Tematem mojej pracy licencjackiej jest "Samotne macierzyństwo a problemy wychowawcze rodzin". Skupiłam się nad tym zagadnieniem, ponieważ uważam, że jest ono bardzo istotne oraz coraz częściej spotykane w obecnych czasach. Dodatkowo chciałam pokazać innym osobom, jakie problemy towarzyszą samotnym matkom w procesie wychowania swojego dziecka oraz uświadomić ich, jak ważna jest pomoc i wsparcie dla takich kobiet. Oprócz tego w swojej pracy pokazałam najistotniejsze problemy, które związane są z samotnym macierzyństwem oraz wykazałam różnice, jakie są między rodziną pełną a rodziną niepełną. Dlatego też w pierwszym rozdziale mojej pracy licencjackiej przedstawiłam rodzinę pełną jako środowisko wychowawcze dziecka oraz opisałam wszystkie najważniejsze aspekty, które odnoszą się do tego zjawiska. Są to m.in. definicja rodziny pełnej, jej funkcje, postawy, style wychowania oraz wpływ na kształtowanie się osobowości dziecka. Dzięki dokładnemu zapoznaniu się oraz opisaniu każdego elementu, który składa się na rodzinę pełną mogłam pokazać, jak wygląda wychowanie i opieka nad dzieckiem przez obojga rodziców. W drugim rozdziale mojej pracy skupiłam się głównie nad opisem samotnego macierzyństwa, a więc jego definicji, przyczyn: rozwód, separacja, śmierć męża oraz porzucenie przez partnera, licznych problemów związanych z brakiem ojca. Poprzez napisanie tego rozdziału mogłam wykazać wiele różnic pomiędzy wychowaniem dziecka przez obojga rodziców a samotną matkę. Trzeci rozdział pracy licencjackiej dotyczył podstaw metodyki projektowania różnych szkoleń i warsztatów. Przedstawiłam w nim najważniejsze informacje, które obejmowały charakterystykę i rodzaje szkoleń, używane metody i narzędzia w czasie trwania całego warsztatu oraz opis osoby, która zajmowała się jego przeprowadzeniem, tj. trener. Na sam koniec trzeciego rozdziału opisałam swój projekt warsztatu "Być mamą po śmierci współmałżonka, czyli jak poradzić sobie z trudnościami dnia codziennego". Był on skierowany do kobiet, które samotnie wychowują i opiekują się dzieckiem, ponieważ ich partner zmarł. Skupiłam się na tym temacie, ponieważ uważam, że jest to najbardziej trudny i bolesny rodzaj samotnego macierzyństwa, jaki może spotkać kobietę. Oprócz przeżywanej żałoby i straty ukochanej osoby musi sama zająć się nie tylko dzieckiem, ale również innymi obowiązkami, np.: utrzymaniem swojej rodziny. Dodatkowo uważam, że jest to na tyle istotny problem, że warto poddać go dalszym rozważaniom i analizom.

W niniejszej pracy przedmiotem badan są relacje rówieśnicze uczniów z zespołem Aspergera w szkołach podstawowych ogólnodostępnych oraz z oddziałami integracyjnymi. Głównym celem było ukazanie jakie są te relacje, porównanie ich charakteru w obu typach placówek, a także ukazanie pozycji uczniów z ZA w kontekście klasy, której są uczniami. Praca składa się z czterech rozdziałów. Dwa pierwsze stanowią część teoretyczną, w której przedstawiłam, między innymi, znaczenie relacji z rówieśnikami dla rozwoju jednostki, uwarunkowania akceptacji ucznia w klasie oraz krótką charakterystykę zespołu Aspergera wraz z rysem historycznym zaburzenia, a także opis form wsparcia udzielanych osobom ze spektrum zaburzeń autystycznych w szkole podstawowej. W rozdziale trzecim zawarłam metodologiczne podstawy badań własnych oparte na triangulacji. Metodę socjometryczną dopełniłam jawną obserwacją uczestniczącą w środowisku klasowym, dzięki temu możliwe było ograniczenie błędu pomiaru. Ostatnia część pracy to analiza przeprowadzonych przeze mnie badań, w tym graficzna interpretacja badania socjometrycznego wraz ze zbiorczymi tabelami wyników oraz opis obserwacji uczestniczącej uczniów podczas zajęć lekcyjnych i innych aktywności. W obserwacjach tych zawarłam opis funkcjonowania każdego z uczniów z ZA, uczęszczających do klas, w których przeprowadzałam badania oraz ich trudności w nawiązywaniu relacji z rówieśnikami. Wyniki badań potwierdziły przyjęte przeze mnie hipotezy i wykazały, że uczniowie z zespołem Aspergera trudniej nawiązują relacje rówieśnicze z kolegami w szkołach ogólnodostępnych, są tam również mniej lubiani niż uczniowie z tym samym zaburzeniem uczęszczający do szkół z oddziałami integracyjnymi. Obserwacja uczestnicząca i rozmowy podczas niej przeprowadzone z kolegami uczniów z zespołem Aspergera, nie pozostawiły wątpliwości co do tego, z jak dużą niechęcią odnoszą się do nich rówieśnicy. Główną przyczyną takiego stanu rzeczy są ich agresywne, głośne zachowania oraz specyficzny sposób bycia, odbierany przez nich za niegrzeczny i arogancki. W mojej opinii najlepszym sposobem pomocy uczniom z zespołem Aspergera w nawiązywaniu pozytywnych relacji z rówieśnikami jest zrozumienie przez otoczenie, pozwolenie na poznanie im samych siebie i zaaranżowanie przestrzeni wokół tak, aby nie wstydzili się swojej inności, a rówieśnicy tę inność akceptowali.

Praca rozpoczyna się od zdefiniowania pojęcia macierzyństwa oraz ukazania różnych ujęć i podejść do tematu. Następnie poruszony jest problem kryzysów, trudnych chwil czy zwątpień, które przeżywają matki na różnym etapie poczynając od ciąży kończąc na wyprowadzce dziecka. Pierwszy rozdział kończy się omówieniem społecznych oczekiwań względem kobiety, matki oraz refleksją nad stereotypem Matki Polki,przedstawienie krótkiego zarysu historycznego oraz zdefiniowaniem pojęcia. Rozdział drugi ukazuje definicje oraz różne podejścia do pracy zawodowej. Następnie przechodzę do przedstawienia pracy jako wartości w życiu człowieka. Po czym omawiane zostaje miejsce kobiet w karierze zawodowej, czym różni się ich podejście do pracy zawodowej od mężczyzn oraz czym wyróżniają się w zarządzaniu. Przedstawione i omówione zostają tradycyjne oraz nowoczesne modele kariery zawodowej kobiet, natomiast na zakończenie drugiego rozdziału poruszam problemy oraz wszelkiego rodzaju bariery z którymi muszą zmagać się kobiety w karierze zawodowej, najczęściej uwarunkowane są one stereotypami. W trzecim rozdziale przedstawiam warsztat, który został przygotowany dla kobiet pragnących wrócić bądź rozpocząć prace zawodową po urodzeniu dziecka. Dokładnie opisuje przebieg i cel każdej z sesji. Przedstawiam użyte przez siebie metody oraz techniki. Warsztat został zaprojektowany według stylu uczenia się zaproponowanego przez Dawida Kolba.

Tematem niniejszej pracy uczyniłam zainteresowania czytelnicze dzieci i młodzieży w okresie wczesnej adolescencji. Czytanie książek to bardzo ważna aktywność w życiu każdego człowieka, niezależnie od wieku. Okres wczesnej adolescencji to czas pełen przemian, jakie zachodzą w dorastającym, a książka może stać się dla niego życiową podporą, drogowskazem. Celem pracy było poznanie czytelniczych zainteresowań dzieci i młodzieży w okresie wczesnej adolescencji. Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy rozdział zawiera teoretyczne zagadnienia dotyczące czytelnictwa, zainteresowań oraz charakterystykę okresu wczesnej adolescencji. Drugi rozdział przedstawia teoretyczne założenia metodologiczne. Natomiast trzeci rozdział pracy poświęcony jest przedstawieniu i analizie danych zgromadzonych podczas badań. Praca zakończona jest bibliografią, spisem wykresów oraz aneksem.

Celem mojej pracy, jest poznanie opinii społeczeństwa Dolnego Śląska na temat edukacji seksualnej w szkołach podstawowych. Problemem, który zainspirował mnie do napisania pracy na powyższy temat, były moje doświadczenie, których doznałam w pracy z dziećmi oraz ich rodzicami w szkole podstawowej. Pewne czynniki sprawiły, że chciałam poznać opinie osób dorosłych na temat edukacji seksualnej w szkołach podstawowych. Moja praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy rozdział dotyczy zdefiniowania kluczowych pojęć przydatnych w moich rozważaniach. Pomaga on na wprowadzenie w zakres tematyki poruszanej przeze mnie oraz wyjaśnia zagadnienia potrzebne do dalszej analizy badań. W rozdziale drugim przedstawiłam metodologiczne podstawy pracy. Określiłam problem główny oraz szczegółowe w formie pytań, które na późniejszych etapach analizy wyników badań pozwoliły mi na stworzenie opinii społeczeństwa Dolnego Śląska na temat edukacji seksualnej w szkole podstawowej. Założyłam również hipotezę, którą podczas analizy badań będzie można skonfrontować z wynikami, wynikającymi odpowiedzi moich respondentów. Trzeci rozdział mojej pracy dotyczy analizy badań własnych. Jest to kluczowy moment, ponieważ to w tym rozdziale jestem w stanie odpowiedzieć na postawione przez siebie pytanie w mojej pracy badawczej. Praca ta pozwala dowiedzieć się jakie są opinie społeczeństwa Dolnego Śląska na temat edukacji seksualnej w szkołach podstawowych. Wyniki jasno ją określają i ukazują.

Celem mojej pracy było ukazanie przydatności metody M.B. Rosenberga „Porozumienie Bez Przemocy” w procesie rozwiązywania sporów między małżonkami. Praca składa się z dwóch części. Pierwsza z nich to część teoretyczna posiadająca dwa rozdziały. Druga zaś to część projektowa. W rozdziale pierwszym zostały zawarte informacje dotyczące m.in. historii małżeństwa, definicji małżeństwa w ujęciach różnych nauk tj. psychologii, socjologii, religii itd. Poruszone zostały również kwestie komunikacji w małżeństwie i jej trudności oraz wynikające z tych trudności konflikty objawiające się w różnych obszarach życia. W rozdziale drugim natomiast omówione zostały trzy metody: koncepcja T. Gordona, podejście nastawione na osobę Carlsa Rogersa oraz metoda Marsahalla Rosenberga będąca głównym przedmiotem mojej pracy. Rozdział trzeci będący częścią projektową pracy zawiera krótką charakterystykę projektowania warsztatu, jego cele, rolę trenera, wykorzystanie modelu Davida Kolba oraz opis metod i technik wykorzystanych w moim autorskim projekcie warsztatu skierowanego do małżeństw. Opisano w nim także poszczególne sesje, w których każda z nich odnosi się do wykorzystania w praktyce konkretnego kroku metody Porozumienia Bez Przemocy.

Tematem niniejszej pracy licencjackiej jest rozwój i funkcjonowanie dziecka w rodzinie niepełnej. W pracy zostały przedstawione czynniki oraz aspekty składające się na funkcjonowanie rodzin monoparentalnych, co pozwoliło na znalezienie odpowiedzi na postawione pytanie – jaki wpływ na rozwój i funkcjonowanie małoletniego ma rodzina niepełna. Praca rozpoczyna się wprowadzeniem we wskazaną tematykę, poprzez zaprezentowanie ujęcia definicyjnego rodziny. Następnie zostaje omówiona struktura, wygląd oraz rola rodziny na przestrzeni kilku epok, ukazując tym samym proces zmian i przeobrażeń tej grupy pod wpływem czynników kulturowych, politycznych i społecznych. W pierwszej części pracy dokonano również klasyfikacji rodzin, przedstawiając kilka typologii pochodzących z dziedziny pedagogiki jak i psychologii. Zajęto się także ujęciem rodziny jako grupy społecznej i ukazaniem pełnionych przez nią funkcji wewnętrznych jak i jej oddziaływaniem wobec środowiska zewnętrznego. Na zakończenie pierwszego rozdziału zostały zaprezentowane i opisane współczesne formy życia małżeńsko-rodzinnego, które w zestawieniu z tradycyjnymi, pozwalają na zauważenie zmian, jakim ulega obecnie rodzina. Drugi rozdział pracy rozpoczęto od scharakteryzowania pojęcia rodziny niepełnej oraz przedstawienia jej struktury za pomocą różnych klasyfikacji. W dalszej kolejności, omówiono zagadnienie samotnego rodzicielstwa, rozróżniając samotne macierzyństwo i jego różne oblicza, a także samotne ojcostwo. W tej części pracy licencjackiej, zajęto się również rozwodem i jego konsekwencjami, które mają wpływ na dziecko, doświadczające rozbicia rodziny. W celu szerszego ukazania skutków tego wydarzenia, przedstawiono pojęcie dorosłych dzieci rozwiedzionych rodziców oraz badania, pokazujące sytuację osób, które w dzieciństwie doświadczyły rozpadu rodziny. Na zakończenie, omówiono zagadnienie komunikacji oraz jej roli w życiu rodzin niepełnych. Trzeci rozdział niniejszej pracy, składa się z dwóch części. Pierwsza z nich ma charakter teoretyczny i przedstawia podstawy metodyki projektowania warsztatu. Została dokonana w niej charakterystyka szkolenia i jego rodzajów, a także roli trenera. Zaprezentowano na czym polega model Davida Kolba, wykorzystywany w projektowaniu warsztatu oraz przybliżono metody i techniki w nim zawarte. Druga część, praktyczna to przedstawienie autorskiego warsztatu pt. „Skuteczna komunikacja – elementem wsparcia rozwoju dziecka” oraz zaprezentowanie zawartych w nim sesji. Zaprojektowany warsztat został skierowany do rodziców, samotnie wychowujących dzieci. Jego celem jest wspomaganie rozwoju dziecka w rodzinie niepełnej poprzez wzmocnienie kompetencji komunikacyjnych.

Niniejsza praca, podejmuje problematykę związaną z małżeństwem, związkami nieformalnymi i komunikacją. W pierwszym rozdziale skupiam się na definiowaniu związków nieformalnych oraz formalnych. Opisuję w nim, jak dzielimy związki, w jaki sposób można je sformalizować oraz wymieniam ich wady i zalety. Zaczynam od kohabitacji i konkubinatu, ponieważ jest to zazwyczaj pierwszy krok przed zawarciem związku małżeńskiego. Następnie opisuję historię instytucji małżeństwa. Ukazuję jej zmianę, która zachodziła dynamicznie przez wiele wieków. Kolejno przedstawiam czynniki decydujące o wyborze partnera. Analizuję w jaki sposób dobieramy się w pary i przy tym na co zwracamy uwagę. Na koniec poruszam temat problemów i wyzwań par funkcjonujących w związkach formalnych i nieformalnych. W drugim rozdziale skupiam się głównie na komunikacji, jej definicjach i podejściach. Poruszam temat poprawnego porozumiewania się. Opisuję, jak uniknąć nieporozumień oraz w jaki sposób mówić, aby było to zrozumiałe, a nasze prośby zostały efektywnie wykonywane. Kolejno wskazuję na Porozumienie bez Przemocy, jako jeden ze sposobów poprawnej komunikacji. Opisuję w nim język szakala oraz język żyrafy, co blokuje, a co ją wyzwala. Na końcu kieruję uwagę ku zaufaniu. Na początku definiuję to słowo, a następnie wymieniam elementy, które mogą skuteczne zadziałać podczas budowania zaufania oraz czego unikać, aby go nie zniszczyć. Następnie merytorycznie przygotowuję się do napisania warsztatu, więc skupiam się na roli trenera, kim on jest, jakie są jego zadania oraz kto może zostać trenerem. Później opisuję metody, narzędzia i techniki prowadzenia szkoleń. Skupiam się na jego charakterystyce i dokładnym opisie. Wymieniam style uczenia się oraz na zadaniach jakie można wykorzystać podczas prowadzenia warsztatu, w taki sposób, aby nie był on nużący. Kolejny podrozdział poświęcam Cyklowi Kolba, na podstawie którego napisany został mój warsztat. W kolejnym rozdziale opisuję stworzony przeze mnie projekt, jakie są jego cele, zadania, funkcję. Opisuję go krok po kroku, w tym jakie zadania wybrałam, jak długo ma trwać, w jaki sposób został zastosowany Cykl Kolba. Pozwala on uczestnikom na przetrenowanie umiejętności komunikacyjnych. Wskazuje na emocję, jak sobie z nimi radzić, jak słuchać głosu wewnętrznego. Podejmuję w nim tematykę dialogu i jak go dobrze prowadzić. Celem mojej pracy jest ukazanie instytucji małżeństwa. Chciałam, aby było to pokazane chronologicznie, czyli najpierw znalezienie partnera, więc w jaki sposób dobieramy tego jedynego. Następnie przebywanie w związku nieformalnym i podjęcie decyzji o sformalizowaniu go. Moim celem było również wskazanie na komunikację i w jaki sposób porozumiewać się, aby nie popadać w konflikty. Chciałam, aby moja praca składała się głownie z tego, jak polepszać i budować związek, niż na konfliktach, które go niszczą. Jednakże też zawarłam w niej ten element, ponieważ, aby ich unikać należy zdawać sobie sprawę, że mogą się pojawić i w jaki sposób

Tematem niniejszej pracy magisterskiej jest realizacja procesu wychowawczego w rodzinach z dziećmi w okresie adolescencji. Praca składa się z czterech rozdziałów. W pierwszym z nich znalazły się zagadnienia związane z rodziną takie jak definicje rodziny, które można odnaleźć w literaturze, jej typy, modele oraz funkcje. Kolejny rozdział dotyczy procesu wychowania, w którym zawarto ujęcia definicyjne wychowania oraz metod wychowania. Ponadto, w tym rozdziale znajdują się informacje na temat stylów wychowania, wybranych metod wychowania, postaw rodzicielskich, a także błędów wychowawczych - ich rodzajów oraz możliwych przyczyn i skutków jakie mogą wywołać. Przedostatni rozdział niniejszej pracy traktuje o założeniach metodologicznych badań w pedagogice. Przedstawiono w nim informacje dotyczące problemów badawczych i hipotez, istniejących metod, technik i narzędzi, a także paradygmatów. Ponadto, zawarto w nim informacje, które dotyczą badań przeprowadzonych na potrzeby tej pracy dyplomowej. W związku z powyższym można dowiedzieć się gdzie i w jaki sposób przebiegały badania oraz kto wziął w nich udział. W ostatnim rozdziale przedstawiono rezultaty badań oraz analizę uzyskanych danych. Celem niniejszej pracy dyplomowej jest określenie jakie panują obecnie tendencje wychowawcze w rodzinach z dziećmi w okresie adolescencji. W celu uzyskania pełniejszego obrazu dotyczącego tego jak rodzice realizują proces wychowawczy, poszukiwano odpowiedzi na pytania o to: Jakie metody wychowawcze stosują rodzice dzieci w okresie adolescencji? Jaki styl wychowania jest im najbliższy? Jaki mają stosunek do zainteresowań i aspiracji swoich dzieci oraz jakie relacje temu towarzyszą? Jakie są najczęstsze błędy popełniane przez rodziców dzieci w okresie adolescencji? W badaniach, które pomogły w uzyskaniu odpowiedzi na powyższe pytania wzięli udział przedstawiciele dziesięciu rodzin. Zostały one zrealizowane metodą sondażu diagnostycznego. Wywiady przeprowadzono w miejscach neutralnych, dogodnych dla rozmówców. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że metodą najczęściej stosowaną przez rodziców jest metoda modelowania. W wypowiedziach badanych znalazły się również metoda perswazji, metoda zadaniowa oraz metoda nagród i kar. Jeżeli chodzi o style wychowania, wypowiedzi badanych wskazują, że najbliższy rodzicom jest styl autokratyczny - życzliwy. W kwestii zainteresowań nastolatków czy też podejmowania przez nich decyzji dotyczących ich przyszłości, okazuje się, że zdecydowana większość rodziców umożliwia swoim dzieciom samodzielne dokonywanie wyborów. Badania pokazały jednak, że osoby badane wykazują skłonności do ingerencji w powzięte przez ich potomstwo decyzje, gdyby te okazały się, ich zdaniem, niewłaściwe lub zagrażające zdrowiu bądź życiu ich dzieci. Analiza danych uzyskanych dzięki przeprowadzony badaniom ujawniła również błędy wychowawcze, które popełniają rodzice. Była to przede wszystkim niekonsekwencja w wychowaniu, którą można było zaobs

Praca dyplomowa pod tytułem „Kohabitacja, jako alternatywna forma związku” ma na celu przedstawienie zjawiska kohabitacji, które coraz częściej pojawia się w artykułach oraz literaturze naukowej. Poruszany jest także taki temat, jak zagadnienie wczesnej dorosłości. Zjawisko to jest dość istotne, ponieważ osoby znajdujące się na tym etapie życia, coraz częściej decydują się wkraczać w związki nieformalne – między innymi kohabitacje. Wczesna dorosłość niesie ze sobą wiele wyzwań i zadań przypisanych dla każdej jednostki. Zadania rozwojowe, których muszą podejmować się młodzi ludzie, to nieodłączny element życia każdego człowieka. W społeczeństwach tradycyjnych wyglądało to nieco inaczej – kobiety pełniły role „pań domów”, a mężczyźni chodzili do pracy i starali się utrzymywać rodziny. Oprócz tego – byli głowami wspólnot, w których żyli – ich zdanie było najważniejsze. W dobie przemian, świat zmienił się radykalnie. Kobiety zaczęły być postrzegane na równi z mężczyznami, a w zawiązkach – zapanowała równość i autonomiczność. Związki nieformalne zaczęły być coraz bardziej akceptowane społecznie, co umożliwiło ich wzrost wśród partnerów. Tendencja do zawierania takowych związków jest wysoka. Relacje nieformalne (kohabitacyjne) oferują dużo zalet, między innymi autonomiczność, samodzielność, rozwój jednostek, brak presji, a także swego rodzaju wolność. Zakończenie takiej relacji przebiega bez większych problemów. Natomiast w instytucji małżeństwa – towarzyszy temu separacja lub rozwód. Obie decyzje, muszą odbywać się na drodze sądowej. Oprócz młodych ludzi, którzy są ciekawi życia i świata – związki kohabitacyjne zawierają również osoby po nieudanych małżeństwach. Dana forma relacji jest dla nich o wiele bardziej korzystna. Niesie ona jednak także pewne wady. Kohabitacja nie podlega żadnym regulacjom prawnym, dlatego jest nazywana związkiem nieformalnym. Decyzja o zawarciu związku jest zawierana jedynie pomiędzy partnerami. Związane jest to z brakiem jakichkolwiek regulacji i zasad, dla partnerów, względem prawa. Stworzone warsztaty – mają na celu przygotowanie młodych jednostek do wspólnego zamieszkania z partnerem. Poruszony został temat wszelkich sytuacji, które mogą mieć miejsce podczas kohabitacji. Uczestnicy warsztatów zapoznają się również z metodami odpowiedniej komunikacji interpersonalnej, a także wieloma innymi istotnymi tematami związanymi ze wspólnym zamieszkaniem.

Oblicza samotnego ojcostwa to praca przedstawiająca różnorodne definicje ojcostwa i ojca, a także jego rolę znaczenie w funkcjonowaniu rodziny oraz w rozwoju dziecka. W pracy tej, przedstawiam także modele ojcostwa: tradycyjny, biologiczny, pedagogiczny, duchowy oraz współczesny. Modele te, ukazują różne ujęcia ojcostwa. Następne kwestie, które poruszam w pracy to rola i znaczenie obecności ojca w rozwoju dziecka. Obecność mężczyzny w życiu rodzinnym, ma bardzo ważne znaczenie, ponieważ wpływa nie tylko na jej codzienne funkcjonowanie, ale także na dorosłe życie dzieci, poprzez tworzenie się tożsamości dzieci w czasie ich rozwoju. Z biegiem czasu mężczyźni są coraz bardziej doceniani, jednakże w dalszym ciągu spotykają się oni z pewnymi stereotypami, co do ich roli w życiu rodzinnym. Jest to powodem problemów jakie napotykają na swojej rodzicielskiej drodze. Kryzys męskości, prowadzi do zmiany ról płciowych, coraz więcej wymaga się od mężczyzn, po to aby kobiety również mogły spełniać się zawodowo. Wymagania te powodują, że ojcowie są bacznie obserwowani przez społeczeństwo, a także sami mężczyźni chcą zarówno spełniać się zawodowo i aktywnie uczestniczyć w wychowywaniu dzieci. W przypadku ojców, którzy samotnie wychowują dzieci, dodatkowym problemem jest poradzenie sobie z samotnością po stracie matki ich dzieci. Zjawisko to również zostało scharakteryzowane w mojej pracy, a także jego rodzaje i skutki.Samotność odgrywa kluczową rolę w nowej sytuacji, w jakiej znalazła się rodzina po rozwodzie, śmierci, wyjeździe lub odejściu matki. Kolejne aspekty mojej pracy, to definiowanie i typologia rodzin niepełnych. Typologia ta jest zależna głównie od przyczyny niepełności rodziny, do których zalicza się: rozwód, śmierć rodzica, czasową nieobecność jednego z rodziców, porzucenie rodziny. Mężczyzna samotnie wychowujący dzieci musi więc zmierzyć się z kolejnymi trudnościami, ponieważ w czasie, kiedy sam przeżywa rozpad rodziny, musi także wspierać swoje dzieci i wypełniać codzienne obowiązki. Bardzo często jest to zupełnie nowa rola dla mężczyzny, ponieważ dotychczas dzielił obowiązki rodzicielskie z matką dzieci. Niepełność rodziny ma również wpływ na rozwój i funkcjonowanie dzieci. Często towarzyszą im negatywne emocje, takie jak: poczucie winy, wrogość do jednego z rodziców, smutek, wstyd, gniew i żal. Bardzo ważne jest więc, aby rodzina odnalazła się w nowej sytuacji i pozwoliła sobie na przepracowanie straty, jakiej doświadczyła. Radzenie sobie takich rodzin jest bardzo indywidualne i zależy od wielu czynników. Takimi czynnikami mogą być na przykład przyczyna niepełności rodziny, cechy charakteru mężczyzn, wiek dzieci, pomoc bliskich, a także sytuacja materialna rodziny. Istnieje również wiele instytucji i fundacji, które wspierają rodziny wychowywane przez jednego rodzica. Myślę, że bardzo ważna jest prawidłowa i skuteczna komunikacja między ojcem i dziećmi. Jest ona na pewno bardzo pomocna w codziennym życiu rodziny, dlatego też tematem warsztatu

Praca dotyczy zagadnienia popularności dzieci w grupie przedszkolnej. Popularność została zobrazowana w różnych kontekstach. W pracy zostały uwzględnione warunki, jakie muszą być spełnione, aby dzieci mogły się nawzajem do siebie ustosunkować. Pierwszym z nich jest etap rozwoju dziecka, który przypada na czas uczęszczania dziecka do przedszkola, oraz charakterystyczne dla niego cechy i zadania. Kolejnym warunkiem jest istnienie samego przedszkola rozumianego zarówno jako instytucja jak i przestrzeń materialna, która stanowi środowisko funkcjonowania przedszkolaka. Pozostałe warunki to istnienie w placówce grupy społecznej i zachodzących w jej obrębie interakcji, opartych na wzajemnej komunikacji werbalnej i niewerbalnej. Badania odnosiły się w przeważającej części do paradygmatu pozytywistycznego i miały charakter ilościowy. Badania opierały się na metodach socjometrycznej, sondażowej oraz obserwacji dzieci przedszkolnych. Zastosowanie tych metod umożliwiło dotarcie do informacji na temat struktury grupy przedszkolnej dzieci w wieku sześciu lat, wzajemnych relacji między jej członkami oraz osobistymi preferencjami dzieci. Badania zostały przeprowadzone w celach poznawczych.

Tematem niniejszej pracy licencjackiej są dobre praktyki w budowaniu związku małżeńskiego. Praca podzielona jest na część teoretyczną, na którą składają się trzy pierwsze rozdziały, a także praktyczną, zawartą w rozdziale czwartym. Celem pracy było przybliżenie instytucji małżeństwa oraz sposobów na to, by było ono szczęśliwe i satysfakcjonujące. Przedstawiono w niej definicje, ujęcia oraz różne wymiary tejże instytucji. Skupiono się na kwestiach prawnych oraz tych związanych z konkretnym wyznaniem – w tym wypadku katolicyzmem. Omówiono podstawowe funkcje oraz potrzeby ujawniające się wraz z zawarciem związku małżeńskiego, a także kolejne jego etapy i poziomy. Nie zabrakło również zestawień statystycznych z najważniejszymi danymi oraz informacjami. W dalszej części pracy autorka przedstawiła i przeanalizowała fundamenty budujące związek małżeński. Ukazała również owocny wpływ okresu narzeczeństwa na dalszą przyszłość małżonków, a także cechy, którymi powinno charakteryzować się trwanie w narzeczeństwie. Ponadto przedmiotem dociekań były tytułowe dobre praktyki, czyli pozytywne zachowania oraz postawy wpływające na poziom zadowolenia i szczęścia w życiu małżonków (np. efektywna komunikacja interpersonalna). Uzasadniono ich pozytywne znaczenie dla związku. Kolejnym aspektem rozważań były konflikty oraz ukazanie, że są one nieodłącznym elementem życia małżeńskiego. Ważną częścią pracy było scharakteryzowanie współczesnych problemów i wyzwań dla osób żyjących w sformalizowanym związku. Z racji tego, że małżonkowie nierzadko nie wiedzą jak sobie z nimi radzić, przedstawiono także pomocne sposoby oraz strategie pokonywania sytuacji trudnych i problematycznych. Skupiono się również na wprowadzeniu teorii do charakterystyki szkoleń oraz cyklu uczenia się wg Davida Kolba. Ukazano istniejące rodzaje szkoleń oraz pokrótce je opisano. Kolejnym aspektem było zwrócenie uwagi na cechy dobrego trenera oraz jego istotną rolę, którą odgrywa podczas warsztatów. W części projektowej, czyli praktycznej, przedstawiono szkolenie pt. „Dobre praktyki w budowaniu związku małżeńskiego”, składające się z czterech sesji warsztatowych. Warsztat zawarł w swojej treści wyżej opisywane kwestie, jak np. pokazywanie małżonkom strategii radzenia sobie z problemami czy technik dobrej komunikacji. Łączy się on z przedstawianą wcześniej teorią problematyki małżeńskiej.

Zajęcia pozalekcyjne to obecnie jedna z najpowszechniejszych form spędzania czasu wolnego uczniów w szkołach. Z badań, przeprowadzonych w Polsce w roku szkolnym 2017/2018, wynika, że na przestrzeni kilku lat liczba rodziców posyłających swoje dzieci na zajęcia pozalekcyjne znacznie wzrosła. Zajęcia dodatkowe mają za zadania przede wszystkim rozwijać zainteresowania, poprzez wykorzystywanie różnorodnych, aktywnych, ciekawych form pracy z uczniami. W przypadku młodych ludzi wysoce efektywne jest nauczanie poprzez różnego rodzaju gry i zabawy. Zabawa, praca nad sobą i aktywny wypoczynek pokrywają bez reszty cały zakres czynności rekreacyjnych. Ważne jest jednak to, aby dzieci dobrowolnie korzystały z oferowanych przez szkołę zajęć dodatkowych, w przeciwnym razie nie sprawi im to radości i będą one uważały je za dodatkowy obowiązek, narzucony przez rodziców czy inne osoby. Na uwagę zasługuje również praca nauczyciela, gdyż ma ona decydujący wpływ na przebieg zajęć i ich powodzenie. Rozwijanie w uczniach podmiotowości, partnerskie relacje wychowawcy z młodzieżą, czy odpowiednio dobrane metody pracy i zaangażowanie nauczyciela, mogą zapewnić sukces w nauczaniu, zagwarantować prawidłowy rozwój młodzieży. Podejście dziecka do uczestnictwa w takiej formie aktywności jak zajęcia pozalekcyjne, w dużej mierze zależy jednak od przyzwyczajeń rodzinnych, od tego jaki stosunek do spędzania czasu wolnego mają członkowie rodziny- rodzice, rodzeństwo. Rodzina jest bowiem naturalnym środowiskiem wychowawczym i to ona kształtuje określone wartości w osobowości młodego człowieka. W przypadku biernego spędzania czasu wolnego, dziecko nie będzie wykazywać chęci aktywnego uczestnictwa w zajęciach dodatkowych. Swój wolny czas poświęci na granie w gry komputerowe, czy oglądanie telewizji. Inaczej będzie w sytuacji, gdy rodziny aktywnie wykorzystają swój wolny czas, wychodząc do teatru, czy muzeum i w ten sposób kształtując zainteresowania młodych ludzi. Dziecko potrzebuje wolności, przestrzeni do działania. Dorośli powinni zapewnić im warunki odpowiednie dla ich rozwoju, gdyż dzieciństwo jest najważniejszym okresem w życiu każdego człowieka. To, jak młody człowiek je przeżyje, wpłynie na jego funkcjonowanie w dorosłym życiu. Rodzice powinni brać pod uwagę potrzeby dziecka, rozumieć je i nie obciążać nadmiarem obowiązków. Powinni oni zaufać swoim pociechom i sprawić, by to dziecko decydowało o swoim życiu, by nauczyło się samodzielności i odpowiedzialności. Jako rodzice, wychowawcy, bądźmy aktywnymi ,,wspieraczami z boku", czujnymi obserwatorami swoich dzieci, nie narzucajmy swoich poglądów, nie bądźmy nadopiekuńczy, gdyż w ten sposób nie przygotujemy ich do dorosłego życia. Przeprowadzone przeze mnie badania w Zespole Szkoły Podstawowej i Przedszkola w Kobylinie pokazują, że zajęcia pozalekcyjne są oceniane przez uczniów pozytywnie. Młodzi ludzie uważają, że rozwijają one ich zainteresowania. Uczniowie czerpią z udziału w nich różne pozytywne korzyści, a co najważniejsze,

Na problem przemocy w rodzinie można spojrzeć w czterech płaszczyznach – moralnej, prawnej, społecznej i psychologicznej. Moralna perspektywa przemocy domowej pokazuje, że jej dokonywanie jest złem moralnym, bowiem jest to krzywdzenie słabszego. Natomiast z punktu widzenia prawa przemoc domowa jest przestępstwem, określonym w kodeksach prawnych oraz odpowiednio karane. Perspektywa społeczna zaś to czynniki zawarte w postawach i obyczajach, mogących sprzyjać stosowaniu przemocy lub wręcz je usprawiedliwiać. W przeciwdziałanie przemocy domowej mogą angażować się różne znaczące siły społeczne, które poprzez swoje działania mogą wpływać na kontekst prawny zjawiska. Psychologiczny aspekt zjawiska przemocy domowej to cierpienie i bezradność ofiary. Zrozumienie przemocy pod kątem psychologicznym pomaga ofierze w wyzwoleniu się od przemocy, jak też w naprawianiu szkód przez nią poczynionych. Przeprowadzone przeze mnie badania pokazały, że aż tak atypowe sytuacje nie występowały w badanych rodzinach. Wcześniejsze doświadczenia powodowały – z jednej strony – próbę ochrony własnych dzieci przed zjawiskami, które dzisiaj nazwalibyśmy właśnie patologiami, z drugiej zaś liberalny styl wychowania w domach rodzinnych niektórych matek, nie zakłóca spokojnego rytmu wychowania własnych dzieci. Codzienne informacje pokazują, że przemoc w rodzinie wzrasta, jest coraz więcej przypadków znęcania się nad dziećmi, młodzi rodzice nie potrafią zająć się wychowaniem swoich dzieci, mimo iż w szkołach jest wprowadzony przedmiot „wychowanie do życia w rodzinie”.

Tematem mojej pracy są „Formy socjalizacji dzieci i młodzieży w wieku wczesnej adolescencji spełniających obowiązek szkolny poprzez edukację domową”. Edukacja domowa jest dozwoloną prawnie, a jednak wciąż niszową, możliwością spełniania obowiązku szkolnego poza szkołą. Dlatego też celem niniejszej pracy było zagłębienie się w problematykę edukacji domowej, ze szczególnym uwzględnieniem procesu socjalizacji dzieci i młodzieży w niej uczestniczącej. Praca składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym rozdziale zawarłam teoretyczne zagadnienia dotyczące edukacji domowej, przepisy prawne jej dotyczące oraz dosyć szczegółową analizę dostępnej na rynku literatury, która ukazuje temat edukacji domowej zarówno od strony teoretycznej jak i praktycznej. Drugi rozdział zawiera opis metodologiczny badania, którego się podjęłam; uzasadnienie wyboru przyjętego do badań paradygmatu krytycznego; opis procedury przeprowadzanych wywiadów. Trzeci rozdział zawiera wyniki moich badań oraz ich analizę. W rozdziale ostatnim umieściłam również moje propozycje dotyczące badań, które mogą być ciekawymi tematami w zakresie zagadnienia edukacji domowej oraz towarzyszącym jej procesom socjalizacyjnym oraz edukacyjno-wychowawczym, szczególnie w najbliższej przyszłości w naszym kraju.

Niniejsza praca magisterska na temat emocji w literaturze dziecięcej to próba odpowiedzi na pytania o rodzaj emocji, które wywołują książki poruszające tematy grozy, tanatopedagogiczne oraz antropologicznie wrażliwe. To też zagadnienia dotyczące oddziaływania tego rodzaju utworów literackich na dzieci w wieku od 6 do 12 lat. Problemem badawczym pracy są też wartości i znaczenia, które niosą ze sobą kontrowersyjne książki. Pierwsza część pracy to dwa rozdziały teoretyczne, w których przedstawione zostają dzieje literatury dziecięcej, teoria rozwoju dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym wg J.Trempały oraz wartości i funkcje literatury dziecięcej w ogóle. Część teoretyczna to też definicje i przykłady rodzajów literatury, do której odnosi się cała praca. Etap drugi stanowi opis metod oraz technik, wykorzystanych w pracy. Krótki opis grup badawczych i analiza badań własnych to ostatnie składowe części praktycznej. Elementem podsumowującym pracę jest zakończenie, bibliografia oraz aneks.

Niniejsza praca magisterska poświęcona jest zbadaniu roli ojca w rodzinie z dzieckiem niepełnosprawnym intelektualnie. Część teoretyczna pracy nawiązuje do zagadnień rodziny oraz ojcostwa dziecka z niepełnosprawnością intelektualną. Pierwszy rozdział odnosi się do rodziny w badaniach pedagogicznych, systemowego ujęcia rodziny, rodziny jako środowiska wychowawczego oraz przemian współczesnej rodziny. Rozdział drugi z kolei zawiera zagadnienia, tj. istota współczesnego rodzicielstwa, rodzicielstwo wobec niepełnosprawności intelektualnej dziecka, ojcostwo w rodzinie współczesnej oraz wypełnianie obowiązków ojcowskich w rodzinie z dzieckiem niepełnosprawnym intelektualnie. Prezentowana praca zawiera również rozdział metodologiczny, w którym ujęto aspekt przygotowania badań własnych. Badania zostały przeprowadzone na 78 rodzicach dzieci z niepełnosprawnością intelektualną za pomocą ankiety.

Niniejsza praca została stworzona na potrzeby pracy dyplomowej. Celem przyświecającym zgłębianiu tej tematyki, było uzyskanie, jak najpełniej zarysowanego, obrazu programu redukcji szkód, rozpatrywanego z punktu widzenia funkcjonowania terapii substytucyjnej. Zgłębienie tego obszaru tematycznego, podyktowane było stycznością z osobami objętymi tym paradygmatem działań i dostrzeżenie wielu mankamentów oraz nieprawidłowości w zakresie prowadzonych w ramach tego zagadnienia działań. W toku przygotowania do przeprowadzenia powyższych badań, postawiono szereg problemów badawczych, dotyczących obrazu terapii substytucyjnej od substancji psychoaktywnych. Szczególną uwagę zwrócono na zadowolenie pacjentów, ich profil życiowy, istotne zmiany, jakie zaszły w toku zaangażowania w terapię, motywacje przyświecające dołączeniu do tejże formy pomocy, jak i te warunkujące, kształtowanie modelu życia, a także ich ocenę skuteczności programu metadonowego w odniesieniu do jednostkowych przeżyć i odczuć. Na drodze analizy poznawczej, wypowiedzi respondentów, można jednoznacznie stwierdzić, iż poziom oceny skuteczności programu terapii substytucyjnej od substancji psychoaktywnych, zależy od wielu wzajemnie przenikających się kwestii oraz czynników, takich jak ich doświadczenia, cele, wsparcie otoczenia. Generując tym samym prawidłowość, iż nie jest to forma pomocowa, która jest w stanie wpłynąć na zmianę paradygmatu życia, każdej jednostki, a długoletniość przebywania w terapii, warunkuje zahamowanie procesu zmiany i wpędza jednostki w proces stagnacji, co w większości przypadków prowadzi do niezadowolenia, poczucia niespełnienia. Równie ważnym czynnikiem, okazuje się atmosfera poszanowania godności, zaufania, panująca na programie metadonowym. Traktowanie w sposób przedmiotowy i ubezwłasnowolniający pacjentów, prowadzi do poczucia zahamowania zmiany i zaniechania prób naprawy obecnej sytuacji. Analiza ta, pozwoliła również na wyznaczenie szeregu zadań i powinności, jakie powinny pełnić osoby bezpośrednio zaangażowane w proces terapii, jak i realizujące inne działania związane z paradygmatem redukcji szkód. Tym samym, tworzy to szerokie pole do pracy pedagogicznej i terapeutycznej, w ramach streetworkingu oraz prowadzenia procesu terapii.

Celem mojej pracy licencjackiej jest ukazanie problemu, jakim jest przemoc wobec kobiet w rodzinie. Temat ten jest bardzo kontrowersyjny, oraz dotyka wiele kobiet, jednak wciąż nie mówi się o tym wystarczająco dużo. W pierwszym rozdziale omawiany jest podział definicji na formalne i nieformalne. Wyjaśniam, czym jest przemoc według przytoczonych przeze mnie autorów. Innym dylematem, z którym muszą mierzyć się kobiety, które doświadczyły przemocy ze strony partnera, są różnego rodzaju nieprzyjemne konsekwencje. Mogą one odcisnąć piętno na ich całe życie. Istnieje jednak wiele metod oraz form pomocy, które są specjalnie dedykowane ofiarom. Dzięki temu osoby te nie muszą czuć się pozostawione same sobie i mogą liczyć na wsparcie, a także posiadają wiedzę, że sprawcy tego czynu nie pozostaną bezkarni. W rozdziale drugim przedstawiam ogólny obraz kobiet, który funkcjonuje w życiu rodzinnym jak i zawodowym. Ukazuje z iloma obowiązkami mierzą się na co dzień, oraz z jakimi przeciwnościami i wyzwaniami muszą sobie radzić. Ostatni rozdział dotyczy metodyki projektowania warsztatu, w którym to zaprezentuję różne rodzaje szkolenia oraz rolę trenera. Ponadto opisuje na czym polega popularny w szkoleniach cykl Davida Kolba, który stosowany jest w procesie uczenia się osób dorosłych.

Celem pracy było opracowanie projektu edukacyjnego kształtującego u uczniów motywację do nauki. Ważne podkreślenia jest to, że celem szczegółowym było zwrócenie uwagi na konieczność realizowania programu szkolnego w sposób ciekawy oraz angażujący dzieci, co rozwija nich umiejętności, wiedzę, kreatywność, pasje, a także aspiracje szkolne. Prezentowane scenariusze są spójne i wieloaspektowe. Zbudowane są w sposób przemyślany, a ich zadaniem jest rozwój uczniów w aspekcie fizycznym, emocjonalnym (psychicznym), poznawczym, społecznym, ponieważ wszystkie te sfery stanowią całość, wzajemnie się warunkują i uzupełniają. W ramach niniejszego opracowania przedstawiono sylwetkę psychofizyczną dziecka wczesnoszkolnego. Wskazano literaturę dziecięcą kształtującą u uczniów motywację do nauki. Omówiono także kluczowe zadania i atrybuty nauczyciela na etapie wczesnoszkolnej edukacji. Ponadto, zaprezentowano autorski projekt działań edukacyjnych, zdefiniowano pojęcie „projektu edukacyjnego” i opracowano pięć scenariuszy zajęć. Następnie ujęto ewaluację autorskiego projektu edukacyjnego oraz zdefiniowano pojęcia tj. „ewaluacja” „autoewaluacja”. Wyodrębniono też rodzaje ewaluacji oraz opisano grupę uczestniczącą w projekcie edukacyjnym. Istotnym etapem prowadzonych prac była autoewaluacja projektu edukacyjnego.

W pracy zostały zdefiniowane pojęcia, tj: wychowanie, metody wychowania, problemy wychowawcze i rodzina. Wyszczególniono także funkcje rodziny, omówiono style wychowania oraz postawy rodzicielskie stosowane w rodzinie. W pracy zostały wybrane i opisane najczęściej występujące w środowisku rodzinnym problemy wychowawcze , tj. trudności emocjonalne, lęk i agresja. Omówiono również indywidualne metody wychowania dziecka, które zostały poddane próbie oceny skuteczności w zwalczaniu powyżej wymienionych problemów wychowawczych. W pracy przedstawiono podstawy metodyki projektowania szkolenia, a także opisany został projekt warsztatu.

Tytułem pracy jest "Problemy w porozumiewaniu się między małżonkami". W swojej pracy poruszam tematykę małżeństwa sakralnego oraz świeckiego: definicje; założenia; podział cykliczny małżeństwa; funkcje rodziny. Dotykam tematyki kryzysów i problemów małżeńskich, ponieważ zauważyłam na przestrzeni kilkunastu lat, jak w moim otoczeniu, ludzie dorośli-małżonkowie, nie radzą sobie. Czasami bywało tak, że najmniejszy problem doprowadzał do rozpadu małżeństwa. Moim zdaniem, jest tak, ponieważ komunikacja małżeńska jest owiana barierami. Jakość komunikacji jest na niskim poziomie, lub w ogóle jej nie ma. W przyszłości, po studiach, chciałabym pomagać małżonkom w tworzeniu między sobą lepszej komunikacji oraz relacji, aby byli ze sobą a nie obok siebie. Dlatego, w pracy zawarłam rozdział o komunikacji małżeńskiej, ponieważ chciałam ukazać prawidłową komunikację. Komunikacja również posłużyła mi do warsztatów, które stworzyłam na rzecz pracy licencjackiej. Szkolenie dla małżonków, dzięki któremu pogłębią swoją relację oraz poznają czym jest komunikacja oraz Dialog małżeński, dzięki któremu będą potrafili ze sobą rozmawiać w bardziej otwarty, spokojny sposób. Dialog jest to naprawdę dobra forma komunikacji małżeńskiej, ponieważ jestem świadkiem i widzem wielu małżeństw, które zaczęły stosować tą formę komunikacji i ich relacja stała się silniejsza i mocniejsza. Mój warsztat da się przeprowadzić i w przyszłości mając do tego kompetencje, będę chciała poprowadzić właśnie to szkolenie dla małżonków.

Niniejsza praca licencjacka przedstawia proces przygotowania rodziny do podjęcia się adopcji oraz omawia to, jakie problemy może ona napotkać w swoim codziennym życiu. Wykorzystaną formą badawczą jest tutaj warsztat, w którym autorka skupia się na rozwinięciu umiejętności radzenia rodziców w trudnych sytuacjach przed rozpoczęciem wychowywania przysposobionych dzieci. Poruszane są również kwestie dotyczące form zdobywania wiedzy oraz nowych doświadczeń. Pierwszy rozdział opisuje fundamentalne założenia rodziny, jej typy, modele oraz funkcje. Przedstawione zostało również to, jaką rolę pełni rodzina w kontekście środowiska wychowawczego. Ukazano także formę rodziny jaką jest adopcja, rodzaje przysposobienia oraz prawne aspekty tego procesu. W kolejnej części pracy w sposób szerszy ukazano różne kwestie związane z instytucją adopcji. Zaczynając od historii przysposobienia, poprzez ujęcie tego, jak ważną rolę pełni rodzina w rozwijaniu i kształtowaniu się podstawowych potrzeb dziecka, w dalszej części przedstawienie procedury adopcyjnej oraz wynikające z niej wszelkie problemy, zaś na końcu ukazanie znaczenia poradnictwa rodzinnego w kontekście przygotowania rodziny do opisywanego procesu. W trzecim rozdziale skoncentrowano się na charakterystyce warsztatu jako formy pracy z rodzicami uczestniczącymi w procesie adopcji. Przedstawiono rozważania definicyjne, opisano role, w które wciela się prowadzący warsztaty oraz scharakteryzowano model uczenia się przez doświadczenie Davida Kolba. W ostatniej części pracy przedstawiono oraz opisano projekt własnego warsztatu „Bądź gotowy na przyjęcie do swojej rodziny nowego członka”, który dotyczy przygotowania rodziców do roli rodziny adopcyjnej.

Niniejsza praca dyplomowa koncentruje się na ujętym kompleksowo zagadnieniu kształtowania aktywności fizycznej u wychowanków w wieku 8-12 lat uczęszczających do świetlicy środowiskowej. Głównym elementem pracy jest prezentacja autorskiego projektu wychowawczego, który dostosowany jest do szczególnych potrzeb podopiecznych placówki w której projekt był realizowany. Praca zawiera prezentację i analizę scenariuszy zajęć, które zostały zrealizowane. Praca zawiera również rzetelną ocenę realizacji założeń jakie autor określił we wstępnej części pracy.

Tematem pracy jest redukowanie nieśmiałości w relacjach interpersonalnych przy pomocy warsztatów teatroterapii. Praca składa się z części teoretycznej i metodycznej. Teoria zawiera opis założeń teatroterapii oraz związek pomiędzy warsztatami teatroterapii a nieśmiałością. Teatroterapia powstała jeszcze w Starożytności i do naszych czasów stopniowo się rozwija. Teraz nacisk kładzie się na wdrażanie zajęć z elementami teatroterapii do programu szkolnego oraz w ramach zajęć rozwijających. Następnym poruszonym wątkiem jest analiza poszczególnych etapów rozwoju jednostki. Na rzecz pracy została opisana III era rozwoju według Daniela Levinsoana – dzieci w wieku 10-25 lat. Głębsze zapoznanie się z rozwojem społecznym, emocjonalnym, moralnym, a także rozwojem tożsamości jednostki pozwala na zrozumienie zachowania dzieci w konkretnych sytuacjach. Psychologiczne aspekty dają wgląd do przyczyn powstania tejże nieśmiałości. W kolejnym rozdziale zostały opisane metody i techniki, które się przydadzą przy konstruowaniu konspektów i prowadzeniu warsztatów. W teatroterapii stosuje się dużo metod pobudzających do działania ruchem lub słowem oraz elementy dramowe. Praktyczna część polega na refleksji nad przeprowadzonymi wcześniej warsztatami. Większość ćwiczeń została zrealizowana bez większych mankamentów. Jednak prawie przy wszystkich zadaniach dałoby się coś zmienić, ulepszyć lub nakierować kogoś innego w jaki sposób prowadzi się takie warsztaty.

Praca licencjacka „Przezwyciężanie nieśmiałości poprzez zabawę u dzieci w wieku wczesnoszkolnym” omawia problem nieśmiałości, jej źródeł oraz wpływu na życie człowieka z zachowaniami nieśmiałymi. Ze względu na ogromną skalę oddziaływania na człowieka oraz zakres występowania, konieczne jest zapoznanie się z tematem i poszukiwanie metod pomocy dla osób borykających się z nieśmiałością. Świadomość destruktywnego wpływu na wiele aspektów życia człowieka, pozwala podejść do problemu odpowiednio poważnie i uznać nieśmiałość za problem, który wymaga pracy pedagogicznej w celu niwelowania jej skutków. Praca składa się z części teoretycznej oraz projektowej. Pierwsza część pracy oparta jest na literaturze przedmiotu. Rozpoczyna się od przybliżenia tematyki zabawy jako takiej oraz jej funkcjach i wpływie na dziecko. Wyjaśnia terapeutyczne możliwości zabawy, które można wykorzystać w pracy z dziećmi nieśmiałymi. Następna część pracy skupia się na dokładnym omówieniu pojęcia nieśmiałości, jej wpływie na życie człowieka oraz sposobach jej rozpoznawania. W tym rozdziale pojawia się również wyjaśnienie, skąd bierze się nieśmiałość oraz omówione są sposoby pomocy dzieciom nieśmiałym. Część teoretyczna kończy się ogólnym zarysem specyfiki wieloaspektowego rozwoju dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Drugą część pracy stanowią 4 scenariusze opracowane na podstawie zgromadzonych w rozdziale pierwszym informacji na temat nieśmiałości. Znajduje się w nich również opis metod oraz technik zastosowanych podczas realizacji scenariuszy. Cykl zajęć skupia się na rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych dzieci oraz podnoszeniu samooceny. Podstawą obowiązującą podczas wszystkich zajęć jest zasada dobrowolności oraz atmosfera absolutnej akceptacji i bezpieczeństwa. Zajęcia realizowane są metodą zabawy, jako najbardziej efektowną formą edukacji dzieci. Zabawa jest cechą udanej edukacji, ponieważ pozytywne emocje, które się z nią łączą są niezbędne do efektywnej nauki. Pozwalają na usunięcie elementu lęku, który skutecznie hamuje procesy twórcze. W tej części pracy znajduje się również ewaluacja, w której opisany jest rzeczywisty przebieg zaplanowanych scenariuszy, ich subiektywna ocena oraz wnioski.

Praca nosi tytuł: Problem poczucia własnej wartości u dzieci w młodszym wieku szkolnym. Została przedstawiona w niej złożoność pojęcia poczucia własnej wartości. Ma ona ma celu przybliżyć jej wpływ na życie człowieka, czynników jej determinujących oraz sposobów na jej kształtowanie. Praca składa się z ośmiu rozdziałów. Jednak można je podzielić na dwie część. Jedna z nich to teoretyczna, a druga praktyczna. Na początku opisany został rozwój dziecka w młodszym wieku szkolnym. Uwzględnia on kilka obszarów rozwoju takich jak: fizyczny, społeczny, umysłowy, emocjonalny, moralny, osobowości oraz wpływu rodziny i szkoły na dziecko. W następnych rozdziałach przybliżony został temat poczucia własnej wartości. Zawiera on opisane rodzaje jej oraz wewnętrzne źródła według Nathaniela Brandena. Wyjaśniony również został wpływ rodziny i szkoły na kształtowanie poczucia własnej wartości . Dalsze rozdziały pracy można już zaliczyć do część praktycznej. Na początku opisane zostały metody nauczania i nagradzania wykorzystane w konspektach. Później cykl zajęć mający na celu kształtować poczucie własnej wartości u dzieci. Składa się on z pięciu oddzielnych konspektów, które zostały przeprowadzone w Centrum Aktywności Dzieci i Młodzieży Źródełko. Dlatego też jest tam monografia tej placówki oraz moje przemyślenia przed i po przeprowadzeniu tych zajęć. Ostatnią częścią pracy jest zakończenie, czyli podsumowanie całej pracy oraz refleksji podczas jej pisania.