mężczyzny i jak ten wykreowany obraz może oddziaływać na postrzeganie takiego bohatera przez widza.

Tematem mojej pracy magisterskiej jest uzyskanie wiedzy o postrzeganiu przez uczniów zakłócania przez wagary procesu uczenia się. Pierwszy rozdział poświęcony został zagadnieniu dydaktyki – definicji, zadaniom i klasyfikacji oraz omówiony został proces uczenia się i nauczania. W drugim rozdziale skupiono się na celach i zadaniach szkoły oraz postaci nauczyciela. Trzeci rozdział przedstawiał problematykę wagarów – jego definicję, rodzaje, przyczyny i skutki. Czwarty rozdział dotyczył metodologicznych podstaw badań własnych. W ostatnim rozdziale skupiono się na analizie badań własnych na temat wiedzy o postrzeganiu przez uczniów zakłócania przez wagary procesu uczenia się. Badania przeprowadzone zostały za pomocą kwestionariusza ankiety. Do badania przystąpiło 86 ankietowanych.

W pracy magisterskiej jej Autorka podjęła próbę przedstawienia relacji między uczniami a nauczycielami w edukacji alternatywnej w odniesieniu do działalności Autorskiej Szkoły Samorozwoju we Wrocławiu. Poruszona problematyka jest ściśle związana z dokonującymi się obecnie zmianami w szkolnictwie, co za tym idzie, próbami tworzenia w ramach edukacji alternatywnej szkół autorskich, które zmierzają do kreowania przestrzeni dla tworzenia relacji jakościowych, opartych na idei podmiotowego udziału w edukacji i bazujących na wzajemnym szacunku. Wyniki i ustalenia przeprowadzonych badań mają szansę na wniesienie wkładu do wiedzy pedagogicznej o postrzeganiu relacji w środowisku szkolnym w kontekście modyfikacji, które są wprowadzane we współczesnych systemach edukacyjnych.

Praca magisterska dotyczy omówienia poszczególnych elementów procesu kształcenia. Następnie uwaga zostaje skupiona na ocenianiu przez nauczycieli. W części teoretycznej zostały wyróżnione poszczególne funkcje oceniania. Przeprowadzone badania zaś dotyczą poznania opinii uczniów Publicznego Gimnazjum im. Andrzeja Ruszkowskiego w Złoczewie na temat oceniania w ich szkole. Badania te również weryfikują czy w opinii uczniów niniejszej szkoły, ocenianie spełnia swoje funkcje i w jakim stopniu.

Tematem mojej pracy jest „Wartość przyjaźni w doświadczeniu młodych dorosłych”. W części teoretycznej ukazałam definicje, charakterystykę, rodzaje oraz czynniki wpływające na zawieranie przyjaźni. Na tym etapie przedstawiłam także charakterystykę grupy rozwojowej młodych dorosłych oraz zadania rozwojowe, z jakimi borykają się osoby będące w tej fazie. W podstawach metodologicznych zarysowałam jakościowy typ badań, w których wykorzystałam paradygmat interpretatywny. Opisałam metodę biograficzną, którą przedstawiłam za pomocą techniki wywiadu narracyjnego, a materiały zebrałam za pomocą koniecznych narzędzi. W części metodologicznej ujęłam także cel i procedurę badań, problemy badawcze, charakterystykę osób badanych oraz problemy etyczne związane ze zbieraniem materiału. W rozdziale zawierającym materiał empiryczny, zanalizowałam pięć wywiadów oraz dokonałam analizy pola semantycznego słowa „przyjaciel”. Całość pracy zakończyłam refleksjami i wnioskami.

Tematem niniejszej pracy jest homoseksualizm w przestrzeni edukacyjnej. Celem pracy było przede wszystkim przekazanie, w mojej ocenie, najważniejszych aspektów związanych z pojęciem homoseksualizmu. Praca została podzielona na pięć rozdziałów, w tym trzy zawierające teorię dotyczącą głównego tematu, natomiast dwa odnosiły się do warsztatu dla pedagogów. W pierwszej części skupiłam się na kluczowych pojęciach, teoriach dotyczących homoseksualizmu, historii istnienia orientacji homoseksualnej na świecie oraz mentalności naszych rodaków wobec niej. Następnie przeszłam do przeanalizowania pojęcia rodzin pochodzenia oraz rodzin jednopłciowych. W trzecim rozdziale starałam się opisać pojęcie z perspektywy pedagogicznej. Przedstawiłam tu stosunek szkoły i edukacji do orientacji nieheteroseksualnej, a także proponowane terapie homoseksualizmu. Podjęłam również próbę przekazania wskazówek dla rodziców i nauczycieli, jak pracować z dziećmi, u których rozwija się orientacja homoseksualna. Na koniec zaproponowałam warsztat dla pedagogów, który miał na celu pomóc im w pracy z uczniami homoseksualnymi.

Temat niniejszej pracy to "Wykorzystanie metody projektów na zajęciach w klasie III", w której przedstawiam problematykę mieszcząca się w obszarze edukacji regionalnej. Celem, pracy jest pokazanie możliwości pracy metodą projektów, oraz poszerzenie wiedzy uczniów z zakresu edukacji regionalnej. Metoda pracy w małych grupach, praca indywidualna, praca terenowa, elementy metody projektów, są to metody i techniki wykorzystane w mojej pracy. Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy z nich jest teoretyczny zawierający trzy podrozdziały, w których zawarty został proces rozwoju dziecka w wieku wczesnoszkolnym, rola nauczyciela w edukacji oraz przybliżenie metody projektów jako sposobu realizacji zajęć. Rozdział drugi prezentuje cele i założenia projektu, sam projekt oraz kontekst sytuacyjny przeprowadzonych działań. W rozdziale trzecim dokonujemy oceny i analizy wykonanego projektu oraz wyciągamy wnioski na przyszłość.

Praca dotyczy rozumienia pojęcia wstydu oraz jego funkcji w poradnictwie rodzinnym. Praca zawiera analizę definicji wstydu oraz pojęć pochodnych. Podejmuje analizę wstydu zdrowego i toksycznego. Opisane są w niej różne podejścia w terapii wstydu wraz z przykładowymi metodami i technikami pracy.

Współcześnie żyjemy w czasach, w których telewizja i media towarzyszą nam na każdym kroku. Mało kto wyobraża sobie życie bez telefonu komórkowego, czy Internetu. Media tak zawładnęły światem, że w podświadomy sposób sterują naszym umysłem i czasem. Nikt nie zdaje sobie sprawy z tego, jak ogromną moc posiada telewizja i jej przekaz. Wpływa na przekonania i wartości odbiorców, kształtuje ich światopogląd. Widzowie podporządkowują swoje plany pod względem programów wyświetlanych w telewizji, przez co zaniedbują swoje relacje z innymi osobami. Często rezygnują z czasu spędzanego z bliskimi na rzecz ulubionego serialu. Niniejsza praca omawia wszystkie skutki nadużywania telewizji przez dzieci. Począwszy od wpływu na zdrowie, kończąc na wpływie na sferę poznawczą i emocjonalną. Natomiast przedstawione przeze mnie badania pokazują, iż przedszkolaki spędzają przed szklanym ekranem coraz więcej czasu. Rodzice nie wiedzą, jakie skutki wywołuje nadmierne oglądanie telewizji przez ich dzieci. Rozdział pierwszy omawia najważniejsze pojęcia związane z telewizją. Wyjaśniam, czym jest telewizja, jaka jest specyfikacja jej wpływu oraz jakie programy są nam prezentowane. W drugim rozdziale opisane zostały sfery rozwoju dzieci w wieku przedszkolnym. Przede wszystkim skupiłam się na sferze poznawczej, społecznej, emocjonalnej, psychoseksualnej oraz motorycznej, czyli na najważniejszych płaszczyznach, które u dzieci w wieku przedszkolnym ulegają dynamicznym zmianom. Rozdział trzeci przedstawia negatywne właściwości telewizji, począwszy od wpływu na zdrowie, kończąc na oddziaływaniu na funkcje poznawcze. Na podstawie literatury potwierdzam, iż dzieci pozostawiane sam na sam ze szklanym ekranem, bez żadnego nadzoru, spędzają przed nim wiele godzin. Są przesycone różnorodnymi treściami, oddziałuje na nie wiele bodźców. Przed telewizorem siedzą często w pozycji, która niekorzystnie wpływa na ich zdrowie fizyczne. Cierpi ich układ ruchu, ale także narządy zmysłów. Zazwyczaj przedszkolaki oglądają programy, które nie są dostosowane do ich grupy wiekowej, przez co narażone są na treści nasycone wulgaryzmami. Telewizja w ten sposób przyczynia się do wytwarzania ich systemu wartości oraz światopoglądu. To, co zobaczą wydaje im się właściwe. W ten sposób wpływa na funkcje poznawcze dzieci. Ponadto seanse wywołują wiele emocji, nie zawsze pozytywnych. W trzecim rozdziale opisałam również, w jaki sposób bajki oddziałują na zachowanie przedszkolaków, jak przyczyniają się do wzrostu agresji oraz przemocy i wywołują reakcje lękowe. W ostatnim podrozdziale dotyczącym skutków oglądania telewizji przedstawiłam wpływ reklam oraz ich moc perswazji. Na koniec zaproponowałam warsztat, który pomaga rodzicom zrozumieć, jak mądrze korzystać z telewizji, która wykorzystywana w umiejętny sposób może nieść ze sobą korzyści. Uważam, że jest to temat bardzo ciekawy oraz „na czasie”, co potwierdzają przerażające statystyki zawarte w mojej pracy.

Strefa cienia w poradnictwie indywidualnym i grupowym - projekt warsztatów dla coachów i terapeutów - tak brzmi temat mojej pracy dyplomowej. Głównym celem, który przyświecał mi podczas określania problematyki badawczej było zgłębienie tego jeszcze mało znanego w literaturze zagadnienia. Strefa cienia to ciemne a może nawet najciemniejsze strony doradzania, wszelkie zagrożenia oraz niebezpieczeństwa, jakie doradca spotyka na swojej drodze, a które mają źródła zarówno w nim samym, jak i w otaczającym nas świecie. Alicja Czerkawska podzieliła ten obszar na strefę nadużyć oraz strefę zaniedbań. W zawodzie związanym z udzielaniem pomocy drugiemu człowiekowi nie ma jedynie tych jasnych stron. Przyszli adepci tego rodzaju profesji zawodowej będą musieli wypracować swój własny kodeks etyczny, ale i tak nie znajdą w nim gotowych rozwiązań na każdy "problem", z którym klient się do nich zgłosi. W literaturze przedmiotu znajdziemy wiele różnych modeli i koncepcji związanych z samym procesem pomagania oraz jego ograniczeniami. Poradnictwo to przede wszystkim pomaganie drugiej osobie, a tym samym stały kontakt z człowiekiem oraz z całym jego bagażem emocji, doświadczeń, przemyśleń i wspomnień. Jak różni są ludzie, tak różne są ich „problemy”, a w związku z tym mamy do czynienia z różnymi modelami pomagania. Jaka jest zatem różnica między coachem, terapeutą a doradcą? Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta, bo każda z tych profesji ma wiele wspólnych cech. Każda z przedstawionych przeze mnie koncepcji modelu pomocy ma swoje mocne, jak i słabe strony. Proces pomagania ze względu na swój skomplikowany charakter nie podlega prostym prawom i ma swoje ograniczenia, podobnie z resztą jak i sama relacja poradnicza. Istnieje także ryzyko związane z zagrożeniami płynącymi ze strefy cienia. Są to zarówno zaniedbania, jak i nadużycia, których dokonują świadomie lub nieświadomie wszelkiego rodzaju profesjonaliści, wpływając w ten sposób na proces pomocy a nawet go zakłócając. W zawodach związanych z kontaktem z drugim człowiekiem jest to szczególnie ważne, aby pamiętać o tym, że nasze działania jako ekspertów, fachowców w danej dziedzinie, mają ogromny wpływ nie tylko na naszych klientów, ale także na całe grupy społeczne. Nie możemy wyprzeć się tej ciemnej części naszej osobowości i bezrefleksyjnie dalej kontynuować naszą działalność zawodową. Traktuję moją pracę licencjacką jako zbiór wskazówek dla osób pracujących na co dzień z innymi ludźmi.

Praca ukazuje funkcjonowanie dziecka z niepełnosprawnością w klasie i szkole integracyjnej. Składa się ona z czterech rozdziałów podejmujących temat od strony teoretycznej jak i praktycznej. W pierwszym rozdziale znajdują się zagadnienia dotyczące definicji i pojęć w obszarze integracji, opis niepełnosprawności, które najczęściej występują w szkołach integracyjnych, strukturę szkoły integracyjnej oraz jej idee. Natomiast w drugim rozdziale ukazana jest praca pedagoga specjalnego w klasie integracyjnej- to jakie ma obowiązki, jaki powinien być, czym się odznaczać, jakie powinien mieć cechy charakteru by dobrze realizować się w swojej pracy. Opisuje także indywidualny program terapeutyczno-edukacyjny ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych oraz różnego rodzaju formy wsparcia dla dzieci niepełnosprawnych: zajęcia z logopedą, zajęcia socjoterapeutyczne, zajęcia rewalidacyjne i inne. W trzecim rozdziale opisuję jak powinna wyglądać szkoła integracyjna, a jak naprawdę jest w praktyce. Rozdział czwarty zawiera warsztat dla pedagogów, który polega na przygotowaniu pedagogów do pracy z uczniem o emocjach, jak sobie radzić z nimi, jak je rozpoznawać itd. W tym rozdziale opisuje także wybrane zagadnienia z metodyki projektowania i prowadzenia szkolenia.

W pracy został poruszony temat tańca jako formy aktywności psychofizycznej. Temat pracy odnosi się do dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Okres ten w życiu dziecka jest kluczowym momentem, w którym intensywnie rozwijają się kluczowe kompetencje. Celem pracy jest przybliżenie tematyki dotyczącej tańca takich jak historia tańca, sposobów jego definiowania, elementów składów oraz rodzajów. W pracy została opisana także sylwetka psychofizyczna dziecka w wieku wczesnoszkolnym, gdzie opisano szczegółowo każdą sferę rozwojową dziecka. Następnie poprzez zebrane informacje dotyczące tańca oraz rozwoju dziecka w wieku wczesnoszkolnym opisano szczegółowo wartości wypływające z tańca dla dziecka. Poruszono również zagadnienie tańca jako symulatora aktywności fizycznej i psychicznej u dziecka. Ukazano walory uczestniczenia w zajęciach tanecznych oraz jego wpływ na relacje społeczne. Na podstawie zebranych informacji na zakończenie został stworzony projekt dla pedagogów, którego celem jest pogłębienie wiedzy pedagogów na temat tańca i zajęć tanecznych, a także ukazanie potrzeby, jaką jest rozpowszechnianie aktywności fizycznej wśród dzieci.

Warsztaty Terapii Zajęciowej stanowią szczególną formę terapii pedagogicznej prowadzoną dla osób z niepełnosprawnością intelektualną. Dzięki podejmowanym działaniom pedagogiczno terapeutycznym osoby z deficytem intelektualnym uczą się funkcjonować w społeczeństwie w sposób możliwie najbardziej samodzielny. Program terapii zajęciowej przygotowuje uczestników do prowadzenia samodzielnego życia oraz do podjęcia pracy zawodowej.

Praca poświęcona jest tematyce seksualności osób z niepełnosprawnością intelektualną, która w dalszym ciągu jest tematem tabu, budzącym wiele kontrowersji wśród społeczeństwa. Niepełnosprawni, traktowani przez otoczenie jak wieczne dzieci, często pozbawiani są praw do przeżywania własnej seksualności. Duży problem stanowi również brak odpowiednio przygotowanego programu edukacji seksualnej, przystosowanej do możliwości przyswojenia informacji zgodnie z poziomem zaburzeń odbiorców. Pierwszy rozdział pracy zawiera definicje niepełnosprawności oraz seksualności. Poruszana jest w nim również kwestia rozwoju psychoseksualnego człowieka oraz różnice w jego przebiegu, w przypadku osób z niepełnosprawnością intelektualną. Drugi rozdział poświęcony jest tematyce edukacji seksualnej osób z niepełnosprawnością intelektualną w domu rodzinnym, w szkołach oraz w placówkach, do których uczęszczają jako osoby dorosłe, jak na przykład warsztaty terapii zajęciowej. Trzeci rozdział dotyczy definicji związanych z częścią projektową pracy. W czwartym rozdziale zawarty został autorski projekt warsztatów dla rodziców osób z niepełnosprawnością intelektualną, dotyczący seksualności. Część końcowa pracy to podsumowanie zebranych w trakcie pisania materiałów i wniosków związanych z poruszanymi w niej zagadnieniami.

Tematem tej pracy są zaburzenia mowy u dzieci. Pierwszy podrozdział pracy został poświęcony podstawowym definicjom. Przedstawione są tam definicje mowy, języka oraz komunikacji. Drugi podrozdział skupia się na ukazaniu terminologii zaburzeń mowy i wad wymowy. Ostatni podrozdział w pierwszym rozdziale dotyczy etapów rozwoju mowy. Opisane są tam i scharakteryzowane wszystkie etapy. W drugim rozdziale opisane są cztery różne zaburzenia mowy. W pierwszym podrozdziale przedstawiony został podział przyczyn zaburzeń mowy. W kolejnych podrozdziałach opisana jest afazja, dyzartria, dyslalia i jąkanie. W każdym podrozdziale zawarte są definicje zaburzenia, jego rodzaje, typologie lub klasyfikacje oraz przyczyny powstawania. Ostatni rozdział pracy to część warsztatowa. Pierwsza część pracy jest teoretyczna i przedstawione są w niej definicje, terminy i wszelkie informacje związane z tematyką szkolenia. Po części teoretycznej, przedstawiony został projekt warsztatu kierowany do rodziców, których dzieci mają zaburzenia mowy.

W naszym kraju ginie więcej ludzi z powodu samobójstwa niż z powodu wypadków komunikacyjnych. W ciągu doby przez popełnione samobójstwo ginie 15 osób, w tym niestety również osoby niepełnoletnie. Polska jest na drugim miejscu w Europie wśród krajów w których jest największa liczba dokonanych samobójstw przez ludzi, którzy nie ukończyli 20 lat. W mojej pracy starałem się opisać proces od tendencji samobójczych po odpowiednie sposoby reagowania. Definicje ułatwiają nam bardziej dokładne zrozumienie suicydalnych zagadnień. Statystyki pokazują faktyczny stan rzeczy, a mianowicie to jak nam się wydaje, a jak jest naprawdę. Mity i fakty ośmielają nas w działaniach dzięki poznanym teoriom wiemy jak najlepiej reagować. Co jest największym zagrożeniem, czego unikać, a jak się odpowiednio zachować przy kontakcie z młodzieżą borykającą się z kryzysem psychicznym? Starałem się w mojej pracy znaleźć odpowiedź na te niezwykle nurtujące pytania. Kluczowym stwierdzeniem jakim się kierowałem było zdanie: Samobójca nie jest zły. Zły jest czyn, którego dokonał.

Głównym celem niniejszej pracy jest wykazanie terapeutycznych właściwości sztuk plastycznych wraz z ich praktycznym zastosowaniem w praktyce pedagogicznej. Pierwsza część pracy odnosi się do założeń teoretycznych terapii przez sztukę. Przedstawione i omówione zostały podstawowe pojęcia z zakresu plastykoterapii, procesu arteterapeutycznego, terapii pedagogicznej oraz ekspresji twórczej. W drugim rozdziale poddane zostały analizie właściwości terapeutyczne twórczości plastycznej z odniesieniem do poszczególnych faz rozwoju człowieka. Również ta część pracy szczegółowo eksponuje potencjał terapeutyczy sztuk wizualnych wykorzystywanych w praktyce edukacyjnej. Przedostania część tejże pracy, poświęcona jest wnikliwemu omówieniu zastosowania plastykoterapii w pracy terapeutycznej z zindywidualizowanymi grupami, takimi jak osobami z niepełnosprawnością intelektualną, głuchoniewidomymi, chorymi onkologicznie oraz jednostkami niedostosowanymi społecznie. Ostatnią część pracy stanowi autorska propozycja warsztatów dla pedagogów z zakresu możliwości wykorzystania plastyki w terapii. Zadaniem tego elementu pracy, jest zaprezentowanie szkolenia, które wyposażać będzie uczestników w praktyczne umiejętności wykorzystania elementów artererapii w działalności pedagogicznej. Całość zaprezentowanych treści ma za zadanie wykazanie potencjału tkwiącego w arteterapii jako elementu wspomagającego terapię pedagogiczną.

Praca charakteryzuje subkulturę hip-hopową. Zawiera informacje o początkach i właściwościach muzyki hip-hopowej.