Tematem niniejszej pracy jest: „Wzmacnianie umiejętności koncentracji uwagi poprzez twórcze zabawy u dzieci w młodszym wieku szkolnym”. Jej celem było zapoznanie się z problematyką koncentracji uwagi u dzieci w kontekście teoretycznym i przygotowanie projektu, który pomógłby w ćwiczeniu i podnoszeniu tej umiejętności. W pierwszym rozdziale scharakteryzowany został młodszy wiek szkolny pod względem rozwoju fizycznego, umysłowego, społecznego, osobowości i rozwoju moralnego. Drugi rozdział przedstawia definicję uwagi, jako jednego z procesów poznawczych, jej funkcje i podział, jak również dokonano w nim analizy trudności umiejętności koncentracji wykazując jej przyczyny, wpływ na naukę, środowisko szkolne, a także uwzględniono współczesne zagrożenia, które mogą mieć znaczące oddziaływanie na jej powstawanie. Trzeci rozdział opisuje metody wykorzystane w projekcie. Są to przede wszystkim metody z pogranicza arteterapii, które pomogły w osiągnięciu głównego celu. Duży nacisk położono na metody wykorzystujące ruch i twórczy potencjał dzieci. W dalszej części zaproponowano pięć konspektów zajęć. Założono, iż po przeprowadzonych zajęciach u uczniów zostanie wzmocniona umiejętność koncentracji uwagi, będą oni wykorzystywali swój potencjał twórczy, jak również, będą potrafili rozpoznawać stan koncentracji i dekoncentracji, będą świadomie kontrolować swoje ciało oraz zwiększą umiejętność współpracy. Pracę kończy rozdział zawierający ewaluację przeprowadzonych zajęć oraz krótką refleksję pedagogiczną uwzględniającą obawy ,spostrzeżenia oraz wnioski związane z realizacją projektu.

Tematem niniejszej pracy jest strach i nieumiejętność radzenia sobie z emocjami u dzieci jako problem w grupie przedszkolnej. Celem było rozpoznanie tematu strachu i nieumiejętności radzenia sobie z emocjami w kontekście teoretycznym i przygotowanie projektu, który służy pokazaniu dzieciom jak rozpoznawać emocje na przykładzie strachu oraz przedstawić jak radzić sobie z nimi. Scharakteryzowany został wiek przedszkolny pod względem fizycznym, poznawczym oraz emocjonalno - społecznym. Przedstawieniu ogólnej charakterystyki problemu towarzyszy analiza jej objawów, rodzajów i przyczyn w okresie przedszkolnym. W pracy zostało uwzględnione ujęcie definicyjne emocji oraz to jak rozwijają się w tym okresie. Opisane zostało jaka jest rola więzi w kształtowaniu emocji dziecka. Z rodzajów emocji został wybrany i opisany strach. Następnie wyjaśniono jakie są sposoby radzenia sobie z emocjami u dzieci oraz co to znaczy nie radzić sobie z nimi. Charakterystyka Przedszkola nr 110 we Wrocławiu była podstawą do przeprowadzenia zajęć dotyczących strachu i nieumiejętności radzenia sobie z emocjami. Aby osiągnąć cel projektu użyto metod wychowawczych. Skupiono się głównie na metodach zadaniowych i nagradzania. W dalszej części pracy zostały przedstawione scenariusze zajęć. Założono, że po przeprowadzonych zajęciach dzieci będą potrafiły określić co to są emocje, przedstawić je i rozpoznać. Będą rozumowały stan emocjonalny strachu oraz sposób poradzenia sobie z nim. Rozróżni dobre i złe emocje. Do konspektów dołączono wiersz, który był potrzebny do realizacji jednego scenariusza. Po zakończonych zajęciach przedstawiono refleksję pedagogiczną, w której zawarto najważniejsze spostrzeżenia, obawy i analizę projektu. Założenia projektu zostały spełnione, a dzieci chętnie brały udział w większości zadań.

W rozdziale pierwszym zostaną przedstawione założenia teoretyczne. W tym celu sięgnę do stanowisk charakterystycznych dla pedagogiki rodziny, poruszę kwestie stereotypów płci, a także zwrócę uwagę na różnice i podobieństwa pomiędzy macierzyństwem a ojcostwem. W tym miejscu poruszę również kwestię powrotu matek na rynek pracy dawniej, a dziś. Swoje tezy uzasadnię w świetle badań przeprowadzanych w pierwszych latach XXI wieku. Na początku swojej pracy chciałabym również pokazać, w jaki sposób zmieniało się nastawienie społeczeństwa do aktywności kobiet, do pełnienia przez nie nowych ról oraz funkcji. W dalszej części pracy przedstawię wyniki badań własnych. Skoncentruję się na postawionych problemach badawczych oraz będę starała się odpowiedzieć na pytanie, jak kobiety postrzegają swoją aktywność zawodową. Niniejsza praca będzie zgromadzeniem badań opinii publicznej, centrum społecznego, a także samodzielnie przeprowadzonych wywiadów, ponieważ temat pracy w dalszym ciągu zaciekawia i jest poruszany.

Tematem pracy jest motywowanie w procesie doskonalenia kompetencji pracowników. Celem pracy jest analiza znaczenia procesu motywowania poprzez rozwój potencjału pracowniczego oraz doskonalenie kompetencji. W pracy zostaje podkreślona podmiotowość i możliwość rozwoju pracownika jako wyznacznik zadowolenia, satysfakcji i efektywniejszej pracy. Praca omawia temat w różnych aspektach. W pierwszym rozdziale zostały opisane różne znaczenia i podejścia do motywowania pracowników. Dokonano również szczegółowej analizy systemu motywacyjnego oraz czynników motywacyjnych jako niezbędnych elementów procesu motywowania. Drugi rozdział porusza tematykę doskonalenia kompetencji jako aspektu edukacyjnego. Możliwość rozwoju zawodowego w organizacji została przedstawiona poprzez opisanie różnorodnych form doskonalenia kompetencji. Ostatni rozdział pracy jest opisem uwarunkowań skutecznego motywowania. Rozdział zostaje podsumowany ze względu na aspekty edukacyjne, których doświadcza pracownik jak i motywator w procesie motywowania. Praca w całości podkreśla znaczenie motywowania pracowników jako ważny element funkcjonowania organizacji. Miejsce pracy zostaje przedstawione nie tylko jako miejsce pełniące funkcję zarobkową, ale również jako miejsce odpowiednie do rozwijania kompetencji i potencjału pracownika.

Celem niniejszej pracy licencjackiej jest wskazanie zależności pomiędzy motywacją pracowników, a efektywnością ich pracy. W pracy oprócz ekonomicznych form motywowania pracowników przedstawione są również pozaekonomiczne formy wpływania na motywację. Praca podzielona została na trzy rozdziały. Pierwszy rozdział mówi o tym, czy jest motywacja, przedstawia najważniejsze teorie motywacji oraz strategie czy systemy motywacji. Oprócz ekonomicznych form motywacji opisane są również inne sposoby na zmotywowanie pracowników. W kolejnym rozdziale skupiam się na pojęciu efektywności, głównie na tym jak można zmierzyć efektywność pracowników. Przedstawione zostały liczne mierniki, które służą do pomiaru efektywności pracowników. W ostatnim rozdziale natomiast opisane są szkolenia, które nie dosyć, że podnoszą kwalifikację pracowników, to również motywują ich do lepszego wykonywania swojej pracy. Szkolenia organizowane dla pracowników stanowią bardzo ważny element rozwoju firmy. Dzięki szkoleniom firma zyskuje dobrze wykwalifikowanego pracownika, z dużą motywacją do pracy, co skutkuje większą efektywnością wykonywanej pracy. Podsumowując uważam, że motywacja pracowników ma bardzo duży wpływ na efektywność ich pracy. Mam nadziej, że moją praca udowadnia to stwierdzenie.

Problem mojej pracy licencjackiej dotyczył roli coachingu w podnoszenia kompetencji pracowniczych. Podczas pisania pracy opisałem główne zagadnienia związane z tematem takie jak: geneza coachingu, wyjaśniłem czym są kompetencje oraz dokonałem ich podziału na miękkie oraz twarde. Zająłem się również pokazaniem całej struktury procesu coachingowego. Swoją uwagę skupiłem również na relacji panującej podczas spotkań coacha z klientem i wyróżniłem zachowania sprzyjające pozytywnemu przebiegowi coachingu. W mojej pracy znajdują się również informacje na temat narzędzi coachignowych, opisałem działanie dwóch aby pokazać jak działają oraz jak mogą przyczynić się do rozwoju kompetencji wśród pracowników. Prace podsumowałem rezultatami jakie coaching może przynieść dla organizacji jak i samego pracownika na jego drodze zawodowej czy życiowej.

Celem pracy „Kontekst edukacyjny przetwarzania wiedzy jawnej i ukrytej" jest rozpoznanie edukacyjnych procesów zachodzących w organizacyjnym przetwarzaniu wiedzy. Problematyka pracy koncentruje się na procesach konwersji wiedzy jawnej i ukrytej opisanych przez Ikujiro Nonakę i Hirotaka Takeuchiego w modelu SECI. Model ten jest rozpatrywany głównie na gruncie zarządzania wiedzy. W niniejszej pracy została podjęta próba jego analizy z perspektywy andragogicznej. Praca składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym rozdziale zostały przedstawione podstawowe pojęcia dotyczące wiedzy. Omówione zostały różne ujęcia wiedzy, z uwzględnieniem tradycji japońskiej i filozofii zachodniej jako szczególnie istotnych dla dalszego charakteryzowania wiedzy jawnej i ukrytej. Poczynione zostało również rozróżnienie między wiedzą oraz pojęciami takimi, jak informacja i mądrość. Rozdział pierwszy zawiera ujęcie definicyjne wiedzy jawnej i ukrytej, historię kształtowania się tych pojęć oraz ich charakterystykę. Drugi rozdział pracy stanowi szczegółowe omówienie procesu przetwarzania wiedzy w modelu SECI. Został w nim przedstawiony przebieg konwersji wiedzy wraz z dokładną charakterystyką każdego jej etapu. Analiza procesu przetwarzania wiedzy jawnej i ukrytej została poszerzona o ukazanie roli kontekstu powstawania wiedzy oraz relacji między podmiotami przetwarzania wiedzy. Ostatni rozdział zawiera analizę przetwarzania wiedzy z perspektywy andragogicznej. Koncertuje się na lokalizacji procesów uczenia się i nauczania w obrębie procesów scharakteryzowanych w rozdziale drugim. Została w nim zawarta również próba ukazania metod wsparcia konwersji wiedzy w oparciu o wybrane metody i formy działalności edukacyjnej. Uzupełnieniem analizy zlokalizowanych procesów edukacyjnych jest ich zestawienie z andragogicznymi teoriami uczenia się: uczeniem się przez doświadczenie Davida Kolba, uczeniem się egzystencjalnym Petera Jarvisa oraz uczeniem się transformatywnym Jacka Mezirowa.

Tematem pracy licencjackiej są: Kompetencje kluczowe wpraktyce profesjonalnego coacha. Praca składa się z 3 rozdziałów, które mają charakter teoretyczny Rozdział 1 porusza tematykę coachingu, w ogólnym ujęciu, co pozwala na wprowdzenie w tematykę pracy. Porusza kwestię genezy, a także funkcjonowania coachingu oraz elementy, które są istotne w trakcie trwania sesji coachingowych. Rozdział 2 skupia się na problemetyce kompetencji, które są ukazane w szerokim rozumieniu. Ukazuje sposób rozowju kompetencji, ich rodzaje, a także wpływ na efektywność pracy. Dzięki temu rozdział ten tworzy obraz tego, jak istotne są kompetencje dla rozowju człowieka. Rozdział 3 obejmuje kompetencje, które coach wykorzystuje w swojej pracy. Pokazuje, w jaki sposób kompetencje, a także osobowość coacha oddziałuje na efekty sesji coachingowej oraz jakie kroki wykonać, by zostać coachem, co sprawia, że powstaje idealny obraz coacha. Pomimo tego, iż nie ma zbyt wielu badań, dotyczących skuteczności coachingu, jest to ciekawa dziedzina, która z pewnością będzie ulegała, nieustannemu, rozwojowi. Pozwoli to ludziom na własne samodoskonalenie i zdobywanie upragnionych celów.

Praca została podzielona na trzy części. Pierwsza z nich zawiera pojęcia teoretyczne dotyczące rozwoju dziecka przedszkolnego, epistemologii bajek i baśni, oraz ich znaczenia w pedagogice przedszkolnej. Druga część to metodologiczne podstawy badań, a zatem: problemy badawcze, orientacja, paradygmat, istota badań jakościowych, metody i techniki badawcze oraz szczegółowa organizacja badań. Natomiast trzecia część przedstawia analizę przeprowadzonych badań i składa się z pięciu podrozdziałów podzielonych ze względu na pytania szczegółowe. Opisują one kolejno recypowane przez dzieci elementy wyglądu postaci, ich osobowości, elementy otoczenia, aż po interpretację morału oraz wartości.

W pracy opisałam aspekty tutoringu w szkołach ponadgimnazjalnych. Praca zawiera trzy rozdziały. W pierwszym rozdziale opisuję genezę terminu tutoring, wyjaśniam czym jest metoda tutoringu oraz jakie są jego rodzaje. Opisuję również jego historyczne początki i poruszam kwestię humanizmu, który jest paradygmatem tutoringu. Omawiam również specyfikę zawodu tutora. W drugim rozdziale koncentruję się na tutoringu szkolnym, wyjaśniając czym on jest, na czym polega edukacja spersonalizowana oraz opisuję działanie tutoringu na przykładzie dwóch konkretnych szkół jakimi są: Społeczne Liceum Ogólnokształcące nr 2 w Warszawie oraz ALA Autorskie Liceum Artystyczne i Akademickie we Wrocławiu. Pod koniec rozdziału krótko omawiam metody kształcenia praktykowane obecnie w polskim szkolnictwie, które nie polegają na spersonalizowanej edukacji. W trzecim rozdziale przedstawiam jakie potrzeby młodego człowieka w okresie adolescencji może zapewnić tutoring. Zaczynam od wyjaśnienia psychologii rozwoju podczas tego okresu oraz wymienieniam potrzeby, jakie w tym czasie mają młodzi ludzie. Pod koniec zwracam uwagę na rolę tutoringu w działalności pozaszkolnej, czyli wpływaniu na rozwój człowieka. Następnie przedstawiam możliwości w tutoringu, które mogą pomóc przy pracy z osobami w okresie adolescencji. Wymieniam potrzeby, które może on zapewnić oraz wyjaśniam dlaczego tutoring może pozytywnie wpłynąć na nastolatka.

Celem mojej pracy dyplomowej było opisanie form terapii uzależnień w Głogowie. Badania zaplanowałam jako wywiad z czterema terapeutami prowadzącymi terapię uzależnień w Miejskim Centrum Wspierania Rodziny w Głogowie. Zamierzałam zbadać jakie formy terapii uzależnień realizowane są na terenie miasta, oraz określić od jakich substancji najczęściej uzależniają się mieszkańcy Głogowa. W mojej pracy zawarłam również wyjaśnienie czym różni się terapia indywidualna od grupowej oraz częstotliwość korzystania z terapii uzależnień kobiet i mężczyzn. Przeprowadzone przeze mnie badania wykazały, że najczęściej uzależniającą substancją jest alkohol a najbardziej efektywną terapią uzależnień jest terapia grupowa.

Podjęcie tej problematyki wydało mi się ciekawym wyzwaniem ze względu na stosunkowo niewielką liczbę rzetelnych i ogólnodostępnych publikacji na ten temat. Niniejsza praca została podzielona na trzy rozdziały. W pierwszym rozdziale przytaczam kilka definicji hipoterapii oraz jej najważniejsze cele. Następnie przechodzę do omówienia form hipoterapii. W rozdziale drugim opisuję rolę konia oraz instruktora w procesie rehabilitacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną i ruchową. W tym rozdziale będą także przybliżone przeciwwskazania do stosowania hipoterapii oraz środki ostrożności. Zasadniczym celem podjętych badań było dokonanie analizy skuteczności formy rehabilitacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną i ruchową. Zatem przedmiotem badań w mojej pracy są formy rehabilitacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną i ruchową ujmowane z punktu widzenia hipoterapeutów z całej Polski. Główny problem badawczy brzmi następująco: Czy hipoterapia jest skuteczną formą rehabilitacji dzieci z niepełnosprawnością intelektualną i ruchową? Opierałam się na paradygmacie pozytywistycznym. Chcąc przedstawić określony stan problematyki badawczej, zastosowałam metodę sondażu diagnostycznego za pomocą ankiety internetowej.

Tytułem pracy magisterskiej jest „Znaczenie Uniwersytetu Trzeciego Wieku w życiu ludzi starszych”. Praca składa się z czterech rozdziałów. Każdy z rozdziałów składa się z podrozdziałów. Pierwszy z nich zawiera opis starości, problematykę starości, potrzeby seniorów oraz skutki psychiczne i fizyczne ostatniego etapu życia ludzi. W drugiej części przeczytać można o historii Uniwersytetu Trzeciego Wieku oraz o formalno-prawnych uwarunkowaniach działalności. Trzeci rozdział ukazuje wybraną metodologię oraz przedstawia problem główny, problemy szczegółowe oraz postawione hipotezy w niniejszej pracy. Ostatni rozdział zawiera analizę zebranego materiału w formie wykresów, tabel oraz rysunków. W końcowej części można przeczytać wnioski z całości pracy i podsumowanie.

Tematem niniejszej pracy był wizerunek osób starszych w oczach młodzieży licealnej. Praca została podzielona na cztery części. Pierwszy rozdział zawiera wiadomości na temat wielu aspektów starości, opisanych w literaturze. Część druga to informacje na temat metodologii badań, charakterystyka grupy badawczej oraz krótki opis badania pilotażowego. W trzecim rozdziale zamieszczona została analiza wyników uzyskanych na podstawie przeprowadzonych badaniach. Czwarta część zawiera weryfikację hipotez postawionych w rozdziale metodologicznym. Wnioski z badań umieszczone zostały w ostatniej części. Celem postawionym w niniejszej pracy było zbadanie, w jaki sposób młodzież postrzega osoby starsze oraz jakie czynniki wpływają na charakter tego podejścia. Badania w tym przypadku zostały wykonane metodą ilościową ze względu na dużą liczbę respondentów. Zastosowanie procedury ilościowej pozwoliło uzyskać odpowiedzi większej liczby młodych osób, dzięki czemu badania stały się bardziej wiarygodne.

Tematem pracy jest rozwijanie twórczego myślenia poprzez zajęcia arteterapeutyczne u dzieci w wieku wczesnoszkolnym. W pierwszym rozdziale został objaśniony proces twórczego myślenia oraz pojęcia bliskoznaczne twórczości, takie jak kreatywność i innowacyjność. Ostatni z wymienionych terminów został szerzej omówiony w kontekście innowacji pedagogicznych, czego dobrym przykładem są uniwersytety dziecięce. Głównym celem tego rodzaju placówek jest rozwijanie twórczego potencjału dzieci. Uczniowie pragnący działać na rzecz rozwoju swej twórczości i kreatywności mają również możliwość udziału w programie edukacyjnym Odyseja Umysłu, który realizowany jest w formie konkursu i ma na celu uczenie myślenia kreatywnego oraz krytycznego, jak również rozwijanie zdolności twórczych poprzez angażowanie uczniów do procesu twórczego rozwiązywania problemów. Ważne zadanie stawiane jest także przed pedagogami twórczości, którzy wspierając twórcze uzdolnienia swych uczniów powinni mieć na uwadze przede wszystkim potrzeby i możliwości dzieci oraz ich motywacje. Istotne są także warunki zewnętrzne sprzyjające rozwijaniu twórczości uczniów oraz odpowiedni dobór metod, form i środków dydaktycznych. Istotną kwestią w kształceniu ku twórczości jest wyposażenie uczniów w tworzywo twórcze. Popularna, w owym kształceniu, jest grupowa forma uczenia się określana mianem treningu twórczości, mającego na celu nauczanie twórczych postaw oraz technik myślenia twórczego, jak również wzmacnianie zdolności twórczych poprzez ćwiczenia. W opisywanym rozdziale wskazane są także różnice między myśleniem kreatywnym, krytycznym a komputacyjnym. Na zakończenie tej części przedstawione są metody pracy arteterapeutycznej, takie jak Metoda Malowania Dziesięcioma Palcami czy Life/Art Process, które również sprzyjają rozwijaniu twórczego myślenia. Drugi rozdział to rozważania nad rozwojem dzieci w młodszym wieku szkolnym, gdyż tej grupy wiekowej dotyczy owa praca. W kolejnym rozdziale przedstawione zostały metody oraz techniki pracy projektowej. Szerzej opisano metody asymilacji wiedzy oraz metody waloryzacyjne. Wśród technik wyróżniono natomiast techniki oddziaływań niewerbalnych oraz elementy takich technik arteterapii jak: muzykoterapia, choreoterapia i filmoterapia. Powyższa metodologia została zastosowana podczas zajęć arteterapeutycznych przy realizacji scenariuszy zaproponowanych w czwartym rozdziale. Praca zakończona jest refleksjami pedagogicznymi, które narodziły się podczas prowadzenia zajęć z wykorzystaniem elementów arteterapii z dziećmi w wieku wczesnoszkolnym w Centrum Rozwoju i Aktywności Dzieci i Młodzieży "Miś" we Wrocławiu.

„ Uczenie rozpoznawania emocji i ich wyrażania wśród uczniów klas I-II” to praca licencjacka, która ma charakter projektowy. Składa się z czterech rozdziałów: dwóch teoretycznych, metodycznego oraz refleksyjnego a jej celem jest nauka rozpoznawania emocji towarzyszących dzieciom w ich codziennym życiu, a także ich wyrażania. Uczniowie podczas cyklu warsztatów poznają emocje, dowiadują się jak je rozpoznawać u siebie a także u innych, oraz uczą się wyrażać je tak, aby nie krzywdzić przy tym rówieśników. W części teoretycznej pracy opisane zostały teorie potrzebne do zrozumienia tematu. Zawiera ona m.in. teorię napięć Roberta Agnewa, definicje asertywności oraz jej rodzaje, a także definicję inteligencji emocjonalnej. Przytoczone zostały również badania dotyczące wpływu kar cielesnych na impulsywność dzieci. Rozdział drugi to część teoretyczna, która opisuje fazy rozwojowe człowieka oraz zmiany, które zachodzą u dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Człowiek w tej fazie rozwija się na wielu płaszczyznach, dlatego opisany został rozwój emocjonalny, fizyczny, poznawczy jak i również umiejętności komunikacyjne. Część metodyczna to opis metod i technik stosowanych podczas cyklu warsztatów dotyczących emocji. Na końcu tego rozdziału można zapoznać się z pięcioma scenariuszami zajęć, które zostały przeprowadzone podczas praktyk studenckich. Ostatni rozdział umieszczony w pracy to refleksja pedagogiczna po przeprowadzeniu warsztatów , która zawiera opis placówki w której zostały one zrealizowane i refleksję pedagogiczną dotyczącą całości warsztatów.

Praca licencjacka pod tytułem „Wzrost orientacji zawodowej wśród uczniów klasy 3 gimnazjum poprzez warsztaty autoprezentacji” porusza kwestię wyborów zawodowych młodzieży. Dotyczy sytuacji z którą musi się zmierzyć każdy młody człowiek, wybierając szkołę średnia. Jest to temat żywo adolescentów dotyczący, wymagający poświęcenia mu uwagi. W opracowaniu tym znajdziemy informację na temat zwiększenia orientacji zawodowej uczniów, dzięki budowaniu przez nich pozytywnego obrazu siebie. Podczas prowadzonych warsztatów nastolatki stają się bardziej samoświadomi, co wpływa na ich dalsze decyzje zawodowe. Praca podzielona jest na dwie części : teoretyczna i projektowa. W pierwszej z nich scharakteryzowana jest orientacja zawodowa, doradztwo oraz autoprezentacja i jej aspekty . Uwzględniony jest także profilaktyczny charakter projektu pedagogicznego. Możemy też uzyskać wiele informacji na temat rozwoju nastolatków, ze szczególnym uwzględnieniem piętnastego i szesnastego roku życia. Praca dostarcza także wskazań wychowawczych w pracy z młodzieżą. Część ta w dużej mierze opiera się na literaturze przedmiotu, korzystając między innymi z dorobku psychologii rozwojowej. Część druga zawiera opis pięciu scenariuszy wraz z charakterystyka metod i technik wykorzystywanych do przeprowadzenia ich. Zajęcia ukierunkowane są na poznanie siebie poprzez odkrycie swoich mocnych stron, typu osobowości oraz rodzajów i kierunków szkół średnich. Wiedza ta pozwoli uczniom na podjęcie decyzji w zgodzie ze sobą, uwzględniając ich zdolności i stan zdrowia. Uczestniczy uczą się także prawidłowych relacji interpersonalnych oraz współpracy w grupie. Ćwiczenia dają okazję do integracji i zbudowania dobrej atmosfery. Scenariusze skonstruowane są w taki sposób, aby tworzyły spójny cykl. Na każdych zajęciach uczestnicy zdobywają nową wiedzę, którą ostatecznie wykorzystują podczas ostatnich zajęć. Młodzież została przeprowadzona przez poszczególne ćwiczenia tak, aby umożliwić im zdobycie informacji potrzebnych do stworzenia własnej ścieżki kariery. Informacje zdobyte na swój temat, pozwolą im nie tylko na podjęcie decyzji wyboru szkoły średniej, ale stają się dla nich cenna wiedzą która może przydać im się niezliczonej ilości okazji. Tę część pracy zakańcza refleksja pedagogiczna po przeprowadzonych warsztatach, opis placówki w której się one odbyły oraz przedstawione są wnioski końcowe.

Celem mojej pracy jest wsparcie rozwoju emocjonalnego dzieci z klas 1-3 szkoły podstawowej. Do osiągnięcia zamierzonego efektu, postanowiłam wykorzystać zajęcia muzyczne, które są pomocne w aktywizowaniu dzieci, usprawniają i stymulują procesy poznawcze. Ponadto muzyka uczy refleksyjności, ma wpływ na ekspresję i uwrażliwia człowieka na bodźce, które do niego docierają. To wszystko łączy się z celami zajęć, opisanymi w niniejszej pracy, wśród których można wyróżnić: uwrażliwienie dzieci na otaczający świat, ludzi, na to, co przeżywają nie tylko oni sami, ale i osoby, z którymi się spotykają oraz zapoznanie ze społecznie akceptowanymi sposobami wyrażania własnych emocji. Wyposażeni w nową wiedzę, dotyczącą własnych stanów, ich różnorodności, sposobów ich wyrażania, a także rozpoznawania, ma im być łatwiej funkcjonować w społeczności, lepiej rozumiejąc innych i będąc lepiej rozumianym. Dokonałam dokładnej analizy zagadnień związanych z tematyką pracy, postanawiając skoncentrować się na najważniejszych dla mnie aspektach. Poruszyłam kwestię napięć, jakich doświadczają i z jakimi zmagają się młodzi ludzie. Opisałam mechanizm ich powstawania, który, moim zdaniem, powinni znać zarówno wychowawcy, jak i rodzice czy opiekunowie. Postanowiłam też poruszyć kwestię wpływu wychowania na ekspresję dziecka oraz jego funkcjonowanie w przyszłości. Za istotne uznałam również opisanie tego jak muzyka może wpłynąć na kształtowanie sfery uczuć, ze względu na wykorzystanie jej przeze mnie podczas zajęć oraz poczucie, że jest ona silnie związana z tym tematem. Wybierając grupę docelową i decydując się na placówkę, jaką jest świetlica szkolna, nie mogło również zabraknąć odniesienia do wpływu wychowawczego szkoły na sferę emocjonalną, a także tego czy i w jaki sposób wykorzystuje do tego zajęcia muzyczne. Opisałam najważniejsze kwestie dotyczące rozwoju dzieci na tym etapie i na podstawie prawidłowości rozwojowych, dostosowałam metody i techniki, jakie wykorzystywałam podczas realizacji zajęć z grupą. Opierając się głównie na metodach działań praktycznych, ekspresyjnych i gier dydaktycznych, zrealizowałam zajęcia w Szkole Podstawowej im. Jerzego Badury w Międzyborzu. Z wychowankami świetlicy szkolnej spotkałam się pięć razy w maju. Zajęcia odbywały się przez trzy tygodnie, po jednej godzinie dydaktycznej w wybrane dni. Po przeprowadzeniu zajęć mogę stwierdzić, że wzrosła świadomość emocji przeżywanych przez uczestników. Wychowankowie wykształcili umiejętność nazywania, rozpoznawania i ekspresji emocji. Problem sprawiły zajęcia mające wykorzystać umiejętności radzenia sobie w sytuacjach problemowych uczestników. Nie udało się zrealizować scenek, ze względu na ograniczony czas zajęć oraz nieśmiałość uczestników, zauważalną podczas ćwiczenia poprzedzającego. Cele tych zajęć zostały jednak osiągnięte, dzięki zmianie przebiegu ćwiczenia. Siedząc w kręgu, dzieci udzielały odpowiedzi, dotyczących rozwiązania sytuacji problemowych, w jakich każdy z nich mógłby się znaleźć. Odp

Okres adolescencji jest to czas, kiedy dochodzi do wielu zmian w zakresie rozwoju emocjonalnym u młodego człowieka. Młodzież odczuwa wówczas wiele emocji, co spowodowane jest zmianami biologicznymi i hormonalnymi. Labilność emocjonalna charakterystyczna dla tego okresu oznacza łatwe przechodzenie do stanów skrajnych emocjonalnie i nie ułatwia funkcjonowanie w życiu adolescenta. Praca nosi tytuł: „Stymulowanie rozwoju emocjonalnego u młodzieży w Ośrodku Socjoterapii” i można w niej znaleźć wskazania oparte na literaturze naukowej, które przedstawiają negatywny wpływ nieprawidłowego rozwoju emocjonalnego u młodzieży. Wszelkie zakłócenia w życiu rówieśniczym i rodzinnym wpływają na rozwój jednostki. Smutek, złość, gniew, odrzucenie i niechęć są tylko częścią spośród regularnie odczuwanych emocji podczas okresu dorastania. Mogą one wywoływać agresje fizyczną i słowną, brak samoakceptacji, zakłócenia w funkcjonowaniu w społeczeństwie, samookaleczanie, nieprzestrzeganie ogólnie przyjętych norm i zasad. Celem pracy jest udowodnienie, jak bardzo ważną rolę odgrywa odpowiednie stymulowanie rozwoju w okresie dorastania. Pierwsza część pracy to rozdział poświęcony wyjaśnieniu problematyki wzmożonej emocjonalności wśród młodzieży w nawiązaniu do czynników patogennych. Opisane są w niej zaburzenia emocjonalne, które mogą wpływać na nieodpowiednie zachowanie, błędne myślenie, depresyjność, opóźnienia w rozwoju społecznym i dojrzałości. Ta część poświęcona jest również wychowawczej funkcji rodziny w kształtowaniu się emocjonalności dziecka oraz przestępczości młodzieży w odniesieniu do relacji społecznych. Drugi rozdział skupia się na analizie rozwojowej, a w szczególności rozwoju emocjonalnym, który powiązany jest z rozwojem społecznym, fizycznym, umysłowym, moralnym i światopoglądu. Różnorodność przeżywanych stanów emocjonalnych często jest niezrozumiała dla młodzieży oraz może stanowić dla nich zagrożenie w momencie nawarstwiania różnych emocji. Trzecia część zawiera opis metod i technik kształcenia, które wykorzystywane są w stworzonych i przeprowadzonych zajęciach oraz zestaw scenariuszy. Pogadanka, metoda przypadków, giełda pomysłów metoda ekspresyjna oraz zabawa to metody, które są opisane w tej części w celu wyjaśnienia na czym polegają i po co zostały zastosowane. Techniki, czyli sposoby oddziaływań wychowawczych, które zostały zawarte w scenariuszach to: technika wymiany opinii, techniki dramy, techniki wsobnej ekspresji plastycznej. Ostatni rozdział składa się z opisu placówki, czyli Ośrodka Socjoterapii i analizy przeprowadzonych zajęć oraz wniosków na temat ich sensu. Każde zajęcia zostały opisane dokładnie z wyróżnieniem zajęć najbardziej istotnych. Na końcu tej części znajduję się podsumowanie przeprowadzonych zajęć z dołączeniem oceny uczestników. Analiza literatury oraz przeprowadzone zajęcia z klasą VII w Ośrodku Socjoterapii udowadniają, jak bardzo ważnym tematem są emocje wśród młodzieży oraz odpowiednie stymulowanie rozwojem emocj

Tematem niniejszej pracy, jest „Podtrzymanie tożsamości kulturowej u dzieci ukraińskiego pochodzenia mieszkających w Polsce”. Temat ten, został poruszony, ponieważ w polskich szkoła pojawia się coraz więcej ukraińskich dzieci. Celem tejże pracy, jest przeprowadzenie z dziećmi zajęć, które miały przybliżyć im ich kulturę, tradycję oraz język. Warsztaty przeprowadzono w szkole podstawowej z punktem z ukraińskim językiem nauczania. Pierwsza część pracy, to opis funkcjonowania mniejszości ukraińskiej w Polsce. Przedstawiono aktywność: społeczną, kulturową oraz edukacyjną. Opisano ukraińskie szkoły oraz punkty z ukraińskim językiem nauczania, które są obecne w Polsce. Zwrócono również uwagę, na wartość edukacji wielokulturowej oraz międzykulturowej w szkolnictwie ukraińskim. Druga część pracy zawiera analizę rozwojową dziecka w wieku 8-10 lat. Jest to wiek dzieci, z którymi przeprowadzono zajęcia. Następna część, to metody oraz techniki pracy z dziećmi, które zostały opisane na podstawie literatury pedagogicznej. Każdy opis, posiada odniesienie do tego, jak dana metoda i technika będą wykorzystane w praktyce. Do tej części, zamieszczono również cztery konspekty o tematach sprzyjających przybliżaniu dzieciom ich kultury, tradycji oraz języka. Zadania i ćwiczenia zostały tak skonstruowane, aby dzieci z przyjemnością przyswajały wykładaną wiedzę. Ostatnią częścią pracy, jest przedstawienie placówki, w której przeprowadzono zajęcia, a także analiza pedagogiczna po przeprowadzeniu warsztatu. Opisano ewaluację, która przedstawia refleksję z zrealizowanych zajęć.

Celem mojej pracy jest wsparcie wychowanków z Centrum Rozwoju i Aktywności Dzieci i Młodzieży w kwestii tolerancji. Problem ten zainteresował mnie ponieważ obserwując zmiany współczesnego świata zauważyłam, że brak tej cechy jest dużym problemem w polskim społeczeństwie. W związku z tym przeanalizowałam rozwój dzieci w środkowym wieku szkolnym, oraz dokonałam teoretycznej analizy z zakresu edukacji wielokulturowej. Szczególnie dokładnie przeanalizowałam działalność Centrum Rozwoju i Aktywności Dzieci i Młodzieży Stowarzyszenie Pomocy „Iskierka”, wśród wychowanków zauważyłam deficytu w zakresie tolerancji, zaplanowałam projekt, który pozytywnie wpłynie na ich rozwój w tej dziedzinie. Zajęcia realizowałam od ósmego do dwudziestego maja, był to cykl pięciu warsztatów. Po przeprowadzonych zajęciach mogę stwierdzić, że mój cel został zrealizowany, a u wychowanków wzrósł poziom tolerancji. Cykl zajęć mogę polecić nie tylko wychowankom Centrum Rozwoju i Aktywności, ale wszystkim dzieciom, u których można zdiagnozować deficyty tolerancji lub zagrożenie takim deficytem.

Tematem niniejszej pracy jest wzmacnianie samooceny dzieci w szkole wiejskiej w Miączynie. Praca składa się z dwóch części – teoretycznej i projektowej. Pierwsza część pracy opiera się na analizie literatury, związanej z tematem pracy. W pierwszej części rozdziału skupiono się na wieloaspektowym rozwoju dzieci w wieku szkolnym. W drugiej część rozdziału poruszono wiele treści związanych ze wzmacnianiem samooceny, między innymi czynniki determinujące i wpływające na jej rozwój. Zwrócono uwagę na zależności między wychowaniem rodziców, wpływem grupy rówieśniczej, rozwojem emocjonalnym i społecznym, które stanowią integralną część rozwoju samooceny u dzieci. W pracy znajduję się również autorski warsztat, składający się z 4 scenariuszy zajęć, których głównym celem jest wzmacnianie samooceny u dzieci, odbywa się to po przez redukowanie nieśmiałości, budowanie własnej wartości, pracy w grupie, poznaniu siebie i samoświadomości. Użyte techniki i metody, prowadzą do tego, że dzieci otrzymują pozytywne wzmocnienia od swoich rówieśników, integrują się z grupą, ośmielają się. Warsztat skierowany jest do dzieci w wieku 9 – 10 lat, ponieważ jest to wiek, w którym możemy zaobserwować istotne zmiany związane z samooceną u dzieci. Ostatnią część pracy stanowi refleksja po przeprowadzonych zajęciach, w której zawarte są wnioski z prowadzonych zajęć, jak również uwagi, co można ulepszyć i poprawić, aby praca nad wzmacnianiem samooceny u dzieci była bardziej efektywniejsza, zostały również opisane wszelkie trudności, jakie pojawiły się podczas warsztatów.

Celem mojej pracy jest pomoc, wsparcie dzieci z przedszkola w kwestii edukacji umiejętności językowych oraz komunikacyjnych za pomocą gier i zabaw. W związku z powyższym dokonałam analizy podstawowych pojęć z zakresu nauczania dzieci za pomocą udziału fantazji, wyobraźni, czyli pedagogiki zabawy. Podczas tworzenia warsztatów przeanalizowałam fazy rozwoju podopiecznych oraz skupiłam się na najważniejszych aspektach placówki. Zauważyłam, że uczniowie posiadają braki w kwestii językowej, w związku z tym zaplanowałam zajęcia w taki sposób, aby zniwelować te konkretne braki. Opierałam się na metodach pracy we współpracy oraz twórczego myślenia, które idealnie sprawdzały się podczas zajęć. Zajęcia zrealizowałam w kwietniu oraz maju. Po przeprowadzonych zajęciach mogę zauważyć, że podopieczni poznali nowe słownictwo i stosowali je w codziennym życiu. Problemy sprawiły zajęcia podczas, których uczniowie mieli samodzielnie przeczytać bajkę, jednakże nawet ta sytuacja nie wykluczyła realizacji warsztatów. Zajęcia, które stworzyłam mogę zaproponować pedagogom, którzy pragną uczyć za pomocą gier i zabaw z pomocą aktywności uczniów.

Tematem niniejszej pracy jest „Rozwijanie wyobraźni u dzieci 6-letnich poprzez literaturę dziecięcą”. Celem było zagłębienie się w tematykę wpływu literatury na dziecięcą kreatywność i rozwijanie myślenia twórczego dzieci, a także wykorzystanie w atrakcyjny sposób dzieł literackich w scenariuszach zajęć. Ze względu na coraz to prędzej rozwijającą się technologię, która zastępuje dziecięcą rozrywkę od najmłodszych lat, bardzo istotne jest rozbudzanie w naszych pociechach zainteresowania literaturą, która zbawiennie oddziałuje na rozkwit i wzmacnianie inwencji twórczej czy abstrakcyjnego rozumowania. Są to cechy, których posiadanie rzutuje zdecydowanie pozytywnie na życie każdego człowieka. Praca dzieli się na trzy części. Pierwsza z nich to część teoretyczna, w której zawarte są tematy ściśle związane z przedmiotem pracy jak: rola dziecięcej zabawy oraz jej wpływ na późniejsze prosperowanie człowieka, czy bajkoterapia jako zamierzone działanie oparte na stosowaniu bajek lub baśni w rozwijaniu kreatywności. Inny temat dotyczy pedagogiki twórczości posiłkującej się możliwościami twórczymi człowieka. W części tej można znaleźć opis sylwetki kreatywnego pedagoga i informacje jakie cechy powinien owy pedagog posiadać, a także informacje dotyczące metod i technik aktywizujących, które są mocno zespolone i pomocne w rozbudzaniu pokładów twórczości podopiecznych. Rozdział drugi części pierwszej uwzględnia aspekt rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym na wszelkich możliwych płaszczyznach, m.in. na tle rozwoju fizycznego, poznawczego, społecznego czy emocjonalnego. W kolejnej części – metodycznej, opisane zostały wszelkie metody i techniki użyte w dołączonych do pracy scenariuszach zajęć. Cykl zajęć nakierunkowany jest na rozwijanie wyobraźni oraz pobudzanie zamiłowania dzieci do literatury. W części końcowej uwzględniony został krótki opis placówki, w której zostały przeprowadzone scenariusze zajęć, a także osobista refleksja pedagogiczna z przebiegu mojej pracy.

Niniejsza praca nosi tytuł „Rozwijanie umiejętności pracy w grupie poprzez zabawy integracyjne”. Jej celem jest rozwinięcie powyższej zdolności u dzieci w wieku od 7 do 10 lat, które są na różnym poziomie rozwoju w sferze poznawczej, ruchowej i emocjonalno- społecznej. Praca składa się z kilku rozdziałów. Pierwszy rozdział ma charakter teoretyczny. Przedstawiono w nim między innymi problematykę roli wychowawców i rodziców w rozwijaniu kompetencji społecznych u dzieci, znaczenie grupy rówieśniczej w pracy pedagogicznej czy rodzinę jako środowisko kształtowania poczucia własnej wartości u dzieci. Drugi rozdział także posiada charakter teoretyczny. Dokonano w nim analizę rozwoju motorycznego, poznawczego, społecznego, moralnego, fizycznego, emocjonalnego a także osobowościowego u dzieci w wieku od 7 do 10 lat. Trzeci rozdział natomiast przedstawia metody nauczania oraz techniki obecne w projekcie, a także cztery scenariusze zajęć. Wspomniane konspekty miały na celu głównie rozwinięcie umiejętności obecnej w tytule pracy. W ostatnim rozdziale opisano jakie warunki panowały w świetlicy szkolnej znajdującej się w Szkole Podstawowej numer 63 we Wrocławiu w której zostały przeprowadzone zajęcia a także przeanalizowano w tym rozdziale poszczególne zabawy obecne w scenariuszach. Ponadto przedstawiono co się udało zrealizować a co zostało zastąpione innymi zabawami oraz jak reagowali uczniowie na określone ćwiczenia.

Tematem pracy jest: wzmacnianie dojrzałości emocjonalnej dzieci 6 – letnich poprzez zabawy kreatywne. W pracy przedstawiono problem, który jest związany z nazywaniem i rozpoznawaniem wszelakich emocji, szczególnie tych negatywnych, przez dzieci w wieku przedszkolnym. Emocje towarzyszą każdemu od urodzenia, dlatego prawidłowy przebieg rozwoju emocjonalnego jest bardzo ważny, ponieważ wpływa on na późniejsze okresy życia. Praca ta składa się z czterech głównych rozdziałów. W pierwszym z nich została zawarta problematyka dojrzałości emocjonalnej dziecka na podstawie literatury. Opisano w niej jakie działania rodziców i nauczyli, a także jakie zabawy przyczynią się do wzmocnienia rozwoju emocjonalnego, jak samoświadomość i asertywność wpływa na człowieka oraz jak ważne jest kształtowanie samooceny dziecka w rodzinie. W drugim rozdziale został scharakteryzowany rozwój dzieci w wieku 6 lat pod względem fizycznym, motorycznym, emocjonalnym, poznawczym, społeczno – moralnym oraz sprawności językowych i komunikacyjnych. W trzecim rozdziale znajdują się cztery konspekty, które zostały przeprowadzone w celu wzmocnienia u dzieci umiejętności nazywania i rozpoznawania emocji. W rozdziale tym opisane są również metody i techniki zastosowane podczas realizacji tych konspektów. W ostatnim rozdziale, czyli czwartym została scharakteryzowana placówka – Publiczne Przedszkole nr 2 im. Kubusia Puchatka w Zdzieszowicach, w której zostały przeprowadzone powyższe konspekty. Znajduje się tutaj także dokładna analiza po zakończonych zajęciach, która uwzględnia jakie cele zostały osiągnięte oraz czego nie udało się zrealizować.

Tematem pracy jest: „Rozwijanie komunikacji werbalnej i niewerbalnej poprzez gry i zabawy wśród uczniów z klas I-III”. Celem pracy jest zapoznanie dzieci z podstawowymi pojęciami związanymi z komunikacją, zarówno werbalną jak i niewerbalną. Praca ma również na celu kształtowanie u dzieci prawidłowych postaw komunikacyjnych. Wprowadzenie komunikacji niewerbalnej ma za zadanie przybliżyć uczniom wiedzę na temat uczuć i emocji, ale także ukazać im jak mają sobie z owymi emocjami i uczuciami radzić. Praca składa się z czterech rozdziałów. Dwa pierwsze rozdziały składają się z części teoretycznej, kolejny z części metodycznej, a ostatni z części refleksyjnej. W pierwszym rozdziale podjęty jest temat komunikacji, wyjaśnione są w nim pojęcia związane z komunikacją oraz opisane cechy i funkcje, które pełni komunikacja. Kolejny temat w tym rozdziale mówi o roli pedagoga w kształtowaniu nawyków komunikacyjnych u dzieci, opisane jest w nim pojęcie kompetencji komunikacyjnych, ale również można w nim znaleźć zadania nauczyciela, które mają się przyczynić do rozwoju kompetencji komunikacyjnych u dzieci. Ostatnim tematem poruszonym w tym rozdziale jest rola zabawy w rozwoju dziecka. Opisane są w nim cechy zabawy, jej funkcje oraz korzyści jakie niesie za sobą zabawa. W drugim rozdziale przedstawiona jest charakterystyka rozwoju dziecka w okresie późnego dzieciństwa – młodszego wieku szkolnego pod kątem rozwoju: fizycznego, motorycznego, poznawczego, społecznego, emocjonalnego, moralnego oraz pod kątem rozwoju osobowości i sprawności językowych i komunikacyjnych. W trzecim rozdziale są zawarte cztery scenariusze zajęć, które zostały przeprowadzone na potrzeby pracy oraz opis metod dydaktycznych i technik nauczania, które zostały wykorzystane podczas prowadzenia zajęć. W czwartym rozdziale znajduje się opis placówki, w której zostały przeprowadzone zajęcia oraz opisana jest w nim refleksja z przeprowadzonych zajęć.

Celem mojej pracy jest wsparcie dzieci świetlicy szkolnej nr 80 im. „Tysiąclecia Wrocławia” we Wrocławiu w kwestii rozwoju percepcji słuchowej. Zainteresowałam się tym problemem, ponieważ jest to ważny element rozwoju dzieci we współczesnych czasach. W związku z powyższym przeanalizowałam rozwój dziecka w wieku wczesnoszkolnym, dokonałam analizy podstawowych pojęć z zakresu trudności współpracy, problemu słuchania i doświadczania dźwięku wskazując zarówno na deficyty jak i możliwości kompensacji. Opisałam najważniejsze kwestie związane z funkcjonowaniem świetlicy szkolnej. Szczególnie wnikliwie przeanalizowałam działalność świetlicy szkoły nr 80 im. „Tysiąclecia Wrocławia”,ponieważ wychowankowie wykazywali nieumiejętność w zakresie odbioru dźwięku i niski poziom współpracy w grupie. Zaplanowałam projekt działań ukierunkowany na ich rozwój. Opierając się głównie na metodach oddziaływań w grupie i techniki pracy w grupie, zajęcia zrealizowałam na przełomie kwietnia i maja na zajęciach świetlicowych. Po przeprowadzeniu zajęć mogę stwierdzić, że u podopiecznych wzrosła zdolność współdziałania, koncentracja na dźwięku oraz wrażliwość słuchowa. Problemy sprawiły zajęcia dotyczące analizy i syntezy głoskowej. Jednakże generalnie założone cele zostały zrealizowane.

Celem niniejszej pracy było szerokie spojrzenie przez pryzmat wielu czynników, które tworzą i interpretują najdłuższy z okresów życia człowieka, czyli dorosłość. Poruszane definicje i stanowiska prezentowane m.in w naukach psychologicznych, socjologicznych czy filozoficznych, pokazywały stan definiowania tego pojęcia przez powiązanych z nimi badaczami. Przyjrzenie się kulturowo - społecznym procesom rządzącym dorosłym życiem, stało się głównym aspektem poruszanego tu spojrzenia. Przejście przez ten punkt widzenia znalazło swoje odniesienie w poruszanych przez autorów dzienników internetowych, popartego własnym doświadczeniem, spojrzenia na swoje dorosłe życie.

Moją pracę zatytułowałam "Medialne wizerunki kobiet" i podzieliłam na trzy główne rozdziały. Pierwszy, który nazwałam "Kobiecość w literaturze przedmiotu" skupiał się na ujęciu historycznym kobiety na przestrzeni IXX, XX i XXI wieku oraz na zmianach w postrzeganiu płci pięknej i promowanych wizerunków kobiet w mediach społecznościowych. Kolejny, drugi rozdział zatytułowałam "Media i środki masowego przekazu" opisywał przede wszystkim popularne obecnie mass media, takie jak radio czy telewizja oraz sposób ich oddziaływania na swoich odbiorców, zarówno korzystny jak i negatywny. Zaś trzeci, ostatni rozdział mojej pracy, który nazwałam " Wizerunki kobiet na wybranych portalach społecznościowych" dotyczył przede wszystkim popularnego medium, jakim jest Internet oraz jego wadach i zaletach. Opisałam tu wszelkie dobrodziejstwa, jakie przynosi nam w życiu codziennym rozwój serwisów społecznościowych oraz ich negatywne wpływy na potencjalnych użytkowników. Opisałam kolejno znane powszechnie portale i aplikacje społecznościowe oraz promowane za ich użyciem wizerunki kobiet. Skupiłam się przede wszystkim na sposobie oddziaływania tych popularnych środków masowego przekazu na ich odbiorczynie, a ten nie zawsze jest pozytywny. Ujęłam negatywne strony zbyt często korzystania z mass mediów i ich przykrych konsekwencjach dla dorosłych i nastoletnich użytkowników.