Time paradoxes of neoliberalism: How time management applications change the way we live
Zachęcamy do lektury artykułu "Time paradoxes of neoliberalism: How time management applications change the way we live" autorstwa Celiny Strzeleckiej, który został opublikowany na łamach czasopisma „Time & Society”. Link do artykułu: https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0961463X211059727
Artykuł jest efektem projektu "Choreography of Temporality: Cultural Practices of Time Management" nr 2017/27/N/HS3/00479 finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki. Opiekunem naukowym projektu jest dr Michał Mokrzan. Link do strony projektu: https://choreography-of-time.weebly.com
Na podstawie etnograficznych badań terenowych autorka ukazuje rzeczywisty wpływ aplikacji do zarządzania czasem (opartych na metodzie Kanban aplikacji Trello i Asana, opartych na macierzy Einsenhowera aplikacji The Nozbe i TaskCracker oraz opartych na metodzie Pomodoro aplikacje Focus Booster i Flat Tomato). Po przeprowadzeniu pogłębionych wywiadów z osobami, które stale mierzą się z neoliberalnymi wyzwaniami związanymi z zarządzeniem sobą w czasie, autorka identyfikuje trzy paradoksy wywoływane przez tego typu aplikacje: "pamiętanie pamiętania", "planowanie planowania" i "przyspieszanie przyspieszania". Głównym źródłem poszczególnych paradoksów czasu jest przyjęcie założenia – jak się okazuje, błędnego – że korzystanie z szerokiej gamy aplikacji do samodzielnego zarządzania czasem pomaga w oswojeniu i okiełznaniu różnorodnych czasów w rzeczywistości społecznej, ułatwia funkcjonowanie w wielorytmicznej strukturze, wspiera w koordynacji i kontrolowaniu wielowarstwowej czasowości. Za pomocą aplikacji do zarządzania czasem jednostki chcą przeciwdziałać konsekwencjom życia w społeczeństwie wysokich prędkości i chronicznego braku czasu. Okazuje się jednak, że tego rodzaju technologie wywołują rozbieżności między oczekiwaniami i deklarowanymi celami a rzeczywistymi efektami ich działania. Przynoszą przeciwny skutek od założonego i czynią to, czemu miały przeciwdziałać: przyspieszają tempo życia, potęgują multitemporalność, wspomagają charakterystyczny dla neoliberalizmu proces desynchronizacji i defragmentacji czasu społecznego. Autorka ukazuje, do jakich skutków prowadzi utajone działanie aplikacji, jak paradoksalna czasowość redefiniuje pamięć, wpływa na samopoczucie jednostek i reorganizuje praktyki społeczne. Artykuł sytuuje się w obszarze critical studies of time i krytyki neoliberalizmu.
