Tematem pracy magisterskiej były relacje rodzinne w percepcji dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Celem przeprowadzonych badań było poznanie obrazu relacji rodzinnych w odbiorze dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Natomiast cel praktyczny to opracowanie wskazań dla praktyki pedagogicznej dotyczących pracy z dziećmi, które wykazują problemy wychowawcze wynikające z zaburzenia relacji w rodzinie. A wskazując na cel teoretyczny to było nim opracowanie teorii dotyczących rozwoju dziecka oraz określenie znaczenia rodziny w jego rozwoju. Praca składa się z czterech rozdziałów. Pierwszy rozdział w całości poświęcony był teoretycznemu ujęciu zagadnienia na podstawie wybranej przeze mnie literatury. Wyjaśnione zostały pojęcie rodzina, funkcje, postawy rodzicielskie i style wychowania, oraz typy rodzin. Ostatni podrozdział ukazuje przemiany w rodzinie od czasów najdawniejszych do współczesności. Drugi rozdział to opis edukacji wczesnoszkolnej. Charakterystyka wieku szkolnego i dojrzałości szkolnej. Opis prawidłowego rozwoju fizycznego, poznawczego i społecznego dzieci. A w ostatnim podrozdziale opisałam znaczenie rodziny dla prawidłowego rozwoju dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Trzeci rozdział poświęcony jest metodologicznym podstawom moich badań. Zawarłam w nim sześć podrozdziałów, w których określiłam przedmiot i cel badań, problem badawczy, strategię, wskazałam metody i techniki, oraz teren i populację. Przedstawiłam również założenia teoretyczne. Czwarty rozdział to analiza wyników podjętych badań zawarta w czterech podrozdziałach. Pierwszy to opis relacji rodzinnych w wypowiedziach badanych. Kolejne to relacje przedstawione w projekcjach dziecięcych, czyli analiza rysunku i scenek dramowych. Trzeci podrozdział to znaczenie relacji rodzinnych nadawane przez badane dzieci. A czwarty to percepcja trudności w relacjach rodzinnych przez badane dzieci. Moje badania wskazały, iż relacje rodzinne w percepcji dziecka wczesnoszkolnego są bardzo ważne i znaczące dla prawidłowego rozwoju. Poprzez zastosowanie różnych technik badawczych mogłam sprawdzić jakie są te relacje.

Pracę magisterską pt. ,,Usprawnianie mowy dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych z wykorzystaniem elementów Stosowanej Analizy Zachowań" została napisana przez czynną zawodowo nauczycielkę - terapeutkę - Kingę Wójcik. Niniejsza praca magisterska składa się z czterech rozdziałów, które rozpoczyna obszerny wstęp wyjaśniający wybór tematu pracy. W pierwszym rozdziale - teoretycznym, badacz skupia się na problematyce autyzmu w świetle literatury przedmiotu. Przytacza w nim definicje autyzmu oraz etiologie. Przedstawia pokrótce rozwój i funkcjonowanie dziecka z autyzmem, a następnie opisuje najpopularniejsze rodzaje terapii, stosowane wobec dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych. W drugim rozdziale - również teoretycznym, badacz skupia się na Stosowanej Analizie Zachowań opisując jej genezę, założenia, cele oraz główne zasady w niej panujące. Trzeci rozdział pracy dotyczy metodologii badań własnych, gdzie badacz przedstawia cel niniejszej pracy oraz opisuje problemy badawcze, strategie badań oraz metody i techniki, które zostały wykorzystane na potrzebę niniejszej pracy. Ostatni - najobszerniejszy rozdział dotyczy analizy i interpretacji wyników badań, w którym badacz zawarł wiele tabel i wykresów ilustrujących uzyskane wyniki. W podrozdziale dotyczącym podsumowania niniejszej pracy, badacz przedstawił odpowiedzi na postawione pytania problemowe. Pracę wieńczy aneks, w którym badacz zamieścił autorskie zdjęcia z przebiegu swojej pracy zawodowej w Ośrodku Rehabilitacyjno - Edukacyjnym dla Wyjątkowych Dzieci we Wrocławiu. Praca magisterska miała na celu zweryfikować usprawnianie mowy dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych po wykorzystaniu elementów Stosowanej Analizy Zachowań. Metodą badawczą obraną przez autora były badania w działaniu. Podczas swojej półrocznej pracy zawodowej w Ośrodku Rehabilitacyjno - Edukacyjnym dla Wyjątkowych Dzieci, badacz pragnął znaleźć odpowiedź na nurtujące go pytania z dziedziny autyzmu oraz Stosowanej Analizy Zachowań. Prowadząc szereg działań terapeutycznych w oparciu o elementy terapii behawioralnej na trójce chłopców ze zdiagnozowanym spektrum zaburzeń autystycznych, autor chciał dowiedzieć się, jakie efekty przynosi usprawnianie mowy dziecka ze spektrum zaburzeń autystycznych po wykorzystaniu elementów Stosowanej Analizy Zachowań. By móc to ocenić, na początku roku szkolnego tj. we wrześniu 2015 roku, badacz przeprowadził diagnozę dzieci wykorzystując narzędzie Magdaleny Grycman pt. ,,Sprawdź jak się porozumiewam" oraz Profil Psychoedukacyjny PEP-R Eric'a Schopplera. Po sześciomiesięcznej pracy nad usprawnianiem mowy, badacz przeprowadził ewaluację, korzystając z tych samych narzędzi badawczych. Po uzyskaniu wyników badań, autor pracy mógł odpowiedzieć na postawione wcześniej pytania, a mianowicie: ,, Które elementy Stosowanej Analizy Zachowań przynoszą najlepsze efekty w usprawnianiu mowy dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych? Jakie znaczenie dla całościowego rozwoju dziecka ma terapia z wykorzystan

Niniejsza praca zawiera dwa rozdziały teoretyczne w których zawarte zostały informacje na temat tożsamości młodego człowieka w świecie ponowoczesnym, a także zaznaczono wartość możliwości wyrażania własnego „ja” przez młodzież szkolną. Pierwszy rozdział odnosi się do kreowanej przez młodego człowieka tożsamości i jej aspektów kulturalnych, a także możliwych źródeł rozwoju. Drugi rozdział dotyka aspektu buntu przeciw zasadom współczesnego świata oraz jego istotności dla samorozwoju młodej osoby. Rozdział trzeci jest rozdziałem metodologicznym. Praca napisana została w oparciu o podejście antypozytywistyczne w paradygmacie interpretatywnym. Badania zrealizowano dzięki metodzie wywiadów narracyjnych przeprowadzonych z kilkoma osobami należącymi do subkultur typowych dla współczesnego środowiska szkolnego, oraz analizie forów internetowych. Główne problemy badawcze brzmią następująco: Jakie znaczenie ma dla współczesnej młodzieży możliwość wyrażenia własnego ja w środowisku szkolnym? W jakiej mierze niekonwencjonalny sposób wyrażania siebie wynika z potrzeby buntu wobec obowiązujących norm kulturowych? Przeprowadzone badania wykazały, że bunt wciąż jest niezwykle istotnym aspektem rozwoju młodzieży. Tak było dawniej, tak jest i dziś – młodzież chcąc zaznaczyć swoje miejsce w społeczeństwie chętnie rzuca wyzwanie światu dorosłych i promowanym przez niego wartościom. Polska, która obecnie nie naciska na ujednolicenie stylu życia i pozwala na swobodę w dokonywaniu wyborów, także tych związanych z wyglądem, jest idealnym miejscem dla swobodnego rozwoju młodzieży. Młodzi ludzie chętnie uzewnętrzniają swoje „ja” poprzez charakterystyczny wygląd. Także w murach szkolnych czują się stosunkowo swobodnie, traktując ów budynek jako przestrzeń do buntowniczego wyrażania siebie. Bunt wciąż oznacza walkę ze światem dorosłych i z „typowością”. Młodzież chętnie buntuje się, ponieważ dzięki temu poznaje różne opcje osobistego rozwoju, ćwiczy siłę charakteru, a przede wszystkim – zaznacza swoje miejsce w społeczeństwie. Wyrażenie własnego „ja” to możliwość poznania osób o podobny światopoglądzie, a także sposób na nauczenie się życia w społeczeństwie w zgodzie z samym sobą, nawet jeśli wiąże się z pewnym stopniem stygmatyzacji. W społeczeństwie łatwo dostrzec jak wielką rolę odgrywa odwaga, gdyż obecnie nie tyle promuje się dostosowywanie się do grupy, co siłę indywidualnych jednostek.

Adopcja polega na prawnym przyjęciu opieki nad małoletnim dzieckiem. Słowo to wywodzi się z języka łacińskiego i oznacza przysposobienie, usynowienie, uznanie cudzego dziecka za własne. Ta forma rodzicielstwa jest najczęściej stosowana przez małżeństwa nieposiadające dzieci. Jednak zanim sąd wyda orzeczenie o przysposobieniu, przyszli rodzice muszą przejść przez cały proces składający się z kilku etapów. Pierwszym jest podjęcie decyzji o stworzeniu domu dla dziecka pozbawionego takiej możliwości. Kolejny krok to udanie się do ośrodka adopcyjnego, w którym wyspecjalizowana kadra przeprowadza kwalifikację, szkolenie oraz oferuje pomoc w przygotowaniu dokumentacji do sądu. Po pozytywnym zakończeniu tego etapu, następuje czas oczekiwania na dziecko, który jest zróżnicowany. Następnie przyszli rodzice realizują spotkania z dzieckiem. W tym etapie mogą również wystąpić do sądu z prośbą o możliwość zabrania dziecka do domu. Ostatni krok to rozprawa sądowa. W mojej pracy zawarłam wszelkie podstawowe informacje na temat adopcji. Część teoretyczną rozpoczęłam od przedstawienia historii przysposobienia. Następnie ukazałam regulacje prawne obowiązujące w Polsce, a także opisałam typy adopcji oraz przedstawiłam stanowisko Kościoła wobec adopcji. W pracy dokonałam również porównania rodzicielstwa biologicznego z adopcyjnym. W drugim rozdziale omówiłam proces przysposobienia, rolę ośrodków adopcyjnych oraz opisałam dwa przykładowe szkolenia dla rodziców adopcyjnych i jedno skierowane do osób prowadzących kursy z rodzicami. Trzeci rozdział obejmuje część metodologiczną, w której scharakteryzowałam strategię badań, wskazałam problem główny oraz problemy szczegółowe wraz z hipotezami. Opisałam również metodę, z której korzystałam, a także wskazałam przebieg i organizację badań. Ostatni rozdział poświęciłam na opis analizy przeprowadzonego badania. Otrzymane wyniki zamieściłam w formie wykresów, tabel oraz dokonałam analizy opisowej. Sporządzenie tej części pracy zajęło mi najwięcej czasu, ponieważ zebrałam bogaty materiał badawczy. Starałam się przedstawić wszystko w czytelny i zrozumiały sposób. Częścią kończącą ten rozdział jest podsumowanie badań, w którym opisałam sposób realizacji postawionych problemów oraz hipotez, a także dokonałam porównania wyników z badaniem przeprowadzonym przez innego autora. W zakończeniu pracy opisałam to, co udało mi się zrealizować oraz to, co mnie zaskoczyło. W tej części przedstawiłam również proponowane zmiany, które mogłyby usprawnić przebieg procesu adopcji w Polsce.

Praca pt. „Trudności wychowawcze dzieci w wieku przedszkolnym w opinii rodziców” napisana przez Bożenę Perłak pod kierunkiem dr hab. Beaty Cytowskiej, prof. nadzw. UWr. W pierwszej części opracowania, autorka bazując na własnych doświadczeniach ze współpracy z rodzicami dzieci w wieku przedszkolnym oraz dostępnej literaturze przedmiotu przedstawia problem trudności wychowawczych. W rozdziale tym została zebrana i przedstawiona w skondensowanej formie wiedza na temat trudności wychowawczych w świetle poglądów współczesnych autorytetów naukowych zajmujących się tą problematyką. Zostały zaprezentowane różne podejścia, definicje, podstawowe informacje na temat rodzajów i przejawów trudności wychowawczych oraz możliwe przyczyny i źródła ich występowania. Tą część, stanowiącą teoretyczne wprowadzenie do badań, kończą wskazówki dotyczące możliwości przeciwdziałania trudnościom wychowawczym. W drugiej części pracy autorka przybliżyła zasadnicze funkcje, zadania i odpowiedzialność zarówno rodziny jak i przedszkola w kształtowaniu pożądanych zachowań dziecka w wieku przedszkolnym oraz właściwe zachowania i postawę dziecka przygotowanego do podjęcia nauki w kolejnym etapie rozwoju. Trzecia część pracy została poświęcona metodologii badań własnych. Dla przybliżenia uwarunkowań prowadzonych badań, najpierw przedstawione zostały ich założenia teoretyczne, by następnie przedstawić przedmiot i cel badań oraz problemy i hipotezy badawcze. Dalsza część pracy poświęcona została zmiennym i ich wskaźnikom, a następnie strategii badań i przyjętym metodom, technikom oraz wykorzystanym narzędziom badawczym. Część metodologiczną kończy opis przebiegu i realizacji procesu badawczego. W czwartej i zarazem ostatniej części pracy, autorka przedstawia wnioski z podjętych badań i ich własną interpretację. Zaprezentowane analizy zostały uzupełnione wykresami obrazującymi zachodzące, różne korelacje pomiędzy zmiennymi. Mając na uwadze uzyskane wyniki badań, ta część pracy nabiera szczególnego znaczenia. Oprócz weryfikacji zakładanych tez, zostały zidentyfikowane potrzeby i oczekiwania rodziców, których nie artykułowali w codziennej współpracy z nauczycielami przedszkola. Sformułowane na podstawie badań wskazówki do współpracy przedszkola z rodzicami w obszarze trudności wychowawczych, mogą być zasadniczymi dla wspólnego i efektywnego przezwyciężania trudności wychowawczych w środowisku rodzinnym i przedszkola. Badania przyczyniają się do rozwoju wiedzy o możliwości poprawy współpracy przedszkola z rodzicami dzieci w wieku przedszkolnym. Sformułowane wnioski mogą być praktycznie wykorzystane we wspólnym i efektywnym przezwyciężaniu trudności wychowawczych.

W mojej pracy eksploruję kwestie dotyczące funkcjonowania dzieci z zaburzeniami mowy w grupie rówieśniczej. Przeprowadzone badania pozwoliły także na poznanie działań wspomagających rozwój mowy oraz sposobów przezwyciężania trudności u dzieci z wadą mowy stosowanych przez rodziców oraz nauczycieli. W rozdziale pierwszym przedstawione zostało pojęcie i funkcje mowy oraz jej rozwój. Przytoczono przyczyny powstawania wad mowy oraz ich klasyfikacje, a także ukazano konsekwencje wad mowy u dziecka z perspektywy społecznej, psychologicznej oraz pedagogicznej. W rozdziale drugim przybliżono sytuację dzieci w wieku przedszkolnym z zaburzeniami mowy w świetle relacji interpersonalnych, zarówno z grupą rówieśniczą, jak i nauczycielem. W trzecim rozdziale omówiono założenia metodologiczne badań, problematykę badań własnych, cele oraz wybraną metodę i techniki badawcze. Scharakteryzowano tu także placówkę oświatową, do której uczęszcza dziecko z przeprowadzonego studium indywidualnego przypadku. W ostatnim dokonano studium przypadku trójki dzieci z wadą mowy, dziewczynki Poli z sygmatyzmem interdentalnym i lateralnym, chłopca Pawła z rotacyzmem oraz dziewczynki Zofii z dyslalią wieloraką. Przeprowadzono analizę genezy wady mowy wraz przedstawiono propozycję rozwiązań problemu oraz efekty oddziaływań. Ukazano istotę funkcjonowania tego dziecka w grupie rówieśniczej. Rozważania podsumowuje zakończenie i próba sformułowania odpowiedzi na pytania badawcze.

Niniejsza praca została poświęcona uczniom klas I-III przejawiającym specyficzne trudności w uczeniu się. Jej celem jest odpowiedź na pytanie: Jak realizowana jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna uczniom klas I-III szkół podstawowych przejawiających specyficzne trudności w uczeniu się i ich rodzicom? Praca składa się z 4 rozdziałów. W pierwszym rozdziale przybliżyłam terminologię specyficznych trudności w uczeniu się zmieniającą się na przestrzeni lat, omówiłam charakterystyczne symptomy tytułowych trudności oraz wyjaśniłam ich przyczyny i typy według klasyfikacji wybranych badaczy. Drugi rozdział poświęciłam szeroko pojętemu wsparciu, opiece i pomocy psychologiczno-pedagogicznej z perspektywy polskiej polityki oświatowej, wyjaśniłam zasady organizacji tejże pomocy w szkołach. Następnie skupiłam się na przygotowaniu nauczycieli wspomagających uczniów z ryzyka dysleksji, a na końcu rozdziału przedstawiłam ciekawe metody i formy pracy z nimi. W rozdziale metodologicznym, poza założeniami teoretycznymi, przedstawiłam przedmiot i cele badań, problemy i odpowiadające im hipotezy oraz zmienne i wskaźniki. Pokazałam też, jaką metodę, technikę i narzędzie uznałam za najbardziej odpowiadające moim badaniom, a na końcu scharakteryzowałam teren swoich naukowych poczynań wraz z próbą reprezentatywną. Ostatni rozdział to analiza uzyskanych wyników oraz ich krótka interpretacja. Przeprowadzone badania ilościowe (kwestionariusz ankiety dla nauczycieli) dowiodły, że postawione hipotezy zostały potwierdzone w całości. Hipoteza główna: 1.Pomoc psychologiczno-pedagogiczna uczniom z ryzyka dysleksji udzielana jest zgodnie w wytycznymi rozporządzeń Ministerstwa Edukacji Narodowej. Hipotezy szczegółowe: 1.Według nauczycieli, ich działania podejmowane wobec uczniów z zaburzeniami w uczeniu się są skuteczne i wystarczające na tym etapie edukacji (kl. I-III). 2.Pomoc uczniom z dysleksją odbywa się w formie indywidualnej, grupowej, zbiorowej, zajęć dydaktyczno-wyrównawczych, zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, zajęć logopedycznych. 3.Nauczyciele stosują elementy metod pracy wskazanych do wsparcia uczniów przejawiających specyficzne trudności w uczeniu się. 4.Uczniowie ze zdiagnozowaną dysleksją mogą korzystać z tablic interaktywnych, komputerów i tabletów. 5.Współpraca nauczycieli z rodzicami uczniów przejawiających specyficzne trudności w uczeniu się odbywa się w formie kontaktów indywidualnych, przekazywania zaleceń do pracy z dzieckiem w domu i udziału w lekcjach otwartych, natomiast pomoc, na którą mogą oni liczyć polega na dostarczaniu im fachowej literatury i materiałów do pracy z dzieckiem, warsztatach i kursach oraz wsparciu psychologicznym. W pracy znajduje się również bibliografia i aneks.

Moja praca magisterska zatytułowana jest "Jąkanie jako czynnik utrudniający relacje rówieśnicze". Pierwszy rozdział jest wprowadzeniem do tematu jąkania. Na początku przybliżyłam czytelnikom pojęcie jąkanie, wyjaśniłam definicje, pokazałam, jak często ono występuje. Następnie skupiłam się na objawach jąkania: na niepłynności mowy, będącą najbardziej dominującym objawem, napięciu psychicznym i współruchach. W kolejny podrozdziale opisałam, jakie są przyczyny jąkania. Istnieje na ten temat wiele teorii: fizjologiczna, psychologiczna, lingwistyczna, biocybernetyczna i mieszana. Każda z nich przedstawia inne płaszczyzny, z których mogło rozwinąć się to zaburzenie. W ostatnim podrozdziale piszę o rozpoznawaniu objawów jąkania. Tutaj również jest kilka modeli według, których można prowadzić tą diagnozę: medyczny, psychologiczny, logopedyczny, terapeutyczny. Najczęstszymi objawami jąkania są: często powtarzania głosek, sylab i słów, przeciąganie ich, niemożliwość wydobycia głosu, rewizje i niepotrzebne wtrącenia oraz lęk i stres podczas mówienia, ściszanie głosu, nadmierny wysiłek fizyczny i dodatkowe ruchy ciała. Wielość teorii na temat przyczyn i diagnozy jąkania pokazuje, jak skomplikowane jest to zaburzenie, jak wielu aspektów życia dotyczy i jak różne są sposoby podejścia do problemu. Następny rozdział traktuje o komunikacji i relacjach interpersonalnych. Na początku wyjaśniłam definicje komunikacji, jej charakterystyczne cechy, pokazuję, co się na nią składa oraz dzielę na dwa główne rodzaje: komunikację werbalną i niewerbalną. Opisując komunikację werbalną skupiłam się na języku, jego cechach i funkcjach. Pisząc o drugim rodzaju komunikacji wymieniłam elementy mogące się na nią składać (kinezjetyka, parajęzyk, samo prezentacja, dotyk, proksemika, chronemika, elementy otoczenia) i opisywałam je oraz wymieniam jej funkcje. Na końcu tego rozdziału znajduje się zestawienie różnic między tymi dwoma typami porozumiewania się. W przedostatnim podrozdziale opisywane są relacje rówieśnicze. Są w nim zawarte informacje o grupach rówieśniczych, celu ich tworzenia, charakterystyka na różnych etapach życia i zyski dla jej członków. Ostatni podrozdział jest jednym z najważniejszym w mojej pracy- wyjaśniam w nim wpływ jąkania na proces komunikacji z innymi ludźmi i oraz przytaczam rodzaje relacji, które mogą tworzyć osoby jąkające się. Kolejny rozdział dotyczy metodologii badań własnych. W nim opisywałam najważniejsze pojęcia w metodologii i przedstawiam z jakiej metody i techniki badawczej będę korzystać. Zdecydowałam się na wywiad częściowo ustrukturyzowany, ponieważ pozwala on na poruszenie zagadnień (zadanie pytań), które dadzą badaczowi możliwość rozwiązania problemów badawczych, a jednocześnie ukaże rozległy opis danego zjawiska widzianego oczami osoby badanej. Ostatni rozdział nosi nazwę „Jąkanie jako czynnik utrudniający relacje rówieśnicze - analiza i interpretacja wyników badań”. W nim prezentowałam sylwetki badanych osób oraz analizowałam wyniki

Praca ukazuje przygotowanie nauczycieli do pracy z klasami integracyjnymi w gimnazjum oraz sytuacje uczniów z niepełnosprawnościami uczęszczających do tych klas. Praca składa się z czterech rozdziałów. W pierwszym rozdziale znajdują się zagadnienia związane z problematyką niepełnosprawności, jej definiowanie i klasyfikacja. Również przedstawione są prawa osób z niepełnosprawnościami oraz scharakteryzowane zostały potrzeby i możliwości uczniów z wybranymi niepełnosprawnościami. Drugi rozdział został przeznaczony na omówienie wszystkich elementów wpływających na integrację klasową i rozwiązań organizacyjnych kształcenia tych uczniów. W pracy przedstawiono rolę nauczyciela w procesie tworzenia integracji i wartość jego przygotowania w organizowaniu procesu nauczania i budowaniu relacji między nauczycielem a uczniem. W opisie funkcjonowania uczniów z niepełnosprawnościami można zauważyć jak skomplikowany jest proces osiągania pełnej integracji szkolnej. W trzecim rozdziale przedstawiłam cele, założenia i sposób przeprowadzenia własnych badań skupiających się na tematyce przygotowania się nauczycieli do pracy z klasą integracyjną oraz ukazaniu sytuacji szkolnej uczniów z niepełnosprawnościami w gimnazjum. Rozdział czwarty zawiera analizę i interpretację badań przeprowadzonych wśród nauczycieli i uczniów klas integracyjnych w dwóch gimnazjach.

W niniejszej pracy ukazana zostaje problematyka wsparcia rodzin wychowujących dziecko z niepełnosprawnością oferowane przesz szkoły i przedszkola ogólnodostępne. Część teoretyczną rozpoczyna rozdział poświęcony ujęciu niepełnosprawności w literaturze przedmiotu, a tym samym zostają przedstawione zagadnienie niepełnosprawności, jej przyczyny, rodzaje oraz sytuacja rodziny wychowującej dziecko z niepełnosprawnością. Rozdział drugi ukazuje sytuacje dziecka z niepełnosprawnością w otoczeniu szkoły i przedszkola. Przedstawiona zostaje tematyka roli rodziny w przygotowaniu dziecka z niepełnosprawnością do edukacji, współpraca placówki edukacyjnej z rodziną dziecka, kwestia realizacji obowiązku szkolnego przez dziecko z niepełnosprawnością oraz pomoc psychopedagogiczna dla dziecka i jego rodziny. Trzeci rozdział poświęcony został metodologii badań własnych. Rozdział czwarty jest swoistą kontynuacją poprzedniego rozdziału poprzez analizę wyniku badań przeprowadzonych wśród rodzin wychowujących co najmniej jedno dziecko z niepełnosprawnością różnego typu.

W rodzinie dysfunkcyjnej zaburzona jest komunikacja między bliskimi, co wpływa na nieprawidłowe kształtowanie się obrazu własnej osoby i poczucia wartości jej członków, zwłaszcza dzieci. Rodzina ta nie ma zaspokojonej potrzeby bezpieczeństwa, miłości, akceptacji czy też szacunku. W takich właśnie rodzinach nie przekazuje się spójnego systemu wartości, a także często łamie się jej poczucie godności. Wszystko to, co wyzwala świadomość wstydu, złości i strachu przekłada się na sposób funkcjonowania rodziny w środowisku. W rodzinie dysfunkcyjnej zaburzona jest jej struktura. Uwaga krewnych skupia się na problemie, który jest przyczyną występującej dysfunkcji, są to m. in.: alkoholizm, narkomania, przemoc w rodzinie, ubóstwo, bezradność w sprawach opiekuńczo- wychowawczych czy prowadzenia gospodarstwa domowego. Pomoc udzielana rodzinom doświadczającym rozmaitych problemów związana jest na ogół ze wsparciem instytucjonalnym w celu przezwyciężenia występujących przyczyn i skutków dysfunkcji. Wsparcie udzielane rodzinie z niepoprawnym funkcjonowaniem w pokonywaniu ich trudności jest bardzo ważne, ponieważ rodzina ta nie potrafi sama sobie poradzić z dotykającym ją problemem. Celem niniejszej pracy jest porównanie rzeczywistego obrazu wsparcia udzielanego wybranym rodzinom dysfunkcyjnym z powiatu lubińskiego w odniesieniu do rozwiązań proponowanych w polskim systemie opiekuńczo-pomocowym. Tezą pracy jest ukazanie obrazu obecnej sytuacji wybranych rodzin dysfunkcyjnych z powiatu lubińskiego, które zmagają się z wieloma trudnościami w życiu codziennym, zarówno finansowymi, wychowawczymi, a także emocjonalnymi. Struktura formalna pracy składa się z czterech rozdziałów, poprzedzonych wstępem oraz zakończeniem. Rozdział pierwszy jest wprowadzeniem do ogólnego pojęcia rodziny, przedstawiono w nim jej modele, a także pełniące przez nią role, funkcje oraz to, jakie ma ona znaczenie w społeczeństwie. Zostały również ukazane przyczyny dysfunkcyjności rodzin, a także problemy, z którymi w głównej mierze borykają się rodziny dysfunkcyjne. Drugi rozdział przedstawia wsparcie i pomoc jaką zapewnia ustawodawca, czyli państwo polskie. Opisane zostały zadania obligatoryjne i fakultatywne instytucji wsparcia na terenie gmin i powiatów. Z kolei rozdział trzeci skupia się na metodologii badań. Określono w nim założenia badawcze, przedmiot i cel badań oraz problemy badawcze. Dodatkowo ujęto strategię badań oraz metodę, która umożliwiła szczegółowo przeprowadzić badanie z wybranymi rodzinami dysfunkcyjnymi z terenu powiatu lubińskiego. Ostatni, czwarty rozdział pracy dotyczy analizy i interpretacji badań. Ukazuje on obecną sytuację wybranych rodzin dysfunkcyjnych z powiatu lubińskiego, a także przyczyny ich dysfunkcji. Również przedstawiono ich relacje w środowiskiem lokalnym oraz rodzinnym. W końcowej fazie analizy ukazano oceny uzyskanego wsparcia przez badane rodziny. Rozdział zakończony został podsumowaniem badań, w którym przytoczono odpowiedzi na postawione prob

Głównym celem niniejszej pracy było przedstawienie pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej dzieciom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w opinii ich rodziców. Niniejsza praca ma charakter teoretyczno-badawczy i składa się z czterech rozdziałów. Rozdział pierwszy poświęcony jest analizie zagadnień teoretycznych związanych z pomocą psychologiczno-pedagogiczną. Zawiera wyjaśnienie terminu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także określa cele, zadania i formy tej pomocy w świetle dostępnej literatury przedmiotu oraz obowiązujących przepisów prawa oświatowego. Drugi rozdział pracy szczególną uwagę poświęca specjalnym potrzebom edukacyjnym dzieci w wieku przedszkolnym oraz diagnozie tych potrzeb. Trzeci rozdział tej pracy ma charakter metodologiczny i omawia teoretyczne podstawy metodologii badań pedagogicznych: przedstawia takie pojęcia metodologiczne jak: cel i problematyka pracy, metody, techniki i narzędzia badawczych wykorzystywanych w badaniach. Rozdział ten formułuje również problemy badawcze i hipotezy weryfikowane następnie w czasie analizy przeprowadzonych badań. Czwarty rozdział pracy zawiera przedstawienie wyników badań i stanowi próbę odpowiedzi na postawione w pracy problemy badawcze. W tej części pracy przedstawione są wyniki badań dotyczących opinii rodziców dzieci w wieku przedszkolnym na temat pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej w przedszkolach dzieciom ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Na potrzeby pracy zostały przeprowadzone badania sondażowe na losowo wybranej grupie sześćdziesięciorga rodziców dzieci uczęszczających do przedszkola. Badania przeprowadzone zostały z wykorzystaniem metody ankietowej na podstawie kwestionariusza ankiety zawierającego 26 pytań zamkniętych i półotwartych. Przeprowadzona ankieta miała charakter całkowicie anonimowy. Czwarty rozdział pracy zawiera dokładną analizę przeprowadzonych badań. Wyniki badań przedstawione są w formie wykresów. Rozdział ten przedstawia również dokładną weryfikację sformułowanych w pracy hipotez szczegółowych i hipotezy głównej.

Praca, której tytuł brzmi: "Problemy doświadczane przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną przekraczające próg dorosłości", porusza takie kwestie jak problemy młodych dorosłych z niepełnosprawnością lekką i umiarkowaną w świecie społecznym, środowisku szkolnym lub placówki. Dodatkowo porusza takie tematy jak próba podjęcia pracy zawodowej, relacje oparte na przyjaźni lub relacje intymne. Pierwsze dwa rozdziały przedstawiają sobą wiedzę teoretyczną, opartą o fachową literaturę. Znajdują się w nich informacje co do terminologii niepełnosprawności intelektualnej a także, na przykład: rys historyczny odnoszący się do terminu niepełnosprawność intelektualna. Zaś trzeci rozdział przedstawia sobą wiedzę metodologiczną, wyjaśniającą motywy podejmowania badań metodą jakościową, również przedstawiona została tam metodologia dotycząca badań pedagogicznych. Ostatni, czwarty rozdział pracy jest interpretacją własną wywiadów, których udzieliło dziesięciu podopiecznych z dwóch placówek, szkolnej oraz środowiskowej. Rozdział ten przybliża istotę problemów doświadczanych przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną, pokazuje możliwe przyczyny powstawania ich oraz prezentuje rozwiązania, które przyczyniłyby się do zniwelowania tych problemów lub zapobiegania im.

Tematem mojej pracy są doświadczenia ojców samotnie wychowujących dzieci. Moja praca składa się z czterech rozdziałów. Pierwszy z nich dotyczy rodziny. Rozdział ten podzieliłam na sześć podrozdziałów: ewolucja środowiska rodzinnego, rola rodziny w życiu dziecka, struktura i funkcje rodziny, przyczyny rozbicia rodziny, rodzaje rodzin niepełnych i skutki wychowania się w rodzinie niepełnej. Drugi rozdział poświęcony jest samotnemu ojcostwu. Rozdział ten również podzieliłam na sześć podrozdziałów: rola ojca w życiu dziecka, przyczyny samotnego ojcostwa, modele ojcostwa, postawy rodzicielskie ojców, problemy ojców samotnie wychowujących dzieci i problemy ich dzieci. Trzeci rozdział dotyczy metodologii badań własnych, w którym opisałam cel moich badań - poznanie doświadczeń samotnych ojców; przedmiot badań - samotne ojcostwo; problemy badawcze: główny - Jakie doświadczenia mają ojcowie samotnie wychowujący dzieci? Oraz szczegółowe - 1. Jakie są przyczyny samotnego ojcostwa? 2. Jakie problemy wskazują badani ojcowie samotnie wychowujący dzieci? 3. Jakie emocje wyrażają badani jako towarzyszące samotnemu ojcostwu? 4. Jakie są problemy dzieci wychowywanych przez samotnych ojców – w opinii badanych ojców? 5. Jakie są konsekwencje wychowania się w rodzinie niepełnej – zdaniem badanych? 6. Jaką pomoc otrzymali badani, a jakiej oczekiwali i nie otrzymali?; strategie badań- fenomenologia; metodę badawczą – wywiad narracyjny i dobór próby badawczej - czterech ojców samotnie wychowujących dzieci. Czwarty rozdział dotyczy analizy i interpretacji wywiadów. Rozdział ten podzieliłam na sześć podrozdziałów: przyczyny samotnego ojcostwa badanych, problemy ojców samotnie wychowujących dzieci, emocje towarzyszące samotnemu ojcostwu, problemy dzieci i konsekwencje wychowywania się w rodzinie niepełnej, otrzymana i oczekiwana pomoc i podsumowanie analizy.

Stajesz się dorosły, kiedy po raz pierwszy zaśmiejesz się z siebie” – pisze Roger Sparks (Sparks 1994, za: Dąbrowska 2003, s. 253). Tematem niniejszej pracy jest: „Wizerunek dorosłości osób z niepełnosprawnością intelektualną w mediach”. Czym jest dorosłość? Co oznacza bycie dorosłym? Ryszard Urbański-Korż, analizując to centralne pojęcie andragogiki, mówi o trzech podejściach do dorosłości: prakseologicznym, antropologicznym i recentywistycznym (aktualistycznym). Jeśli chodzi o pierwsze podejście – prakseologiczne, to głównym kryterium jest wiek. Jest on dokładnie oznaczony (np. dorosłość obronna czy prawno – polityczna) lub stanowi względnie stały przedział wiekowy (np. dorosłość seksualna). W podejściu antropologicznym istota ludzka nieprzerwanie dorasta do swojej wizji życia dojrzałego, dorosłość zaś nie jest kategorią zamkniętą w pewnym momencie życia, ale dynamiczną, nieustannie rozwijającą się wartością. Z kolei recentywistyczna koncepcja dorosłości koncentruje się na czasie teraźniejszym (Byczkowska, Nosarzewska i Żyta, 2003, s. 264) Dorosłość związana jest z dojrzałością biologiczną, psychiczną, społeczną. Dorosłość to rozpoczęcie pracy zarobkowej, podejmowanie decyzji o swoim życiu, wejście w role współmałżonka, rodzica, pracownika. Dorosłość do bycie odpowiedzialnym za siebie i innych bliskich nam ludzi, wiele obowiązków, ale też prawa: do miłości, realizacji swojej seksualności, pracy zawodowej, samorealizacji w przeróżnych obszarach życia (Byczkowska, Nosarzewska i Żyta, 2003, s. 264). Jak w kontekście tych definicji określić dorosłość osób z niepełnosprawnością intelektualną? Niektóre z nich nie mogą podołać wszystkim wymogom wyznaczanym przez społeczeństwo osobom dorosłym, inne nie są w stanie tego robić, ponieważ nie daje im się prawa do samostanowienia, niejednokrotnie w imię ich dobra. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną mieszczą się na najniższym szczeblu w hierarchii autorytetu społecznego. Daje im się prawo do opieki, edukacji, życia w rodzinie. Jednakże, czy faktycznie, kiedy stają się dorośli, dana jest im szansa na prawdziwe dorosłe życie? Czy mają możliwość realizowania się w roli pracownikó w, czy zauważana i zaspokajana jest ich potrzeba wchodzenia w bliskie relacje, związki emocjonalno – seksualne z drugą osobą, czy popiera się ich rodzicielstwo? Czy też patrzy się na nich jak na „wieczne dzieci”, nie mające prawa do dorosłych zachowań ? (Byczkowska, Nosarzewska i Żyta, 2003, s. 264 - 265).

W pierwszym rozdziale pracy został opisany poziom rozwoju społecznego, moralnego i poznawczego w okresie wczesnej adolescencji oraz wpływ rozwoju tych sfer na umiejętność oceniania rzeczywistości. Następna część poświęcona została czasowi wolnemu, dzieci i młodzieży, jego celom, sposobom spędzania, które odróżniają go od czasu wolnego osób dorosłych. Kolejny rozdział to przybliżenie metod i technik wykorzystanych w badaniach dotyczących oceny szkolnej oferty zajęć pozalekcyjnych przez uczniów klas szóstych. W rozdziale tym zostały wyznaczone problemy badawcze, hipotezy badawcze, cel, obszar badania oraz strategia badań. W ostatniej części pracy zaprezentowane zostały wyniki badań przeprowadzonych w Zespole Szkolno-Przedszkolnym w Smolcu i Szkole Podstawowej nr 68 we Wrocławiu. Wyniki badań potwierdzają główną hipotezę. Uczniowie w większości pozytywnie ocenili proponowane im zajęcia. Jednak wyniki wskazują na potrzebę zmiany szkolnej rzeczywistości na bardziej dostosowaną do potrzeb uczniów. W toku badań potwierdzono wpływ następujących zmiennych na ocenę szkolnych zajęć pozalekcyjnych: uczestnictwa w pozaszkolnych zajęciach pozalekcyjnych, atmosfery panującej w klasie, oceny instruktorów i nauczycieli, oraz możliwości samodzielnego wyboru zajęć. Dane zebrane podczas badań nie potwierdziły natomiast wpływu płci oraz rodzaju zajęć, na które uczęszcza badany na ocenę postawioną zajęciom. Praca nie przedstawia wniosków, które mogłyby potwierdzić lub zaprzeczyć zależności między opinią na temat zajęć, a wynikami w nauce badanego, ponieważ w próbie badawczej nie było odpowiedniej reprezentacji osób o niskich wynikach w nauce.

Głównym tematem pracy magisterskiej było zaprezentowanie efektów w nauce oraz umiejętności i możliwości, jakie uzyskują uczniowie z dysfunkcjami ruchu uczący się w szkołach podstawowych ogólnodostępnych. Praca została podzielona na 4 rozdziały. W pierwszej części przedstawione zostały przyczyny niepełnosprawności ruchowej, opis najczęściej spotykanych dysfunkcji ruchu oraz formy rehabilitacji. Drugi rozdział został poświęcony możliwościom ucznia z niepełnosprawnością ruchową, dojrzałości do podjęcia nauki, relacji z koleżankami i kolegami oraz pomocy jaką uzyskują ci uczniowie od władz szkoły i gminy lub powiatu. W trzecim rozdziale pracy przybliżyłam metodologiczne podstawy pracy badawczej. Ostatnia część poświęcona jest ukazaniu wyników pracy badawczej, przeprowadzonej wśród uczniów z niepełnosprawnością ruchową uczęszczających do szkoły podstawowej ogólnodostępnej. Zostały opisane osoby z dysfunkcjami ruchu w roli uczniów, ich wyniki w nauce oraz inne osiągnięcia, relacje, jakie utrzymują z koleżankami i kolegami z klasy i szkoły oraz z nauczycielami, a także trudności, z jakimi muszą zmierzyć się rodziny tych dzieci z perspektywy badanych.

Problematyka pracy dotyczy motywów zaangażowania społecznego oraz korzyści wynikających z tegoż działania na przykładzie Hufca Związku Harcerstwa Polskiego w Świdnicy. Wybrałam taki temat, ponieważ jestem harcerką i ciekawi mnie to, dlaczego ludzie wstępują do harcerstwa. Jeszcze bardziej jestem zainteresowana tym, jak harcerze oceniają swoją działalność i jakie zauważają korzyści wynikające z tego. Uważam, że jest to istotny problem badawczy, ponieważ w obecnych czasach, w których coraz więcej rodziców boryka się z problemami wychowawczymi swoich dzieci, może znaleźć ich świetne rozwiązanie właśnie w harcerstwie. Praca ma charakter badawczy i składa się z czterech rozdziałów. Część teoretyczną przedstawiam w dwóch rozdziałach. Pierwszy z nich odnosi się do historycznych i aktualnych aspektów harcerstwa. W rozdziale tym przedstawiłam genezę i zarys rozwoju skautingu i harcerstwa. Skauting został zapoczątkowany w Anglii przez generała Roberta Baden - Powella w 1907 roku. Na grunt polski skauting został przeniesiony przez Andrzeja Małkowskiego i zyskał miano harcerstwa. W 1911 roku Małkowski wydał rozkaz we Lwowie powołujący pierwsze drużyny harcerskie. W drugiej części tego rozdziału prezentuję podstawy wychowawcze Związku Harcerstwa Polskiego. W tym: harcerski system wychowawczy, grupy metodyczne ZHP oraz metodyki grup wiekowych ZHP. W rozdziale poruszam takie kwestie jak: cel i misja ZHP, zasady harcerskiego wychowania, metoda harcerska, opis poszczególnych grup metodycznych (zuchy, harcerze, harcerze starsi, wędrownicy) oraz przypisane im metodyki: instrumenty metodyczne czy zasady działania drużyny lub gromady. Rozdział drugi podkreśla znaczenie motywacji w podejmowanym działaniu. Odnosi się do takich zagadnień jak: pojęcie motywacji, teorie motywacji, czynniki i proces motywacji oraz motywacja do działań społecznych. Na podstawie psychologicznej literatury przedmiotu wyjaśniam pojęcie motywacji z punktu widzenia różnych autorów, ukazuję całe spectrum teorii motywacji oraz przedstawiam, jakie warunki powinna spełniać poprawna teoria motywacji. Ponadto opisuję mechanizm powstawania czynników motywacji, a także sam proces motywacji, warunek jego zaistnienia oraz cel tego procesu. Na koniec rozdziału zajmuje się zagadnieniem motywacji w odniesieniu do działań społecznych. W części trzeciej prezentuję założenia metodologiczne badań. Mianowicie: przedmiot i cel badań, problemy i hipotezy badawcze, zmienne i ich wskaźniki, strategię badań, metody, techniki i narzędzia badawcze oraz badaną populację i miejsce badań. Jako strategię badań wybrałam podejście ilościowe, metodą jest sondaż diagnostyczny, a narzędziem badawczym - kwestionariusz ankiety. Rozdział czwarty odnosi się do analizy interpretacji wyników badań dotyczących motywów zaangażowania społecznego oraz korzyści wynikających z działania w harcerstwie. W rozdziale tym prezentuję charakterystykę badanej populacji, opisuję pierwszy kontakt badanych z harcerstwem oraz moment podjęcia decy